Narodziny |
2 czerwca 1951 Tuluza |
---|---|
Podstawowa działalność | Choreograf i tancerz |
Styl | Taniec współczesny Nowy francuski taniec i teatr tańca |
Miejsca działalności | Sainte-Foy-lès-Lyon |
Lata działalności | Od 1973 |
Trening | Konserwatorium w Tuluzie , Szkoła Mudra |
Edukacja | Nina Vyroubova , Maurice Béjart |
Nagrody |
Nagroda Główna Bagnolet International Choreographic Competition 1978 Nagroda Amerykańskiego Festiwalu Tańca 2003 Nagroda Bessie 2008 Złoty Lew na Biennale w Wenecji |
Stronie internetowej | http://www.ramdamcda.org |
Maguy Marin , urodzony w Tuluzie dnia2 czerwca 1951Jest tancerz i choreograf francuski z tańcem współczesnym .
Maguy Marin studiuje taniec klasyczny w Konserwatorium w Tuluzie . Następnie wstąpiła do baletu w Strasburgu , następnie zmieniła kierunek i wstąpiła do Szkoły Mudra , która powstała w 1970 roku w Brukseli . Trzy lata wytężonej pracy decydują o jego karierze („wszystkie moje wzorce załamują się, ukazując mnogość twórczych wyborów, wolność, także przymus… nic już nie będzie takie jak wcześniej”).
Następnie brała udział w teatralnej grupie badawczej Chandra , która dość szybko zrezygnowała (koniec 1974). Będzie solistką przez cztery sezony w Ballet du XXe siècle pod dyrekcją Maurice'a Béjarta i próbuje swoich pierwszych doświadczeń choreograficznych. W 1978 była jeszcze w Brukseli i pracowała z Danielem Ambashem ; jego aktywność twórcza tym samym nabiera rozpędu, zwłaszcza po nagrodzie zdobytej na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym Bagnolet w 1978 roku. Jego styl nawiązuje do francuskiego odpowiednika Tanztheater , rozwijanego w Niemczech przez Pinę Bausch , integrując wiele elementów teatralnych, a nie tańczonych w swoich choreografiach . Będzie zatem jedną z najważniejszych choreografek Nowego Tańca Francuskiego , w szczególności z legendarnym utworem May B, stworzonym w 1981 roku w National Centre for Contemporary Dance w Angers, a także z jej współczesną wersją Cendrillon stworzoną w 1985 roku dla baletu Opéra de Lyon i od tego czasu wystąpił ponad 460 razy w dziesięciu różnych dystrybucjach. W 1987 roku rozpoczęła długą współpracę z muzykiem-kompozytorem Denisem Mariotte. Jako dyrektor Narodowego Centrum Choreograficznego Créteil i Val-de-Marne od 1985 r., a następnie Narodowego Centrum Choreograficznego Rillieux-la-Pape od 1998 do 2011 r., w 2012 r. przeniosła się do Tuluzy, a następnie do 2015 r. w Sainte- Foy-les-Lyon .
Firma powstaje, ewoluuje i zmienia się, rozwijając w ostatnich latach swoją pracę w ramach nie-tańca . Do tej pory wyprodukowała około czterdziestu sztuk.
Maguy Marin jest jedną z nielicznych nie-Amerykanów, która otrzymała nagrodę American Dance Festival Award . W 2008 roku otrzymała nagrodę Bessie Award w Nowym Jorku za przedstawienie Umwelt prezentowane w Joyce Theatre . Edycja 2012 Festival d'automne à Paris poświęca mu retrospektywę, prezentując 6 jego emblematycznych kreacji w ośmiu teatrach w Paryżu i Île-de-France. Wczerwiec 2016The Venice Biennale przyznano mu Złotego Lwa za całokształt pracy artystycznej.
Jego syn, David Mambouch , zadedykował mu film dokumentalny wydany w 2019 roku.
W maj 2018Maguy Marin odmawia udziału w sezonie kulturalnym między Francją a Izraelem, który według tematu petycji, którą podpisuje z innymi osobistościami ze świata kultury, służy jako „wizytówka” dla państwa Izrael na koszt narodu palestyńskiego .
(Miejsca i daty powstania wskazano w nawiasach)