Manchu ᠠᠨᠵᡠ [manju] | |
Kraj | Chiny |
---|---|
Region | Mandżuria |
Liczba głośników | 10 (natywnie) Kilka tysięcy jako drugi język |
Typologia | SOV |
Klasyfikacja według rodziny | |
|
|
Kody języków | |
ISO 639-2 | mnc |
ISO 639-3 | mnc |
IETF | mnc |
Linguasphere | 44-CAA-cb |
WALS | mnc |
Manchu to język z rodziny o języki tungusko-mandżurskie wypowiadanych historycznie w Mandżurii i Chinach , teraz niemal wymarły. Według UNESCO w 2010 r. Było tylko 10 rodzimych użytkowników języka. Miał on wielkie znaczenie historyczne, ponieważ był językiem urzędowym panującej w Chinach dynastii mandżurskiej ( dynastii Qing ). Pokrewnym językiem posługuje się Xibe lub Xibo, ludność spoza mandżurów wywodząca się z Shiwei , wysiedlona przez cesarza Qing.
Język mandżurski jest prawie wymarły z 10 użytkownikami w 2010 roku z populacji 10 410 585 Mandżurów.
Język mandżurski nie zna ani przedimka określonego, ani gatunków gramatycznych; ale ma znaki do rozróżniania liczb i określa przypadki za pomocą przymocowanych lub izolowanych cząstek . Koniugacja, bardzo prosta, przypomina koniugację mongolską . W czasownikach imperatyw jest tematem lub rdzeniem w najczystszej postaci: afiksy sylabiczne, umieszczone po tym temacie, służą do oznaczania czasów, trybów i głosów. Istnieją aktywne, pasywne negatywne, odwrotne, niewyczerpane , częste itp. Zamiast przyimków język mandżurski ma postpozycje lub zakończenia . W konstrukcji zdania kolejność jest taka sama, jak w innych językach fleksyjnych (z deklinacjami ), takich jak łacina czy węgierski : podmiot zdania jest wyrażony jako pierwszy, przymiotnik poprzedza rzeczownik, dopełnienie bezpośrednie następuje dopiero po pośrednim uzupełnienie, a czasownik kończy zdanie. Ta kolejność jest ściśle przestrzegana.
Mandżurskiej nie posiadał pisanie aż do XVII -tego wieku , a zatem nie ma książek. Takhai, uczony mandżurski, skomponował z rozkazu cesarza Huang-Taiji pismo naśladujące pismo Mongołów , którego sylabiczne grupy, bardzo liczne, zostały zredukowane do alfabetu mandżurskiego składającego się z 24 prymitywnych znaków , w tym 6 samogłosek i 18 spółgłosek . To w tym piśmie większość chińskich książek została przetłumaczona na język mandżurski.
Postać | Transliteracja | Kod Unicode | Uwagi | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Odosobniony | Inicjał | Mediana | Finał | ||||
Samogłoski | |||||||
ᠠ | ᠠ | ᠠ | ᠠ | w | 1820 | ||
ᠠ᠋ | |||||||
ᡝ | ᡝ | ᡝ ᡝ᠋ | ᡝ ᡝ᠋ | mi | 185D | ||
?? | |||||||
ᡳ | ᡳ | ᡳ | ᡳ | ja | 1873 | ||
ᡳ᠌ | |||||||
ᡳ᠍ | ᡳ᠋ | ||||||
ᡳ᠌ | |||||||
ᠣ | ᠣ | ᠣ | ᠣ | o | 1823 | ||
ᠣ᠋ | |||||||
ᡠ | ᡠ | ᡠ ᡠ᠋ | ᡠ ᡠ᠋ | u | 1860 | ||
?? | |||||||
ᡡ | ᡡ | ᡡ | ᡡ | ū / uu | 1861 | ||
ᡟ | ᡟ | ᡟ | y | 185F | |||
Spółgłoska | |||||||
ᠨ | ᠨ | ᠨ᠋ ᠨ | ᠨ ?? | nie | 1828 | ||
ᠩ | ᠩ | ᠩ | ng | 1829 | |||
ᡴ | ᡴ | ᡴ | k | 1874 | |||
ᡴ᠋ | ᡴ | ||||||
?? | ᡴ᠌ | ᡴ᠋ | |||||
ᡤ | ᡤ | ᡤ | sol | 1864 | |||
?? | ?? | ||||||
ᡥ | ᡥ | ᡥ | godz | 1865 | |||
?? | ?? | ||||||
ᠪ | ᠪ | ᠪ | ᠪ | b | 182A | ||
ᡦ | ᡦ | ᡦ | p | 1866 | |||
ᠰ | ᠰ | ᠰ | ᠰ | s | 1830 | ||
ᡧ | ᡧ | ᡧ | ᡧ | š / sz | 1867 | ||
ᡨ | ᡨ᠋ | ᡨ᠋ | t | 1868 | |||
ᡨ᠌ | ᡨ | ||||||
ᡨ | ᡨ | ||||||
ᡩ | ᡩ | ᡩ | re | 1869 | |||
ᡩ᠋ | ᡩ᠋ | ||||||
ᠯ | ᠯ | ᠯ | ᠯ | l | 182F | ||
ᠮ | ᠮ | ᠮ | ᠮ | m | 182E | ||
ᠴ | ᠴ | ᠴ | c / ch | 1834 | |||
ᠵ | ᠵ | ᠵ | j / zh | 1835 | |||
ᠶ | ᠶ | ᠶ | y | 1836 | |||
ᡵ | ᡵ | ᡵ | ᡵ | r | 1875 | ||
ᡶ | ᡶ | ᡶ | fa | 1876 | |||
ᡶ᠋ | ᡶ᠋ | ||||||
ᠸ | ᠸ | ᠸ | w | 1838 | |||
ᠺ | ᠺ | ᠺ | k '/ kk | 183A | |||
ᡬ | ᡬ | ᡬ | g '/ gg | 186C | |||
ᡭ | ᡭ | ᡭ | h '/ hh | 186D | |||
ᡮ | ᡮ | ᡮ | ts '/ c | 186E | |||
ᡯ | ᡯ | ᡯ | dz / z | 186F | |||
ᡰ | ᡰ | ᡰ | ž / rr | 1870 | |||
ᡱ | ᡱ | ᡱ | swędzenie | 1871 | |||
ᡷ | ᡷ | ᡷ | j / zh | 1877 |