Margot Fonteyn

Margot Fonteyn (1968) Biografia

Narodziny	18 maja 1919 Reigate
Śmierć	21 lutego 1991(71 lat) Panama
Imię urodzenia	Margaret Evelyn Hookham
Pseudonimy	Margot Fontes, Margot Fonteyn-Arias
Narodowość	brytyjski
Trening	Królewska Szkoła Baletowa
Zajęcia	Tancerz , choreograf , tancerz klasyczny , modelarz
Małżonka	Roberto Arias ( w )

Inne informacje

Pracował dla	amerykańskie linie lotnicze
Partner handlowy	Rudolf Nureyev
Nagrody	Dame Commander of the Order of the British Empire Benjamin Franklin Medal (1974)

Dame Margot Fonteyn , urodzona dnia18 maja 1919w Reigate , Anglii , a zmarł21 lutego 1991, w Panama City ( Panama ), jest brytyjską tancerką szkoloną w Royal Ballet School w Londynie . Uważana za jedną z największych tancerek klasycznych swoich czasów, była jedną z ulubionych partnerów Rudolfa Nurejewa , zwłaszcza w Romeo i Julii .

Biografia

Urodziła się jako Margaret Hookham w Reigate , Surrey , jako córka Brytyjczyka i brazylijsko-irlandzkiej matki. Bardzo wcześnie w swojej karierze Margaret zmieniła swoje nazwisko z „Fontes” na „Fonteyn” (imię, które również przyjął jej brat), a jej imię Margaret na Margot. Zaczęła tańczyć w wieku 4 lat, kiedy jej mama zapisała ją i jej brata na lekcje baletu. Mając 8 lat opuściła Anglię i zamieszkała z rodzicami w Tientsin i Szanghaju, gdzie uczyła się tańca u nauczycieli rosyjskiej emigracji. W wieku 14 lat wróciła z matką do Londynu, aw 1933 roku wstąpiła do Królewskiej Szkoły Baletowej . W 1939 roku dołączyła do firmy i grała już takie role jak Giselle czy Aurore w Śpiącej królewnie i została mianowana primabaleriną . Wyszła za mąż za Roberta Emilio Ariasa (w) , pochodzącego z Panamy dyplomatę Ameryki Środkowej . W latach czterdziestych tańczyła z Robertem Helpmannem , co zaowocowało niezwykle płodnym związkiem. Ich trasy koncertowe trwały kilka lat.

W 1956 roku została nobilitowana przez królową Elżbietę II do tytułu Matki Bożej .

Kiedy Rudolf Nureyev przeniósł się na Zachód w 1961 roku, 42-letni Fonteyn zaprosił go do Londynu . Później została jego partnerem, aż przeszła na emeryturę. Zostali uwiecznieni na ekranie w Jeziorze łabędzim . Mimo różnicy wieku, ich choreograficzny moment jest obecnie uważana za jedną z najbardziej utalentowanych w historii tańca w XX th wieku .

Uważana jest za jedną z najbardziej wdzięcznych tancerek na świecie i słynie z interpretacji Śpiącej królewny .

Była Kanclerz Durham University od 1981 do 1990 roku . Jego imię nosi teraz główna sala budynku studenckiego.

Zespół muzyki ludowej Eddie From Ohio zadedykował mu piosenkę.

Margot Fonteyn przeszła na emeryturę do Panama City, aby opiekować się chorym mężem. Umiera w tym samym mieście w siedemdziesiątym drugim roku życia.

Zacytować

„Ważną rzeczą, której nauczyłem się z biegiem czasu, jest różnica między poważnym traktowaniem swojej pracy a traktowaniem siebie poważnie. Pierwsza jest konieczna, a druga jest katastrofalna ” ( „ Jedyną ważną rzeczą, której nauczyłem się przez lata, jest różnica między traktowaniem swojej pracy poważnie a traktowaniem siebie samego. Pierwsza jest konieczna, a druga jest katastrofalna ” ).

„Życie tworzy przypadkowe wzory. Są nasycone pięknem, które staram się uchwycić, gdy mijają, bo kto wie, czy kiedykolwiek wrócą?”

Daniny

Od 2012 roku na jego cześć krater na planecie Merkury został nazwany Fonteyn .

Uwagi i odniesienia

„ Planetary Names: Crater, craters: Fonteyn on Mercury ” , on planetarynames.wr.usgs.gov (dostęp 26 czerwca 2020 r. )

Załączniki

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Ogłoszenia w ogólnych słowników lub encyklopedii : Deutsche Biographie • Uniwersalny Słownik Kobiety Twórcy • Enciclopedia De Agostini • Encyclopaedia Britannica • Encyclopaedia Universalis • Gran Enciclopèdia Catalana • szwedzki Nationalencyklopedin • Munzinger Archiv • Oxford Dictionary of National Biography • Proleksis encikonke nikya • Store
Zasoby związane z programem :
- Pokaż archiwa
- (w) Internetowa baza danych Broadway
(en) Margot Fonteyn - Jane Simpson, Balletco
(pl) Margot Fonteyn - The Ballerina Gallery [zdjęcie]
(pl) Równie dobrze na strzelnicy ... - Jann Parry, The Observer ,31 października 2004