Narodziny |
6 stycznia 1798 Lorient |
---|---|
Śmierć |
20 marca 1849(w wieku 51) 7. dzielnica Paryża |
Pogrzeb | Cmentarz Montparnasse |
Imię i nazwisko | Marie Amélie Thomase Delaunay |
Narodowość | Francuski |
Działalność | Aktorka |
Wspólny | Jean-Toussaint Merle |
Dziecko | Gabrielle Dorval ( d ) |
Marie Dorval , urodzony Marie Amélie Thomase Delaunay7 stycznia 1798w Lorient i zmarł dnia20 maja 1849w Paryżu 7 th , jest jednym z najbardziej znanych francuskich aktorek XIX th wieku. Jego sukces w teatrze i intensywne życie miłosne sprawią, że stanie się on mitem.
Córka wędrownych aktorów Marie Joseph Charles Delaunay (1766-1802) i Marie Bourdais, Marie Dorval została porzucona przez ojca w wieku pięciu lat. Niedługo potem straciła matkę na gruźlicę. Po raz pierwszy gra role dzieci w Lille , pod pseudonimem „Bourdais”, czyli jej wuja, wybitnego aktora komiksowego.
ten 12 lutego 1814w Lorient poślubiła baletmistrza Louisa Étienne'a Allan-Dorvala, z którym miała dwoje dzieci: Marie Louise Désirée i Catherine Françoise Sophie. Para rozstała się w 1818 roku, ale Dorval zostawił swój pseudonim sceniczny żonie, która przeszła na potomność.
Występuje definitywnie na scenie, jest związana z różnymi prowincjonalnymi zespołami dla miłośników komedii i dugazonami opery komicznej. W Strasburgu zaczęła grać główne role w komedii i dramacie i została zauważona przez Potiera , który zatrudnił ją w Paryżu, w teatrze Porte-Saint-Martin , w 1818 roku.
W latach 1818-1826 była związana z kompozytorem Alexandrem Piccinnim , z którym miała trzy córki.
W 1827 roku, była sukcesem w sztuce Trente ans, ou la vie d'un odtwarzacza przez Victor Ducange i Prosper Goubaux , gdzie została współpracuje ze słynnym aktorem Frédérick Lemaitre . Wdowa po pierwszym mężu, po raz drugi wyszła za mąż w Paryżu.17 października 1829, dziennikarz Jean-Toussaint Merle , ale para zgadza się na zasadę wolnego związku, pozwalającego dwóm partnerom na przelotne przygody.
W 1832 zostaje kochanką Alfreda de Vigny, która wraz z Victorem Hugo wprowadzi ją do Théâtre-Français w miesiącuLuty 1834. Imię Marie Dorval wiąże się z dramatyczną rewolucją szkoły romantycznej . Jego gra, w której sztuka ginie pod wpływem naturalności wrażliwości i przypływów namiętności, doskonale dopasowuje się do nowej literatury. Dla klasycznego majestatu zastępuje również gwałtowność efektów.
w Styczeń 1833, związuje się z pisarką George Sand po otrzymaniu od niej pełnego podziwu listu dotyczącego jednego z jej występów. Ich intensywna przyjaźń rodzi pogłoski o lesbijstwie w Paryżu, zwłaszcza że każda z dwóch kobiet była już wcześniej przedmiotem tych plotek. Gustave Planche pisze do Sand, by uważać na tę „niebezpieczną przyjaźń”, podczas gdy Alfred de Vigny pisze do Dorvala, by trzymać się z daleka od Sand, którą opisuje jako „przeklętą lesbijkę” . Obecni historycy pozostają podzieleni co do natury tego związku, którego romantyczny lub seksualny charakter nie został zweryfikowany. W 1840 r. wystawiła sztukę Cosima George Sand w Comédie française. Obie kobiety współpracują nawet nad rękopisem, ale utwór, słabo przyjęty, będzie miał tylko siedem wykonań.
Marie Dorval wyrazi swój niezwykły talent w Porte Saint-Martin , w utworach melodramatycznych, Zamku Kenilworth , Dwóch Forçatach , Trzydziestu latach, czy Życiu gracza itp. ; wtedy kreacje wyższego rzędu, Antoniusz i Marion de Lorme , rozwiną dla niego zakres jego talentu. Została oklaskiwana w Comédie-Française w Chatterton , sztuce, w której zagrała rolę Ketty Bell. Również w Comédie-Française, w 1835 roku, zagrała w Angelo, tyrana Padwy Victora Hugo w towarzystwie swojej rywalki M lle Mars . Obie aktorki są dystrybuowane przed typu, Marie Dorval w roli Catarina, szlachetną kobietą Angelo, a M panna marzec że od Tisbe, kurtyzany, aktorka i kochanki tyrana Padwy.
Ona pojawia się w Lukrecji przez François Ponsard (1843) i, wracając do dramatu bulwarów zdobyła, pomimo jej wyczerpania siły i jej głos prawie wymarły, ostatni sukces z Marie-Jeanne, ou la femme du Peuple , przez Adolfa d – Energia . Pod koniec życia spróbowała swoich sił w klasycznym repertuarze w Odeonie , stworzyła Agnès de Méranie de Ponsard (1846) i nie bez powodzenia grała role Fedry i Hermiony . Zmiany w modzie i chęć oglądania przez publiczność młodszych aktorek zakończyły jej karierę wyjazdami na prowincję. Zmarła, bardzo przygnębiona, w wieku pięćdziesięciu jeden lat, po śmierci wnuka.
Po nabożeństwie pogrzebowym odprawionym dzień po jej śmierci w Saint-Thomas-d'Aquin została pochowana na cmentarzu Montparnasse wraz z mężem.
Michel Mourlet opublikował powieść ( Histoire d'un maléfice , 2001) i sztukę ( Marie Dorval ), które są swobodnie inspirowane miłością Marie Dorval. Po wystawieniu w 2002 roku w krypcie Madeleine (ADAC Ville de Paris) przez trupę Dominique'a Leverda, w tym samym roku spektakl miał premierę w teatrze Saint-Maur w inscenizacji Jean-Pierre'a Savinauda. Została ponownie wystawiona w 2003 roku w Théâtre de l'Entre-Texte w Arles i opublikowana w 2014 roku w zbiorze Pièces masquées .