Senator rzymski | |
---|---|
Konsul wystarczy | |
Gubernator rzymski |
Czas | Imperium Rzymskie |
---|---|
Zajęcia | Pisarz , polityk , historyk , żołnierz |
Ludzie | Licinii |
Stopień wojskowy | Legat |
---|
Mucien (po łacinie Gaius Licinius Crassus Mucianus ), fl. 55-70, polityk, pisarz generalny i rzymski. Był ściśle zaangażowany w powstanie dynastii Flawiuszów .
Urodzony około 56 roku historyk , a więc młody współczesny Mucien, jest głównym źródłem jego kariery polityczno-administracyjnej. Niestety, mamy tylko część jego Historiie (lata 69-70), która obejmowała lata 69-98, aż do zabójstwa Domicjana.
Żydowski historyk zbliżył się do cesarskiej rodziny Flawiuszów. Towarzyszył Tytusowi w jego powrocie do Rzymu (71). Jego Bellum Judaicum stanowiłoby zatem wiodące źródło, ponieważ z powodu tej bliskości musiał on mieć bezpośredni kontakt z Mucienem.
Senator historyk jest trzecim najważniejszym źródłem. Część jego prac poświęconych okresowi jest również utracone, ale zachować podsumowanie poczynionych przez bizantyjskiego uczonego z XI -tego wieku Xiphilin .
Śmierć w 79 roku podczas erupcji Wezuwiusza, Pliniusz z zakonu jeździeckiego, jest także współczesnym i współpracownikiem Muciena w karierze Flawiuszów: kończy swoje życie jako prefekt floty Misene.
Jego historia naturalna pozwala nam zbliżyć się do tego, co musiało być twórczością literacką Muciena, którą często cytuje.
Jego nazwisko wskazuje, że urodził się w Gens Mucia, zanim dołączył do Gens Licinia (oddział Crassi ) przez adopcję.
Należy do senatorskiego zakonu, którego karierę śledzi. Został wysłany przez Claude'a do personelu Corbulon podczas kampanii ormiańskiej. Wydaje się jednak, że jego gwiazda zgasła podczas tego panowania. Za Nerona dotarł do konsulatu ( konsul w 63 lub 64). To otwiera drzwi do rządu prowincjonalnego, w tym przypadku syryjskiego . Dlatego zarządzał tą prowincją, gdy w Judei wybuchła rewolta, a Neron umieścił Wespazjana na czele armii odpowiedzialnej za jej stłumienie.
Relacje między dwoma mężczyznami są trudne, ale kryzys 69 zbliża ich do siebie: lojalni wobec Galby , mimo to ustawiają się w szeregu za Otho , uważając na początku, aby nie interweniować militarnie. Według Tacyta to Mucjan przekonuje Wespazjana do wyścigu o Imperium, sprzeciwiając się Witeliuszowi , po przejściu przez niego do purpury.
Dwaj mężczyźni zgadzają się i dzielą role: Wespazjan pozostaje w Azji, aby zabezpieczyć swoje pozycje i przejąć kontrolę nad Egiptem, podczas gdy Mucien jest odpowiedzialny za dotarcie na Zachód w celu przeprowadzenia operacji przeciwko Witelianom. Następnego dnia po egzekucji Witeliusza (22 grudnia69), przybywa do Rzymu, gdzie staje się silnym mężczyzną w oczekiwaniu na powrót Wespazjana (70 października). W tym okresie cieszył się quasi-imperialną władzą. Reguluje sukcesję i przystępuje do oczyszczenia. Według Tacyta musi on także skierować zapał ( ferocia ) Domicjana, najmłodszego syna Wespazjana, którego cesarz podejrzewa o charakter.
Następnie znika z naszych źródeł. Wiemy, że był jeszcze konsulem po raz trzeci, w 72. W połowie lat 70. był członkiem Kolegium Braci Arvales .
Pliniusz, który zmarł w 79 roku, przedstawia go jako zmarłego w swojej Historii Naturalnej. Jeśli za koniec publikacji encyklopedii weźmiemy datę 77, to daje nam to terminus ante quem dla jego śmierci.
Nie zachowaliśmy niczego bezpośrednio z literackiej i redakcyjnej twórczości Muciena. Niemniej jednak można mieć o tym jakieś pojęcie.
Pliniusz Starszy obszernie cytuje Muciana. Trzydzieści dwa fragmenty są mu bezpośrednio przypisywane przez współczesnych krytyków. Wszystkie dotyczą wschodnich realiów geograficznych lub niesamowitych rzeczy ( mirabilia ), które mogliśmy lub możemy tam zobaczyć.
Jaka była dokładna natura tego utraconego dzieła? Zaproponowano dwie hipotezy.
Bardon i Syme opowiadają się za pierwszą hipotezą.
Niedawno Caldwell ponownie podejmuje tę sprawę i stawia niewątpliwie decydujące pytanie: czy to nagromadzenie mirabilii rzeczywiście odzwierciedla twórczość Muciena, czy raczej nie jest to raczej wskaźnik apetytu Pliniusza na ten gatunek? częściowo w pracy, którą tak obszernie cytuje?
Dialog z mówców z Tacyta dotyczy dyskusję z udziałem autora w młodości, w 75.
Fragment (§ 37) wspomina, że w tym dniu Mucien opublikował 11 ksiąg acta i 3 księgi listowe , starożytne pisma z czasów republiki.
Co to było ? W pozostałej części tekstu zbiory te pozwoliły na podkreślenie walorów oratorskich i literackich starożytnych.
Dlatego prawdopodobnie nie trzeba brać słowa „ acta ” w technicznym znaczeniu tego terminu, archiwów senatu, protokołów posiedzeń, obrad i konsultacji senatu, ale bardziej prawdopodobne jest, że wygłoszone przemówienia, które zebrał Mucien, a które nie. nigdy wcześniej nie były publikowane.
Podobnie zbiory listów miały zawierać korespondencję od wielkich mężów republikańskiej przeszłości, wciąż niepublikowaną i przechowywaną w archiwach wielkich rodzin.
Jaki był tego zakres? Wszystko zależy od interpretacji czasownika „ contrahuntur ”, co może oznaczać „skracać”, a także neutralnie „łączyć”. Biorąc pod uwagę liczbę już opublikowanych tomów i jasno określone przedsięwzięcie jako trwające, Bardon [1953] skłania się ku drugiej hipotezie, obszernej edycji.
Ten sam autor wiąże tę działalność wydawniczą z rodzącą się wówczas ideą, że autentyczny tekst, dokument archiwalny z przeszłości, może stać się bardzo interesujący i mieć miejsce w dziele literackim, zwłaszcza historycznym. Kilka dekad później proces ten został zakończony i zilustrowany przez Swetoniusza .