| Narodziny |
31 maja 1892 Homiel |
|---|---|
| Śmierć |
4 listopada 1968(76) 14. dzielnica Paryża |
| Narodowości |
Rosyjski francuski (od1924) |
| Czynność | Malarz |
| Trening | Paryska Szkoła Sztuk Pięknych |
| Ruch | Ekspresjonizm , School of Paris |
| Dziecko | Jacques Yankel |
Mikhaïl Kikoïne , znany jako Michel Kikoïne , urodził się dnia31 maja 1892w Homlu (wówczas Imperium Rosyjskie ) i zmarł4 listopada 1968w Cannes jest francuskim malarzem rosyjskiego pochodzenia, członkiem School of Paris .
W 1905 roku Michel Kikoïne uczestniczyli warsztaty w Mińsku , gdzie spotkał Chaim Soutine następnie, w 1908 roku, studiował w tym samym czasie co Soutine na Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie , gdzie zrobili wspólnego przyjaciela w osobie Pinchus. Krémègne i przeniósł się do Paryża w 1912 roku, gdzie studiował w pracowni Fernanda Cormona .
W 1914 r. Przeniósł się z żoną do miasta La Ruche , gdzie urodziły się jego dzieci Claire (1915-2013), która później poślubiła przemysłowca Amédée Maratier ), a następnie Jacquesa (w 1920 r.), Który został malarzem pod rządami nazwisko Jacquesa Yankela .
Jego pierwsza prywatna wystawa odbyła się w Paryżu w 1919 roku w galerii Chéron. Podczas tej pierwszej wystawy dostrzegł go doktor Montlaur, wpływowy krytyk sztuki tamtych czasów, a już kolekcjoner. Pan Descaves kupił mu kilkanaście prac. Soutine wprowadził go następnie do wioski Céret i Cagnes-sur-Mer w latach 1922-1923, ale ostatecznie to w Annay-sur-Serein , w Yonne, osiedlił się w 1926 roku na farmie., Gdzie otrzymuje Soutine i Kémègne, między innymi.
Michel Kikoïne został naturalizowany Francuzem w 1924 roku. Poznał kupców dzięki Amedeo Modigliani . Kobieta jest przedmiotem wyboru dla Kikoine, w jego twórczości łączy w sobie kilka trendów, ekspresjonistycznych i płowych poprzez intensywność kolorów i wyrazistość pasty. Jest pod wpływem Pierre'a Bonnarda, a zwłaszcza jego przyjaciela Soutine'a. W latach dwudziestych pracował w Burgundii i okolicach Paryża. Opuścił La Ruche w 1927 roku i osiedlił się w warsztacie przy rue de Gentilly w Montrouge . Miał też paryski adres Na n o 7 Brezin ulicy w 14 th dzielnicy.
Podczas II wojny światowej dołączył do swojego syna Jacquesa Yankela w Tuluzie i uczestniczył z nim w grupie Le Chariot , do której wkrótce dołączył Michel Goedgebuer . W latach pięćdziesiątych odwiedził Hiszpanię, Włochy i Izrael. Interesował się kolorową litografią: jego zbiór Dzieci Izraela ukazał się w 1953 roku.
W ciągu ostatnich dziesięciu lat swojego życia często przebywał z córką nad Morzem Śródziemnym w La Garoupe i produkował marynarki wojenne .
Z jej obrazu możemy powiedzieć, że odzwierciedla jego żydowskie wychowanie. Odnajdujemy tam pamięć o tych twarzach zawsze bladych i usilnych w czytaniu Talmudu : jego dziadek był rabinem, ale podróże do Palestyny będą oznaczać wzbogacenie jego palety, jak dla Emmanuela Mané-Katza czy Pinchusa Krémègne , i osłabienie początkowa szarość. Jeśli Soutine woła o nędzę i rozpacz, Kikoine, naturalnie szczęśliwa, tłumaczy swoją miłość do życia we wszystkim, co maluje. Jego realizm znajduje odzwierciedlenie w wdzięku, a nie w udręce. Inspiruje się otaczającym go światem z bogatą paletą kolorów i emocji, aby oszukać świat.