Mahmud Pasha Angelović

Mahmud Pasha Angelović Funkcje

Wielki wezyr Imperium Osmańskiego
1472-1474
Ishak Pasha Gedik Ahmed Pasha
Kapitan Pasza
1466-1472
Zaganos Pasha Gedik Ahmed Pasha
Wielki wezyr Imperium Osmańskiego
1456-1466
Zaganos Pasha Rum Mehmed Pasha
Beylerbey z Roumélie ( d )

Biografia

Narodziny	W kierunku 1420 Novo Brdo
Śmierć	18 lipca 1474 Konstantynopol
Imię w języku ojczystym	Mahmud Paşa
Zajęcia	Poeta , polityk
Rodzeństwo	Mihailo Anđelović

Inne informacje

Religia	islam
Stopień wojskowy	Admirał

podpis

Mahmud Pasha Angelović lub Mahmoud Pasha Angelovitch (ur. Ok. 1420 r. , Stracony dnia18 lipca 1474). Chrześcijańskiego pochodzenia, był wielki wezyr z Imperium Osmańskim w czasie panowania Mehmeda II od 1456 do 1468 i od 1472 do 1474 roku .

Pochodzenie rodzinne

Pochodzenie Mahmuda Pashy Angelovitcha jest niepewne. Wydaje się, jego dziadek był Aleksy Angelosów - Philanthropenos , bizantyjski-serbski Dynast który rządził Tesalia między 1373 i 1390 roku z tytułem Cezara uznany przez cesarza Manuela II Paleologa po abdykacji serbskiego księcia Jovan Uros. Ojcem przyszłego Mahmuda Paszy był niejaki Michel Angelović, aktywny około 1420 roku .

Wygląda na to, że Mahmud, prawdopodobnie urodzony w Nov Brdo jako córka serbskiej matki, został schwytany podczas najazdu tureckiego już w 1427 roku i zabrany do Adrianopola , gdzie podobno szybko przeszedł na islam . Należy jednak pamiętać, że w 1467 r. W liście skierowanym do Senatu Republiki Ragusa Mahmoud Pasza, który nazywa się „Abogović Hrvat”, deklaruje się jako „ chorwacki  ” ,  czyli katolik .

Jego brat, który pozostał chrześcijaninem, inny Mihailo Anđelović lub Angelović , brał udział w regencji w Serbii po śmierci księcia Łazarza II Brankovicia na20 stycznia 1458, ale został zatrzymany na dzień 31 marcatego samego roku. Po pełnym przygód życiu umarłby pod monastycznym imieniem Makarios3 grudnia 1486.

Wielki wezyr

Mahmud Pasza, przedstawiony młodemu następcy tronu Mehmetowi , rozpoczyna służbę i wychowuje się z nim na dworze Adrianopola . Został wezyrem w 1453 roku . Od 1454 roku stał Beyglerbeg z Roumélie i objął wielkiego wezyra przez sułtana Mehmeda II w lecie 1456 roku po upadku jego poprzednika Zaganos Pasha podczas oblężenia Belgradu . W 1456 - 1458 brał udział w kampaniach prowadzonych w Serbii , które doprowadziły do upadku Étienne Tomašević i tymczasowego aneksji kraju między 1459 a 1471 r .

Wniebowstąpienie

W 1460 roku nowy wielki wezyr poprowadził w Morei kampanię przeciwko ostatnim paleologom Thomasowi i Demetriosowi, która zakończyła się zdobyciem Mistry i zniknięciem ich księstwa. On również oblega Amasya , do Genui osada na wybrzeżu Morza Czarnego , i zajmuje miasto. W 1461 roku prowadził kampanię w Anatolii przeciwko Sinope i Trebizond . Tam jest ofiarą zamachu na Tatara, który wydaje się być narzędziem Uzuna Hasana , szefa konfederacji Aq Qoyunlu i obrońcy małego państwa greckiego.

Następnie przyjmuje ambasadę prowadzoną przez Sarę Hatin, matkę Uzuna Hasana , która przybywa, by bronić chrześcijańskiego sojusznika jej syna, Imperium Trebizondy . Niemniej jednak kapitał został zainwestowany, a ostatni cesarz Dawid II Komnen musi oddać15 sierpnia 1461.

W następnym roku, w 1462 , po raz pierwszy interweniował na Wołoszczyźnie po egzekucji osmańskiego ambasadora Hamzy Paszy i jego świty przez Włada III Palownika, który został wypędzony i musiał schronić się na Węgrzech . Mahmud Pasza intronizował w jego miejsce swojego brata Radu III Eleganckiego jako wasala Imperium Osmańskiego . Następnie podbił wyspę Lesbos .

W 1463 r. Poprowadził kampanię w Bośni, która zakończyła się pod koniec maja egzekucją Étienne Tomaševića , rozproszeniem rodziny królewskiej i aneksją kraju. Wjechał także do Hercegowiny, skąd uciekł książę (Herzog de Saint-Sava). Korzystając z tej wojny, Wenecjanie najeżdżają Moreę latem, ale zostają odepchnięci.

Upadek i upadek

Mahmud Pasza był w defensywie przez cały rok 1464, ponieważ musiał chronić wyspę Lesbos przed Wenecjanami i miastem Zvornik w Bośni przed ofensywnym powrotem wojsk węgierskich.

W 1466 roku został zmuszony do negocjacji pokojowych z Wenecją . Dwa lata później wszedł do kampanii po spornej sukcesji w księstwie Karamanidów i ponownie sprzeciwił się interesom Uzun Hasana, ale intrygi sądu doprowadziły do ​​jego pierwszego złożenia w 1468 roku .

Nazwany sandjakbeg z Gelibolu w 1469 roku, dowodził flotą osmańską podczas podboju wyspy Eubea w 1470 roku . Plik12 lipcapo trwającym mniej niż miesiąc oblężeniu wenecka kolonia Négrepont (starożytna Chalkida Eubei ) zostaje zdobyta szturmem. Większość ludności, która w tym okresie liczyła około 4000 mieszkańców, zarówno Wenecjan, jak i Greków, została następnie zmasakrowana lub doprowadzona do niewoli.

Mahmud Pasza zostaje przywrócony na stanowisko wielkiego wezyra podczas ofensywy Uzun Hasana w Anatolii, ale odmawia dowodzenia wojskami, co powoduje nową kłótnię z sułtanem.

W 1473 roku z powodzeniem prowadził kampanię w Anatolii przeciwko Uzunowi Hasanowi, który został pokonany w bitwie pod Otlukbeli . Został jednak zdeponowany w listopadzie na rzecz swojego rywala Gedika Ahmeda Paszy .

Mahmud Pasza zostaje po raz drugi obalony i uwięziony w stolicy. Sułtan Mehmed II oskarżył bezczynność rzekomo w dążeniu Uzun Hasan i bycia wrogiem księcia Mustafa zmarł w tym samym roku. Mahmud Pasza zostaje stracony przez uduszenie18 lipca 1474

Uwagi i odniesienia

1. Międzynarodowa bibliografia humanizmu i renesansu, tom 28 [1]
2. Laonicus Chalcondyle Historia upadku imperium greckiego Paryż 1620, I str.  229,246
3. O zdobyciu Négrepont i dokonanej wówczas rzezi, oprócz świadectwa z tamtego czasu (Giacomo Rizzardo, La Presa di Negroponte fatta dai Turchi ai Veneziani nel MCCCCLXX . Tekst pod redakcją Emanuele Antonio Cicogna. Venezia, Giambattista Merlo, 1844, s. 22; Frate Jacopo dalla Castellana, Perdita di Negroponte , w Dodatku all'Archivio Storico Romano , tom IX (1853), s. 439), możemy zapoznać się w szczególności z: Luigi Fincati, „La perdita di Negroponte (luglio 1470) ”, W: Archivio veneto , 22 (1886), str. 267-307; F. Babinger (1978), s. 280-284; KM Setton (1978), s. 301-303; Antonio Coccia, „Bessarione ei discorsi ai principi”, w Bessarione , Quaderno N. 7 (Roma, Herder, 1989), s. 213-239, spec. p. 218-223; M. Philippides (2007). Wiadomość o tych okrucieństwach, szeroko rozpowszechniona przez prasę (która właśnie się pojawiła), zszokowała włoską opinię publiczną, wywołała obfitą literaturę popularną z lamentem, a poza tym wywołała falę uderzeniową w opinii Zachodu: Margaret Meserve, „News from Negroponte: polityka, opinia społeczna i wymiana informacji w pierwszych dziesięcioleciach prasy włoskiej ”, w: Renaissance Quarterly , 59/2 (2006), s. 440-480
4. Imber, 1991, s. 72
5. R. Mantran, Historia Imperium Osmańskiego , str. 99.
6. (w) THEOHARIS Stavrides Sułtan Vezirs. Życie i czasy osmańskiego Wielkiego Vezira Mahmuda Pashy Angelovicia ( ISBN 9004121064 ) 2001 s.  183.  

Bibliografia

• (en) Franz Babinger, Mehmed the Conqueror and His Time . Princeton (NJ), Princeton Press University, 1978, 1992 ( ISBN  0691099006 ) .
• Bernard Lewis, VL Ménage, Charles Pellat , Joseph Schacht, Encyklopedia Islamu , GP. Paryż, Maisonneuve & Larose SA, 1981.
• (en) CH Imber, sv „Maḥmūd Pas̲h̲a”, w Encyklopedii islamu, wydanie drugie , t. VI, 1991, Brill , Leyden, str. 69–72
• (en) Marios Philippides, Mehmet II, zdobywca i upadek francusko-bizantyjskiego Lewantu na Turków osmańskich: niektóre zachodnie poglądy i świadectwa . Tempe (Arizona), ACMRS, 2007 (= Średniowieczne i renesansowe teksty i studia, 302) ( ISBN  0866983465 ) .
• (en) Kenneth M. Setton, „Paul II, Venice, and the fall of Negroponte (1464-1471)”, w Id., The Papacy and the Levant. 2. XV wiek . Filadelfia, Amerykańskie Towarzystwo Filozoficzne, 1978 (= Wspomnienia Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego, 127), str. 271-313.
• (pl) Théoharis Stavrides Sułtan vezirów: życie i czasy osmańskiego wielkiego Vezira Mahmuda Pashy Angelovicia . Leiden, Boston & Köln, Brill, 2001 ( ISBN  9004121064 ) .