Marie-Louise Gagneur
Marie-Louise Gagneur
![Obraz w Infoboksie.](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/15/Marie-Louise_Gagneur.png/260px-Marie-Louise_Gagneur.png)
Fotograficzny portret Marie-Louise Gagneur autorstwa
Pierre'a Petita .
Wymowa
![podpis Marie-Louise Gagneur](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Marie-Louise_Gagneur_signature.jpg/110px-Marie-Louise_Gagneur_signature.jpg)
Podpis Marie-Louise Gagneur w jej aktach Legii Honorowej.
Louise Marie Gagneur z domu Mignerot, Domblans le25 maja 1832 ri zmarł w Paryżu 5 dnia17 lutego 1902jest francuską pisarką i aktywistką feministyczną .
Biografia
Córka Césarine Martin, aktywisty i wiernego ucznia Charlesa Fouriera , założyciela w 1871 paryskiego Koła Rodzin ( familistère ) i Claude Corneille Mignerot (1798-1884), notariusza w Bletterans, handlarza szampanem, następnie rentier, Marie-Louise Mignerot, po tym, jak wraz z rodzicami uczestniczyła w efemerycznej przygodzie falansteru w Citeaux, wychowuje się w klasztorze, gdzie otrzymała bardzo klerykalne wykształcenie, którego wąskie idee ją odrzucały.
W wieku osiemnastu lat napisała esej o stowarzyszeniach robotniczych, czym zainteresował się jej zastępca Wladimir Gagneur , który został jej mężem w 1855 roku.
Pisała eseje, opowiadania i powieści, m.in. Une expiation (1859), La Croisade noire (1864), Le Roman d'un prêtre (1882) , Le Crime de l'Abbé Maufrac (1882). Odnosząca sukcesy autorka w swoim czasie, publikując swoje powieści w odcinkach, a następnie w książkach, z wieloma wznowieniami (27 dla Czarnej Krucjaty ), opublikowała ponad 20 powieści. Jego twórczość odzwierciedla jego antyklerykalizm, polityczne zaangażowanie na rzecz pacyfizmu, zwłaszcza w czasie wojny francusko-niemieckiej w 1870 r. , oraz republiki społecznej.
W 1864 wstąpiła do Société des gens de lettres, a w 1891 rzuciła wyzwanie Akademii Francuskiej w sprawie feminizacji nazw handlowych. Zostaje sygnetem Legii Honorowej na mocy dekretu z21 lutego 1901.
Znana również pod pseudonimem „Duchesse Lauriane” jest matką rzeźbiarki Marguerite Gagneur , znanej jako Syamour. Zmarły w Paryżu, a jej prochy spocząć tam w colombarium z cmentarza Père-Lachaise .
Pracuje
-
Kobieta offline , Paryż, Édouard Dentu, 1862, w. 18, 284 s.
-
Dramat wyborczy , Paryż, Édouard Dentu, 1863, in-18, 268 s. przeczytaj online na Gallica
-
Czarna krucjata: powieść współczesna , Paryż, A. Faure, 1865, w. 18, 583 s. przeczytaj online na Gallica
-
Le Calvaire des femmes , Paryż, A. Faure, 1867, 1 tom. 355 pkt. przeczytaj online na Gallica
-
Les Réprouvées , kontynuacja i zakończenie Calvaire des femmes , Paryż, A. Faure, 1867, in-18, 372 s. przeczytaj online na Gallica
-
Les Forçats du mariage , Paryż, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, 1870, in-18, 414 s. przeczytaj online na Gallica
-
Jean Caboche do swoich przyjaciół chłopów , Paryż, A. Le Chevalier, 1871 36 s.
-
Le Divorce , Paryż, A. Sagnier, 1872, in-16, 191 s.
-
Wyborcze nieszczęście pana le Bon de Pirouett, za Jean Caboche , Paryż, A. Le Chevalier, 1872, in. -18, 36 s.
-
Mięso armatnie , Paryż, Édouard Dentu, 1872, w. 18, 535 s.
-
Część ognia. Terrory burżuazyjnej Roztropności i jego przyjaciela Furibusa , Paryż, Sagnier, 1873, in-18, 36 s.
-
La Politique au village , Paryż, Librairie de la Bibliothèque Démocratique, 1874, 1 tom. 190 pkt. przeczytaj online na Gallica
-
Zbrodnie miłości , Paryż, Édouard Dentu, 1874, in.-18, 385 s. przeczytaj online na Gallica
-
Prawa męża , Paryż, Édouard Dentu, 1876, 398 s. przeczytaj online na Gallica
-
Rzymianin księdza , Paryż, impr. de Debans, 1876, gr. inf.
-
Dziewice Rosyjskie , Paryż, Édouard Dentu, 1880, in-18, xi -524 s. przeczytaj online na Gallica
-
Rycerz zakrystii , Paryż, Édouard Dentu, 1881, in-18, 510 s.
-
Le Crime de l'Abbé Maufrac , kontynuacja i zakończenie Le Roman d'un prêtre , Paryż, Édouard Dentu, 1882, in-18, 392 s.
-
La Fournaise , Paryż, Édouard Dentu, 1885, in-18, 488 s.
-
Księżna Laurianne. Być kochanym. Rada od kokietki. Kobiece sekrety , Paryż, Édouard Dentu, 1886, w. 18, 324 s.
-
Męka kochanka , Paryż, Édouard Dentu, 1888, 468 s. przeczytaj online na Gallica
-
Wielbiciel fin de siècle , Paryż, Édouard Dentu, 1891, in-18, viii -327 s.
-
Brewiarz eleganckiej kobiety: wieczne uwodzenie , Paryż, Édouard Dentu, 1893, 1 tom. x -363 pkt.
-
Rozbrojenie i kwestia społeczna , Paryż, Dentu, 1899, in-8 °, 29 s.
-
Prawo do szczęścia. Charles Fourier, według Zoli i Jaurèsa , Paryż, Édouard Dentu, 1901, w-8 °, 48 s.
Uwagi i referencje
-
Hélène Millot (kolokwium, Dublin, czerwiec 2001, badania zebrane i zaprezentowane przez Brigitte Le Juez), „ Seks, kłamstwa i wielbiciele prawdy-fałszu: feministyczny antyklerykalizm Marie-Louise Gagneur ”, Duchowni i kultury popularne , św. Étienne, Uniwersytet Saint-Étienne,2004, s. 74 ( ISBN 978-2-86272-324-2 , czytaj online ).
-
Arkusz Bnf .
-
„ Natives, Inhabitants and Famous People ” , na Domblans.fr (dostęp 19 sierpnia 2018 ) .
-
„ Genealogia Syamour ” (dostęp 19 sierpnia 2018 )
-
Nota biograficzna Claude'a Corneille'a Mignerota w spisie prozopograficznym „La France savante, cths.fr”
-
Thomas Voet, Kolonia falansterska w Cîteaux, 1841-1846. Fourierists in the Fields , Dijon, Wydawnictwo University of Dijon,2001, 212 s.
-
Nota biograficzna w Wielkim Słowniku Powszechnym, s. 921 ZWYCIĘZCA (Louise N., dama) z edycji 1872.
-
Recenzja uniwersalna: zbiór dokumentów uniwersalnych i ilustrowanych , Paryż,1902( czytaj online ) , s. 186 : „Otrzymała w klasztorze bardzo duchowną edukację, której wąskie idee ją odpychały”.
-
Nota biograficzna Justa Wladimira Gagneur w katalogu prozopograficznym „La France savante, cths.fr”
-
Lista na wikiźródle: en: Autor: Marie-Louise_Gagneur
-
Roger Musnik, „ Marie-Louise Gagneur (1832-1902) ” , na Blog de Gallica ,25 czerwca 2018 r.(dostęp 27 czerwca 2018 )
-
Claudie Baudino, „ Niedokończona, ale wyprzedzająca inicjatywa: Czy istnieje literacka historia kobiet? », Fabula-LHT , n O 7,kwiecień 2010( przeczytaj online , skonsultowano 5 maja 2016 r. ).
-
Hubertine Auclert , „ Feminizm – Krzyż Zasłużonych ”, Le Radical ,26 lutego 1901( przeczytaj online , konsultacja 27 czerwca 2018 r. ).
-
„ ZWYCIĘZCA Marie Louise (1832-1902) ” , o Przyjaciołach i entuzjastach Père-Lachaise (dostęp 5 maja 2016 ) .
Bibliografia
-
Yves-Olivier Martin, Historia powieści popularnej we Francji: od 1840 do 1980 , Paryż, Albin Michel ,1980, 301 pkt. , 22 cm ( ISBN 978-2-226-00869-5 , OCLC 911344109 , czytaj online ).
- René-Pierre Colin "Marie-Louise Gagneur, feuilletonist: antyklerykalizm i fourieryzmu" Roger Bellet, (red.) Letters kobiet w XIX th century. Wokół Louise Colet , Lyon, PUL, 1982, s. 301-310 .
- Jean-Claude Wartelle, „Wokół Wladimira Gagneur, rodzina republikanów Fourierystów w XIX wieku”. Biuletyn Towarzystwa Emulacyjnego Jury 1982, s. 475-492.
- Jean-Claude Wartelle, „Rodzina lewicowych intelektualistów w XIX wieku, Gagneurs (1. część)”, Cahiers Charles Fourier, 2001 / nr 12, online ... www.charlesfourier.fr/spip.php? artykuł51
Linki zewnętrzne
-
Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii :
-
Ewidencja organów :
- Zasoby dotyczące życia publicznego :