DR Konga | 4 do 5 milionów |
---|
Regiony pochodzenia | Kasai-Occidental |
---|---|
Języki | Tshiluba |
Powiązane grupy etniczne | Ludzie Lubas (Songe, kanyok, Hemba, Luba-Katanga, Kete, Lunda, Sanga, Koande itp.) |
W Luluwas są populacja Afryki Środkowej , głównie obecna w Demokratycznej Republice Konga , w prowincji południowo-centralny z Kasai-Occidental między Kasai rzeki na zachodzie i Kasai-Oriental granicy na wschodzie. Nieliczne mieszkają również po drugiej stronie granicy w północno-wschodniej Angoli . Jest to podgrupa i plemię Luba z Kasai obok Bakwa-luntu oraz Baluba-Lubilanji, z którymi są bardzo blisko, ale z którymi byli w konflikcie w czasie niepodległości (1959-1961). Można go również sklasyfikować jako plemię Luba-Kasai, które łączyło różne klany.
Według źródeł istnieje wiele wariantów: Bashilange, Beena Luluwa, Bena Lulua, Bena Luluwa, Bena Moyo, Kalebwe, Louloua, Loulouwa, Luba-Lulua, Lulua, Luluas, Luluwa, Luva, Shilange.
Mówią w Tshiluba Kananga różni się w kilku słowach językiem Baluba (lub Luba kasai), który jest językiem bantu . Różne języki lub dialekty Tshiluba są wzajemnie zrozumiałe, różnią się zasadniczo pod względem akcentu.
Luluwa to przede wszystkim rolnicy, mężczyźni i kobiety. Byli też uznanymi myśliwymi, ale zajmowali się także handlem. Brali udział w handlu niewolnikami z wybrzeżem Atlantyku, który miał wiele wpływów na społeczeństwo. Na ich kulturę materialną miały wpływ kontakty z kupcami tshokwe i imbangala. Tak więc, na początku XX -go wieku, niektóre wsie składał się z domów budowanych zgodnie z tradycją Chokwe.
Według antropologa Constantina Petridisa artystyczne prace terenowe w regionie Luluwa były ograniczone, zbyt ograniczone w czasie i przestrzeni. Od lat 90. XX wieku pozostało niewiele śladów tradycyjnej sztuki. Ta obserwacja była prawdopodobnie taka sama już w latach 1949-59. Ponadto region Luluwa, który charakteryzuje się dużą różnorodnością kulturową, został dotknięty głębszymi zmianami dotyczącymi Luluwa niż w przypadku innych populacji, takich jak Tshokwe i Kuba . Zatem wnioski widoczne dla jednego okresu nie mogą, bez ryzyka, zostać zastosowane do innego okresu. Z tych powodów napisanie antropologii sztuki Luluwa wydaje się przedsięwzięciem prawie niemożliwym.
Pomimo tych trudności, według tego autora i na konkretnym przykładzie, mogliśmy zobaczyć wizerunek wodza noszącego przepaskę na biodra ze skóry lamparta jako „przedmiot kultu i ochronnej mocy rządzenia”, obiekt niosący magiczną moc. Posąg znajdował się w domu wodza, który zrzekł się go tylko pod presją i groźbami, pomimo zaciekłego sprzeciwu ze strony jego ludu. Ten rodzaj posągu za każdym razem miał swoją nazwę. Ale jeśli ich imię niekoniecznie odnosi się do konkretnej postaci, posąg mógłby ze swej strony odnosić się do konkretnej osoby i tym samym zachować pamięć o wodzu z przeszłości.
W przypadku innego rodzaju rzeźby, obejmującej przedstawienia kobiety w ciąży i kobiety trzymającej dziecko na rękach, pełnej długości lub popiersia na spiczastej podstawie, te postacie związane z bangwa bwa Cibola z podgrupy Bakwa Ndoolo należą do szerokich kategoria przedmiotów władzy i kultów związanych z ochroną kobiet w ciąży, zaburzeniami, które mogą dotknąć kobiety, noworodki i dzieci. Nieszczęście kobiety, po seksie przedmałżeńskim, wymagało inicjacji w bangwa bwa cibola , z oddzielnym życiem, zakazami jedzenia itp. „ Twórca bwanga (pl. Manga ) był jedną z nielicznych osób posiadających umiejętności i wiedzę niezbędną do wpływania i manipulowania zawartą w niej mocą lub energią”. Ten kult ciboli , który w związku z tym odnosi się do kultu płodności, miał również spowodować reinkarnację, u noworodka, niedawno zmarłego przodka.Niektóre z tych posągów zostały przypisane zidentyfikowanym artystom i dobrze znanym w ich wiosce.
Wizerunek głowy.
Zagłówek .
Bęben.
Maska na hełm.
Maska na twarz
Rysunek bwanga bwa Cibola
Figurka ochronna
Figurka polującego dżina
Figurka ochronna
Półpostać matki i dziecka ( bwanga bwa Cibola ). Szczegół. Muzeum Brooklynu
Podobnie. Półpostać matki i dziecka. Razem. Drewno, pigment, mosiężny gwóźdź. Wys. 35,6 cm. Zakupiony w terenie w 1894 roku
Badanie przeprowadzone przez Constantina Petridisa ma tendencję do wyróżniania dwóch typów obiektów związanych z różnymi stylami. Jednej, o stylizowanej, wyrafinowanej i szczegółowej tendencji naturalistycznej, towarzyszyłaby profesjonalizacja artystów i należałaby do sfery polityki. Byłaby to sztuka celebracji, „potwierdzania”, w połączeniu z sprawowaniem władzy i zachowaniem istniejącego porządku. Druga to sztuka procesu, „transformacyjna”, mająca na celu wywołanie zmiany lub rozwiązanie problemów związanych ze zmianą. Przedmioty te mają zatem głównie charakter religijny i prymitywny wygląd, ich formy i funkcje są zróżnicowane, większość masek należy do tej grupy. Dla tej grupy obiektów jest to sztuka popularna. Ale dowód brakuje z podziału społecznego, w trakcie formacji w XIX e wieku, między zwykłych ludzi i władców, lub początku hierarchizacji firmy, z których te dwa typy obiektów byłaby odbiciem. Może to być po prostu funkcjonalne rozróżnienie między przedmiotami zaangażowanymi w proces a przedmiotami, które będą uczestniczyć w deklaracji lub zapewnieniu osób odpowiedzialnych za władzę.