Rodzaj | Muzeum Miejskie |
---|---|
Otwarcie | 1983 |
Lider | Fabrice Denise |
Powierzchnia | 6500 m 2 |
Odwiedzający rocznie | 73 000 (2017) |
Stronie internetowej | musee-histoire.marseille.fr |
Czas | Prehistoria do współczesności |
---|---|
Liczba obiektów | Zbiór 44 000 dokumentów lub przedmiotów |
Dedykowany artykuł |
Centre Bourse Starożytny port w Marsylii |
---|
Adres |
2, rue Henri Barbusse 13001 Marsylia , Bouches-du-Rhône Francja |
---|---|
Informacje kontaktowe | 43 ° 17 ′ 52 ″ N, 5° 22 ′ 32 ″ E |
Muzeum Historii Marsylii jest muzeum poświęcone historii miasta Marsylii . Założona w 1983 roku , została całkowicie odnowiona i ponownie otwarta14 września 2013 r.z okazji Marsylia-Prowansja 2013 .
Zlokalizowane w Centre Bourse , w pobliżu Starego Portu , Muzeum Historii Marsylii mieści teren Starożytnego Portu , stałą ekspozycję o powierzchni 3500 m 2 , przestrzeń wystaw czasowych , centrum dokumentacji i audytorium , co czyni je najważniejszym muzeum historii miast we Francji.
Budowa Centrum giełdy rozpoczęły się w 1967 roku na ziemi w dzielnicy za Bourse , którego stare budynki zostały zniszczone od 1912 do 1937 roku i który został lewej jak oni. Podczas prac ziemnych pod budowę centrum handlowego odkryto wiele pozostałości z czasów greckich, rzymskich i średniowiecznych. Ich znaczenie jest więc zaskoczeniem, choć istnienie słynnego muru Crinas może sugerować odkrycie innych szczątków. Gérin Ricard precyzuje w książce Archeological Walks opublikowanej w 1925 roku, że greckie pochodzenie tego muru zostało poparte przez członków Komisji Archeologicznej od 1916 roku .
Dlatego stworzenie muzeum historii Marsylii wydaje się niezbędne. W jej założeniu uczestniczył archeolog i antropolog Alain Nicolas . Został otwarty w 1983 roku . Niektóre znaleziska są przechowywane na miejscu, starożytny port został przekształcony w Ogród Śladów . W muzeum znajduje się sala wystaw czasowych, w których odbywają się imprezy na różne tematy związane z historią Marsylii oraz sala wystaw stałych, w których prezentowane są różne odkryte szczątki. Powstaje i udostępniana jest biblioteka specjalizująca się w historii, archeologii i urbanistyce.
Zamknięte przez kilka lat muzeum historyczne zostało całkowicie odnowione przez architekta Rolanda Cartę i ponownie otwarte w dniu 14 września 2013 r., w ciągu roku Marsylia-Prowansja 2013 , Europejska Stolica Kultury . Nowa architektura chce odtworzyć „intymny związek między miastem, jego muzeum i stanowiskiem archeologicznym” starożytnego Portu. Nowa muzeografia stworzona przez architektkę scenografów Adeline Rispal łączy port i historię handlową tego miejsca z potężną architekturą centrum handlowego Giełdy Papierów Wartościowych. Muzeum przedstawia historię Marsylii w trzynastu odcinkach lub sekwencjach obejmujących mniej lub bardziej długi okres. Cyfrowa trasa wzbogacona o historyczną oś Marsylii, zaprojektowana przez Alaina Dupuy (InnoVision), jest również oferowana między muzeum historii a nowym MuCEM .
Wizyta w muzeum historycznym rozpoczyna się od filmu opowiadającego o prehistorycznej okupacji dorzecza Marsylii.
Jonowie, którzy przybyli do Marsylii około 600 rpne. AD przynoszą ze sobą grecką cywilizację. Na początku instalacji oni import wina z Etrurii , następnie wytwarzają się i do połowy V th wieku przed naszą erą. AD sprzedają własną produkcję wina ludności galijskiej. Wino jest następnie pakowane do transportu w amforach z pasty mikowej z 540/500 pne. AD następnie miki od 510/500 pne. Aby zilustrować ten handel winem, muzeum wystawia na wystawie sześć rodzajów amfor do wina z różnych epok i pochodzenia: Etruria (wrak Esteou dou Miet w Marsylii 600/520 pne -C. ), Clazomenae (wrak Esteou dou Miet Marseille 540 /510 p.n.e.), Marsylia (540/500 p.n.e. i 500/400 p.n.e.), południowe Włochy (wrak wielkiego Ribauda, Var, 500 p.n.e.) i Etruria (400 p.n.e.).
Marsylia jest zaopatrywana w naczynia ze statków pochodzenia greckiego, takich jak ten zatopiony w Pointe Lequin, wyspie Porquerolles, około 520 rpne. AD . Dwie gabloty prezentują naczynia z pierwszych dwóch wieków po założeniu Marsylii, w tym:
Sześć amfor do wina
Jońskie sekcje Pointe Lequin i Place Jules-Verne
Ceramika koryncka, lakońska i attycka (Place Jules-Verne, rue de la Cathédrale, Bourse, dawna rue Négrel, place Villeneuve-Bargemon , fort Saint-Jean)
.
Grecy przywożą ze sobą swoich bogów: Artemidę , Apollina i Atenę . Miasto jest wyposażone w świątynie poświęcone tym trzem bóstwom. W 1952 roku ekipy Fernanda Benoita odkryły niedaleko sanitarnej garderoby u podnóża Butte Saint-Laurent, wapiennej stolicy jońskiej, która musiała należeć do jednej z tych świątyń. Kapitał ten eksponowany w muzeum jest duży (180 cm x 112 cm x 66 cm ) i waży 1,2 tony, co sugeruje, że była to świątynia o sporych rozmiarach. Wykorzystano go do ponownego zatrudnienia w murze, który uważany jest za nabrzeże z okresu rzymskiego.
Jedynymi stosunkowo częstymi obiektami kultu z tego okresu są kamienne stele wotywne przedstawiające boginię siedzącą w budynku w formie świątyni. Około pięćdziesiąt takich stel, zwanych również Naiskoy, odkryto pod starą rue Négrel podczas otwarcia w 1863 r. rue Impériale, obecnie rue de la République . Strój tych kobiet w długich szatach, z zasłoniętymi głowami, z rękami opartymi na kolanach, jest tradycją w archaicznej sztuce greckiej. Figurki te czasami trzymają na kolanach zwierzę, które można zidentyfikować z dzikim zwierzęciem na jednym lub dwóch egzemplarzach. Tożsamość bóstwa była przedmiotem wielu dyskusji (Artemida, Afrodyta czy Atena), ale obecnie najczęściej akceptowaną hipotezą jest hipoteza Kybele . Stele te pochodzą z sanktuarium poświęconego tej bogini Azji Mniejszej.
Pozostali świadkowie kultów religijnych są zgrupowani razem w gablocie i są to zasadniczo:
Naiskoy odsłonięty
Szczegół naiskos
Antefiks z głową Silenusa, przed nim lewa głowa dzika, a po prawej mały wazon na perfumy w kształcie głowy gorgony
Statuetka Artemidy.
Askos z głową Silenusa.
Podczas prowadzonych od 1993 r. wykopalisk na Place Jules-Verne odkryto siedem starożytnych wraków. Pięć z nich, dwa greckie i trzy rzymskie, są wystawione w muzeum. Wraz z rzymskim wrakiem Giełdy stanowią najważniejszą kolekcję starożytnych statków obecnie wystawianych na Morzu Śródziemnym.
Dwie greckie wraki zwane Jules Verne 9 i Jules Verne 7 zostały przerwane na koniec VI th wieku przed naszą erą. AD . Oba statki pływały tak kiedyś w drugiej połowie VI XX wieku pne. AD lub dwa lub trzy pokolenia dopiero po założeniu Marsylii.
Pozostałości wraku Jules-Verne 9 , zachowane na ponad 5 m długości i 1,40 m szerokości, należą do łodzi o długości ok. 9,80 m i szerokości 1,80 m . Istotnym zainteresowaniem tego wraku jest sposób budowy, który wykorzystuje technikę montażu za pomocą ligatur. Wodoodporność zapewniają rolki tkanin lnianych umieszczone na złączach montażowych. Szczelność całego kadłuba wzmacnia powłoka złożona z wosku i smoły przepuszczanej wewnątrz i na zewnątrz kadłuba. Fragmenty czerwonego korala inkrustowane w wewnętrznej powłoce wskazują, że łódź ta służyła do łowienia koralowców, cenionych do wyrobu rozmaitych ozdób. Działalność ta trwała do niedawna.
Zachowany wrak Jules-Verne 7 o długości ponad 14 m i szerokości prawie 4 m to żaglowiec handlowy o zaokrąglonym kadłubie i smukłych końcach, który musiał mieć 15 m długości i mógł przewozić dwanaście ton towarów. Konstrukcja jest również niezwykła, ponieważ wykorzystuje dwie różne techniki: jedną za pomocą ligatur identycznych jak we wraku Jules-Verne 9 , drugą za pomocą czopów i wpustów. Statek ten odzwierciedla ewolucję technik budowy statków ze stopniowym porzucaniem montażu przez ligatury na rzecz czopów i wpustów. Ten ostatni, jednak wciąż nie jest w pełni opanowana technologia w drugiej połowie VI XX wieku pne. AD . Stępka wykonana jest z dębu ostrolistnego, deski poszycia z sosny, a rama z olchy i sosny.
Okres ten upłynął pod znakiem rozwoju władzy i dobrobytu gospodarczego miasta, który zakończył się podbojem Juliusza Cezara w 49 roku p.n.e. J.-C.
Dobrobyt gospodarczyMiasto posiada ważne zabytki publiczne, takie jak jaskinie Saint-Sauveur . W północnej części miasta na rogu rue Trigance i rue Sainte-Élisabeth znaleziono pozostałości prostokątnego budynku składającego się z dwóch pomieszczeń; ten wyeksponowany na północ, który odpowiadałby sali bankietowej, miał podłogę w Opus signinum z napisem XAIPE, co po grecku oznacza powitanie. Ten kawałek ziemi jest odsłonięty.
Wino i olej oraz owoce morza są transportowane w amforach Micaceous Massaliètes o kulistym, a następnie jajowatym korpusie. Sześć amfor do wina jest wystawionych.
O stosunkach handlowych Marsylii z Morzem Śródziemnym świadczy importowana z Lacjum porcelana czy greckie lub grecko-włoskie amfory przewożone statkami o dużym tonażu. Przykładem jest wrak łodzi znaleziony w Grand Congloué 1, który przewoził czterysta amfor i kampanskie naczynia, których część jest na wystawie.
Ten handel wymagał użycia walut. Srebrne drachm z II -go wieku przed naszą erą. Odsłonięte są AD, a także wykroje , kawałki metalu przygotowane do bicia. Te monety z brązu zostały stopione w warsztacie randki z III -go wieku pne. AD znajduje się w arsenale okrętów wojennych znalezionych podczas wykopalisk w miejscowości Villeneuve-Bargemon . Odkrycie tego warsztatu Massaliète z zainstalowanymi instalacjami jest wyjątkowe w świecie greckim. Przedstawiono model arsenału. Ta produkcja walucie wymagane dostaw surowców certyfikowanych przez obciążeń znaleziono we wraku samolotu 2 ( IV th wieku przed naszą erą. ) Przeprowadzanie miedź w postaci ciastek i Bagaud 2 pomiędzy Port-Cros i Porquerolles ( I st wieku p.n.e. ) niosący żelazo w postaci stożkowych prętów i cynę w postaci wafli lub ściętej piramidy. Te różne sztabki są na wystawie.
Sześć amfor do wina
Amfora massaliète, IV th century BC. J.-C.
Dania z wraku Grand Congloué
Czerwone kubki z figurą
Rozbite
sztabki żelaza, miedzi i cyny samolotów Samolot 2 i Bagaud 2
Miejscami galijskimi otaczającymi Marsylię są wioski na wzgórzach zwane oppida, których naturalna obrona jest wzmocniona fortyfikacjami wykonanymi z kamienia lub cegły. Te ufortyfikowane wsie utrzymują stosunki gospodarcze z miastem Marsylia. Populacje te należą do galijskiego świata południa i używają jako języka gallo-greckiego, to znaczy galijskiego zapisanego pismem greckim. Główne strony to:
Muzeum eksponuje różne szczątki znalezione w tych miejscach.
Oppidum du Verduron Oppidum Teste-NègreZlokalizowane w mieście Pennes-Mirabeau , to oppidum bardzo zbliżone do tego z La Cloche dało wiele szczątków na wystawie:
Ten oppidum, znajduje się na terenie miasta Mirabeau między Marsylią a Berre, dostarczane fragmenty datowany na III th century BC. AD posągu wojownika siedzącego ze skrzyżowanymi nogami, noszącego napierśnik; jego ręka nosi zagięty pierścień identyczny ze srebrnym pierścieniem znalezionym na stronie. Na tej stronie znaleziono również:
Główne eksponaty to:
W 1824 r. na terenie gminy Velaux , na północ od Marsylii , dokonano przypadkowo pierwszych odkryć w miejscowości Roquepertuse . Nieco później, w 1860 roku, właściciel odkrył dwa posągi kucających wojowników. Następnie w latach 1919-1924, a następnie w 1927 r. prowadzono wykopaliska kierowane przez hrabiego Henryka de Gérin-Ricard. Wykopaliska wznowiono w 1960 r., a następnie w 1991 r. Stanowisko obejmuje platformę o wymiarach 1,50 m na 22 m wyłożoną płaskimi kamieniami, w tym około piętnaście ponownie użytych stel i dostępne przez schody wykonane z dużych bloków kamienia. Obejmuje również powierzchnię magazynową o wymiarach 4 m na 5 m, na której znajdowało się dziewięć doli. Na peronie miał zostać wszczepiony portyk wraz z jego filarami. Pierwsze interpretacje archeologów sprowadziły to miejsce do odosobnionego sanktuarium. Zgodnie z najnowszymi wnioskami wynikającymi z różnych multidyscyplinarnych badań, byłaby to w rzeczywistości aglomeracja o powierzchni około 0,5 ha z ostoją na północy i wałem ochronnym.
Data okupacji terminach stron Powrót do V -tego wieku pne. BC i jego zniszczenie przez ogień i bombardowania kamiennej kuli zainicjowanej przez katapulty sięga początku II th wieku przed naszą erą. AD .
Szczególnie interesujące eksponaty z tego miejsca to:
rzeźba drapieżnika
Wojownicy i filary
Dwugłowy Hermes
Nadproże z czterema rzeźbionymi głowami koni
Po lewej stronie zdjęcia kul armatnich i broni użytej do zniszczenia terenu
To oppidum położone na wschód od Marsylii dostarczyło kilku odsłoniętych szczątków:
Muzeum daje dostęp do ogrodu zabytków i starożytnego portu, które odpowiadają centralnej części wykopalisk prowadzonych na terenie Giełdy w latach 1967-1977 uzupełnionych innymi nowszymi, ale bardziej szczegółowymi (1978-1983, 1985, 1992-1994, 2000). Zwiedzający może sukcesywnie obserwować:
- basen ze słodką wodą ( II E i III TH wieków).
B - Róg portu, teraz trawą obszar natomiast I st century został napełniony wodą i zaciągnął Starego Portu.
C - Wall późno siedlisko ( V th century).
D - Mur wschodnio-zachodni z czasów rzymskich.
E - Przed koniec ściany ( V th wieku).
F - pogrzeb Terrace Downs tryglifami pierwsza połowa IV th century BC. J.-C.
G - Wieża kwadratowa.
H - Wall powiedział ścianę Crinas kurtyny ( II th century BC. ).
J - Pozostałości umocnień IV e z II e wieku av. AD .
K - Utwardzona droga rzymska, przejazd furmanką.
L - Krzywa wieża.
M - zaprojektowane ściana osłonowa ( II p wieku).
N - South Tower ( II th century BC. )
O - Przed Mur ( V th wieku).
P - średniowieczna wieża.
W tym okresie brzegi portu są przedmiotem ważnych prac ukazujących działalność gospodarczą. To samo dotyczy wraków znalezionych na Placu Jules-Verne i na rogu portu.
Odsłonięte wraki powiedzieć Jules Verne 3 i 4 oba z dnia I st lub II p wieku i oba tego samego rodzaju charakteryzuje się otwór w łódce 2,60 m długości i 0,50 m szerokości. Ta osobliwość pozwala na zidentyfikowanie tych wraków jako barek klapowych pozwalających na zrzucanie osadów powstałych w wyniku pogłębiania portu. Wrak Jules-Verne 3 odpowiada statkowi, który miał mierzyć 15 m długości i 4 m szerokości; dwie trzecie tego statku jest na wystawie, a także model rekonstrukcji wyprodukowany przez centrum Camille-Jullian.
Jules Verne wrak 8 jest bardziej skromny i jest jedynym dziobu statku z III -go wieku; ta przednia część łodzi jest generalnie zniszczona, stąd szczególne zainteresowanie tym wrakiem.
Wrak klaksonu portowej od końca II XX wieku odkryto wListopad 1974, podczas prac ziemnych na Centralnej Giełdzie . Ta łódź, która przeszła wiele napraw, po poważnym uszkodzeniu została zatopiona w rogu portu i wypoziomowana. Ta część portu stopniowo zamulała się i ze względu na niewielkie zanurzenie przestała być użytkowana. Łódź stopniowo zapadała się w błoto, które ją zachowało. Wydobycie było trudne, gdyż wrak o długości 19,20 mi szerokości 7,50 m ważył ponad 20 ton. Do jego konserwacji specjaliści wybrali liofilizację stosowaną w farmacji lub w przemyśle spożywczym (np. do produkcji kawy rozpuszczalnej). Technika ta polega na wykorzystaniu sublimacji, czyli bezpośredniego przejścia materiału ze stanu stałego do stanu pary, bez przechodzenia przez fazę ciekłą. W tym celu całość musiała zostać zamrożona, aby zastygła woda nasiąkająca drewnem wraku, a następnie, po podciśnieniu atmosferycznym, konieczne było usunięcie pary wodnej w miarę jej powstawania. Ta technika była pierwszą na świecie jak na kawałek tego tomu. Analizy wykazały, że do budowy tej łodzi wykorzystano kilka gatunków drewna: kil wykonano z drewna cyprysowego , twardego i wytrzymałego drewna, dziób sosny parasolowej oraz zewnętrzną powłokę z sosny Aleppo , mniej szlachetnej jakości drewna.
O handlu świadczy znaleziony materiał archeologiczny, którego amfory stanowią główny wskaźnik regionów importu i charakteru wymienianych artykułów spożywczych. Wyświetlacz pokazuje sześć amfory Roman amfory pochodzący z I st wieku III th wieku i różnego pochodzenia: Betyki , Langwedocja, Kampania i Tunezja. Produkcja amfor i ceramiki jest potwierdzone w I st wieku przez duże warsztaty ceramiki położony na północ od miasta, w pobliżu murów obronnych wzgórza karmelitów. Przedstawiono model tego pieca produkującego w szczególności amfory płaskodenne.
Budownictwo prywatne jest przykładem romanizacji miasta. Rzeczywiście znalezione domy są budowane i dekorowane zgodnie z rzymskimi procesami; ściany są ozdobione farbą, a podłogi mozaiką. Codzienność ówczesnych mieszkańców Marsylii kojarzy się z wystawą różnych przedmiotów codziennego użytku: lamp naftowych znalezionych w grobach, biżuterii, spinek do włosów, butelek, wazonów na perfumy, przyborów toaletowych, tabliczek do pisania itp. .
amfory
Massaliètes amphorae z płaskim dnem.
Mozaika z delfinem.
Mozaika w geometryczny wzór.
Część muzeum jest zarezerwowana dla dawnych lub niedawnych odkryć grobów, które ujawniają zachowanie Marsylian w obliczu śmierci. Bardzo wiele miejsc pogrzebowych rozmieszczonych jest wokół starożytnego miasta, tworząc aureolę pogrzebową. Jednym z najważniejszych miejsc jest nekropolia Sainte Barbe odkryta podczas wykopalisk ratowniczych prowadzonych w 1991 roku przed budową parkingu. Obszar ten znajduje się pomiędzy Porte d'Aix i Centre Bourse , na zachód od rue d'Aix i na północ od Wydziału Ekonomicznego im . Pierre'a Pugeta . Miejsce to pierwotnie znajdowało się w thalweg, który był stopniowo zasypywany i znajdował się między Butte des Carmes a wzgórzem Saint-Charles. Wykopaliska odsłoniły 548 starożytnych grobowców, z których zidentyfikowano 532, z których 96 pochodzi z okresu greckiego, a 436 z okresu rzymskiego. Niektóre grobowce są zrekonstruowane z formami z pianki i gipsu, ale z wnętrzem w meblach (urna, waza) i oryginalnymi szkieletami, w tym:
Na wystawie znajdują się różne cippi , sarkofagi i stele nagrobne z inskrypcjami w języku greckim lub łacińskim:
Sarkofagów strigils, III th century
Grób T 368
grób T 335.
Grób T 355
Marmurowe popiersie imieniem Zosimos.
W 309, w czasach tetrarchii , przyszły cesarz Konstantyn oblegał i schwytał swojego teścia Maksymiana . Odsłonięte i odkryte podczas wykopalisk Giełdy w latach 1967-1984 kule są archeologicznymi śladami tego oblężenia. Cesarz przeszedł na chrześcijaństwo, stąd budowa budowli poświęconych tej religii. Grupa biskupów, która utworzyła się w pobliżu starego majora, nabyła największe baptysterium w Galii, odkryte w 1852 roku, kiedy część starego majora została zniszczona w celu budowy nowej katedry. Przedstawiono model tego baptysterium. Podczas wykopalisk prowadzonych w 2008 roku w okolicach Majora odkryto mozaikę polichromowanych tesser, niestety niekompletną. W jego centrum znajduje się centralny panel, którego kąty ukazują piramidy roślinne wyłaniające się z krateru z kilkoma ptakami u podnóża. Panel ten jest otoczony kołami z medalionami z różyczek i esparto. Granica składa się z węzłów Salomona i esparto. Ten chodnik, który prawdopodobnie należał do domu biskupa, został umieszczony w pomieszczeniu muzeum.
Po lewej pięć monet z dynastii Konstantynów, po prawej kule armatnie.
Polichromia mozaika początek V XX wiecznych
wykopalisk dur 2008.
W 2004 roku szczątki dużego kościoła w V XX wieku odkryto Malaval ulicę. Ten kościół pogrzebowy, znajdujący się wówczas poza murami obronnymi na północ od miasta, zwrócony jest na wschód i miał 35 m długości i 16,5 m szerokości. Charakteryzuje się wyjątkowym pomnikiem (grobem uprzywilejowanym) złożonym z dwóch sarkofagów z różowego wapienia, w których umieszczono ołowianą trumnę z zagnieżdżonym wiekiem, z których każda zawiera szczątki czczonego dorosłego mężczyzny. Grobowiec ten, przeznaczony do oglądania przez wiernych, został umieszczony w kościele w niezwykłym miejscu, a mianowicie w chórze na prawo od ołtarza. Zdobi go polichromowany marmur, w tym dwa prezbiterium w szylkretowy wzór. Wokół tego grobowca znajdowała się tumulacja ad sanctos, czyli duża liczba pochówków, świadcząca o wielkim zapałem wobec dwóch postaci. Wykopaliska ujawniły 228 groby mężczyzn, kobiet i dzieci, datowane na V TH i VI TH wieków. Te grobowce w ziemi pod dachówkami, w sarkofagach i amforach są zainstalowane wewnątrz i wokół kościoła. W muzeum prezentowana jest identyczna restytucja szczątków chóru kościelnego; odpowiada ostatniej fazie użytkowania budynku. Ściany i podstawa ołtarza są odlewane. Oryginalne elementy to marmurowe prezbiterium uprzywilejowanego grobowca, 39 kadzi i ich wapienna pokrywa korony oraz grobowce dzieci (siedem juków i amfora pogrzebowa). Ta restytucja jest wyjątkowa i wyjątkowa
Port i dynamiczne miastoJak zawsze amfory, ale także importowana ceramika ilustrują trans-śródziemnomorskie wymiany z Półwyspu Iberyjskiego na Bliski Wschód. W muzeum prezentowane są zastawy stołowe i kuchenne, lampy naftowe z Afryki Północnej i wschodniej części Morza Śródziemnego. Prezentowane są również regionalne produkcje szarej ceramiki stołowej lub naczyń kuchennych lub ceramiki wywodzącej się z wczesnochrześcijańskich sigil.
Amfory raz zużyte i opróżnione z zawartości są bardzo często używane jako trumny dla małych dzieci. Kilka amfor z Hiszpanii, Gazy lub Tunezji zostało wykorzystanych jako miejsce pochówku dziecka w kościele pogrzebowym kościoła przy rue Malaval i jest wystawionych.
U zarania średniowieczu: w VII TH do IX th wiekuWczesne średniowiecze jest mało udokumentowane przez archeologię. Podczas VII XX wieku miasto Marsylia poniósł kilka kryzysów zdrowotnych: Plaga 643 i 689. indeksów konstrukcyjne są cienkie, z wyjątkiem naprawy głośników w sektorze giełdowym i wyżyn Bosych.
Aby zilustrować ten okres, tylko można pokazać piękne pokoje urządzone jak lapidarnych chancels płytach VIII TH i IX XX wieku świadczą o zmianach w oryginalnym budynku opactwa św Victor w czasach Karolingów.
Okres ten rozpoczyna się wraz z objęciem urzędu wicehrabiego w Marsylii, a kończy zjednoczeniem Prowansji z Francją. Charakteryzuje się dramatycznym wydarzeniem splądrowania Marsylii w 1423 roku.
PortyEkspansywna polityka Andegawenów stymuluje działalność gospodarczą portów, które po splądrowaniu Marsylii zostaną wznowione w 1446 r. przez instalację Jacquesa Coeura w Marsylii. Te wymiany handlowe są urzeczywistniane przez eksponaty:
O wymianie świadczy materiał znaleziony w różnych wrakach oraz różnorodna ceramika znaleziona podczas wykopalisk:
Nawa Saint-Louis
Marmurowe
znaki arabskie.
Wrak samolotu III
Lazio lejek dzbanek
W połowie X XX wieku miasto Marsylia jest podawany przez rodzinę Viscount. Podczas XII -go wieku z pragnieniem emancypacji mieszczaństwa Marsylii, to jest w obecności konkretnej sytuacji w podzielonym mieście na trzy strefy: Górne Miasto , którego Pan jest Biskupem, Town- Dolna podawane przez burżuazję i miasto rektor pod kontrolą kanoników Kapituły Katedralnej. Po śmierci Raymond Berenger V , hrabiego Prowansji, jego najmłodsza córka Beatrice Prowansji poślubił w 1246 Karol I st Andegaweńskiego brat St. Louis . Prowansja znalazła się pod panowaniem Andegawenów. Charles d'Anjou ponownie zjednoczy administrację miasta pod jego zwierzchnictwem. Cenne przedmioty oraz życie codzienne ilustrują ten okres:
Trzy kubki miarowe z biskupiakiem
Portret króla René.
Posąg księżniczki
O ile w obrębie murów miejskich brakuje materialnych śladów działalności gospodarczej, to z drugiej strony są one liczne dla części znajdującej się poza murami miejskimi. Rzeczywiście, wykopaliska podjęte w 1991 roku ujawniły na poziomie rue Sainte-Barbe wyjątkową dzielnicę garncarzy zwaną wioską Olliers . Ten obszar między wzgórza i wzgórza Karmelitów Saint Charles, służył jako miejsce pochówku od końca V th wieku pne. AD aż do III th wieku. Przestrzeń ta następnie pozostaje nieobsadzone przez kilka stuleci, a potem na koniec XII th wieku, a zwłaszcza na początku XIII th century, przedmieście rośnie z implantacją warsztatów garncarskich. Dwie fazy wyróżniają się w tworzeniu i rozwoju tego obszaru zwanym przedmieściem Olliers: a faza 1 odpowiada pierwszych budynków w południowo-zachodniej i działalności pierwszych rzemieślników z końca XII XX wieku aż do „roku 1240, faza 2 z restrukturyzacji wewnątrz istniejących domów i przedłużenie w kierunku północno-wschodnim. Czas trwania tego drugiego etapu obejmuje drugą połowę XIII th wieku i pierwszych dwóch dekadach XIV th wieku. Ale wkrótce potem warsztaty zostają zrównane z ziemią, a dzielnica na krótki czas zostaje ponownie zajęta przez rzemieślników pracujących w metalu i koralu. Wtedy to przedmieście zostaje szybko zniszczone. Utworzone w 1710 r. Hospicjum Nieuleczalnych wraz z ogrodem zachowa dużą część szczątków odkrytych podczas prewencyjnych wykopalisk przeprowadzonych w 1991 r. przed renowacją tej dzielnicy. Makieta odwzorowuje tę wioskę garncarską i pokazuje budynki mieszczące warsztaty z z jednej strony zadaszonymi przestrzeniami do kształtowania i wypalania z jedenastoma piecami, w tym trzema z tlenkami, a z drugiej strony otwartymi przestrzeniami do suszenia i przechowywania ceramiki . Ten zestaw jest najstarszym znanym warsztatem produkcji ceramiki we Francji.
Przedmiotem modelu rekonstrukcji jest kilka pieców, w tym:
Wystawione są przedmioty pracy garncarza, takie jak tygle do produkcji tlenków i form, a także pręty wsadowe do pieca prętowego lub pernety, rodzaj trójnogu wykonanego z wapienia wypalanego w celu podparcia ceramiki w piecu. Prezentowane produkty lokalne pochodzą z wykopalisk prowadzonych również w okręgu Sainte-Barbe, gdzie znajdowały się piece, oraz w różnych dzielnicach: Saint-Marcel, place Jules-Verne, place du Général-de-Gaulle. Są zróżnicowane, a mianowicie:
Dużo dzbanów
dzbanek
Aquamanile
Umywalka z dwoma uchwytami i dwunastoma medalionami z ludzką głową
Dzbanek
Emaliowany dzbanek z zielono-niebieskim zdobieniem, wzbogacony smoczkami
Płytka z orłem
Średniowieczne zabytki nadal widoczne w Marsylii są stosunkowo rzadkie: kościół Saint-Laurent , opactwo Saint-Victor , kościół starego Majora i dzwonnica Accoules . Model kościoła starego majora pochodzącym z drugiej połowy XIX th century jest ustawiony do reprezentowania katedrę ery w całości przed jej częściowego zniszczenia w połowie XIX th wieku do budowy nowej katedry .
Kolegiata Saint-Martin , który został zbudowany w pobliżu hali Puget został rozebrany w 1887 roku, aby umożliwić budowę rue Colbert. Pozostałości tego kolegiaty są wystawione: dwie chrzcielnice z wodą święconą, mandorla wyrzeźbiona przez Antoine'a Duparca , dwadzieścia cztery kapitele, z których niektóre są w niezwykłym stanie zachowania, grupy marmurowych aniołów z różnych ołtarzy kościoła oraz jako drewniane anioły, które znajdowały się nad organami.
Marmurowe aniołki.
Kropielnica
Mandorle wyrzeźbiony przez Antoine'a Duparca.
Polichromowana statua przedstawiająca Barthélemy'ego Reynauda.
Stolica z czaszką
Wreszcie dwie tabele ilustrują ten okres:
Święty Ludwik Anjou
autorstwa Vicente Carducci.
Pieta między św. Franciszkiem a św. Hieronima
autorstwa Étienne Pesona.
Po śmierci Karola V Andegaweńskiego, zwanego także Karolem III Prowansji, następcy króla René , Prowansja została zjednoczona z Francją, ale Marsylia miała uprzywilejowany status „ziemi sąsiednich” .
Działalność handlowaHandel miasta z basenem Morza Śródziemnego ilustruje złożenie części dużego ładunku wraku Sardinals odkrytego w pobliżu Sainte-Maxime i datowanego na 1525 rok. W tym oknie znajdują się odsłonięte miski o płaskim dnie, charakterystyczne dla tej powszechnie używanej zastawy stołowej, wykonanej w Fréjus i wywożone w całym basenie Morza Śródziemnego z portu w Marsylii. Są też dzbanki z dziobkami ściśniętymi z zieloną i niebieską dekoracją.
Wyjątkowy przedmiot z Château Borély dopełnia tę wizytówkę: jest to duży słoik o wysokości 1,20 m wykonany w Biot . Rzemieślnik Louis Accaron, który wykonał ten słoik, wykazał się dużą umiejętnością techniczną; można go było zidentyfikować dzięki pieczątce umieszczonej pod kołnierzem. Słoiki tego typu sprowadzane drogą morską do Marsylii przeznaczone były do przechowywania artykułów spożywczych: oliwy, wina, oliwek itp.
Zastawa stołowa z wraku Sardineaux.
Słoik Biota.
Architektura cywilna XVI -tego wieku opuścił kilka śladów w Marsylii z wyjątkiem hotelu Cabre zbudowany w 1535 roku.
Obraz olejny na drewnie przypisywany Antoine Ronzen przedstawia kazanie Marii Magdaleny; Ta wyjątkowa praca wykonywana około 1517 jest szczególnie interesujący, ponieważ reprezentuje oblicze Marseille w XVI -tego wieku. Możemy rozpoznać kościół Matki Bożej z Accoules , kościół św. Lorenza , Fort Saint-Jean , Kaplicę Matki Bożej Straży z wieżą widokową itp. Urządzenie multimedialne oferuje ikonograficzną analizę dzieła.
W tym okresie dwa budynki wojskowe są zbudowane na rozkaz François I er : Fort Matki Bożej Straży że obejmie kaplicy o tej samej nazwie, który zostanie częściowo rozebrany na budowę bazyliki Matki Bożej -la -Garde i Château d'If . Muzeum prezentuje dwa modele tych konstrukcji.
Republika CasaulxPodczas wojny religii Marsylia zostaje przejęta do ligi. Charles Casaulx przejęciu władzy przez wybrany jest 1 st konsula i chce, aby miasto niezależną republiką katolicki. Casaulx jest dobrym administratorem: jest założycielem Hôtel Dieu, doprowadzając do połączenia szpitali Saint-Esprit i Saint-Jacques de Gallice. Jednak coraz częściej kwestionuje się, że Casaulx zostanie zamordowany17 lutego 1596 rprzez Pierre de Libertat kiedy miasto zamierza przejść trudną oblężenie z Charles de Lorraine , księcia de Guise i syn „bliznami”. Okres ten ilustrują następujące obiekty:
Herb Hôtel-Dieu.
Pierre de Libertat.
Kamień węgielny pod dom Casaulx.
Wynegocjowane traktaty z Turkami François 1 st są odnawiane przez Henryka IV. Ludwik XIV i Colbert powierzyli zarządzanie wagami, czyli placówkami handlowymi, marsylskiej izbie handlowej utworzonej w 1599 roku. Handel ten został jednak w dużej mierze zakłócony przez korsarzy z Afryki Północnej, którzy zajmowali przewożone towary i sprzedawali jeńców jako niewolnicy. Zakon Trynitarzy specjalizuje się w odkupieniu jeńców i zbiera na ten cel fundusze. Dla zilustrowania tego konfliktu w muzeum eksponowany jest drewniany polichromowany relikwiarz tego zakonu przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem Jezus na rękach i jeńca u jej stóp.
Marsylia, ziemia przyległaMarsylia, podobnie jak Arles, miała status ziemi przylegającej, to znaczy będąc częścią Prowansji, nie zależała od hrabiego Prowansji. W połowie XVII E wieku miasto jest trzymane z dala od kłopotów z Frondy , ale jego pierwszy konsul Gaspard de Glandevès de Niozelles nierozważnie angażuje się w równowadze sił z młodego króla Ludwika XIV. Niozelles odmówiwszy pójścia do parlamentu, Mazarin postanawia wezwać ją do sądu. Posłaniec udaje się do ratusza w Marsylii, gdzie buntownicy niszczą królewski rozkaz. Takie nieposłuszeństwo nie może być tolerowane; książę Mercœur , gubernatora Provence, miasto inwestuje w Marsylii22 stycznia 1660 r.
Ludwik XIV postanowił wówczas zaznaczyć swoją dominację nad miastem, zlecając inżynierowi i architektowi wojskowemu Kawalerowi de Clerville budowę dwóch obiektów wojskowych przy wejściu do Starego Portu: Fort Saint-Nicolas i Fort Saint-Jean . Przedstawiono model każdego z tych fortów.
Przekształcenia urbanistyczne miastaEkspansja Marsylii jest zlecona patentem liter 10 czerwca 1666 r. Rozebrano średniowieczne wały obronne i wybudowano nowe, co pozwoliło potroić powierzchnię miasta i stworzyć w nowych dzielnicach (południowy i wschodni brzeg Starego Portu) bloki zabudowy o prostych ulicach. Prace powierzono Nicolasowi Arnoulowi , kierownikowi galer. Ta nowa obudowa będzie stopniowo rozebrany podczas XIX -tego wieku; tylko bardzo mała część pozostaje na rue des Lices. Wielkie Cours, obecne Cours Saint-Louis i Cours Belsunce , zostały ukończone w 1687 roku.
Arsenał kuchniLudwik XIV przenosi flotę galer z Tulonu do Marsylii. Powołał stewarda galer Nicolasa Arnoula, który osiadł w Marsylii w 1665 roku i prowadził radykalną i przymusową politykę rozwoju tamtejszego portu. Arsenal posiada koniec XVII -tego wieku około 9 ha powierzchni i jest domem dla 20 000 z 12 000 skazanych.
Przywołanie tego arsenału, który zostanie następnie zniszczony, jest dokonywane przez różne ryciny i modele budynków z domem zarządcy i jego ogrodami, pawilonem zegara, formami remontowymi, dziedzińcem małego parku, piekarnia, warsztat zbrojeniowy i fabryka lin. W tej ewokacji dominuje obraz przypisywany Jean-Baptiste de La Rose , współpracownikowi Pierre'a Pugeta , zatytułowany Projekt rozbudowy arsenału galer i datowany na 1668 r. Artysta reprezentuje arsenał z wieloma konstrukcjami typu „nigdy nie będzie”. realizowany.
Plaga 1720Pomimo rygorystycznego systemu kontroli zdrowia, miasto zostało ciężko dotknięte przez zarazę w 1720 roku. Istotnie, statek Wielkiego Świętego Antoniego z Syrii przybył do Marsylii25 maja 1720Podczas przeprawy zginęło dziewięć osób; mimo podejrzeń co do stanu sanitarnego statku skrócono kwarantannę i wyładowano ładunek w izbach chorych, lazarecie położonym na północ od miasta. zaraza rozprzestrzenia się szybko iw samej Marsylii, od 30 do 35 000 ofiar z populacji szacowanej na około 90 000 osób.
Ten dramatyczny epizod w życiu Marsylii był tematem bogatej ikonografii, w tym trzech obrazów malarza pochodzenia hiszpańskiego Michela Serre , bezpośredniego świadka tragedii. Na wystawie znajduje się obraz namalowany według tego malarza przez anonimowego artystę.
Przypominając procedury kontroli sanitarnej muzeum prezentuje:
Hołdem do biskupa Marsylii w momencie, M gr Belsunce który pozostał na swoim stanowisku, odsłaniając brązowe popiersie realizowaną przez Auguste Ottin . Przedstawiono niektóre obiekty i dokumenty z tamtych czasów związane z ochroną i walką ze spustoszeniami zarazy:
Anonimowy obraz
Scena zarazy z 1720 roku.
Popiersie M gr Belsunce
autorstwa Auguste Ottina.
Pozostałości koła
pasowego Grand-Saint-Antoine , dzwony, kałamarz.
Przyrządy medyczne
Po przeniesieniu arsenału galer do Tulonu w 1748 r. port w Marsylii był przeznaczony wyłącznie do handlu z Indiami Zachodnimi, basenem Morza Śródziemnego, a po zniesieniu w 1769 r. monopolu Kompanii Wschodnioindyjskiej z Dalekim Wschodem. .
Porcelana, fajans i ceramikaZnaleziona ceramika z tego okresu świadczy o dużej różnorodności proweniencji. Na wystawie znajdują się następujące elementy:
Marsylia i Aubagne to centra produkcji regionalnej ceramiki, które można znaleźć zarówno w wykopaliskach lądowych, jak i morskich. Na wystawie prezentowane są następujące wyroby ceramiczne:
Ceramika z Marsylii
Dzbanki wiosłowe z doliny Rodanu, garnki Aubagne i naczynia z doliny Huveaune.
Ceramika z Albisoli, Montelupo, Rzymu i Ligurii.
Pod koniec XVII -tego wieku, Marsylia rozwija przemysł indyjskich tkanin bawełnianych drukowanych. Sukces tych tkanin bawełnianych jest taki, że producenci jedwabiu i wełny uzyskali w 1680 roku zakaz importu i produkcji bawełny we Francji. W 1703 Marsylia uzyskała prawo do importu i produkcji tych tkanin bawełnianych, ale tylko na eksport lub do konsumpcji lokalnej. Zakaz indyjskich kobiet zostanie zniesiony w 1759 roku.
Muzeum posiada wyjątkowo bogatą kolekcję ze starego muzeum Starej Marsylii. Te delikatne tkaniny bawełniane nie mogą być wystawiane przez cały rok i dlatego są wystawiane w rotacji. Na przykład możemy podziwiać halkę i zwodniczy gorset.
Rozwój działalności człowieka, hamowany przez powtarzający się brak wody, miasto postanowiło skierować część wód Durance, aby w 1849 roku sprowadzić je na wysokość, na której powstanie pałac Longchamp i tym samym służyć całemu terytorium Marsylii. Ten wielki sukces techniczny był możliwy dzięki budowie akweduktu Roquefavour , którego model znajduje się na wystawie: to właśnie on był prezentowany na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1856 r., dział robót publicznych. Podobnie tablica upamiętniająca złożenie18 listopada 1839 pierwszego kamienia Palais Longchamp, zbudowanego właśnie dla uczczenia przybycia wód Durance do Marsylii.
Główne branże, które w tym czasie złożyły się na bogactwo miasta, są przedmiotem gabloty, na której prezentowane są różne obiekty odpowiadające tej działalności:
Wreszcie eksponowane są różne przedmioty lub ryciny reprezentatywne dla tego okresu, a mianowicie:
Forma do cygar, obieraczka, pudełka zapałek
Plakat Alcazar
Plakat Dellepiane
XXIX th Federalnej festiwal gimnastyki.
Plakat reklamowy dla zakładów Camoin.
Obraz V. Cornisa przedstawiający fabrykę kart do gry Levenq, poprzednika Camoin.
Podczas I wojny światowej Marsylia, z dala od pól bitewnych, stała się bazą zaopatrzeniową i miastem schronienia. Dla zobrazowania tego okresu wystawiono dwa modele gipsowych pomników:
Okres ten wyznaczają dwa tragiczne wydarzenia. Przede wszystkim zabójstwo króla Aleksandra I i Ludwika Barthou . Rzeźbiarz François Carli wykonuje gipsowy odcisk twarzy dwóch ofiar; odlewy eksponowane są w gablocie. Drugi to Pożar Nowych Galerii, który miał miejsce w dniu28 października 1938i popełnił siedemdziesiąt trzy ofiary. Na zdjęciu sklep w płomieniach.
Działalność kulturalną i gospodarczą tego okresu obrazują:
Okres ten wyznacza najazd na Marsylię, który miał miejsce w dniach 22-23-24 stycznia 1943 r., po którym nastąpiło zniszczenie starej części portu. Dla upamiętnienia oporu przeciwko niemieckiej okupacji, przestrzeń tematyczna poświęcona jest Berty Albrecht , marsylskiej bohaterce ruchu oporu, która zginęła31 maja 1943. Wystawione są rzeczy osobiste (letnia sukienka, jedwabny szal, para butów), listy pisane podczas pobytu w więzieniu, zdjęcia, przedmioty osobiste (posąg pelikana z brązu, szwajcarska szczęśliwa moneta) oraz gabinet, który został mu przekazany przez rodziców i która towarzyszyła mu przez całe życie. Wreszcie odsłonięta zostaje biała flaga niemieckiego generała Schaefera, który okupował Marsylię.
2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
? | 33 767 | 43 824 | 35 617 | 35 559 | 37 637 | 36 968 | 46 727 | 46 352 | 39 882 | w remoncie | w remoncie | 80 279 | 91,829 | 73243 | 87,696 |