Louis-Hippolyte Violette
Louis-Hippolyte Violette
| Szef sztabu marynarki wojennej |
|---|
| Narodziny |
1 st May 1869 Besancon |
|---|---|
| Śmierć |
12 kwietnia 1950(w wieku 80 lat) Dijon |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Oficer marynarki |
| Stopnie wojskowe |
Wiceadmirał Szef Sztabu Obrony Generalnej ( d ) |
|---|---|
| Różnica | Wielki Krzyż Legii Honorowej |
Louis-Hippolyte Violette ( Besançon ,1 st May 1869- Dijon ,12 kwietnia 1950), to francuski oficer marynarki, znany z wynalazcy peryskopu .
Biografia
Wstąpił do Szkoły Marynarki Wojennej wPaździernik 1886i wychodzi na major. Ssanie 1 st klasy (Październik 1889), jest używany w transporcie doradczym Vire na lokalnej stacji Tahiti .
Ensign (Październik 1891), w następnym roku zaokrętował się w Straży Przybrzeżnej Terrible w eskadrze śródziemnomorskiej i wyróżniał się badaniami sygnałów. W 1895 r. Zajął drugie miejsce po torpedowcu 175 w Algierze, a następnie w 1897 r. Przeniósł się do mobilnej obrony Tulonu jako asystent dowódcy okrętu podwodnego Gustave-Zédé . W tym samym czasie prowadził badania matematyczne i udało mu się opracować pierwszy operacyjny peryskop na pokładzie łodzi podwodnej Gymnote , za który otrzymał nagrodę Akademii Nauk .
Uczeń Szkoły Torped na Algeciras, którą ukończył, awansował na porucznikaKwiecień 1898Następnie został wyznaczony do obrony okrętów podwodnych w Tulonie jako dowódca grupy tzw. „dalekomorskich” łodzi torpedowych . Oficer torpedowy na krążowniku Latouche-Tréville w eskadrze śródziemnomorskiej, który otrzymał wWrzesień 1899, świadectwo satysfakcji z badania instalacji elektrycznych artylerii budynku.
W 1901 r. Został przydzielony do mobilnej obrony Tunezji, gdzie kierował pod-dyrekcją portu w Bizerta . Mianowany na sanitariusza ministra wojny (1902), w 1903 dowodził okrętem torpedowym Épieu en Méditerranée, a następnie wstąpił do École supérieure de marine . W 1905 roku został opatentowany i służył w straży przybrzeżnej Requin w Cherbourgu (1906), a następnie w sztabie w Tulonie (1907).
Dowódca niszczyciela Flamberge w eskadrze północnej (1908), w następnym roku został oskarżony o pomocniczą artylerię pancernika Patrie i otrzymał nowe świadectwo satysfakcji za strzały honorowe z 1910 r. W 1911 r. Przeszedł do Sztabu Generalnego. gdzie odpowiada za kwestie historyczne i prawne oraz podczas głównych manewrów, służy jako adiutant głównodowodzącego Jauréguiberry .
Dowódca (Listopad 1912), otrzyma w formacie Maj 1913podziękowania Ministra Spraw Zagranicznych za zaangażowanie w prace międzynarodowej misji ustalającej status Wyspy Clippertona . Mianowany zastępcą szefa sztabu 3 -go szwadronu na Suffren gdzie jest szczególnie odpowiedzialny za sprawy artylerii, zdarza się w tej samej pojemności na 2 e eskadry na Prawdzie i Paryżu i towarzyszy prezydenta Rzeczypospolitej w czasie jego podróży do Rosji tuż przed wybuchem I wojny światowej . Następnie dołączył do armii morskiej na Morzu Śródziemnym, aby wziąć udział w operacjach alianckich. W ten sposób monitoruje wKwiecień 1915przewoził sprzęt między Salonikami i Czarnogórą , aw lipcu objął dowództwo nad Verdon i eskadrą trawlerów armii morskiej, z którymi bardzo aktywnie uczestniczył w polowaniu na okręty podwodne na Morzu Egejskim .
Kapitan (Maj 1916), Szef wydziału patroli wschodnio-śródziemnomorskich na Hélène (Czerwiec 1916), jest cytowany do rozkazu armii w listopadzie. W grudniu został zastępcą admirała Salaüna w Generalnej Dyrekcji Wojny Podwodnej.
Awansowany kontradmirał (Styczeń 1919), Szef Departamentu Obrony w Cherbourg, zamówić go w czerwcu 2 th podział eskadry Morza Śródziemnego w Lotaryngii i krzesła kilku komitetów technicznych marynarce.
Szef sztabu ds. Morskich granic południowej Francji (Lipiec 1922), prefekt morski Rochefort , dowódca sektora Charente (Kwiecień 1923), został mianowany wiceadmirałem w Wrzesień 1924 i zostaje szefem sztabu wojskowego ministra.
W Październik 1925, dowodzi naczelnym szwadronem śródziemnomorskim z flagą na Bretanii i przyznaje nowe teorie na temat ewolucji eskadry. Szef Sztabu Generalnego Marynarki Wojennej (Styczeń 1928), zajmuje się uzupełnianiem wyposażenia floty i wycofuje się Kwiecień 1931.
Zmarł w Dijon dnia 12 kwietnia 1950, jest pochowany w Longeault .
W 2014 roku został mu poświęcony reportaż telewizyjny.
Pracuje
Jest odpowiedzialny za liczne artykuły naukowe, w szczególności z zakresu optyki, a także książkę o geometrii i przyrządach optycznych (1926).
Nagrody i wyróżnienia
- Rycerz (30 grudnia 1901), Oficer (18 września 1915), Dowódca (16 czerwca 1920 r), Wielki oficer (10 lipca 1926), a następnie Wielki Krzyż Legii Honorowej (15 stycznia 1930).
- Na jego cześć nazwano rue de Longeault i rue de Dijon.
Bibliografia
-
Étienne Taillemite , Słownik żeglarzy francuskich , Paryż, Tallandier ,2002, 573, str. ( ISBN 978-2-84734-008-2 , OCLC 50268241 ) , str. 318, s. 534-535
Uwagi i odniesienia
- https://france3-regions.francetvinfo.fr/bourgogne-franche-comte/cote-d-or/histoires-14-18-amiral-louis-hippolyte-violette-inventeur-du-periscope-562298.html
- Raport wyemitowany na France 3 Bourgogne w październiku 2014