Literatura Renaissance należy do bardziej ogólnego ruchu Renaissance , urodzony w Włochy XIII p wieku i rozciąga się do XVI- XX wieku przez dyfuzję w świecie zachodnim .
Charakteryzuje się przyjęcie filozofii humanisty , literatury odzyskiwania klasycznej od starożytności i jest dynamicznie rozwijającym pomnożona przez rozprzestrzenianie się drukowanie w połowie XV th wieku .
W tym okresie pojęcie literatury stało się jaśniejsze. Pod koniec średniowiecza światowy obszar litterae (wszystkich pism, bez względu na ich temat) został rozdzielony na humanae litterae i divinae litterae : odpowiednio pisma dotyczące działalności człowieka, a także pisma o charakterze zakonnym. Chociaż humanae litterae opierają się bez różnicy na całej ludzkiej aktywności intelektualnej (nauce, podobnie jak literaturze), ich rosnące znaczenie i wartość przyczynia się znacząco do rozwoju literatury - a zwłaszcza do jej umocnienia poprzez związek z pismami świętymi .
Dla pisarzy renesansowych, Greco-Roman inspiracją jest widoczna zarówno w tematach skierowana ( natura , mitologię, etc.) jak w formach literackich sami przyjętych (zaczerpnięte od Arystotelesa teorie z Poetyki ). Świat postrzegany jest z antropocentrycznej perspektywy . Idee platońskie są odzyskiwane i oddawane na służbę chrześcijaństwu . Poszukiwanie zmysłowej przyjemności oraz krytycznego i racjonalistycznego ducha dopełniają ideologiczną panoramę tamtych czasów. Pojawiają się nowe gatunki literackie (jak esej ) lub modele metryczne (jak sonet ).