Narodziny |
10 sierpnia 1943 Wiedeń ( Austria ) |
---|---|
Główna działalność | Kompozytor, Muzyk |
Gatunek muzyczny | Jazz , muzyka współczesna |
Instrumenty | Trąbka |
Oficjalna strona | Oficjalna strona Michaela Mantlera |
Michael Mantler , ur.10 sierpnia 1943w Wiedniu , Austrii , to trębacz i kompozytor od jazzu i muzyki współczesnej .
Wyjechał do Stanów Zjednoczonych w 1962 roku na studia muzyczne. Po wczesnej działalności w nowojorskiej awangardzie, zwłaszcza z Cecilem Taylorem i Jazz Composer's Guild, założył Jazz Composer's Orchestra Association, firmę zamawiającą, prezentującą i nagrywającą nowe kompozycje dla orkiestry jazzowej.
Problemy z dystrybucją płyt sprawiły, że orkiestra w 1972 roku założyła New Music Distribution Service , która przez prawie 20 lat pomagała wielu niezależnym firmom.
W końcu założył firmę WATT, w skład której wchodziła wytwórnia płytowa, studio nagraniowe i wydawnictwo muzyczne. Często koncertował i nagrywał z zespołem Carla Bley Band, a także z własnymi projektami performatywnymi.
Nagrał kilka płyt z różnymi artystami i instrumentacjami, kładąc nacisk na swoją pracę bardziej jako kompozytora niż jako lidera grupy. Rzadko pojawiał się „na żywo”, przez większość czasu koncentrował się na komponowaniu i nagrywaniu. Wśród swoich nagrań nagrał płytę (Something There) ze smyczkami London Symphony Orchestra i solistami oraz kilka albumów z piosenkami ze słowami Samuela Becketta (No Answer), Harolda Pintera (Silence) i Edwarda Goreya (The Hapless Child). ). Ten album był również pierwszym, który został nagrany w nowym studiu Britannia Row, które wówczas należało do członków grupy Pink Floyd. W związku z tym posłużył jako test na przyszłość i na tej płycie znajdujemy Nicka Masona na perkusji, który grał na pięciu innych płytach Mantlera, od The Hapless Child w 1976 roku po Concertos w 2008 roku. Michael grał także z Masonem na albumie Fictitious Sports który został wydany pod nazwą Nick Mason, ale został w całości skomponowany przez Carlę Bley, żonę Mantlera.
Nastąpiły zamówienia i występy z orkiestrami europejskimi, w szczególności dla Radia Szwedzkiego, Radia Północno- i Zachodnioniemieckiego, Opery w Lille i Radia Duńskiego.
Jego album z 1987 roku (Many Have No Speech), zbiór piosenek w języku angielskim, niemieckim i francuskim, oparty jest na poezji Samuela Becketta , Ernsta Meistera i Philippe'a Soupaulta . To muzyka napisana na orkiestrę kameralną, z solistami na trąbkę i gitarę oraz na głosy Jacka Bruce'a , Marianne Faithfull i Roberta Wyatta .
W 1991 roku wyjechał ze Stanów Zjednoczonych do Europy, gdzie dzieli swój czas między Danię i Francję.
Festiwal w Donau w Austrii poprosił go o nową kompozycję orkiestrową, której prawykonanie z orkiestrą Nö.Tonkünstler Czerwiec 1991, pod dyrekcją Michaela Gibbsa iz udziałem Andy'ego Shepparda jako solisty. Otrzymał również zamówienia na nowe utwory dla Big Bandu Duńskiego Radia i Północnoniemieckiego Broadcasting Big Band w Hamburgu .
W 1992 roku Michael Mantler nagrał nowy album z Balanescu Quartet i innymi muzykami, zatytułowany Folly Seeing All This, wydany przez ECM Records wMarzec 1993. Zawiera kompozycje instrumentalne, a także piosenkę o najnowszym wierszu Samuela Becketta (What Is The Word), śpiewaną przez Jacka Bruce'a .
Utworzył zespół kameralny, który w latach 1993/4 wykonał na koncercie swój program Kameralna Muzyka i Pieśni. Następnie nagrał z tą grupą i duńskim Radio Big Bandem nowy album (Cerco Un Paese Innocente, oparty na tekstach wielkiego włoskiego poety Giuseppe Ungarettiego , śpiewany przez Monę Larsen ), wydany nakładem ECM Records wwrzesień 1995. Ta kompozycja miała swoją premierę koncertową w:styczeń 1994 w Kopenhadze.
Napisał operę kameralną The School of Understanding, której premiera odbyła się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Kopenhadze sierpień 1996, z udziałem Jacka Bruce'a, Johna Greavesa , Dona Prestona , Roberta Wyatta i innych. Podwójna płyta kompaktowa została wydana, ponownie w ECM, wListopad 1997 w czasie nowego wykonania opery w Teatrze Hebbel w Berlinie.
Jego One Symphony, zamówiona przez Hessischer Rundfunk , miała premierę w:Listopad 1998z Orkiestrą Symfoniczną Radia Frankfurt pod dyrekcją Petera Rundela. Nagranie ukazało się w ECM w lutym 2000 roku, wraz z kilkoma nagraniami piosenek opartych na tekstach Ernsta Meistera, z Moną Larsen i zespołem Chamber Music and Songs Ensemble.
Jego najnowsza płyta kompaktowa Hide and Seek z interpretacją sztuki Paula Austera na orkiestrę kameralną i głosy Roberta Wyatta i Susi Hyldgaard została wydana wMarzec 2001 na ECM.
Spektakl został zaprezentowany jako spektakl w reżyserii Rolfa Heima (już współpracownika Mantlera przy „Szkole zrozumienia”) z 2 śpiewakami (Per Jørgensen i Susi Hyldgaard), 2 tancerzami i 2 aktorami w Kopenhadze wLuty 2001, a następnie w marcu w Teatrze Hebbel w Berlinie.
Prawykonanie jego Koncertu na marimbę i wibrafon (na prośbę Pedro Carneiro, portugalskiego perkusisty) odbyło się wMarzec 2005 z Orkiestrą Symfoniczną Radia Frankfurt pod dyrekcją Pascala Rophé.
W uznaniu jego pracy otrzymał kilka nagród w Austrii: Austriacką Nagrodę Państwową w dziedzinie Muzyki, Nagrodę Prandtauera miasta St. Pölten (miasta jego dzieciństwa) oraz Nagrodę Miasta Wiednia w dziedzinie muzyki.
w wrzesień 2006, Porgy & Bess w Wiedniu zaprezentowali retrospektywną serię swojej muzyki z zespołem Chamber Music and Songs Ensemble.
Jego płyta Compact Disc Review (1968–2000 nagrań) śledzi jego wyjątkową ścieżkę muzyczną w ponad 30-letniej historii nagrań dla JCOA, WATT i ECM.
w listopad 2007, jego projekt Concertos został zaprezentowany przez JazzFest Berlin z orkiestrą kameralną Kammerensemble Neue Musik Berlin pod dyrekcją Rolanda Kluttiga. Nagranie koncertów z solistami Bjarne Roupé (gitara), Bobem Rockwellem (saksofon tenorowy), Pedro Carneiro (marimba i wibrafon), Roswellem Ruddem (puzon), Majellą Stockhausen (fortepian), Nickiem Masonem (perkusja) i nim samym na trąbce został wydany jesienią 2008 roku.
w czerwiec 2011, wydany przez ECM For Two , seria duetów na gitarę (Bjarne Roupé) i fortepian (Per Salo).
Nowe utwory są zamawiane i wykonywane przez Max Brand Ensemble pod dyrekcją Christopha Cecha ( Chamber Music Eight , Tage der Neuen Musik, Krems, Austria, 2012) oraz przez Chaos Orchestra pod dyrekcją Arnaud Petit ( Oiseaux de Guerre , z wokalistą Himiko Paganotti, Forum Blanc-Mesnil, Francja, 2014).
w wrzesień 2013, Porgy & Bess prezentuje w Wiedniu projekt The Jazz Composer's Orchestra Update z zespołem Nouvelle Cuisine Big Band pod dyrekcją Christopha Cecha, z solistami Michaelem Mantlerem (trąbka), Harrym Sokalem i Wolfgangiem Puschnigiem (saksofony), Bjarne Roupé (gitara) , David Helbock (fortepian) i radio.kwartet.smyczkowy.vienna. Program obejmuje zarówno gruntowną przeróbkę utworów z oryginalnego albumu z 1968 roku, jak i starszych utworów, które nigdy nie były odtwarzane ani nagrywane. Jesienią 2014 roku nakładem ECM Records ukazała się selekcja nagrań koncertowych.
W latach 2015/16 projekt był kilkakrotnie prezentowany koncertowo: na Moers Festival i North Sea Jazz Festival Rotterdam (z Big Bandem Nouvelle Cuisine), na Jazzfestival Frankfurt (z hr-Bigband) oraz na Lisbon Jazz Festival (z Orquestra Jazz de Matosinhos).
Jej najnowsze dzieło, Comment c'est , to cykl pieśni na głos żeński i orkiestrę kameralną (z francuską wokalistką Himiko Paganotti i Max Brand Ensemble) wydany przez ECM Records wlistopad 2017. Jego powstanie miało miejsce w Porgy & Bess w Wiedniu wwrzesień 2016.