Krajowego prawa Mobilizacja (国家総動員法, Kokka Sōdōin ho ) Została uchwalona przez Sejm w Japonii na24 marca 1938umożliwienie gospodarce Japonii przekształcenia się w gospodarkę wojenną po wybuchu wojny chińsko-japońskiej (1937-1945) .
Prawo zawiera pięć klauzul, które pozwoliły rządowi Meiji na kontrolowanie organizacji obywatelskich (w tym związków zawodowych ), nacjonalizację branż strategicznych, kontrolowanie cen i racjonowania oraz kontrolowanie mediów. Prawo dało rządowi nieograniczone budżety na dotowanie produkcji wojennej i rekompensowanie strat w przemyśle spowodowanych mobilizacją narodową. W osiemnastu z pięćdziesięciu artykułów ustawy opisano kary dla sprawców.
Prawo zostało po raz pierwszy oskarżone o niezgodność z konstytucją, kiedy zostało wprowadzone do diety w r Styczeń 1938, ale przeszedł z powodu silnej presji ze strony armii i przyniósł efekt w Maj 1938. Został zniesiony w dniu20 grudnia 1945przez siły alianckie po kapitulacji Japonii .
Wojskowa Służba Rozporządzenie (国民徴用令, Kokumin Choyo rei ) Jest dodatkowym ustawa uchwalona przez premiera Fumimaro Konoe w ramach krajowego prawa mobilizacji. Dało to rządowi prawo do mobilizowania cywilnych pracowników do zaopatrywania przemysłu zbrojeniowego , z wyjątkami dla osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo.
Program został zorganizowany przez Ministerstwo Opieki Społecznej, w ramach którego zmobilizowano maksymalnie 1 600 000 mężczyzn i kobiet, a 4 500 000 pracowników przekwalifikowano jako zmobilizowanych (nie pozwolono im zrezygnować). Rozporządzenie zostało zastąpione przez prawo krajowe mobilizacji w pracy zMarzec 1945, który został zniesiony w dniu 20 grudnia 1945 przez siły sojusznicze.