Mi'ar

Mi'ar Obraz w Infobox. Ślub z Mi'arem w 1937 roku
Nazwa lokalna (ar)  ميعار
Geografia
Kraj Obowiązkowa Palestyna
Poddzielnica Okręg akrowy
Powierzchnia 10,79 km 2
Wysokość 275 m
Informacje kontaktowe 32 ° 52 ′ 27 ″ N, 35 ° 14 ′ 47 ″ E
Demografia
Populacja 770 mieszk. (1944)
Gęstość 71,4 mieszk./km 2 (1944)
Operacja
Status Wymarłe miejsce ( d )
Historia
Kluczowe wydarzenia Rozbiórka (1938) , wyludnianie ( d ) (Lipiec 1948)
Lokalizacja na mapie Mandatory Palestine
zobacz na mapie Mandatory Palestine Czerwony pog.svg

Mi'ar (po arabsku ميعار ) była wioską w Mandatory Palestine 17,5  km na wschód od Acre . W czasie wypraw krzyżowych nazywał się Myary. Wieś, centrum buntu w latach 1936-1938, jako taka została zdetonowana i doszczętnie zniszczona przez Brytyjczyków. Został następnie odbudowany, ale jego ludność została wyparta przez siły izraelskie podczas wojny arabsko-izraelskiej w 1948 r. Na ziemiach wiejskich znajduje się obecnie kilka społeczności żydowskich, w tym Atzmon, Ya'ad i Manof.

Historia okresu osmańskiego

Mi'ar zachował archeologiczne pozostałości budowli, fragmenty kolumn, tłocznie oliwek i cysterny. Wcielony do Imperium Osmańskiego w 1517 roku, podobnie jak cała Palestyna , Mi'ar pojawia się w ewidencji podatkowej z 1596 roku jako część nahié (sub-dystrykt) Akka (Acre) w sandjak of Safed  ; miał wtedy 10 gospodarstw domowych, wszystkie wyznania muzułmańskiego, co odpowiadało łącznej populacji szacowanej na 55 osób. Mieszkańcy wsi płacili stałą stawkę 25% od pszenicy i jęczmienia, owoców, kóz i uli, w sumie 1235 os .

Pod koniec XVIII -go  wieku , włoski podróżnik Giovanni Mariti zauważyć, że około od Ad-Damun i Mi'ar były „dwa pyszne doliny ozdobione sadów i dzikich krzewów. Chłopi mieszkający w pobliskich przysiółkach cieszą się najprzyjemniejszą sytuacją ” .

W 1875 roku, francuski odkrywca Victor Guérin odwiedził Mi'ar, zauważając, że było tam „kilka sekcji kolumn, trzy połamane kapitele i wiele pięknych kamiennych kamieni, ze starożytnego budynku przewróconego [... i podobnie] wielu bloków wyglądających na antyki ułożone w okrąg ” . „W mniej lub bardziej odległych czasach” , dodał, „należą także studnie, cysterny, sklepienia i grobowce wykopane w skale” . Odkrył, że mieszkańcy Mi'ar liczyli około 500 osób, wszyscy byli muzułmanami.

W 1881 roku, Survey of Western Palestynie Palestine Exploration Fund opisane Mi'ar jak duża wieś położona na pagórkowatym i nieużytków wysokości. Wieśniacy uprawiali około 30 feddanów . Spis ludności z około 1887 roku wykazał, że Mi'ar ma około 480 mieszkańców, wszyscy muzułmanie. Szkoła podstawowa została tam założona przez Turków w 1888 roku, ale została zamknięta w ostatnich latach imperium.

Okres obowiązywania Palestyny

Siły brytyjskie wyparły Turków w 1917 r., Podczas I wojny światowej , a brytyjski mandat nad Palestyną został ustanowiony w 1920 r. W spisie ludności Palestyny ​​z 1922 r. Mi'ar liczy 429 muzułmanów (208 mężczyzn, 221 mężczyzn). Kobiety) . Zwiększył się do 543 mieszkańców, nadal wszyscy byli muzułmanami i był podzielony na 109 domów w czasie spisu z 1931 roku.

Kilku mieszkańców Mi'ar uczestniczyło w arabskiej rewolcie w latach 1936-1939 przeciwko rządowi brytyjskiemu i masowej imigracji Żydów do Palestyny, a wioska stała się centrum działań rebeliantów w Galilei . Rebelianci często otwierali ogień do żołnierzy brytyjskich przechodzących w pobliżu wioski, uszkadzali pobliskie drogi, aby uczynić je nieprzejezdnymi, przecinali kable elektryczne i podkładali miny, aby uderzyć w brytyjskie pojazdy. Jedną z kontrowersyjnych metod tłumienia buntu przez władze brytyjskie było wysadzanie domów w wioskach, które wsparły buntowników. Plik26 października 1938dwa brytyjskie bataliony przypuściły atak na Mi'ar i zaczęły wysadzać w powietrze duże domy w wiosce. Następnie poprosili Mi'ara Muchtara , wodza wioski, o wezwanie buntowników wioski do przekazania broni, w przeciwnym razie wybuchy będą kontynuowane. Nie przekazano żadnej broni, a Brytyjczycy kontynuowali wysadzanie w powietrze domów we wsi, aż do całkowitego zniszczenia Mi'ara dla jego rzekomego wsparcia rebeliantów. New York Times reporter obecny podczas niszczenia napisał: „Kiedy [Brytyjczycy] wojska lewo, było niewiele pozostało z tego kiedyś tętniące życiem miasteczko, ale stos postrzępionych murów .

Wieś została odbudowana. W momencie spisu ludności z 1945 r. Populacja wskazana dla Mi'ar wynosiła 770 mieszkańców, wszyscy byli muzułmanami; budynki i domy zajmowały 37 dunum . W sumie 2,878  dunums (lub 2,88  km 2 ) tych 10,788  dunums (lub 10,79  km 2 ) gruntów we wsi były wykorzystywane do uprawy zbóż, 113 dunums były nawadniane lub używane jako sadów. Pozostała część obszaru została uznana za nieuprawną w spisie powszechnym.

Wojna 1948 roku i jej konsekwencje

Plik 20 czerwca 1948Wojska izraelskie wkroczyły do ​​Mi'ar i strzelały do ​​mieszkańców pracujących na polach. Według izraelskiego historyka Ilana Pappé , domy we wsi zostały zniszczone, a czterdziestu mieszkańców zostało zabitych. Ci, którzy przeżyli, wrócili później do Mi'ar i nadal mieszkali w wiosce, dopóki izraelskie wojska z Brygady Sheva nie zajęły jej ponownie.15 lipca 1948, w ramach drugiej fazy Operacji Dekel . Według izraelskiego historyka Benny'ego Morrisa , 893 mieszkańców Mi'ar uciekło w obliczu ataku, podczas gdy Pappé twierdzi, że zostali wydaleni.

Gminy żydowskie Segev (obecnie Atzmon), Ya'ad i Manof zostały zbudowane na ziemiach Mi'ar, a Yuvalim, położone 2  km na wschód od wioski, położone jest na terenach należących do Sachnina. Według palestyńskiego historyka Walida Khalidiego to, co pozostało z wioski w 1992 r., Składało się z „kilku ściętych kamiennych murów, kilku prostych grobowców, drzew figowych i oliwnych”, a samo miejsce „w dużej mierze pokryte cyprysem” stało się rekreacją powierzchnia.

Bibliografia

( fr ) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z angielskiej strony Wikipedii zatytułowanej "  Mi'ar  " ( zobacz listę autorów ) .

  1. Khalidi 1992 .
  2. Rhode 1979 , s. 6, kwestionuje datę 1596 i stwierdza, że ​​przedmiotowy rejestr pochodzi z lat 1548-1549.
  3. Hütteroth i Abdulfattah 1977 , s.  193.
  4. Khalidi 1992 , str.  26.
  5. Mariti 1792 , str.  343.
  6. Guérin 1880 , str.  434.
  7. Conder i Kitchener 1881 , SWP I, str. 325.
  8. Conder i Kitchener 1881 , SWP I, str. 271.
  9. Schumacher 1888 , s.  176.
  10. Barron 1923 , Tabela XI, Okręg Acre, str. 37.
  11. Mills 1932 , s.  102.
  12. Bethell 1979 , str.  49.
  13. (w) Matthew Hughes , „  Banalność brutalności: siła armii brytyjskiej i represje wobec buntu arabskiego w Palestynie 1936-1939  ” , English Historical Review , t.  CXXIV, N O  5072009, s.  314-354
  14. (w) J. Mills, J., „  British minesweepers and Dynamite Battle Palestine's Arab Rebels  ” , The Milwaukee Sentinel, Haifa ,26 października 1938.
  15. „  Kiedy wojska [brytyjskie] odeszły, z tej niegdyś ruchliwej wioski pozostało niewiele więcej poza stosem zniszczonego muru  ” , cytowany w Bethell 1979, s. 49.
  16. Statystyka z 1945 r. , Str.  4.
  17. Hadawi 1970 , s.  81.
  18. Pappé 2007 , s.  150.
  19. Morris 2004 , str.  421.

Bibliografia

  • (en) Department of Statistics, Village Statistics, kwiecień 1945 , rząd Palestyny,1945( czytaj online ).
  • (en) John Bernard Barron, Palestine: Report and General Abstracts of the Census of 1922, 23 października 1922 , Jerusalem, Greek Convent Press,1923( czytaj online ).
  • (en) Nicholas Bethell , Trójkąt palestyński: walka o Ziemię Świętą, 1935-48 , Putnam ,1979.
  • (en) Claude Reignier Conder i Horatio Herbert Kitchener , The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archeology , Londyn, Committee of the Palestine Exploration Fund ,1881( czytaj online ).
  • Victor Guérin, Historyczny i archeologiczny opis geograficzny Palestyny , t.  3: Galilea, cz. 1, Paryż, Drukarnia Narodowa,1880( czytaj online ).
  • (en) Sami Hadawi, Village Statistics of 1945: A Classification of Land and Area property in Palestine , PLO Research Centre,1970( czytaj online ).
  • (en) Wolf-Dieter Hütteroth i Kamal Abdulfattah , Geografia historyczna Palestyny, Transjordanii i południowej Syrii pod koniec XVI wieku , Erlangue, Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, coll.  "Erlanger Geographische Arbeiten" ( N O  5)1977, 225  pkt. ( ISBN  3-920405-41-2 , czytaj online ).
  • (en) Wszystko, co pozostaje: wioski palestyńskie okupowane i wyludnione przez Izrael w 1948 r. , Waszyngton, Instytut Studiów Palestyńskich,1992, 636  str. ( ISBN  0-88728-224-5 , czytaj online ).
  • (en) Giovanni Mariti , Podróże przez Cypr, Syrię i Palestynę; z ogólną historią Lewantu , t.  1, Dublin, P. Byrne,1792( czytaj online ).
  • (en) Eric Mills, Census of Palestine 1931: Population of Towns, Village and Administrative Areas , Jerusalem, Greek Convent and Goldberg Presses,1932( czytaj online ).
  • (en) Benny Morris , The Birth of the Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited , Cambridge University Press ,2004, 640  str. ( ISBN  978-0-521-00967-6 , czytaj online ).
  • (en) Edward Henry Palmer, The Survey of Western Palestine: arabskie i angielskie listy nazwisk zebrane podczas ankiety przez poruczników Condera i Kitchenera, RE Transliterated and Explained by EH Palmer , Committee of the Palestine Exploration Fund ,1881( czytaj online ).
  • (en) Ilan Pappé, Etniczne oczyszczenie Palestyny , Londynu i Nowego Jorku, Oneworld,2006, 313  str. ( ISBN  978-1-85168-467-0 ).
  • (en) Harold Rhode, Administration and Population of the Sancak of Safed in the Sixteenth Century (doktor nauk politycznych), Columbia University Press ,1979( czytaj online ).
  • (en) Gottlieb Schumacher, „  Lista ludności Liwa of Akka  ” , Oświadczenie kwartalne - Palestine Exploration Fund ,1888, s.  169-191 ( czytaj online ).

Link zewnętrzny