Louis-Joseph-Raphaël Collin
Louis-Joseph-Raphaël Collin
Raphaël Collin na zdjęciu: Pierre Petit .
| Narodziny |
17 czerwca 1850 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
19 października 1916(w wieku 66 lat) Brionne |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Malarz |
| Inne działania | Nauczyciel |
| Trening | Paryska Szkoła Sztuk Pięknych |
| Mistrz | William Bouguereau , Alexandre Cabanel |
| Student | Maurice Sébastien Laurent , Kuroda Seiki , Maurice Guy-Loë |
| Ruch | Symbolizm |
| Wpływem | Jean-Baptiste Corot , Manet , Pierre Puvis de Chavannes |
| Nagrody |
Order oficera Legii Honorowej Saint-Michel |
podpis
Louis-Joseph-Raphaël Collin znany jako Raphaël Collin , urodzony dnia17 czerwca 1850w Paryżu i zmarł dalej19 października 1916w Brionne jest malarzem i ilustratorem francuskim bliskim symbolice .
Biografia
Raphaël Collin jest najstarszym synem Nicolasa Pierre'a Collina (1820-1900), kustosza jednej z miejskich bibliotek Paryża i malarza-amatora, który wystawiał w Salonie od 1865 do 1870 roku, oraz Catherine de Mouzon, jego żony, pochodzącej z Meuse. Cztery lata później para dała mu siostrę, którą nazwali Blanche (1854-1917).
Studiował w Lycée Saint-Louis w Paryżu , a następnie w Verdun w klasie pana Fouquet, gdzie miał Julesa Bastien-Lepage'a jako kolegę z klasy , który został wiernym przyjacielem. W połowie 1860 roku został przyjęty do École des beaux-arts de Paris w pracowni Bouguereau (1825-1905), następnie dołączył do Bastien-Lepage w pracowni Alexandre Cabanel (1823-1889), z Fernand Cormon , Aimé Morot , Gervex i Benjamin Constant .
Raphaël Collin jest malarzem gatunkowym, aktem, portretem, kompozycją dekoracyjną, tworzy ilustracje. Wielki kolekcjoner antycznej terakoty , piaskowca i ceramiki z Japonii , współpracował z Théodorem Deckiem w latach 1872-1889 przy produkcji ozdobnej ceramiki . Bardzo popularne w Japonii jego malarstwo zostało wprowadzone przez marszanda Hayashi Tadamasa.
Wystawiał od 1873 roku w Salonie, gdzie otrzymał kilka nagród. W 1880 roku kupił posesję w Fontenay-aux-Roses , ruelle des Marinières, w ogrodzie której pozował swoje modele. Następnie przeniósł się na rue des Châtaigniers, uprawiając orchidee , lilie i piwonie oraz wiele roślin pochodzenia japońskiego.
Wśród jego dekoracyjnych obrazów zwracamy uwagę na sufit małego foyer teatru Odeon i sufit w rotundzie dla Opéra-Comique w Paryżu.
Został wybrany członkiem Akademii Sztuk Pięknych w 1909 roku w dziale malarstwa pod kierownictwem Ernesta Héberta (1817-1908). W 1911 roku został mianowany kierownikiem pracowni profesora w École des beaux-arts de Paris , zastępując Luca-Oliviera Mersona , zaliczając Florimonda Météreau i Germaina Raingo-Pelouse'a do swoich najsłynniejszych uczniów.
Raphaël Collin zmarł dalej 19 października 1916w Brionne . Jego pogrzeb odbył się w dniu24 października 1916w Paryżu i zostaje pochowany na cmentarzu w Fontenay-aux-Roses wraz z rodzicami i siostrą Blanche. Jego grób jest ozdobiony posągiem.
Jego uczeń Sébastien Laurent był jego uniwersalnym dziedzicem .
Jego kolekcja japońskiej ceramiki do ceremonii parzenia herbaty została zakupiona w 1917 roku przez Musée des Beaux-Arts w Lyonie .
Pracuje
Prace w zbiorach publicznych
Francja- Alençon , Muzeum Sztuk Pięknych i Koronek : Daphnis i Chloé , 1877, dzieło zniszczone przez pożar.
- Arras , Musée des Beaux-Arts : Portret młodej dziewczyny , 1900.
- Belfort , Museum of Art and History : Music and Dance , 1880, panele dekoracyjne do foyer teatru miejskiego w Belfort.
- Brześć , Musée des Beaux-Arts : Portrait of Madame Dreyfus , 1891, olej na płótnie, 188 x 132 cm.
- Fontenay-aux-Roses , ratusz, sala rady: tablica dekoracyjna , około 1912 r., Dzieło zniszczone w 1979 r.
-
Paryż :
-
Miejski Fundusz Sztuki Współczesnej Miasta Paryża :
- Portret M me Blondeau , 1891
- Samotność , 1901.
- ratusz , salon des Lettres: La Poésie , 1890-1893, panel dekoracyjny.
-
Muzeum Orsay :
- Portret M me Jean-Georges Müntz 1879;
- Floréal , 1886.
- Muzeum Rodina : Intymność , 1897.
- Opéra-Comique : Les Harmonies de la nature inspiruje kompozytora , 1898-1900, sufit.
- Sorbona : Koniec lata 1886-1888, panel dekoracyjny do jadalni mieszkania proboszcza.
-
Miejski Fundusz Sztuki Współczesnej Miasta Paryża :
- Rouen , Muzeum Sztuk Pięknych : sen , 1873.
- Tulon , muzeum sztuki : Portrait of Mademoiselle Rossolin , 1889.
- Chiba , muzeum prefektury: Medytacja , 1904.
-
Fukuoka , muzeum miejskie:
- Nad morzem , 1892;
- Młoda dziewczyna , 1894.
- Shimane , muzeum prefekturalne: Portret młodej Elise G… , 1885.
-
Tokio , Uniwersytet Sztuk Pięknych i Muzyki:
- Idylla , 1882;
- Autoportret , 1882.
- Göteborg , Muzeum Sztuk Pięknych : lato 1884.
Ceramika
- Usługi z dekoracjami japońskimi, 1871.
- Portret damy , ceramika do warsztatu Théodore Deck , prezentowana na Wystawie Światowej w 1878 roku .
Ilustracje wektorowe
- Longus , Daphnis and Chloé , ryc. Champollion , Paryż, H. Launette i G. Boudet, 1890.
- Pierre Louÿs , Chansons de Bilitis , Paryż, Ferroud , 1906.
- Pierre Louÿs, Aphrodite , grawerowane przez Ernesta Floriana , Paryż, Ferroud, 1909 ( czytaj online w Gallica ).
Targi
- 1873: Sen (drugi medal).
- 1874: wenecki .
- 1875: Idylla .
- 1877: Daphnis i Chloé .
- 1878: Les Foins .
- 1879: Portret pani Jean-Georges Müntz .
- 1884: lato .
- 1886: Floréal .
- 1896: Garden Corner .
Wystawy
- Wystawa Światowa 1878 w Paryżu : wyroby ceramiczne dla Théodore Deck .
- Wystawa Światowa 1879 w Sydney , pierwszy medal.
- Wystawa Światowa 1889 w Paryżu, Grand Prix.
Galeria
- Dzieła Raphaëla Collina
-
Naczynie ceramiczne (1879), we współpracy z Théodore Deck , Paryż , Petit Palais .
-
Le Chant (1880), Muzeum Sztuk Pięknych w Belfort .
-
La Chanson Légère , Paryż , Opéra comique .
-
Floréal (1888), Buenos Aires , Argentyńskie Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Ilustracja do Daphnis i Chloé (1890).
-
Portret Madame Dreyfus (1891), Muzeum Sztuk Pięknych w Brześciu .
Nagrody
- Kawaler Legii Honorowej w 1884 r.
- Oficer Legii Honorowej w 1894 roku.
- Kawaler Orderu św. Michała ( Królestwo Bawarii ).
- Zakon Wschodzącego Słońca ( Japonia ).
Studenci
- Georges Binet (1865-1949).
- Caroline Callahan (1866-1959)
- Pierre-Henri Ducos de La Haille (1889-1972), Prix de Rome w malarstwie w 1922 roku.
- Marguerite Delorme (1876-1946), w latach 1890-1895 w Académie Vitti .
- Florence Esté (1859-1926).
- Georges Gasté (1869–1910).
- Charles-Boris de Jankowski .
- Keiichirô Kume (1866-1934).
- Seiki Kuroda (1866-1924).
- Maurice Sébastien Laurent (1887-1973).
- Georges Le Meilleur (1861-1945).
- René Longa (1878-1950).
- Maurice Guy-Loë (1898-1991).
- Gabriel Moiselet (1885-1961), w latach 1906-1914.
- Saburôsuke Okada (1869–1939).
- Victorine Rehm .
- Marie Rehm , w 1923 roku.
- Ella-E. Richards w 1900 roku.
- Léon Sabatier (1891-1965)
- Maurice Tastemain (1878-1944).
- Joan Brull Vinyoles (1863–1912).
- Eisaku Wada (1874-1959).
Uwagi i odniesienia
- (in) „ Raphaël Collin ” , zaczerpnięte z zapisu w słowniku Bénézit na Oxford Art Online ,2011( ISBN 9780199773787 )
- Obecna rue Jean Lavaud, na wysokości budynku „Rezydencji malarza”.
- Pokryty czarną farbą w 1967 r., Kiedy powstał pokój Petit-Odéon, zaktualizowany i odrestaurowany w 2005 r.
- Status i indeks biograficzny. Akademia Sztuk Pięknych , Paryż, Pałac Instytutu, 1991, s. 28 .
- Renaissance of the Brest Museum, ostatnie nabytki: [wystawa], Luwr, Aile de Flore, Departament Malarstwa, 25 października 1974-27 stycznia 1975, Paryż ,1974, 80 pkt.
- National Archives, AJ. 52 - 314.
Załączniki
Bibliografia
- Słownik Bénézit .
- Marcus Osterwalder (red.), Słownik ilustratorów, 1890-1945 , Éditions Ides et Calendes, 1992, s. 263.
- Rika Mitani, Raphaël Collin (1850-1916), z lat osiemdziesiątych XIX wieku - Fontenay-aux-Roses, zbiór sztuki Dalekiego Wschodu i jego dzieł , Praca magisterska, Uniwersytet Paris IV, [redaktor?], 2006.
- E. Montrosier, „Collin” w Modern Artists , II e część, 1882 s. 121-124 .
- AM de Bellina, Raphaël Collin, nasi malarze narysowani przez siebie , Paryż, 1883, s. 93-96 .
- „Raphaël Collin”, Joseph Uzanne , w Figures contemporaines wyciągniętych z albumu Mariani (reż. Angelo Mariani ), tom IV, Paryż, Henri Floury , 1899, czyt. Online w Gallica
- Marie-Madeleine Valet, „Raphaël Collin”, Revue Illustrée , 1907, tom 2, str. 761-773 .
- David Descatoire, Rika Mitani, „Raphaël Collin, ten mało znany Fontenaisien”, Le Temps Libre , [data?], P. 27 .
Archiwa
- Archiwa Narodowe: 34 listy autografów.
- Biblioteka w Luwrze: 5 listów z autografami.
- Gabinet rękopisów Biblioteki Narodowej Francji: 3 listy z autografami.
- Instytut Holenderski w Paryżu: 2 listy z autografami.
Ikonografia
- Anonimowy, Collin w swoim studio , 1890, fotografia, Paryż , Musée d'Orsay .
- Henri Brauer , Collin , 1899, rycina, Album Mariani .
- Pierre Petit , Raphaël Collin , fotografia, kolekcja Félix Potin .
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby dzieł sztuki :
- (en) Sztuka w nowej Galerii London 1897, cztery ilustracje na archive.org .