| Narodziny |
20 października 1945 Siran ( Hérault , Francja ) |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Zawód | Aktor Autor Dyrektor |
| Wybitne filmy | Didier |
| Wybitne serie | Piękniejsze życie |
Michel Cordes , urodzony 25 listopada 1945 w Siran w Hérault , jest francuskim aktorem, także pisarzem, reżyserem teatralnym i aktorem.
Michel Cordes urodził się w 1945 roku w Siran w Minervois, gdzie mieszkał do piątego roku życia, następnie w Montpellier do lat siedmiu i wreszcie w Lattes do osiągnięcia pełnoletności.
Dzieciństwo i młodość dzieli między szkołę, liceum i pracę na farmie ojca. Chciał wstąpić do Beaux-Arts w wieku piętnastu lat, ale jego rodzice odmówili. Następnie udał się do teatru w poszukiwaniu środków wyrazu i brał lekcje w Konserwatorium Montpellier.
Po uzyskaniu matury zapisał się na Wydział Literacki. Nie pobierał jednak lekcji na długo i wolał poświęcić się działalności aktorskiej w Théâtre du Hangar. Następnie postanawia uczynić z tego swój zawód. Chce „wyjechać” do Paryża w 1966 roku, ale obowiązki wojskowe tylko mu na to pozwalają.Październik 1968.
Przyjechał do Paryża, przez jakiś czas był nauczycielem, potem uczęszczał na kursy TNP w Chaillot z takimi aktorami jak Georges Riquier czy Charles Charras.
W Kwiecień 1969Karierę zawodową rozpoczął w CDN Langwedocja-Roussillon/Théâtre du Midi z Jeanem Deschampsem . Kontynuował decentralizację i działania kulturalne w różnych strukturach: MC de Chalons / Saône, Comédie de La Rochelle, Théâtre des Amandiers , Cyrano-Théâtre ... W 1972 roku został zatrudniony w Comédie de Lorraine w Nancy, gdzie pozostaje przez osiem lat . Zespół ten stał się CDNEJ w 1979 roku. Już podczas długich tras koncertowych zgromadził tysiąc przedstawień i setki godzin animacji i szkoleń. W ciągu tych jedenastu lat, zwłaszcza w Comédie de Lorraine, pogłębiał swoją wiedzę o teatrze uczestnicząc w tworzeniu spektakli na wszystkich poziomach; tam również rozwija swoje doświadczenie i praktykę jako facylitator i trener. Chciał ocierać się o pracę autora i reżysera w Comédie de Lorraine, ale nie wolno mu było tego zrobić. Zostawił ją w 1980 roku.
Po wstrząsach w życiu prywatnym postanawia zrealizować stare marzenie: pracować z drewnem. Wrócił do Paryża, by kultywować tę pasję. Przede wszystkim kształcił się jako dorosły w stolarstwie i uzyskał czapkę w 1981 roku, którą ukończył ćwicząc z rzemieślnikami. Uczęszcza do warsztatów rzeźbiarskich w Paryżu. Łącząc swoją wiedzę z zakresu sztuki dramatycznej i sztuk wizualnych, nauczy się także tworzenia i wytwarzania masek teatralnych (których używał już jako aktor). Następnie przez kolejny rok będzie wykorzystywał pobyt w Paryżu do kontynuowania tych działań i częstych pcheł, antykwariatów, fabrykantów i brał udział w budowie scenografii teatralnych .
W lipiec 1982wrócił do teatru w Saint-Etienne w Théâtre de l'Echelle, gdzie stworzył maski do „Les Plaideurs” i wyreżyserował sztuki Jeana Tardieu, następnie brał udział w „Théâtre Action” (Grenoble), wreszcie osiedla się w Lyonie , występuje z TJA i Théâtre d'Oullins .
W 1985 ODAC (Hérault) poprosił go o wystawienie „Menerby 1210” Léona Cordasa w Occitan w ramach festiwalu Minervois w Minerve (Hérault), którego został de facto dyrektorem artystycznym . Pokaz ten, wznowiony w 1986 roku, pozostanie wybitny w regionie W 1987 roku wyprodukował "L'Enfestolida" (ożywianie wsi w 1900). Na ten festiwal napisał i wyreżyserował „1907 Les gueux de la Saint-Jean”, który miał być wykonany w 1988 i 1989 roku, a następnie napisał i wyreżyserował „La fleur de l'eau” w 1990 roku. Opuścił ten festiwal w tym roku , DRAC postanowił dofinansować to wydarzenie i odłożyć je na „Occitano – kataryzm” . W tym samym czasie, w 1989 roku, z okazji obchodów 200-lecia Rewolucji, napisał i wyreżyserował „Et Si…?!” w Saint-Genis-Laval nad Rodanem.
W 1991 osiedlił się w Hérault, gdzie kontynuował swoją pracę jako aktor i reżyser w różnych spektaklach i dużo czytał na różne tematy, autorów i postaci. Pisze i reżyseruje Coop Epopée , Le Moulin du Falhet i Espanhol d'aqui . Ten ostatni spektakl wyprodukowany przez Théâtre de la Rampe i stworzony w 2003 roku jest wielokrotnie wystawiany do 2018 roku w całym regionie Oksytanii . Pisze też Jean Moulin, la Conscience Rebelle i Le Prêcheur des planeanes .
W swoich pracach podejmuje tematy społeczne ( bunt , spółdzielczość , exodus ze wsi, a nawet imigracja ) lub bardziej filozoficzne (poszukiwanie miłości...). W swoim pisarstwie, podobnie jak w inscenizacji, poszukuje teatru popularnego, przywołując uniwersalne problemy, jakich doświadcza w kulturze Południa. W tym celu czasami używa prowansalskiego (jedynego języka, w którym rozmawiał z nim jego ojciec, Léon Cordas, prowansalskiego pisarza), a nawet hiszpańskiego. W większości swoich produkcji sam projektuje, a czasem sam buduje scenografię.
Oprócz różnych działań teatralnych, w 1984 rozpoczął karierę jako aktor filmowy i telewizyjny. Występuje w jedenastu filmach kinowych i czterdziestu dwóch filmach telewizyjnych. Od 2004 roku w Plus belle la vie grał emblematyczną postać Rolanda Marciego . To zamknie drzwi castingów dla innych strzelanin, ograniczając go do roli „Marseillais de service”, bardzo restrykcyjnej we francuskiej inteligencji .
Od 1981 roku praktykuje swoją pasję: rzeźbiarstwo mniej lub bardziej regularnie w zależności od dyspozycyjności (wewnętrznej i w czasie), jaką pozostawia mu zawód, a także od wędrówki geograficznej, która nie zawsze pozostawia mu możliwość odpowiedniego warsztat. Swoje prace podpisuje i wystawia pod pseudonimem „Gaspard”. Wystawiał dopiero od 2018 roku: „Les Caudalies” – Mudaison, „Salon des arts plastic de Cazouls-lès-Béziers” .