Leo frobenius

Funkcjonować

Dyrektor muzeum

Biografia

Narodziny	29 czerwca 1873 Berlin
Śmierć	9 sierpnia 1938(65 lat) Verbania
Pogrzeb	Główny cmentarz we Frankfurcie
Narodowość	Niemiecki
Zajęcia	Antropolog , historyk sztuki , archeolog , etnolog

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem
Różnica	Medal Goethego miasta Frankfurtu (1938)

Leo Viktor Frobenius , urodzony dnia29 czerwca 1873w Berlinie i zmarł dalej9 sierpnia 1938w Biganzolo (obecnie część Verbania ), Jezioro Maggiore , Piemont , Włochy , jest niemiecki etnolog i archeolog , niezbędny do germańskiego etnografii .

Biografia

Leo Frobenius podejmuje w 1904 r. Swoją pierwszą wyprawę do Afryki w kongijskim Kasai i przy tej okazji formułuje swoją teorię afrykańskiej Atlantydy . Do 1918 r. Podróżował po Afryce Północnej i Północno-Wschodniej, w szczególności w środkowym i zachodnim Sudanie . W 1920 roku założył w Monachium Instytut Morfologii Kulturowej . Został honorowym profesorem na Uniwersytecie we Frankfurcie w 1932 roku , a dyrektor muzeum etnograficznego miasta w 1935 roku .

Frobenius jest jednym z pierwszych etnologów, którzy kwestionowali ideologiczne podstawy kolonializmu , w szczególności kwestionując pogląd, że Europejczycy znaleźliby w Afryce prawdziwie dzikie ludy , do których przynieśliby cywilizację :

„Kiedy przybyli do zatoki Gwinei i wylądowali w Vaïda, kapitanowie byli bardzo zdziwieni, widząc dobrze rozplanowane ulice, otoczone przez kilka mil dwoma rzędami drzew; przez długie dni przemierzali krainę pokrytą wspaniałymi polami, zamieszkaną przez mężczyzn ubranych w wspaniałe kostiumy, z których sami utkali materiał! Dalej na południe, w Królestwie Konga, rojący się tłum ubrany w „jedwab” i „aksamit”, wielkie państwa dobrze uporządkowane i to w najmniejszych szczegółach, potężni władcy, bogate przedsiębiorstwa. Cywilizacja do szpiku kości! Bardzo podobny był stan krajów wschodniego wybrzeża, np. Mozambiku ”

Miał wielki wpływ na teoretyków i poetów negritude , w szczególności Aimé Césaire, który ceni go w swojej przemówieniu o kolonializmie , cytując go, gdy wspomina o ludności, z którą się spotyka: „Cywilizacja do szpiku kości ! Idea barbarzyńskiego Murzyna jest europejskim wynalazkiem ” .

Został pochowany na głównym cmentarzu we Frankfurcie .

Pracuje

Die Geheimbünde Afrikas (Hamburg 1894) [Tajne stowarzyszenia Afryki.]
Der westafrikanische Kulturkreis. Petermanns Mitteilungen 43/44 , 1897/98 [kultura Afryki Zachodniej]
Weltgeschichte des Krieges (Hannover 1903) [Historia wojny światowej]
Der schwarze Dekameron: Belege und Aktenstücke über Liebe, Witz und Heldentum in Innerafrika (Berlin, 1910) [The Black Decameron: love, joke and heroism in central Africa]
Unter den unsträflichen Ęthiopen (Berlin 1913) [Wśród nienagannych Etiopczyków]
Der Völkerzirkus unserer Feinde (Eckart-Verlag, Berlin 1917) [Cyrk Ludowy Naszych Wrogów]
Erlebte Erdteile: Ergebnisse eines deutschen Forscherlebens.
- Zespół muzyczny. 1. Ausfahrt von der Völkerkunde zum kulturproblem. - Bd. 2. Erschlossene Räume. Das Ozeanian Problem. - Bd. 3. Vom Schreibtisch zum Ęquator. Planmässige Durchwanderung afrikas. - Bd. 4. Vom völkerstudium zur Philosophie. Der neue blick. - Bd. 5. Das sterbende Afrika. Die Seele eines Erdteils. (1. Vollständige Ausg.) - Bd. 6. Monumenta Africana. Der Geist eines Erdteils. - Bd. 7. Monumenta terrarum. Der Geist über den Erdteilen. (2. Auflage der "Festlandkultur") (Münich 1921) [Doświadczone regiony świata: wyniki z życia niemieckiego badacza. Tom 1: Wyjście z etnologii, aby dotrzeć do problemu kulturowego - Tom 2: Przestrzenie zagospodarowane - Problem Oceanii. Planowana migracja z Afryki - Tom 4: Od studiów nad ludami do filozofii. Nowy punkt widzenia - Tom 5: Dusza części ziemi (1. Publikacja pełna) - Tom 6: Pomniki afrykańskie, duch części ziemi, - Tom 7: pomniki ziemi. Duch ponad częściami świata (2. opublikowane pod tytułem Kultura kontynentalna )
Paideuma. Umrisse einer Kultur- und Seelenlehre . München 1921. [ Paideuma (istota, dusza cywilizacji). Główne kierunki doktryny kulturowej i duchowej]
Atlantyda: Volksmärchen und Volksdichtungen Afrikas (Jena 1921–1928) [Atlantyda: opowieści ludowe i popularne wiersze z Afryki]
- Zespół 1: Volksmärchen der Kabylen, zespół 1: Weisheit (1921) [Tom 1: Popularna opowieść o Kabyles, Tom 1: Mądrość]
- Zespół 2: Volksmärchen der Kabylen, zespół 2: Das Ungeheuerliche (1922) [Tom 2: Potworny]
- Zespół 3: Volksmärchen der Kabylen, zespół 3: Das Fabelhafte (1921) [Tom 3: Fantastyczny]
- Zespół 4: Märchen aus Kordofan (1923) [Tom 4: Bajki z Kordofanu]
- Zespół 5: Dichten und Denken im Sudan (1925) [Tom 5: Poezja i myśl w Sudanie]
- Zespół 6: Spielmannsgeschichten der Sahel (1921) [Tom 6: Histoires du Sahel]
- Zespół 7: Dämonen des Sudan: Allerhand religiöse Verdichtungen (1924) [Tom 7: Demony Sudanu: wszelkiego rodzaju zagęszczanie religijne]
- Zespół 8: Erzählungen aus dem West-Sudan (1922) [Tom 8: Tales from Western Sudan]
- Zespół 9: Volkserzählungen und Volksdichtungen aus dem Zentral-Sudan (1924)
- Zespół 10: Die atlantische Götterlehre (1926) [Tom 10: Lekcja bogów Atlantyku]
- Zespół 11: Volksdichtungen aus Oberguinea, Band 1 / Fabuleien dreier Völker (1924) [Tom 11: Poematy ludowe z Górnej Gwinei, tom 1, Constructions de trois peoples]
- Zespół 12: Dichtkunst der Kassaiden (1928) [Tom 12: Poezja Kassai]
Vom Kulturreich des Festlandes: Dokumente zur Kulturphysiognomik (Berlin 1923) [Z kultury kontynentalnej: dokumenty o fizjonomii kulturowej]
Erythräa. Länder und Zeiten des heiligen Königsmordes (Berlin 1931) [Erytrea. Ziemie i czasy świętego królobójstwa]
Kulturgeschichte Afrikas (Zürich 1933) [Historia kultury Afryki]
Denkformen vergangener Menschheit (Scientia, t. 64, Milano 1938) [Formy myśli dawnej ludzkości]

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Leo Frobenius ” ( zobacz listę autorów ) .

Cytowane w Tropiques , nr 5, kwiecień 1942, oraz przez Cheikh Anta Diop, Nations nègres et cultures , Présence Africaine, 1954
Césaire 2004 , s. 37.
Laurence Proteau , „Between poetics and policy Aimé Césaire and„ negritude ”,” na cairn.info. Republication of Contemporary Societies , 2001/4 (nr 44), str. 15-39.
(w) „ Leo Viktor Frobenius ” na findagrave.com (dostęp: 22 maja 2020 )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Lista antropologów

Bibliografia

Charlotte Braillon, „Przygody Leo Frobeniusa w Kongu: historia ekspedycji etnograficznej i jej prawne konsekwencje w świetle archiwów kolonialnych” , w Leo Frobenius: skrzyżowana historia konstytucji i podejście wiedzy etnologicznej we Francji i Niemcy (Materiały z kolokwium w dniach 19-20 lutego 2014 r. na Goethe-Universität), Goethe-Universität,2016( czytaj online ) , s. 109-125
(de) Leo Frobenius: ein Lebenswerk aus der Zeit der Kulturwende, dargestellt von seinen Freunden und Schülern , Koehler & Amelang, Leipzig, 1933, 174 s.
(de) Taba Nguepe, Leo Frobenius als Kunst- und Literaturvermittler , Berlin, 2006, 237 s. ( ISBN 9783866241633 ) (poprawiony tekst pracy magisterskiej obronionej na Uniwersytecie we Frankfurcie)
(en) Janheinz Jahn, Leo Frobenius, demoniczne dziecko , African and Afro-American Studies and Research Center, University of Texas at Austin, Austin, 1974
(fr) Pierre Bonte i Michel Izard (red.), "Leo Frobenius" w Słowniku etnologii i antropologii , PUF, Paris 2008 ( 1 st ed. 1991), s. 299-300 ( ISBN 978-2-13-055999-3 )
(en) Hans-Jürgen Heinrichs, Leo Frobenius: antropolog, badacz, poszukiwacz przygód: świat to ja (przekład z niemieckiego Catherine i Marie-Pierre Emery), L'Harmattan, 1999, 279 s. ( ISBN 2-7384-7966-9 )
(fr) Jürgen Zwernemann, „Leo Frobenius i badania naukowe nad cywilizacjami afrykańskimi”, w: Notes et documents voltaiques , 1969, 2 (3), s. 27-42
Aimé Césaire , Przemówienie o kolonializmie , obecności Afryki ,2004( 1 st ed. 1950) ( ISBN 2-7087-0531-8 ).

Leo frobenius

Biografia

Pracuje

Uwagi i odniesienia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne