Mariusz Wilk

Mariusza w 2006 roku Kluczowe dane

Narodziny	19 stycznia 1955 Wrocław , Polska

Autor

Język pisania	Polskie

Podstawowe prace

Le Journal d'un Loup
Dom nad jeziorem L'Oniégo
śladami reniferów śladami
dzikich gęsi

Mariusz Wilk to polski dziennikarz, eseista , pisarz podróżniczy, urodzony dnia19 stycznia 1955w Wrocław (w języku niemieckim: Breslau), na Śląsku , Polska ). Jego eseje odnoszą się do jego wieloletnich doświadczeń życiowych w rejonach Morza Białego , Półwyspu Kolskiego , Zaonejie , Karelii , w zachodnioeuropejskiej Rosji .

Biografia

Po przestudiowaniu literatury polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, między 1977 i 1981 , Wilk pracował dla gazety przeciwnych reżimowi komunistycznemu nadal na miejscu w PRL aż do 1989 roku . Za aktywność w związku zawodowym Solidarność, w którym jest sekretarzem prasowym prezesa związku Lecha Wałęsy , przebywa na 7 miesięcy więzienia .

W 1984 roku wydał „Konspirę, podziemną Solidarność”, dzięki której stał się znany w Polsce.

Po upadku polskiego rządu i powołania Lechem Wałęsą jako przewodniczącym 5 th PRL w 1990 roku , podczas gdy Polska jest uwalniany z uścisku ZSRR . Wilk rozpoczyna karierę dziennikarza.

Reszta jego życia zlewa się z jego reportażami opisującymi jego podróże po Rosji i doświadczenia na Dalekiej Północy.

Przed osiedleniem się w Rosji wyjechał jako korespondent Dziennika Gdańskiego . Przecina kraje bałtyckie , Ukrainę , Kazachstan i Syberię .

Wilk to kultowy pisarz w Polsce i Rosji. Jego artykuły są publikowane przez czasopismo „ Kultura” we Francji.

W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski , drugim najwyższym stopniem w polskim porządku cywilnym.

Pracuje

Historie

„Rosji nie można zrozumieć z tego powodu, że
Ni mierzy się według naszej skali,
Rosja to inny wymiar,
Rosja, trzeba nim żyć. "

- Pastisz przez Fiodora Tioutchev umieszczony na czele swojej pierwszej opowieści, Le Journal d'un Loup .

Dziennik wilka : Marius Wilk najpierw przeszedł na emeryturę na Wyspy Sołowieckie . Mieszkał tam sześć lat z żoną rosyjskiego pochodzenia. Wybiera te wyspy, ponieważ reprezentują mikrokosmos ogromnej Rosji; tam może obserwować życie świeckiego klasztoru prawosławnego, ale także pozostałości po SLON-ie , sowieckim obozie pracy, laboratorium Gułagu . Spośród 1000 mieszkańców Wysp Sołowskich niektórzy są potomkami Zeków , byłych więźniów obozu pracy, którzy następowali tam przez wieki. Ze swoich obserwacji społeczeństwa rosyjskiego pisze artykuły, które regularnie wysyła do Maisons-Laffitte we Francji, gdzie ukazuje się gazeta polskich zesłańców w Paryżu: „ Kultura” . Pływa po Morzu Białym na łodziach rybackich do „Kanin nos”, gdzie spotykają się Morze Białe i Barentsa .

Dom nad brzegiem Oniego : Wyspy Sołowieckie przyciągają wielu rosyjskich turystów i Wilk decyduje się na opuszczenie ich do domu w Zaoniégé nad jeziorem Onega , znanym również jako Oniégo, dalej na południe od Morza Białego. Po uzyskaniu dostępu do minimum komfortu, który wymaga niekończących się zabiegów lokalnych władz administracyjnych, Wilk powraca do tego, co istotne: symbiozy z naturą, obserwacji głębokiej Rosji, jej ludności i samego siebie. Praca znajduje się na pograniczu dziennika podróży i osobistego dziennika. Chętnie cytuje Witolda Gombrowicza : „Żyję w sobie i tylko tam, od siebie, mogę się do was zwracać” , ale też Wiktor Pelevine i Henry Miller .

Śladami reniferów : Z centrum Półwyspu Kolskiego , w okolicach Lovozero , Wilk przemierza terytoria okupowane przez Saamów lub Lapończyków . Ci ostatni prowadzili siedzący tryb życia, odkąd Sowieci zmusili ich do tego. Dla Wilka to długie spacery w towarzystwie pasterzy reniferów do końca Kola. Bierze miarę ze słów Bruce'a Chatwina, że w erze bezdusznego materializmu panującego w dzisiejszej Europie nasze prawo do życia w ubóstwie jest jedynym, do którego warto się domagać.

W ślad za dzikimi gęsiami : Wilk wraca do swojego domu w wiosce Konda nad jeziorem Oniego . Każdego dnia podróżuje do Pietrozawodska , dużego miasta nad jeziorem naprzeciw wyspy Kizhi . Tam kontynuował swoje badania nad rosyjskim światem poprzez kontakty, odczyty i obserwacje. W drugiej części książki opisuje swoją podróż do kanadyjskiego labradora .

Książki

Mariusz Wilk ( przekład z języka polskiego Laurence Dyèvre), Le Journal d'un Loup , Szwajcaria, Les Éditions Noir sur Blanc ,1999, 262 s. ( ISBN 2-88250-080-7 )
Mariusz Wilk ( przekład z polskiego Robert Bourgeois), La Maison au Bord du Lac de L'Oniégo [„ Dom nad Oniego ”], Lausanne, Les Éditions Noir sur Blanc ,2007, 236 str. ( ISBN 978-2-88250-194-3 )
Mariusz Wilk ( tłum. Robert Bourgeois), Dans les Pas du Renne: le journal du Nord , Lausanne, Les Éditions Noir sur Blanc ,2009, 215 str. ( ISBN 978-2-88250-220-9 )
Mariusz Wilk ( przekład z polskiego Robert Bourgeois), Portage , Lausanne, Les Éditions Noir sur Blanc ,2010, 247 s. ( ISBN 978-2-88250-235-3 )
Mariusz Wilk ( przekład z języka polskiego Laurence Dyèvre), In the Wake of the Wild Geese , Lausanne, Les Éditions Noir sur Blanc ,2013, 240 pkt. ( ISBN 978-2-88250-300-8 )
Mariusz Wilk ( przekład z języka polskiego Agnieszka Żuk), La Maison du vagabond: Le Journal du Nord [„ Dom włóczęgi ”], Lausanne, Les Éditions Noir sur Blanc ,2016, 285 s. ( ISBN 978-2-88250-408-1 )

Uwagi i odniesienia

(ru) „ Вильк Мариуш (Vylk Maryush) ” , na avtor.karelia.ru
(w) „ Konspira ” na publishing.cdlib.org
" Mariusz Wilk " , na babelia.com
Wilk 2007
Wilk 1999
Philippe Perchoc, „ Mariusz Wilk, the wolves, the Solovki ” , na nouvelle.europe.eu ,26 stycznia 2014
Po rosyjsku: Соловецкий лагерь особого назначения: Solovki Special Camp
Wilk 1999 , s. 213
„ Mariusz Wilk - Le Journal d'un Loup ” , na jacbayle.perso.neuf.fr
„ In the Wake of the Wild Geese, Maruisz Wilk, Noir sur Blanc, 2013 ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Na lescinqcontinents.com (dostęp: 17 czerwca 2014 )
Wilk 2007 , s. 117
Wilk 2009
Wilk 2009 , s. 63
Wilk 2013

Załączniki

Źródła

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :