Maguy Marin

Maguy Marin Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Maguy Marin w 2015 roku.

Kluczowe dane
Narodziny 2 czerwca 1951
Tuluza
Podstawowa działalność Choreograf i tancerz
Styl Taniec współczesny Nowy francuski taniec i teatr tańca
Miejsca działalności Sainte-Foy-lès-Lyon
Lata działalności Od 1973
Trening Konserwatorium w Tuluzie , Szkoła Mudra
Edukacja Nina Vyroubova , Maurice Béjart
Nagrody Nagroda Główna Bagnolet International Choreographic Competition 1978
Nagroda Amerykańskiego Festiwalu Tańca 2003
Nagroda Bessie 2008
Złoty Lew na Biennale w Wenecji
Stronie internetowej http://www.ramdamcda.org

Maguy Marin , urodzony w Tuluzie dnia2 czerwca 1951Jest tancerz i choreograf francuski z tańcem współczesnym .

Biografia

Maguy Marin studiuje taniec klasyczny w Konserwatorium w Tuluzie . Następnie wstąpiła do baletu w Strasburgu , następnie zmieniła kierunek i wstąpiła do Szkoły Mudra , która powstała w 1970 roku w Brukseli . Trzy lata wytężonej pracy decydują o jego karierze („wszystkie moje wzorce załamują się, ukazując mnogość twórczych wyborów, wolność, także przymus… nic już nie będzie takie jak wcześniej”).

Następnie brała udział w teatralnej grupie badawczej Chandra , która dość szybko zrezygnowała (koniec 1974). Będzie solistką przez cztery sezony w Ballet du XXe siècle pod dyrekcją Maurice'a Béjarta i próbuje swoich pierwszych doświadczeń choreograficznych. W 1978 była jeszcze w Brukseli i pracowała z Danielem Ambashem  ; jego aktywność twórcza tym samym nabiera rozpędu, zwłaszcza po nagrodzie zdobytej na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym Bagnolet w 1978 roku. Jego styl nawiązuje do francuskiego odpowiednika Tanztheater , rozwijanego w Niemczech przez Pinę Bausch , integrując wiele elementów teatralnych, a nie tańczonych w swoich choreografiach . Będzie zatem jedną z najważniejszych choreografek Nowego Tańca Francuskiego , w szczególności z legendarnym utworem May B, stworzonym w 1981 roku w National Centre for Contemporary Dance w Angers, a także z jej współczesną wersją Cendrillon stworzoną w 1985 roku dla baletu Opéra de Lyon i od tego czasu wystąpił ponad 460 razy w dziesięciu różnych dystrybucjach. W 1987 roku rozpoczęła długą współpracę z muzykiem-kompozytorem Denisem Mariotte. Jako dyrektor Narodowego Centrum Choreograficznego Créteil i Val-de-Marne od 1985 r., a następnie Narodowego Centrum Choreograficznego Rillieux-la-Pape od 1998 do 2011 r., w 2012 r. przeniosła się do Tuluzy, a następnie do 2015 r. w Sainte- Foy-les-Lyon .

Firma powstaje, ewoluuje i zmienia się, rozwijając w ostatnich latach swoją pracę w ramach nie-tańca . Do tej pory wyprodukowała około czterdziestu sztuk.

Maguy Marin jest jedną z nielicznych nie-Amerykanów, która otrzymała nagrodę American Dance Festival Award . W 2008 roku otrzymała nagrodę Bessie Award w Nowym Jorku za przedstawienie Umwelt prezentowane w Joyce Theatre . Edycja 2012 Festival d'automne à Paris poświęca mu retrospektywę, prezentując 6 jego emblematycznych kreacji w ośmiu teatrach w Paryżu i Île-de-France. Wczerwiec 2016The Venice Biennale przyznano mu Złotego Lwa za całokształt pracy artystycznej.

Jego syn, David Mambouch , zadedykował mu film dokumentalny wydany w 2019 roku.

Zaangażowanie bojowe

W maj 2018Maguy Marin odmawia udziału w sezonie kulturalnym między Francją a Izraelem, który według tematu petycji, którą podpisuje z innymi osobistościami ze świata kultury, służy jako „wizytówka” dla państwa Izrael na koszt narodu palestyńskiego .

Podstawowe prace

(Miejsca i daty powstania wskazano w nawiasach)

Nagrody i uznanie

Załączniki

Bibliografia

Filmografia

Uwagi i referencje

  1. (w) Pięćdziesiąt współczesnych choreografów Martha Bremser, edycje Routledge , Abingdon , 1999 ( ISBN  0-415-10363-0 ) , s.  150-153 .
  2. Panorama tańca współczesnego. 90 choreografów , Rosita Boisseau , Éditions Textuel , Paryż , 2006, s.  503 ( ISBN  2-84597-188-5 ) .
  3. Maguy Marin startuje Cendrillon przez Rosita Boisseau w Le Monde z 21 grudnia 2012 r.
  4. Program 2012 na Festival d'automne à Paris .
  5. „Maguy Marin, czyli konieczność wspólnego tańca” , Le Monde , 7 marca 2019 r.
  6. Ève Beauvallet, „  Wezwanie do bojkotu sezonu Francja/Izrael: Batsheva Dance Company pod ścisłą ochroną  ” , Liberation ,30 czerwca 2018 r.(dostęp 18 lipca 2021 r . ) .
  7. Claudia Palazzolo, "Enter krok w przepływie tego świata - Umwelt odczyt Maguy Marin" w Agon n O  5, 2013.
  8. „  Maguy Marin, BiT/Festival d'Automne à Paris  ” , na Festival d'Automne à Paris (dostęp 13 sierpnia 2020 r . ) .
  9. Lista nagród krytyków na stronie internetowej Syndykatu Krytyków .
  10. „  Maguy Marin czyli pilna potrzeba wspólnego tańca  ”, Le Monde.fr ,7 marca 2019( przeczytaj online , konsultacja 14 sierpnia 2020 r. )

Linki zewnętrzne