Liceum Alaoui

Liceum Alaoui Obraz w Infobox. Wejście do liceum Alaoui. Prezentacja
Rodzaj Szkoła ( w )
Dziedzictwo Zabytek wpisany ( d ) (1992)
Lokalizacja
Adres Tunis Tunezja
 
Informacje kontaktowe 36 ° 47 ′ 26 ″ N, 10 ° 10 ′ 17 ″ E

Alaoui liceum ( arabski  : المعهد العلوي ) jest tunezyjski średnie , opiera się na14 grudnia 1884w Tunisie , stolicy Tunezji , z inicjatywy Ali III Bey . W wyniku reorganizacji college'u Alaoui jest jedną z najstarszych szkół średnich w mieście. W dużej mierze przyczynił się do szkolenia elit współczesnej Tunezji.

Obecny budynek został zainaugurowany w 1909 roku pod numerem 2 rue d'Arles, obecnie rue Tahar-Haddad .

Historia

Początki szkoły sięgają założenia kolegium Alaoui, pod panowaniem iw obecności Ali III Beya, którego imię nosi. Hotel ten utrzymany jest początkowo mieści się w budynku wybudowanym w 1860 roku na terenie Madrasah z Sheikh Ben Mlouka w południowo-zachodniej Tunezji, w pobliżu bramy El Gorjani . Znajduje się na wzgórzu o tej samej nazwie, w pobliżu baraków 4 -go  pułku Zouaves (baraki przyszłość Saussier) i cieszyć się piękny widok na przedmieściach Bab El Dżaziry , obejmuje ona normalną szkołę podstawową dla nauczycieli formie iw szkole znana jako „szkoła średnia” zapewniająca podstawowe wykształcenie dla chłopców. Te dwie placówki, do których w 1901 roku uczęszczało 530 uczniów (w tym 118 w zwykłej szkole i 412 w aneksie), zostały utrzymane na swoich terenach, gdy w 1909 r. Do nowych budynków przeniosły się klasy ponadpodstawowe (przyszłe Lycée Alaoui). rue d'Arles.

Przyjazne stowarzyszenie byłych studentów kolegium Alaoui, założone w 1892 roku, którego pierwsze zgromadzenie ogólne odbyło się27 listopada 1901, odnotowuje stopniowy spadek aktywności. Został reaktywowany w 1975 roku przez uczniów Lycée Aloui pod nazwą „Stowarzyszenie byłych uczniów Lycée Alaoui” .

Liceum

Szkoła zajmuje powierzchnię 3000  m 2 . Zaklasyfikowany jako zabytek historyczny dekretem nr 92-1815 z dnia19 października 1992, budynek składa się z podpiwniczenia, parteru i pierwszego piętra podniesionego częściowo na drugie piętro. Obejmuje również trzy główne dziedzińce prowadzące do sal lekcyjnych i biur administracyjnych.

Edukacja

Dyrektorzy

Starzy studenci

Bibliografia

  1. Louis Machuel , Edukacja publiczna w Tunezji (1883-1906) , Tunis, Société anonyme de la Imprimerie Rapide,1906, 187  str..
  2. Komisja ds. Statystyki Szkolnictwa Podstawowego, Statystyki Szkolnictwa Podstawowego , Paryż, Imprimerie Nationale,1904.
  3. Benjamin Buisson, "  Tunisie  " , na inrp.fr (dostęp 2 lipca 2020 ) .
  4. „  100 lat i wszystkie zęby  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Na archives.lapresse.tn ,1 st wrzesień 2005.
  5. „  Dekret nr 92-1815 dotyczące klasyfikacji zabytków i stanowisk archeologicznych  ,” Dziennik Ustaw Republiki Tunezji , n o  72,27 października 1992, s.  1419 ( ISSN  0330-7921 , przeczytaj online [PDF] ).