Nazwa lokalna | (ar) ميعار |
---|
Kraj | Obowiązkowa Palestyna |
---|---|
Poddzielnica | Okręg akrowy |
Powierzchnia | 10,79 km 2 |
Wysokość | 275 m |
Informacje kontaktowe | 32 ° 52 ′ 27 ″ N, 35 ° 14 ′ 47 ″ E |
Populacja | 770 mieszk. (1944) |
---|---|
Gęstość | 71,4 mieszk./km 2 (1944) |
Status | Wymarłe miejsce ( d ) |
---|
Kluczowe wydarzenia | Rozbiórka (1938) , wyludnianie ( d ) (Lipiec 1948) |
---|
Mi'ar (po arabsku ميعار ) była wioską w Mandatory Palestine 17,5 km na wschód od Acre . W czasie wypraw krzyżowych nazywał się Myary. Wieś, centrum buntu w latach 1936-1938, jako taka została zdetonowana i doszczętnie zniszczona przez Brytyjczyków. Został następnie odbudowany, ale jego ludność została wyparta przez siły izraelskie podczas wojny arabsko-izraelskiej w 1948 r. Na ziemiach wiejskich znajduje się obecnie kilka społeczności żydowskich, w tym Atzmon, Ya'ad i Manof.
Mi'ar zachował archeologiczne pozostałości budowli, fragmenty kolumn, tłocznie oliwek i cysterny. Wcielony do Imperium Osmańskiego w 1517 roku, podobnie jak cała Palestyna , Mi'ar pojawia się w ewidencji podatkowej z 1596 roku jako część nahié (sub-dystrykt) Akka (Acre) w sandjak of Safed ; miał wtedy 10 gospodarstw domowych, wszystkie wyznania muzułmańskiego, co odpowiadało łącznej populacji szacowanej na 55 osób. Mieszkańcy wsi płacili stałą stawkę 25% od pszenicy i jęczmienia, owoców, kóz i uli, w sumie 1235 os .
Pod koniec XVIII -go wieku , włoski podróżnik Giovanni Mariti zauważyć, że około od Ad-Damun i Mi'ar były „dwa pyszne doliny ozdobione sadów i dzikich krzewów. Chłopi mieszkający w pobliskich przysiółkach cieszą się najprzyjemniejszą sytuacją ” .
W 1875 roku, francuski odkrywca Victor Guérin odwiedził Mi'ar, zauważając, że było tam „kilka sekcji kolumn, trzy połamane kapitele i wiele pięknych kamiennych kamieni, ze starożytnego budynku przewróconego [... i podobnie] wielu bloków wyglądających na antyki ułożone w okrąg ” . „W mniej lub bardziej odległych czasach” , dodał, „należą także studnie, cysterny, sklepienia i grobowce wykopane w skale” . Odkrył, że mieszkańcy Mi'ar liczyli około 500 osób, wszyscy byli muzułmanami.
W 1881 roku, Survey of Western Palestynie Palestine Exploration Fund opisane Mi'ar jak duża wieś położona na pagórkowatym i nieużytków wysokości. Wieśniacy uprawiali około 30 feddanów . Spis ludności z około 1887 roku wykazał, że Mi'ar ma około 480 mieszkańców, wszyscy muzułmanie. Szkoła podstawowa została tam założona przez Turków w 1888 roku, ale została zamknięta w ostatnich latach imperium.
Siły brytyjskie wyparły Turków w 1917 r., Podczas I wojny światowej , a brytyjski mandat nad Palestyną został ustanowiony w 1920 r. W spisie ludności Palestyny z 1922 r. Mi'ar liczy 429 muzułmanów (208 mężczyzn, 221 mężczyzn). Kobiety) . Zwiększył się do 543 mieszkańców, nadal wszyscy byli muzułmanami i był podzielony na 109 domów w czasie spisu z 1931 roku.
Kilku mieszkańców Mi'ar uczestniczyło w arabskiej rewolcie w latach 1936-1939 przeciwko rządowi brytyjskiemu i masowej imigracji Żydów do Palestyny, a wioska stała się centrum działań rebeliantów w Galilei . Rebelianci często otwierali ogień do żołnierzy brytyjskich przechodzących w pobliżu wioski, uszkadzali pobliskie drogi, aby uczynić je nieprzejezdnymi, przecinali kable elektryczne i podkładali miny, aby uderzyć w brytyjskie pojazdy. Jedną z kontrowersyjnych metod tłumienia buntu przez władze brytyjskie było wysadzanie domów w wioskach, które wsparły buntowników. Plik26 października 1938dwa brytyjskie bataliony przypuściły atak na Mi'ar i zaczęły wysadzać w powietrze duże domy w wiosce. Następnie poprosili Mi'ara Muchtara , wodza wioski, o wezwanie buntowników wioski do przekazania broni, w przeciwnym razie wybuchy będą kontynuowane. Nie przekazano żadnej broni, a Brytyjczycy kontynuowali wysadzanie w powietrze domów we wsi, aż do całkowitego zniszczenia Mi'ara dla jego rzekomego wsparcia rebeliantów. New York Times reporter obecny podczas niszczenia napisał: „Kiedy [Brytyjczycy] wojska lewo, było niewiele pozostało z tego kiedyś tętniące życiem miasteczko, ale stos postrzępionych murów . ”
Wieś została odbudowana. W momencie spisu ludności z 1945 r. Populacja wskazana dla Mi'ar wynosiła 770 mieszkańców, wszyscy byli muzułmanami; budynki i domy zajmowały 37 dunum . W sumie 2,878 dunums (lub 2,88 km 2 ) tych 10,788 dunums (lub 10,79 km 2 ) gruntów we wsi były wykorzystywane do uprawy zbóż, 113 dunums były nawadniane lub używane jako sadów. Pozostała część obszaru została uznana za nieuprawną w spisie powszechnym.
Plik 20 czerwca 1948Wojska izraelskie wkroczyły do Mi'ar i strzelały do mieszkańców pracujących na polach. Według izraelskiego historyka Ilana Pappé , domy we wsi zostały zniszczone, a czterdziestu mieszkańców zostało zabitych. Ci, którzy przeżyli, wrócili później do Mi'ar i nadal mieszkali w wiosce, dopóki izraelskie wojska z Brygady Sheva nie zajęły jej ponownie.15 lipca 1948, w ramach drugiej fazy Operacji Dekel . Według izraelskiego historyka Benny'ego Morrisa , 893 mieszkańców Mi'ar uciekło w obliczu ataku, podczas gdy Pappé twierdzi, że zostali wydaleni.
Gminy żydowskie Segev (obecnie Atzmon), Ya'ad i Manof zostały zbudowane na ziemiach Mi'ar, a Yuvalim, położone 2 km na wschód od wioski, położone jest na terenach należących do Sachnina. Według palestyńskiego historyka Walida Khalidiego to, co pozostało z wioski w 1992 r., Składało się z „kilku ściętych kamiennych murów, kilku prostych grobowców, drzew figowych i oliwnych”, a samo miejsce „w dużej mierze pokryte cyprysem” stało się rekreacją powierzchnia.
( fr ) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z angielskiej strony Wikipedii zatytułowanej " Mi'ar " ( zobacz listę autorów ) .