KGB | |
Motto : „Верность Партии - Верность Родине (Lojalność wobec Partii, lojalność wobec Ojczyzny). " | |
Sytuacja | |
---|---|
kreacja | 1 st styczeń +1.954 |
Rozpuszczenie |
6 listopada 1991( de facto ) 3 grudnia 1991( de jure ) |
Rodzaj | Policja polityczna |
Siedzenie |
Łubianka , Moskwa Związek Radziecki |
Informacje kontaktowe | 55 ° 45 ′ 31 ″ N, 37 ° 37 ′ 32 ″ E |
Organizacja | |
Siła robocza | 230 000 paramilitarnych m.in. (1991) |
KGB ( Komitecie gossoudarstvennoï bezopasnosti , w cyrylicy: КГБ, Комитет государственной środkach bezpieczeństwa ), to znaczy Komitet Bezpieczeństwa Państwowego , jest głównym post- radziecki wywiad z ZSRR. Miała w szczególności funkcje policji politycznej .
Awatar kolejnych organów sowieckiej policji politycznej: Czeka , GPU, NKWD, wreszcie MGB (Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego) w 1946 roku powstało KGB13 marca 1954 i działa do 6 listopada 1991. Jej siedziba mieściła się na Łubiance 2, Plac Feliksa Dzierżyńskiego w Moskwie .
MGB (МГБ) to akronim od Ministerstvo Gossoudarstvennoï Bezopasnosti (Министерство уосударственной Безопасности), co oznacza: Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego. Posługę tę powierzono Wiktorowi Abakumowowi .
W marcu 1953 r. , wkrótce po śmierci Józefa Stalina , Ławrientij Beria połączył Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (MWD) i MGB w jeden organ o nazwie MWD . Ale wkrótce potem Beria zostaje stracony, a MWD rozwiązane.
Te dwa organy znów są rozdzielone: nowe MWD posiada w szczególności uprawnienia policji sądowej, natomiast nowo utworzone KGB przejmuje funkcje bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego na mocy zarządzeń Rady Ministrów. Na jej czele stoi reżyser.
5 lipca 1978KGB zostaje przemianowane na „KGB Związku Radzieckiego”, a jego dyrektor otrzymuje miejsce w Biurze Politycznym .
Od momentu powstania, KGB zostało uznane za „miecz i tarcza” o rewolucji bolszewickiej i Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego . KGB w pierwszych latach swojego istnienia odniosło wiele sukcesów. Słabość ówczesnych amerykańskich i brytyjskich służb bezpieczeństwa dała KGB możliwość penetracji zagranicznych służb wywiadowczych za pomocą własnych agentów, takich jak „ Piątka z Cambridge ”. Najważniejszym sukcesem sowieckich służb specjalnych było niewątpliwie zdobycie szczegółowych informacji na temat budynku, w którym zbudowano bombę atomową ( Projekt Manhattan ), możliwe dzięki tajnym agentom KGB, takim jak Klaus Fuchs i Theodore Hall .
Podczas zimnej wojny KGB starało się kontrolować, zastraszać, a nawet likwidować dysydentów politycznych oskarżonych o „ideologiczną działalność wywrotową”, takich jak Aleksander Sołżenicyn czy Andriej Sacharow . Osiągnął także niezwykłe sukcesy w szpiegostwie, takie jak ciągłe zbieranie zachodniej technologii przez swoich agentów, takich jak Melita Norwood, czy infiltracja rządu zachodnioniemieckiego pod rządami Willy'ego Brandta przez Stasi . Jednakże objawienie trwających operacji KGB przez defections wysokich rangą ludzi - takich jak Elizabeth Bentley w tym Stany Zjednoczone i Oleg Gordijewski w Wielkiej Brytanii - z jednej strony, a z drugiej strony na spadek powołań ideowych po stłumieniu Powstanie w Budapeszcie w 1956 r. i Praska Wiosna w 1968 r. , które spowodowały znaczny spadek zdolności operacyjnych KGB, były podwójnym ciosem. Niemniej jednak KGB zostało poinformowane przez członków Zachodnich Tajnych Służb, takich jak krety Aldrich Ames (oficer CIA ) czy Robert Hanssen ( agent FBI ), pomagając jej zrekompensować utratę utalentowanych agentów.
Sowieckie tajne służby są odpowiedzialne za śmierć w Związku Sowieckim tysięcy ludzi uważanych za przeciwników lub „ wrogów ludu ”. Jednak wraz z destalinizacją ich moce zostały znacznie zmniejszone.
W latach 80. KGB nadal zatrudniało na terytorium sowieckim 700 000 osób, do których dodano prawie 5 milionów „informatorów” lub „korespondentów” na całym świecie.
KGB zostało skompromitowane, gdy jego przewodniczący, generał armii Władimir Kriuczkow , użył wewnętrznych zasobów KGB, by wspomóc próbę Moskwy zamachu stanu .sierpień 1991którego celem było obalenie Michaiła Gorbaczowa . 22 sierpnia 1991, Kriuczkow został aresztowany, a generał Vadim Bakatine mianował szefa KGB z misją jego rozwiązania. KGB oficjalnie przestało istnieć w dniu4 grudnia 1991. Jej służby były podzielone na kilka odrębnych służb: Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Służba Bezpieczeństwa Wewnętrznego ZSRR – przyszła FSB ), Centralna Służba Wywiadowcza ZSRR (przyszła SWR ) oraz Służba Straży Granicznej. Inne autonomiczne służby pojawiły się w 1992 roku, takie jak Służba Tworzenia i Rozszyfrowywania Kodów ( FAPSI ), podczas gdy elitarne jednostki zostały powierzone Ministerstwu Spraw Wewnętrznych, a FSB straciła władzę. W 1995 roku FSB odzyskała uprawnienia instruktorskie i elitarne jednostki. W 2002 roku straż graniczna i FAPSI wróciły na łono FSB.
Wielu byłych oficerów przekwalifikowało się w nowej rosyjskiej gospodarce rynkowej lub polityce, jak Władimir Putin .
Na Białorusi i Naddniestrzu tajne służby zachowały tę nazwę .
Podobno kula KGB działalności pokrywały się mniej więcej te same funkcje i uprawnienia, jak te wykonywane w Stanach Zjednoczonych przez Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA), w kontrwywiadu podziału z Federalnego Biura Śledczego (FBI), z Federalnej Służby ochronne i obsługa Secret . Ale nie było kontroli nad jego działalnością ani ograniczeń w jego środkach. W rzeczywistości KGB jako tajna policja polityczna podlegała Biuru Politycznemu , a dokładniej sekretarzowi generalnemu KPZR . Jednak KGB nie może być uważane za służbę wywiadowczą działającą jak jej zachodni konkurenci ( CIA , DGSE czy MI-6 ), ze względu na jej bardzo silne wpływy i liczne funkcje, kontrolę nad społeczeństwem sowieckim i znaczną siłę roboczą. KGB czerpało swoją ideologiczną misję ze swoich insygniów: „tarcza do obrony rewolucji, miecz do miażdżenia wrogów” ( Miecz i tarcza , 23). Jej misjami były: wywiad zewnętrzny, kontrwywiad, likwidacja przeciwników politycznych i organizacji kontrrewolucyjnych w Związku Radzieckim i za granicą, straż graniczna, bezpieczeństwo partii komunistycznej i głów państw oraz własność państwa sowieckiego. Niektórzy eksperci szacują, że KGB miało 1,5 miliona współpracowników, podczas gdy rząd sowiecki twierdził, że jego tajne służby zatrudniały 480 000 pracowników, w tym 217 000 funkcjonariuszy straży granicznej. Wszystkie administracje radzieckie były inwigilowane przez tę służbę, która wykorzystywała je jako przykrywkę dla swoich misji. Według Edouarda Szewardnadze około 30% pracowników MSZ stanowili agenci KGB.
KGB zdołało utkać jedną z najważniejszych międzynarodowych sieci agentów zdolnych do infiltracji dużej liczby środowisk, czy to intelektualistów, polityków (zwłaszcza w komunistycznych partiach Europy), religijnych, wojskowych, masońskich , studentów, przemysłowców.
Wykorzystał wiele skojarzeń:
Tak wiele „stowarzyszeń frontowych”, które czasami pozwalały KGB i sojusznikom na ustanowienie swoich agentów na Zachodzie, ale które były szczególnie regularnie wykorzystywane w ramach aktywnych środków propagujących dezinformację , takich jak Operacja INFEKTION , wymyślonych przez tę służbę. "od 1 st oddziału KGB czasami z pomocą dziennikarzy, takich jak francuski André Ullmann .
Dziesiątki cudzoziemców pracowało dla Związku Radzieckiego , czy to z powodów ideologicznych, handlowych, czy szantażowanych . Amerykański dziennikarz komunistyczny Whittacker Chambers ujawnił zatem w 1948 r., że co najmniej 75 urzędników amerykańskiej administracji , w tym Alger Hiss , członek amerykańskiej delegacji na konferencji w Jałcie , i Harry Dexter White , prawa ręka sekretarza skarbu Stany Zjednoczone, które w tamtym czasie dostarczyły do tego stanu ważne informacje podczas II wojny światowej .
W przeciwieństwie do Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) KGB nie dysponowało usługą analizy wywiadowczej, co poważnie ograniczało jej zdolność do korzystania z ogromnej ilości zebranych danych wywiadowczych. Wynikało to z systemu jednopartyjnego w ZSRR ; Stalin , a później Nikita Chruszczow , często występowali jako własny analityk: funkcjonariusze KGB, którzy mieli przeciwne lub odmienne zdanie, byli regularnie zwalniani. Obawa przed przekazaniem informacji sprzecznych z opinią przełożonego spowodowała, że w KGB dominującą pozycję zajmowała inteligencja technologiczna i naukowa .
Jeśli chodzi o szpiegostwo, KGB we wczesnych latach polegało w dużym stopniu na wywiadzie ludzkim ( HUMINT ), który był szczególnie nielegalny, podczas gdy jego zachodni odpowiednik opierał się bardziej na wywiadzie i obrazie opartym na technologii ( IMINT ) oraz wywiadzie za pomocą sygnałów ( SIGINT). ). W czasie zimnej wojny zwiększone środki bezpieczeństwa uniemożliwiły KGB próby odbudowania sieci wywiadu ludzkiego do ich pierwotnego zakresu, z priorytetem na rzecz szpiegostwa elektronicznego.
Do misji pokojowych trzeba było dodać te, które w razie wojny przypadną KGB. Miałaby wówczas także jednostki pancerne, których rolą byłoby w szczególności podążanie za formacjami dostarczanymi przez „państwa satelitarne” ( Polska , Czechosłowacja , Węgry , NRD itp., które były niepewne i przeciwstawiały się ogniem). przy wszelkim nieposłuszeństwie, przejmując rolę NKWD w czasie II wojny światowej .
KGB był kierowany przez starszego urzędnika mianowanego przez Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR) na polecenie Departamentu organów administracyjnych KPZR CC i pozytywnej opinii Biura Politycznego KPZR CC .
Prezesi KGB po Jurij Andropowie byli jednocześnie członkami Biura Politycznego KC KPZR.
Prezesowi KGB pomagali:
Poszczególni prezesi KGB byli:
Oficerowie zawodowi mający status wojskowy, nie było dla nich związku (zabronione żołnierzom). Tylko pracownicy cywilni byli zjednoczeni w związku.
Schemat organizacyjny KGB pod koniec jego istnienia:
Dyrekcje Generalne :
Wskazówki :
Sekcje i usługi :