Lori z Kuhl

Vini kuhlii

Vini kuhlii Rysunek pary Klasyfikacja (COI)

Królować	Animalia
Gałąź	Chordata
Klasa	Aves
Zamówienie	Psittaciformes
Rodzina	Psittacidae
Rodzina	Psittacidae
Uprzejmy	Vini

Gatunki

Vini kuhlii
( Vigors , 1824 )

Stan ochrony IUCN

EN B1ab (v): Zagrożony

Status CITES

Załącznik II , Rev. z dnia 12.01.2005 r

W loreczka rubinowa , Vini kuhlii , bardziej znany jako Rimatara za Lorikeet, jest to gatunek z ptaków z rodziny papug , która mieszka na wyspie Rimatara w Polinezji Francuskiej . W 2007 roku 27 zostało przeniesionych do Atiu na Wyspach Cooka, gdzie ich liczba wzrosła do ponad 400.

Opis

Lorikeet Kuhla mierzy około 19 cm. Jego upierzenie jest przeważnie dwukolorowe: zielone w górnych partiach i czerwone w dolnych. Szyja i uda są intensywnie fioletowe. Brzuch jest żółty, dziób pomarańczowy, a tęczówki brązowe.

Niedojrzałe mają fioletowe cętkowane spód, ciemnobrązowy dziób i tęczówki.

Siedlisko i zachowanie

Ptak ten często odwiedza przybrzeżne lasy palmowe, gdzie porusza się samodzielnie lub w parach.

Podział

Kuhl's Lorikeet ma ograniczony obszar dystrybucji, w Polinezji Francuskiej występuje tylko na wyspie Rimatara . On również początkowo mieszkał w Ngaputoru ( Atiu , Mauke i Mitiaro ) i Mangaia w Wyspy Cooka , zanim zniknął.

Niedawno został wprowadzony na niektórych wyspach równikowych Sporad , na Kiribati .

W kwiecień 200727 lori z Kuhl zostało hojnie ofiarowanych przez mieszkańców Rimatary mieszkańcom Atiu w celu ponownego wprowadzenia. Ten ptak, ceniony za swoje czerwone pióra, z których Atiu robił „pare kura” (nakrycia głowy Ariki ), zniknął z tej wyspy dawno temu. Aby uczcić to wydarzenie, wdzięczni mieszkańcy Atiu skomponowali na tę okazję, zgodnie z tradycją polinezyjską, całą serię pieśni i tańców przypominających niezachwiane więzi łączące Atiu i Rimatara.

Stan ochrony

Kuhl's Lorikeet jest zagrożony wyginięciem z powodu zniszczenia jego siedliska przez ludzi i grabieży gniazd przez szczury.

Pojedyncza populacja osiąga 1000 osobników, druga około 800, a pozostałe od 2 (para na Wyspie Bożego Narodzenia ) do 50 osobników.

Zobacz też

Źródła

• Forshaw JM (2006) Papugi świata. Przewodnik identyfikacyjny . Princeton University Press, Princeton, Oxford, 172 str.
• Mario D. & Conzo G. (2004) The Big Book of Parrots . de Vecchi, Paryż, 287 s.

Odniesienia taksonomiczne

• (en) Referencyjny Międzynarodowy Kongres Ornitologiczny  : Vini kuhlii w kolejności Psittaciformes (konsultowany na22 maja 2015)
• (en) Referencyjne źródło nazewnictwa Zoonomen ( Alan P. Peterson ): Vini kuhlii in Psittaciformes
• (en) Referencyjny projekt sieciowy Tree of Life  : Vini kuhlii
• (fr + en) Odniesienie do Avibase  : Vini kuhlii (Vigors, 1824) ( + dystrybucja ) (skonsultowano26 kwietnia 2016 r)
• (en) Odniesienie IUCN  : Vini kuhlii Vigors species , 1824 (skonsultowano22 maja 2015)
• (w) Reference Animal Diversity Web  : Vini kuhlii
• (fr + en) Odniesienie CITES  : Vini kuhlii species (Vigors, 1824) (+ dystrybucja ) (na stronie UNEP - WCMC )
• (fr) Odniesienie CITES  : taksonu Vini kuhlii (na stronie internetowej francuskiego Ministerstwa Ekologii ) (dostępne pod22 maja 2015)

Uwagi

1. 'ura w języku Tahitian i kura w Maorysach z Wysp Cooka , termin oznaczający również kolor czerwony w obu językach)
2. Więcej informacji na temat programu reintrodukcji można znaleźć w McCormack, Gerald (2006) Rimatara Lorikeet Reintroduction Program. Fundusz na rzecz dziedzictwa naturalnego Wysp Cooka, Rarotonga [1]
3. Raport o reintrodukcji papug, Tagata Pasifika (TV1-Nowa Zelandia) z dnia 17 stycznia 2008 r. Część 1 , część 2 , część 3