Muzeum Pałacu Narodowego

National Palace Museum ( chiński  :國立故宮博物院; Hanyu pinyin  : Guoli Gugong Bówùyùan ), to muzeum w Tajpej , Republiki Chińskiej (Tajwanu) , który zebrał zbiorach cesarskiego pałacu Zakazanego Miasta w Pekinie.

W Muzeum Pałacu Narodowego znajduje się około 697.490 dzieł sztuki chińskiej (stan na koniec grudnia 2017 r.), W tym największa kolekcja chińskiego rękodzieła na świecie. Kolekcje obejmują kaligrafię , chińskie obrazy , starożytne dzieła, zapisy dynastii Qing , brązy, jadeity, ceramikę i różne przedmioty kolekcjonerskie. Ze względu na wielkość swoich zbiorów uznawany jest za jedną z największych instytucji muzealnych na świecie specjalizujących się w sztuce azjatyckiej. Narodowe Muzeum Pałacowe jest oddzielone od Muzeum Pałacowego, które znajduje się w Zakazanym Mieście w Pekinie . Jednak te dwa zakłady mają wspólne pochodzenie, ponieważ mają ten sam fundusz kolekcji oddzielonych kaprysami chińskiej wojny domowej .

Historia

Muzeum pochodzi z kolekcji antyków zgromadzonych w 1914 roku w Centrum Wystawowym Starożytnych Przedmiotów (na południe od Zakazanego Miasta w Pekinie). Po powstaniu Narodowego Muzeum Pałacowego w 1924 r. W Chinach nastąpił okres wielkiego zamieszania, który wymusił przenoszenie dzieł sztuki. Kolekcje cesarskie odbyły fantastyczną podróż trwającą ponad trzydzieści dwa lata i ponad dziesięć tysięcy kilometrów od ich wyjazdu, który postanowił w 1933 roku w obliczu inwazji japońskiej, a ich przechowywanie w Tajpej zdecydowało się uciec przed powstaniem komunistycznym.

Od 1924 roku do kapitulacji Japonii

Po wypędzeniu cesarza Puyi z Zakazanego Miasta przez władze republikańskie , Pałac Cesarski został w listopadzie 1924 r . Przekazany pod jurysdykcję Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które przekształciło go w muzeum narodowe. Utworzono specjalną komisję, której zadaniem była identyfikacja i klasyfikacja zachowanych dzieł. Kolekcja pałacowa została następnie uzupełniona o dzieła sztuki odzyskane z cesarskich rezydencji w Mandżurii  : pałacu myśliwskiego Qing, pałacu Mukden ( Shenyang ) i letniej rezydencji w Rehe ( Chengde ).

Plik 10 października 1925Muzeum Pałacowe powstało oficjalnie jako otwarte dla publiczności. Po inwazji Japonii na Mandżurię i niestabilności politycznej, która rozprzestrzenia się na północy Chin, rząd Republiki Chińskiej podejmuje decyzję o przeniesieniu zbiorów na południe. Wszystkie części zostały zatem zapakowane w około dwudziestu tysiącach zapieczętowanych skrzyń, gotowe do wyjazdu. Moukden (Shenyang) przypadek ,18 września 1931, pospiesznie. Wojska japońskie zaatakowały Mandżurię, zagrażając bezpośrednio miastu Pekin.

4 lutego 1933 roku pudła zostały załadowane do dwóch pociągów jadących do Pukou , miasta na lewym brzegu rzeki Yangzi Jiang, naprzeciw Nankinu . Po przybyciu do Pukou, nie mogąc przekroczyć rzeki, skarby musiały pozostać w pociągu. Miesiąc później skrzynie podzielono na pięć partii i ewakuowano łodzią do Szanghaju . Przywiezione w kwietniu 1933 r. Do Szanghaju, spiętrzono je w opuszczonym magazynie.

W grudniu 1936 roku przewieziono ich pociągiem do Nanjing i całość trafiła do rezerwatu w Chaotian Palace . W 1937 roku, po zdobyciu Pekinu przez Japończyków, zbiory zostały rozdzielone i ewakuowane do Guizhou i Syczuanu w zachodnich Chinach. Tym razem podzielono je na trzy części, każda z innym przeznaczeniem.

Pierwsza partia, licząca kilka tysięcy skrzynek, w tym osiemdziesiąt najcenniejszych dzieł sztuki zwróconych z wystawy w Londynie, wypłynęła w sierpniu 1937 roku statkiem do Hankou (w Hubei ), a następnie pociągiem do Changsha (w Hunan ), która miała być tymczasowo zdeponowany w bibliotece Uniwersytetu w Hunan . Po zbombardowaniu stacji Changsha konwój został rozładowany i przetransportowany ciężarówką do Guilin ( Guangxi ), a następnie na północ do Guiyang w Guizhou . Obiekty zostały zdeponowane na początku 1938 roku w jaskiniach w pobliżu Anshun , 70 kilometrów od Guiyang.

W międzyczasie pozostałe dwie partie ewakuowano rzeką.

Jeden, obejmujący prawie dziewięć tysięcy czterysta skrzynek, wyjechał do Hankou, gdzie wydano rozkaz przetransportowania go do Chongqing . Przybywając do Yichang (Hubei), ostatniego portu w górę rzeki dla statków, ładunek był zwykle przeładowywany na łodziach płynących w górę Yangzi Jiang do Chongqing, a następnie Yibin, skąd został wysadzony, aby dotrzeć drogą lądową we wrześniu 1939 r. Do Leshan (Syczuan).

Ostatnia partia opuściła Nanking w grudniu 1937 r., Kilka dni przed zdobyciem Nankingu przez Japończyków. Konwój składający się z około siedmiu tysięcy skrzynek z kolekcji został odesłany do Pukou , po drugiej stronie. Stamtąd wyjechał pociągiem do Baoji , Shaanxi . W Baoji, nie mogąc prawidłowo przechowywać tej części kolekcji, należy ją przesłać do Hanzhong (Shaanxi). Brak linii kolejowej łączącej oba miasta, dlatego był transportowany drogami. Rekwizowano wszelkiego rodzaju pojazdy, a niebezpieczną górską drogą wymagało ponad trzysta wycieczek. Na początku 1938 roku , gdy dotarli do bram Hanzhongu zbombardowanych przez siły japońskie, rząd nakazał przewoźnikom kontynuowanie podróży do położonego w odległości prawie sześciuset kilometrów Chengdu przez Guangyuan . Ostatnie skrzynie trzeciej partii dotarły do ​​Chengdu w listopadzie 1938 roku. Całość została następnie przetransportowana do Emei , jakieś sto pięćdziesiąt kilometrów na południowy wschód, niedaleko Leshan, gdzie zdeponowano pierwszą partię. Podróż z Pukou do Emei trwała dziewiętnaście miesięcy, od grudnia 1937 do lipca 1939 roku.

Od tego czasu cała kolekcja Muzeum Pałacu w Pekinie była przechowywana w Anshun, Emei i Leshan w Syczuanie, aż do marca 1947 r. Następnie kolekcja została zgromadzona w Chongqing w celu wysłania koleją rzeką do Nanjing w dół rzeki Yangzi Jiang. Dziewięć miesięcy później dołączyła do Muzeum Pałacowego w Nanjing.

Od 1948 roku do dnia dzisiejszego

W obliczu powstania komunistycznego decyzję o przewiezieniu najpiękniejszych dzieł na Tajwan podjęto w listopadzie 1948 r. Na przeprawę przez cieśninę wyczarterowano trzy statki . Do kolekcji cesarskiej dołączyły dzieła sztuki Muzeum Narodowego w Nanjing , archiwum Biblioteki Narodowej i Academia Sinica , czyli ponad pięć tysięcy dodatkowych przypadków. Ostatni statek opuścił Nanjing w styczniu 1949 roku. W następnym miesiącu zbiory zostały rozładowane w porcie Chilung (Tajwan) i natychmiast przetransportowane drogą lądową do Peikou, a następnie do jaskiń w Wufeng koło Taichung , gdzie pozostały przez kilka lat. W listopadzie 1965 roku kolekcje zostaną zainstalowane w budynku Sun Yat-sen w Waishuanghsi , dzielnicy Shihlin , północnych przedmieściach Tajpej.

Odejście monet na Tajwan zawsze było przedmiotem kontrowersji z Chinami kontynentalnymi. Ten ostatni postrzega to przemieszczenie jako kradzież. Rząd Tajwanu twierdzi, że obiekty te zostałyby zniszczone podczas rewolucji kulturalnej w latach 60. , gdyby nie zostały przeniesione.

Po zwycięstwie Komunistycznej Partii Chin zbiory Narodowego Muzeum Pałacowego zostały podzielone na dwie części. Część znaleziona w Muzeum Pałacowym w Zakazanym Mieście w Pekinie .

Muzeum Pałacu Narodowego jest również kontrowersyjne dla wielu zwolenników suwerenności Tajwanu, którzy postrzegają je jako niechciany symbol chińskiego centralizmu.

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Guomindang wykorzystywał Narodowe Muzeum Pałacowe do zaostrzenia tam pewnego nacjonalizmu, twierdząc, że Republika Chińska (Tajwan) była jedynym prawowitym rządem w całych Chinach, jako jedynym, który zachował tradycyjną chińską kulturę przed przemiany społeczne i rewolucja kulturalna w Chinach kontynentalnych. W ostatnich latach muzeum promuje prezentację kultury mniejszości i kultury lokalnej. Zawiera również utwory wypożyczone z Chińskiej Republiki Ludowej.

Od kwietnia 2004 r. Rozpoczęto prace w głównym budynku. Celem tych prac jest poszerzenie przestrzeni przeznaczonych na wystawy i zajęcia edukacyjne, powiększenie hali, przedstawienie jaśniejszej trasy. Prezentacja kolekcji zostanie przeprojektowana. Prace powinny zakończyć się pod koniec 2006 roku.

Główne zbiory muzealne

W muzeum znajdują się eksponaty pochodzące od epoki kamienia do okresu republikańskiego. Większość tych utworów pochodzi z dworu mandżurskiego ( dynastia Qing ) i pochodzi z ostatnich czterech dynastii ( Song , Yuan , Ming , Qing).

Brązy

Chiński brązu ma swoje korzenie w Erlitou kulturze około 2000 pne. BC i osiągnął szczyt w dynastii Shang ( XVI p - XII p  wieku  BC. ) I Dynastii Zhou Western ( XII p - VIII p  wieku  . BC ). W kolekcji prezentowanej w muzeum znajdują się różne naczynia ceremonialne używane do kultu przodków lub ceremonii władzy feudalnej, a także maski zwierząt.

Kaligrafia i obrazy

Dzieła muzeum pochodzą z kolekcji Imperial Manchu. Reprezentowani są tam prawie wszyscy wielcy mistrzowie chińskiej kaligrafii .

• Kilka kawałków

• Podróżnicy wśród gór i strumieni (谿山 行旅. Fan Kuan (Fan K'uan) (990–1020), dynastia Song . Tusz i jasny kolor na jedwabiu. 155,3 × 74,4 cm.

• Krajobraz na początku wiosny , 1072. Guo Xi (Kuo Hsi) (1020–1090), dynastia Song . Zwój pionowy, tusz na jedwabiu. 158,3 x 108,1 cm.

• Piwonie . Yun Shouping 1672, dynastia Qing . Atrament i jasne kolory na papierze. Arkusz z albumu wykonanego z Wang Hui . 40 × 58  cm .

• Ayusi dzierżący włócznię unicestwia buntowników . Giuseppe Castiglione (Lang Shiming) 1755, dynastia Qing . Pozioma rolka, tusz i kolory na papierze. 27,1 x 104,4 cm.

Ceramika

Zbiory muzeum są szczególnie bogate. Zawiera wiele utworów z dynastii Song charakteryzujących się powściągliwą elegancją artystyczną oraz z dynastii Ming i Qing charakteryzujących się witalnością i kreatywnością w swoich projektach.

Stare książki i dokumenty

Muzeum posiada szeroką gamę rzadkich dzieł, druków i rękopisów, pochodzących od dynastii Song do okresu republikańskiego. W kolekcji znajdują się rękopisy tybetańskie ilustrowane pięknymi złotymi thangkami , książkami mandżurskimi, mongolskimi, koreańskimi i japońskimi. Zbiór obejmuje również 400 000 eksponatów, które odpowiadają archiwom dynastii Qing .

Jades

Muzeum posiada wiele obiektów z jadeitu i jadeitu , w tym słynną „kapustę” pochodzącą z dynastii Qing .

Obiekty buddyjskie

W muzeum znajduje się wiele obiektów buddyjskich: sutry, rzeźby lub przedmioty ceremonialne. Najbardziej niezwykłe są niewątpliwie obiekty w stylu tybetańskim z mandżurskiego pałacu cesarskiego.

Cenne przedmioty i ciekawostki

W muzeum znajduje się wiele obiektów pochodzących z okresu mandżurskiego, takich jak lakiery, rzeźby, zegary, porcelana, wykonanych przez warsztaty na wyłączny użytek domu cesarskiego. Muzeum prezentuje także skrzynie ze skarbami do przechowywania tych cennych bibelotów. W kolekcji znajdują się również dzieła wyprodukowane poza pałacem, świadczące o bardzo wysokim poziomie chińskiego rzemiosła, takie jak Łódka wyrzeźbiona z oliwy .

Uwagi i odniesienia

1. (w) "  Statystyki frekwencji  " [PDF] , National Palace Museum (dostęp: 29 stycznia 2017 )

Zobacz też

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Wizyta w Muzeum Pałacu Narodowego na zdjęciach