Rodzaj | Opera , teatr , taniec , jazz , muzyka |
---|---|
Lokalizacja | Caen |
Informacje kontaktowe | 49 ° 10 ′ 49 ″ północ, 0 ° 21 ′ 45 ″ zachód |
Architekt |
Alain Bourbonnais, François Carpentier Walter Zbinden, remont z 1991 roku |
Inauguracja | 24 kwietnia 1963 |
Pojemność | 1072 |
Kierunek | Patrick foll |
Stronie internetowej | www.theatre.caen.fr |
Geolokalizacja na mapie: Caen
![]() ![]() |
Rezydencja
Zbiór korespondencji (od 2015 do dziś)Flaszki Les Arts (do 2015 r.)
Teatr Caen jest jednym z najważniejszych teatrów w mieście Caen . Zniszczony w 1944 roku, został odbudowany po wojnie.
Od wieków koncerty i przedstawienia teatralne w Caen odbywały się głównie na ulicach, zwłaszcza na Place Royale lub na szczycie rue aux Namps (wówczas graniczyły z zadaszonymi galeriami). Jak to było w zwyczaju, Uniwersytet w Caen miał towarzystwo teatralne. Zainstalowany na Kolegium Górze od 1609 do 1763 roku , gdy jezuici regularnie organizowane z uczniami spektakli podczas dystrybucji nagród w sierpniu lub powitać notabli. Wreszcie, wędrowni żołnierze regularnie przechodzili przez Caen i znaleźli azyl w pokoju młodej palmy znanej jako Wielki Roch.
Plik 5 czerwca 1764, dekret miejski, potwierdzony dekretem królewskim z dnia 29 marca 1765, upoważnił François Cressart-Bernaulx, dyrektora teatru w Rouen, do zbudowania pierwszej prawdziwej sali widowiskowej w Caen na terenie zajmowanym przez kabarety w pobliżu terenów targowych. Położona w dzielnicy Saint-Jean w pobliżu wejścia na Cours-la-Reine (obecna Cours Général de Gaulle), Salle de la Comédie , otwarta w 1765 roku . Uznaną za niewygodną salę widowiskową zastąpił nowy teatr zbudowany przez architekta miejskiego (Émile Guy) na końcu mostu Saint-Jacques nad brzegiem rzeki Noë . Budynek został zainaugurowany w dniu23 kwietnia 1838i odnowiony w 1878 roku , zajmuje teren o szerokości 22 metrów i długości 43 metrów. Jego klasycystyczna fasada składa się z wystającego perystylu utworzonego przez sześć kolumn porządku toskańskiego i korynckiego, a także fronton ozdobiony płaskorzeźbą przedstawiającą Sława. Wewnątrz okrągła sala, która może pomieścić 1000 widzów, jest otoczona trzema poziomami lóż, ozdobionych w stylu renesansowym przez pana Séchana.
Dawna Salle de la Comédie po przekształceniu w magazyn tytoniu.
Teatr Caen, zbudowany w 1838 roku i zniszczony w 1944 roku.
To pomieszczenie zostało zniszczone podczas bombardowań w 1944 roku . Zatrudniony w 1945 roku jako kierownik pokazów w Miejskim Urzędzie Młodzieży (OMJ), Jo Tréhard założył w 1947 roku regionalne centrum sztuki dramatycznej, które powstało w styczniu 1949 roku w koszarach wojskowych o długości 48 metrów przy alei Albert-Sorel. Ze względu na swój kształt sala widowiskowa na 620 miejsc, pierwotnie nazywana Salle des Beaux-Arts , została szybko nazwana Tonneau . Pomiędzy22 stycznia 1949 i 5 czerwca 1962w hali odbywa się 251 pokazów i 100 000 widzów. Charles Dullin zagrał Skąpca dwa tygodnie przed śmiercią. Cid grają tam Jean Vilar i Gérard Philipe .
W 1954 roku Yves Guillou podjął decyzję o odbudowie teatru w miejscu starej sali zniszczonej w 1944 roku; obecny teatr jest jednak nieco odsunięty od starej sali. Przebudowę powierzono Jo Tréhardowi . Wybór architektów okazuje się trudny i po konkursie zostaje powołanych dwóch architektów. Alain Bourbonnais, którego projekt jest zgodny z ideą Jo Tréhard , został powierzony projekt wnętrza sali, a François Carpentier wykonał fasady. Witraże wykonał François Baron-Renouard . Projekt został zaprezentowany w 1958 roku na kilka miesięcy przed zapoczątkowaniem koncepcji Maison de la Culture przez André Malraux . Nowy budynek zajmuje powierzchnię 73 m na 40 m (2960 m 2 na ziemi). W 1961 roku Jo Tréhard założył Compagnie du Théâtre de Caen, która odniosła natychmiastowy sukces dzięki Le Mariage de Figaro .
Budynek został zainaugurowany w dniu 24 kwietnia 1963ale André Malraux jest usprawiedliwiony „ze względów zdrowotnych” . Pokój staje się Théâtre- Maison de la Culture (TMC). Innowacyjne i niezależne programowanie, zaciekle bronione przez Jo Tréharda, odniosło pewien sukces w pierwszym roku z 74 262 przyjęciami. Ale od 1964 r. Gmina i burżuazja Caen, bardziej przychylni teatrowi różnorodności, byli bardzo wrogo nastawieni do TMC; odmawia się dotacji w wysokości 100 000 franków teatrowi, który jest zobowiązany do odwołania sezonu letniego. Z tego konfliktu narodziło się stowarzyszenie przyjaciół TMC (ATMC), którego jednym z liderów jest Louis Mexandeau . Druga rozgrywka w 1967 roku, kiedy burmistrz Jean-Marie Louvel grozi usunięciem dotacji, jeśli program nie zostanie zmieniony. Plik29 lutego 1968podczas gdy sztuka Ryszard II jest wyprzedana, ratusz potępia konwencję wiążącą miasto i państwo, Jo Tréhard reaguje „w chwili, gdy Ryszard II umiera na scenie, burmistrz Caen i większość członków rady oznaczają, że l ' Wyrok śmierci TMC ” . Po gwałtownych wydarzeniach z maja 1968 r. Gmina, właściciel lokalu, skorzystała z wycofania się państwa ze spraw kulturalnych, aby domagać się użytkowania lokalu, ministerstwo ogłosiło, że zaprzestanie dotacji z dniem1 st styczeń 1.969. Aby nie podlegać życzeniom ratusza, stowarzyszenie TMC samo się rozwiązuje26 sierpnia 1969.
Jo Tréhard za trupa następnie założył nowy teatr w hali patronatem The Comédie de Caen , obecnie Teatr Cordes, z tym Normandia Dramatu Narodowe Centrum . W latach 1990-1991 teatr został wyremontowany, a na suficie zainstalowano instalację świetlną, która przedstawiała rozgwieżdżone niebo.
W celu przeprowadzenia poważnych prac konserwatorskich teatr Caen zamknął swoje podwoje lipiec 2013przez 18 miesięcy. Ponowne otwarcie zaplanowano nastyczeń 2015.
Teatr w Caen był wzorem dla teatru Daniel-Sorano , narodowego teatru Senegalu w Dakarze , zainaugurowanego w 1965 roku.
Kiedy powstał w 1986 roku, artothèque de Caen zajmował pomieszczenia w obrębie teatru (obecnie Café Côté Cour).
Fundusze Théâtre de Caen są bogate w:
Od 2015 roku Ensemble Correspondances jest rezydentem Théâtre de Caen. Są one szczególnie wystawił Royal Ballet of the Night wlistopad 2017.
Od 1990 do 2015 roku , kiedy gmina postanowiła nie odnawiać wsparcia dla zespołu, Théâtre de Caen był uprzywilejowanym miejscem zamieszkania Arts Florissants . W latach 2002 , 2005 , 2007 i 2009 zorganizowano tam również akademię Jardin des Voix .
W sezonie 2007-2008 teatr ma 4600 abonentów i gościł 100 000 widzów, w tym 30% na darmowych koncertach, przy obłożeniu 93%.
W teatrze Caen odbywa się sezon muzyczny Maîtrise de Caen , bogaty w 2 koncerty i 20 corocznych przesłuchań. Przesłuchania - bezpłatne półgodzinne koncerty - odbywają się w sobotnie południe w kościele Notre Dame de la Gloriette w okresie szkolnym.
Teatr jest członkiem Réunion des Operas de France , stowarzyszenia Opera Europa i związku zawodowego Les Forces musicales . Jest partnerem wydarzenia Voix Nouvelles.