Ambasador Francji w Stanach Zjednoczonych | |
---|---|
1870 | |
Fotel 37 Akademii Francuskiej |
Narodziny |
8 sierpnia 1829 r. Paryż |
---|---|
Śmierć |
20 lipca 1870 r(w wieku 40 lat) Waszyngton |
Pogrzeb | Oddział 6 cmentarza Père Lachaise ( d ) |
Pseudonim | Lucien Sorel |
Narodowość | Francuski |
Trening | École normale supérieure (Paryż) |
Zajęcia | Dziennikarz , dyplomata , pisarz , eseista |
Tata | Leon Halévy |
Matka | Anne-Catherine-Lucinde Paradol |
Rodzeństwo | Ludovic Halévy |
Członkiem | Akademia Francuska (1865) |
---|---|
Różnica | Konkurs ogólny |
Lucien-Anatole Prévost-Paradol , ur.8 sierpnia 1829 r.w Paryżu i zmarł dnia20 lipca 1870 rw Waszyngtonie (dystrykt Kolumbii) jest francuskim dziennikarzem i eseistą .
Jego książka La France nouvelle (1868) była głównym odniesieniem do orleanizmu , francuskiego ruchu liberalnego .
Ze względu na stan cywilny jest synem Vincenta-François Prévost i Anne Catherine Lucinde Prévost-Paradol , aktorki Comédie-Française . Na strony ojca, on jest cudzołożny syn od Léon Halévy , uczeń Saint-Simona . Oryginalna żydowska , która, jeśli się go wrażliwy na los Żydów we Francji w XIX -tego wieku, zarzuca się, gdy wybrany do Akademii Francuskiej i jego wsparcie dla Napoleona III . Prévost Paradol wywodzi się przez ojca z rodziny Halévy, ale także z rodziny Breguet .
Lucien-Anatole Prévost-Paradol studiował w Collège de Bourbon i École normale supérieure , kończąc swoją klasę. Wgrudzień 1851, Prévost-Paradol (studia trzeciego roku, co pozwala mu przemawiać w imieniu całej Szkoły) udaje się do biura dyrektora, aby zaprotestować przeciwko zamachowi stanu Ludwika Napoleona Bonaparte i zapewnić, że Szkoła będzie po stronie Zgromadzenia . Godzinę później rue d'Ulm zapełnia się żołnierzami, a Szkoła jest zamknięta. W „szlachetny” agregacje (filozofia i historia) zostały zniesione i „wysoki nadzoru” reżim ustanowiony: Prévost-paradol zrezygnował zanim po ukończeniu studiów.
Chcąc podjąć studia wyższe, wysłał dwie niezbędne tezy. Bardzo wspierany przez swoich dawnych mistrzów, objął katedrę literatury na wydziale literatury w Aix-en-Provence w 1855 r. , które to stanowisko piastował tylko przez rok. Zrezygnował z bycia jednym z głównych redaktorów „ Journal des debats” , współpracował także z „ Courrier du dimanche” i, bardzo krótko, „ La Presse” . Stając się jednym z głównych dziennikarzy politycznych swoich czasów, otrzymywał oferty z Journal de Genève i Evening Post . The Times publikuje swoje opracowanie na temat La Presse we Francji i Anglii .
Jeśli był jednym z głównych przedstawicieli liberalnej opozycji w Drugim Cesarstwie , to przyniosło mu to miesięczny pobyt w więzieniu, co robił w dość dobrych warunkach w domu opieki doktora Blanche .
W 1865 został wybrany do Académie française w miejsce Jean-Jacques'a Ampère'a . Te wybory budziły zgorszenie z powodu młodego wieku danej osoby i słabość jego twórczości literackiej, która składała się głównie z jego Essais de politique et de litterature (3 Series, 1859 - 1866 ) i . Etudes sur les moralistes francuskie ( 1864 ) .
W 1868 opublikował to, co pozostało jego głównym dziełem: Nową Francję , opisaną jako „Biblia orleanizmu ” przez historyka Gabriela de Broglie (1981). Ta książka, która stała się punktem odniesienia dla francuskiego liberalizmu , komentuje między innymi system proporcjonalnej reprezentacji wymyślony przez Thomasa Hare'a i broniony przez Johna Stuarta Milla . Tam też broni dwuizbowości , Senat musi być przeciwwagą dla reprezentacji mas w Zgromadzeniu Narodowym .
Wraz z dojściem do władzy Émile'a Olliviera , Prévost-Paradol uwierzył w liberalną ewolucję Imperium i przyjął stanowisko Ministra Pełnomocnego Francji w Stanach Zjednoczonych , co przyniosło mu gwałtowne ataki ze strony Partii Republikańskiej . Gdy tylko został wprowadzony na swoje stanowisko, wybuchła wojna francusko-pruska w 1870 roku . To była wojna, którą ogłosił i której się obawiał w La France nouvelle . Zdesperowany Prévost-Paradol popełnia samobójstwo strzałem z pistoletu.
Opętany francuskim przepadkiem, Prévost-Paradol stwierdza w La France nouvelle, że przepadek zagraża Francji i że ma mu przeciwdziałać, aby nie pozostawił „czegokolwiek innego niż honorowe wspomnienie”, że nie popada w „ haniebną znikomość ” , musi zwiększyć swoją wagę w świecie, to znaczy zwiększyć liczbę swoich obywateli, a jednocześnie zasięg swojego terytorium, poprzez utworzenie potężnego imperium śródziemnomorskiego, którego Algieria będzie osią i prawdopodobnie obejmie wszystkie Afryki Północnej. Afryka, pisze, „to francuska ziemia, która musi być zaludniona, posiadana i uprawiana jak najszybciej przez Francuzów, jeśli chcemy, aby pewnego dnia mogła zaciążyć po naszej stronie w układaniu spraw ludzkich”. Przedstawia fundament potężnego imperium pozaeuropejskiego, "które byłoby nie tylko satysfakcją dla naszej dumy, ale... ostatnim zasobem naszej wielkości". Algieria i jej Maghrebijskie rozszerzenia muszą służyć francuskiemu prestiżowi, stając się osadami. W ciągu kilku miesięcy teza o triumfalnej kolonizacji, zdolnej do przywrócenia chwały i potęgi upadającej Francji, wywarła ogromny wpływ. Cała klasa polityczna czyta, krytykuje Nową Francję , która doczekała się czterech wydań w ciągu kilku tygodni, ale nie kwestionuje tezy o Francji w Afryce.
Po bitwie pod Sadową Prévost-Paradol przewiduje przyszły konflikt francusko-pruski i klęskę Francji. Nie wierzy jednak w światową dominację Niemiec po podziale świata, w którym Anglosasi dominują w dużej mierze w Ameryce Północnej, w Indiach i na Pacyfiku, a Rosjanie w Azji Środkowej i Górnej Azji; z drugiej strony, nawet jeśli Anglosasi, Rosjanie i Niemcy mają populacje, które szybko rosną, bardzo silna niemiecka ekspansja demograficzna generuje masową emigrację do Ameryki. W ten sposób Prévost-Paradol przewiduje przyszłą koalicję między Rosjanami i Anglosasami, aby zmiażdżyć Niemcy, gdy chcą zakwestionować zorganizowany bez nich podział świata.Koalicja ta będzie wielkim sojuszem dwóch wojen światowych.