| Maurice satineau | |
| Funkcje | |
|---|---|
|
Senator z Gwadelupy Radnego Rzeczypospolitej | |
| 14 listopada 1948 - 8 czerwca 1958 ( 9 lat, 6 miesięcy i 25 dni ) |
|
| Ponowna elekcja | 18 maja 1952 |
| Grupa polityczna | RGR |
| Zastępca z Gwadelupy | |
| 3 maja 1936 - 31 maja 1942 | |
| Legislatura | XVI th ( III Rzeczpospolita ) |
| Grupa polityczna | USR |
| Burmistrz od Sainte-Anne | |
| 1945 - 13 września 1960 | |
| Poprzednik | Maurice Duplessis |
| Następca | Saint-Pierre Phirmis |
| Maj 1935 - 1940 | |
| Poprzednik | Eugene Graëve |
| Następca | Maurice Duplessis |
| Biografia | |
| Imię urodzenia | Maurice Stéphane Satineau |
| Data urodzenia | 18 września 1891 |
| Miejsce urodzenia | Baie-Mahault ( Gwadelupa ) |
| Data śmierci | 13 września 1960 |
| Miejsce śmierci | Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Partia polityczna |
PRRRS USR RGR |
Maurice Satineau , urodzony dnia18 września 1891w Baie-Mahault i zmarł dalej13 września 1960w Paryżu jest francuskim politykiem .
Przyjeżdżając do Metropolis jako mechanik, w 1919 r. Pracował w biurze centrali policji ds. Higieny w Paryżu, ale nikt nie wie, czy naprawdę studiował w Paryżu w latach 1920–1925, ponieważ nigdy nie wspomniano o tych samych dyplomach. Tytuły, których używa, nie istnieją, ale wyglądają jak istniejące tytuły.
W 1919 roku założył La Plus grande France , który pojawił się niedługo. W 1927 roku rozpoczęła African Dispatch i później, w Gwadelupie , The Voice Ludowej, ale w tym samym czasie prowadził życie oszusta w Paryżu, zwiększenie liczby skarg przeciwko nim złych kontrole lub fałszywych działań, etc. Jest założycielem Afrykańskiego Towarzystwa Rolno-Handlowego (SACA), za które został skazany w Paryżu zaocznie i w pierwszej instancji na 18 miesięcy więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków, zanim jego wyrok został znacznie obniżony w 1936 roku. .
Członek Gwadelupy od 1936 do 1940, specjalizował się w kwestiach morskich. Plik10 lipca 1940, głosuje na marszałka Pétaina pełnymi uprawnieniami . Zainstalowany w Vichy , zorganizował za 20 000 franków na osobę ucieczkę Żydów z zamiarem skierowania ich do Indii Zachodnich i utrzymywał słabo zdefiniowane więzi z ruchami oporu na południu. Pewne jest, że nigdy nie walczył, ale jest wyraźnie zamieszany w sprawy dotyczące fałszywych dokumentów i finansowania. Został aresztowany przez Niemców na granicy z Hiszpanią , internowany w Château du Ha, a następnie zwolniony. Znajdujemy go w pobliżu walk o wyzwolenie Paryża w sierpniu 1944 r., Ale nie bierze w nich udziału. Pomimo wykorzystania tej dwuznaczności walczył, zanim odzyskał przyczółek na Gwadelupie. Wychowany przez Jury Honorowe , wrócił do życia politycznego za czasów IV Rzeczypospolitej . To, co zrobił lub czego nie zrobił z pieniędzmi żydowskich rodzin z Marsylii, było przedmiotem kontrowersji na Gwadelupie w latach pięćdziesiątych, ale niektóre plotki na ten temat są fałszywe. Jeśli Satineau nie skorzystał z pieniędzy z fabryki ciastek Juliusa De Vriesa, potępił komisariatowi aux pytania juives manewr De Vriesa i niejakiego Louisa Breta, by przelać pieniądze z pierwszej na konto drugiej. aby uciec przed środkami aryanizacji. Satineau napisała do Commissariat aux questions juives inKwiecień 1942 zaprotestować przeciwko manewrowi i zażądać szybkiego powołania tymczasowego zarządcy:
„Właśnie się dowiedziałem, że na prośbę MM skierowaną do Biura Komisariatu Generalnego w Marsylii. Z VRIES i BRET objęcie urzędu przez administratora zostało przesunięte na późniejszy termin, aby umożliwić zainteresowanym fałszowanie ich rachunków i zbywanie zapasów towarów, które produkują codziennie. Uważam, że moim obowiązkiem jest zwrócenie państwu uwagi na te fakty, prosząc o wydanie instrukcji swoim biurom w Marsylii, tak aby tymczasowy zarządca mógł natychmiast wykonywać swoje funkcje ”.
List miał na celu obronę Anne Pagès, nieformalnej partnerki fabryki ciastek De Vries, która obawiała się odebrania jej udziałów. Satineau przeszedł w ten sposób na swojego prawnika doStyczeń 1944. De Vries został aresztowany w 1942 roku, wkrótce po liście Satineau. De Vries nadal otrzymywał listy od CGQJ. Został deportowany doMarzec 1943na Majdanku, gdzie został zamordowany po przyjeździe. Jeden z administratorów wspomniał w liście do CGQJ o kolorze skóry Satineau i jego pseudo-klientki Anne Pagès, senegalskiej żony niemieckiego uchodźcy Kurta Bangemanna, którego jakość Aryjczyka zakwestionował. Uwaga ta miała niewątpliwie skłonić Darquiera "de Pellepoixa", nowego komisarza generalnego do spraw żydowskich, do wyjaśnienia sytuacji poprzez usunięcie niektórych partii z powodów rasowych. Wiemy rzeczywiście, że Darquier wyrzucił Gwadelupczyka z komisariatu do spraw żydowskich, którego chciał aryanizować cały personel, który wykluczał Żydów, ale mógł obejmować ludzi ze starych kolonii. Kontakty Satineau z Commissariat général aux questions juives trwały w Marsylii doStyczeń 1944, po uwolnieniu Satineau z Fort du Ha. Satineau nie był w stanie udowodnić po wojnie swojego udziału w ruchu oporu w Marsylii, któremu nie był znany. Oparł się tylko na zeznaniach deportowanych osób, ale przedstawił zaświadczenie o pomocy podpisane przez Elizabeth De Vries, żonę Juliusa de Vriesa, która wciąż nie wiedziała o śmierci męża w 1943 r. Odzyskała tylko 10% funduszy, reszta miała głównie leciał z Louisem Lebretem, który, zakazując bankowości i zarządzania, umieścił fundusze De Vries na koncie w stalagu na nazwisko swojego syna-więźnia, zanim zniknął z Marsylii. Anne Pagès-Bangemann nic nie otrzymała, a jej mąż został internowany, a następnie deportowany. Ona sama nie mogła odwiedzić rodziny swojego męża w Stanach Zjednoczonych z powodu jego koloru skóry.
Przypadek Satineau stwarza problem dla pamięci. Od 1979 r. W gminie Baie-Mahault istnieje „Kolegium im. Maurice'a Satineau”, ochrzczone w ten sposób za czasów burmistrza Édouarda Chammougona i jego żony, która była nauczycielką literatury we wspomnianym college'u. Być może najbardziej zawstydzającym fragmentem do zapamiętania jest list zKwiecień 1942gdzie Satineau uważa, że musi zwrócić uwagę CGQJ, że trwa manewr mający na celu uniknięcie aryzacji. Satineau nie przejmuje się bardziej Juliusem De Vriesem, ofiarą praw rasowych, niż Louisem Bretem, oszustem, który wykorzystuje swoje nieszczęście. Innym elementem jest to, że do 1942 r. Oferował projekty różnym Sekretariatom Stanu rządu Vichy.
Maurice Stéphane Satineau, History of Guadeloupe under the Ancien Régime: 1635-1789 , Paris and Saint-Amand , Payot Editor ,3 maja 1928, 400 pkt. ( OCLC 503714205 , uwaga BnF n o FRBNF31300954 , czytaj online )