Linia 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dwa składy pociągów VAL 208 , jeden odjeżdżający, a drugi dojeżdżający na stację Triolo w Villeneuve-d'Ascq (czerwiec 2013). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sieć | Metro w Lille | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Stacja końcowa | Quatre Cantons - Stadion Pierre-Mauroy ↔ CHU - Eurasanté | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obsługiwane gminy | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Historia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Otwarcie | 25 kwietnia 1983 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Najnowsze rozszerzenie | 2 maja 1984 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Operator | Ilevia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Infrastruktura | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jazda (system) | Automatyczny ( VAL ) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Operacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Używany ekwipunek |
VAL 208 (50 składów na początku 2013 - koniec marca 2023) VAL 206 (3 składy na początku 2013 - koniec marca 2023) Alstom BOA (27 składów na początku kwietnia 2023) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkty zatrzymania | 18 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Długość | 12542 km | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Czas podróży | 22 min | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Średnia odległość między punktami zatrzymania | 722 m | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dni pracy | Codziennie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Frekwencja ( śr. Rocznie) |
48,6 mln | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Powiązane linie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Linia 1 Lille metro jest jednym z dwóch liniach metra Lille . Jej trasa przecina miasta Villeneuve-d'Ascq i Lille , łącząc stacje Quatre Cantons - Stade Pierre-Mauroy z CHU - Eurasanté .
Ta pierwsza linia, będąca odpowiedzią na przewidywaną w latach sześćdziesiątych decentralizację miasta Lille, została zainaugurowana 25 kwietnia 1983, między przystankami Quatre Cantons i République . Jest zakończona w obecnym układzie dnia2 maja 1984Odcinek République - CHR B-Calmette zostaje oddany do użytku komercyjnego. Była to pierwsza linia na świecie wykorzystująca technologię lekkich pojazdów automatycznych , stworzona na terenie Uniwersytetu Nauki i Technologii w Lille w latach 70. XX wieku, a wcześniej nazywana technologią Villeneuve-d'Ascq - Lille. Od momentu oddania do użytku linia odniosła duży sukces, osiągając w 2013 r. 165 000 przejazdów dziennie.
Ma 12,5 km długości , z czego 9 km przebiega pod ziemią, posiada osiemnaście stacji. Podczas inauguracji w 1983 r. Tabor składał się wyłącznie z VAL 206, ale w 1999 r. Te ostatnie zostały zastąpione głównie przez VAL 208 .
W 1960 roku , decentralizacja części miasta Lille uznano kilku powodów. Podczas gdy niektóre miasta w aglomeracji Lille pozostają odizolowane i słabo obsługiwane przez transport publiczny, centrum miasta Lille jest zatłoczone ruchem samochodowym i autobusowym. Idea decentralizacji została urzeczywistniona przez utworzenie Lille-Est Public Development Establishment (EPALE) w 1968 roku . EPALE ma na celu stworzenie nowego miasta w pobliżu Lille. Wybór lokalizacji jest ważny, ponieważ w okolicy istnieją kamieniołomy wapienia, a utworzenie nowego miasta na tych kamieniołomach wiązałoby się ze znacznymi dodatkowymi kosztami.
Rozwiązanie będzie wynikiem prac profesora Roberta Gabillarda i jego zespołu zajmujących się telekomunikacją i propagacją fal elektromagnetycznych przez podziemne struktury. Na prośbę prefekta North Pierre Dumond i EPALE zespół pracujący na Wydziale Nauk w Lille opracowuje elektromagnetyczne urządzenie mapujące i odkrywa wrażliwe obszary. Po tych badaniach wybór lokalizacji nowego miasta padł na Villeneuve-d'Ascq .
Zadowolona z tej pierwszej współpracy, EPALE powierzyła Robertowi Gabillardowi nową misję. Wciąż z myślą o decentralizacji i przełamaniu izolacji niektórych miast aglomeracji EPALE oraz Gmina Miejska Lille (CUDL) poszukują nowego środka transportu. Tym razem chodzi o wykorzystanie pracy Roberta Gabillarda na temat elektromagnetyzmu do rozwinięcia szybkiego transportu o wysokiej częstotliwości przejścia. Prace badawcze na Uniwersytecie Nauki i Technologii w Lille (nowa nazwa Wydziału Nauk) postępowały i zaowocowały w 1971 r. Zgłoszeniem patentu na system VAL ( Villeneuve d'Ascq-Lille ).
W 1974 roku EPALE przy wsparciu Arthura Notebarta , prezesa CUDL, przedstawiła projekt rozwoju transportu publicznego w aglomeracji Lille, obejmujący cztery linie metra. Pierwsza linia jest priorytetem dla CUDL, ponieważ łączy Villeneuve-d'Ascq z Lille, ku niezadowoleniu wybranych urzędników z Roubaix i Tourcoing oraz Izby Handlowej, którzy chcą uczynić z osi Lille-Roubaix-Tourcoing „prawdziwy cierń . metropolii ”. Konsekwencją tego ambitnego projektu jest gwałtowny wzrost szacowanego budżetu z 230 mln do 875 mln franków.
Pomimo dekretu z 1976 r. Uznającego pracę linii 1 za użyteczność publiczną, CUDL widzi opóźnienie rozpoczęcia prac metra przez Sekretarza Stanu ds. Transportu, który odmawia zatwierdzenia koncesji podpisanej przez CUDL na budowę. W związku z tym gmina decyduje się przejąć pracę samego metra i uwalnia niezbędne fundusze.
Jesienią 1977 roku firma Matra rozpoczęła budowę warsztatu warsztatowego Villeneuve-d'Ascq . Pod koniec 1978 roku SOFRETU oddelegowała 35-osobowy zespół do nadzorowania prac pod ziemią, pomiędzy stacjami Pont de Bois i Barthélémy-Dorez . Pierwsza sekcja przyszłej linii zostanie ukończona zaWrzesień 1979. W tej części, pomiędzy stacją Cité Scientifique a warsztatem garażowym, służącym również jako centralna stacja kontroli (PCC), zmieszczą się pierwsze składy pociągów z wyposażeniem, ale bez automatyzacji.
W pozostałej części linii przejazd metra wiaduktem jest preferowany na obszarach o małej lub średniej urbanizacji. Wiadukty to najtańsze odcinki (odcinki w wykopach i pod ziemią kosztują odpowiednio 1,7 i 3,4 razy więcej), ale też one budzą najwięcej kontrowersji. Mieszkańcy Triolo , dzielnicy Villeneuve-d'Ascq , zaniepokojeni swoim środowiskiem, proszą o przejazd metrem w swojej dzielnicy w otwartych wykopach zamiast wiaduktem. Przejście od wiaduktu do trasy podziemnej to czas, o którym wspomina Mons-en-Barœul podczas sondażu sąsiedzkiego w 1974 r. Dotyczącego pierwszej linii. Jednak w następnym roku CUDL zdecydował o wyłączeniu miasta z trasy linii, co pozwoliło obniżyć koszty i rozważyć podziemne przejście metra.
Rozpoczyna się budowa wiaduktu Villeneuve-d'Ascq styczeń 1979 i kończy się na Luty 1980. Wiadukt o długości 1225 km składa się z dziewięciu niezależnych elementów o długości od 110 do 170 metrów. Jego budowa była przedmiotem badań głównie nad hałasem, drganiami i zaburzeniami elektromagnetycznymi, które mogą powodować ruch automatycznego metra.
Prace w wykopach dotyczyły długiego odcinka między przyszłymi stacjami Hôtel de Ville i Fives . Praca, czy to w wykopach, czy też pod osłonami, w znacznym stopniu zakłóca ruch lokalnych mieszkańców, ale jest nadal utrzymywana dzięki kilku technikom. Po wykonaniu robót ziemnych odpowiednich dróg trwają prace galerii komunikacyjnej. W przypadku przekrojów w wykopach kontynuowane są prace związane z wykonaniem płyty pokryciowej. Po tych wszystkich czynnościach wykop zostaje zasypany, a jezdnia zrekonstruowana. Oprócz prac bezpośrednio związanych z wykopem, konieczne są prace związane z adaptacją dróg i budową skrzyżowań. Budowa stacji, która jest wykonywana niezależnie od linii, odbywa się tą metodą wykopu.
Wreszcie, odcinki tunelu są najdroższe w budowie, ale są niezbędne w najbardziej zaludnionych obszarach miejskich, takich jak centrum Lille . Budowa tunelu przechodzącego tuż pod lustrem wody nie jest liniowa; dostęp do tunelu odbywa się przez jedenaście punktów dostępu. Jeśli chodzi o odcinki prowadzone w okopach, prawie cała trasa tunelu przebiega drogami Lille. Ostatecznie do wykopania tunelu zatrudniono 160 osób.
Oficjalna inauguracja linii 1, pierwszej na świecie linii wykorzystującej technologię lekkich i łatwo dostępnych pojazdów automatycznych dla osób niepełnosprawnych, odbywa się25 kwietnia 1983. Prezydent Republiki François Mitterrand przybywa helikopterem na stację Quatre-Cantons, witany m.in. przez Arthura Notebarta (prezesa CUDL), Gérarda Caudrona (burmistrza Villeneuve-d'Ascq) oraz Roberta Gabillarda i Bernarda Guilleminota (Dyrektor Dróg i Transportu Miejskiego w CUDL). Po zatrzymaniu się na stacji Gares , aby ją odwiedzić, François Mitterrand wysiada na końcu linii, stacji République i odsłania tablicę pamiątkową.
Jeśli linia została zainaugurowana w Kwiecień 1983i odniosła duży sukces, ta linia jest dostępna tylko częściowo. W rzeczywistości uruchomienie odbyło się tylko między Quatre Cantons a République, podczas gdy CUDL zaplanował w latach 70. zachodnią pętlę do stacji CHR B-Calmette . Trwają ostatnie prace na odcinku między République a stacją CHR B-Calmette; dotyczy to głównie układania torów i rozbudowy stacji. Ten odcinek, który przecina dzielnicę Wazemmes i Szpital Regionalny w Lille , zostaje oddany do użytku2 maja 1984. Linia 1 zaprojektowana przez CUDL w latach 70. jest zatem w pełni funkcjonalna na dzień dzisiejszy.
Linia biegnąca od Quatre Cantons - Pierre-Mauroy Stadium do CHU - Eurasanté ma łączną długość 12,542 km . Jest głównie pod ziemią, 8,922 km przecina tunel. Reszta to różne wiadukty lub konstrukcje naziemne. Średnia odległość między stacjami wynosi 722 metry.
Powstał w warsztacie warsztatowym Quatre Cantons zlokalizowanym w Villeneuve-d'Ascq i który służy jako zajezdnia i centrum konserwacji składów pociągów. Z garażu i otwartego wykopu trasa biegnie na północ i dociera do pierwszej stacji Quatre Cantons - Stade Pierre-Mauroy . Następnie linia wznosi się wiaduktem o długości 1225 metrów nad alejami Poincaré i Jean-Perrin, aby przeciąć Uniwersytet Lille I i zatrzymać się niedaleko biblioteki uniwersyteckiej, aby obsługiwać stację Cité Scientifique - Profesor Gabillard . Po przekroczeniu Boulevard de Tournai trasa ponownie przekształca się w otwarty wykop, aby przeciąć dzielnicę Villeneuvois w Triolo, gdzie znajduje się stacja o tej samej nazwie .
Po obsługiwaniu dzielnicy Triolo i przecięciu RN 227 linia kieruje się na zachód i wchodzi pod ziemię w postaci zadaszonego rowu, który dzieli się na dwie części, aby dotrzeć do stacji Villeneuve-d'Ascq - Hôtel de Ville . Ten przystanek jest zatem zorganizowany inaczej niż pozostałe, ponieważ ma centralną platformę, a dwa tory są rozmieszczone po obu stronach stacji (stacje zwykle mają środkowy tor i dwa przeciwległe perony). Po wyjściu ze stacji wykop ponownie staje się dwutorowy i przechodzi pod dzielnicą Pont-de-Bois, gdzie znajduje się stacja o tej samej nazwie . Trasa, jeszcze w krytym wykopie, wkracza następnie do Hellemmes wzdłuż osi głównej arterii tego miasta związanej z Lille, rue Roger-Salengro, zorientowanej na północny zachód. Trasę linii Hellemois wyznaczają dwie stacje: Square Flandres i Mairie d'Hellemmes .
Po przecięciu Villeneuve-d'Ascq i Hellemmes, linia dociera do Lille, mijając pod rue Pierre-Legrand i dalej w krytym rowie; pierwsze dwie stacje obsługujące obszar Lille to Marbrerie i Fives . Po wyjściu ze stacji Fives trasa przybiera formę głębokiego tunelu i biegnie wzdłuż osi rue de Bouvines, łącząc się ze stacją Caulier zbudowaną pod tytułowym placem.
Następnie trasa rozwija się w linii prostej pod rue Eugène-Jacquet, przecina dzielnicę biznesową Euralille i wyłania się przy Place des Buisses, pod którym znajduje się stacja przesiadkowa Gare Lille-Flandres . Podobnie jak w przypadku stacji Villeneuve-d'Ascq - Hôtel de Ville , tunel rozdziela się, zanim dotrze na przystanek. Trasa ma postać zakrytego wykopu na poziomie stacji, a po wyjściu z niej przechodzi w głęboki, dwupasmowy tunel.
Trasa zaczyna się przecinać od centrum Lille w kierunku południowo-zachodnim, mijając ulice Faidherbe, des Manneliers i Grand'Place przed wyjściem na Place Rihour, pod którym znajduje się stacja o tej samej nazwie . Linia następnie łączy się z Place de la République, pod którym znajduje się stacja République - Beaux-Arts , a następnie ulicami Inkerman, Colbrant i Flandre dociera do dzielnicy Wazemmes i stacji Gambetta . Po krótkiej przesiadce dociera do stacji Wazemmes .
Następnie trasa rozwija się pod Rue des Postes i Place Barthélémy Dorez, pod którymi znajduje się stacja przesiadkowa Porte des Postes , po czym wyłania się z ziemi, biegnie wzdłuż autostrady A25 w otwartym wykopie i wznosi się wiaduktem obsługującym centrum szpitalne. University of Lille i dotrzeć do stacji CHU - Centre Oscar-Lambret, a także do CHU - Eurasanté terminus .
Łącznie linia liczy osiemnaście stacji. Trzynaście z nich znajduje się pod ziemią, od Villeneuve-d'Ascq - Hôtel de Ville do Porte des Postes .
Stacja | Lat / Long | Obsługiwane gminy | Korespondencja | |||
---|---|---|---|---|---|---|
o | Cztery kantony - stadion Pierre-Mauroy | 50 ° 36 ′ 19 ″ N, 3 ° 08 ′ 21 ″ E | Villeneuve-d'Ascq ( miasto naukowe ) | |||
o | Miasto naukowe - profesor Gabillard | 50 ° 36 ′ 42 ″ N, 3 ° 08 ′ 33 ″ E | Villeneuve-d'Ascq ( miasto naukowe ) | |||
o | Triolo | 50 ° 37 ′ 01 ″ N, 3 ° 08 ′ 26 ″ E | Villeneuve-d'Ascq ( Triolo ) | |||
o | Villeneuve-d'Ascq - ratusz | 50 ° 37 ′ 09 ″ N, 3 ° 07 ′ 51 ″ E | Villeneuve-d'Ascq ( ratusz ) | |||
o | Drewniany most | 50 ° 37 ′ 27 ″ N, 3 ° 07 ′ 40 ″ E | Villeneuve-d'Ascq ( Pont-de-Bois ) | TER Nord-Pas-de-Calais | ||
o | Square Flanders | 50 ° 37 ′ 31 ″ N, 3 ° 06 ′ 58 ″ E | Lille ( Hellemmes ) | |||
o | Hellemmes Town Hall | 50 ° 37 ′ 37 ″ N, 3 ° 06 ′ 33 ″ E | Lille ( Hellemmes ) | |||
o | Marmur | 50 ° 37 ′ 48 ″ N, 3 ° 05 ′ 53 ″ E | Lille ( piątki ) | |||
o | Piątki | 50 ° 37 ′ 59 ″ N, 3 ° 05 ′ 26 ″ E | Lille ( piątki ) | |||
o | Caulier | 50 ° 38 ′ 12 ″ N, 3 ° 05 ′ 14 ″ E | Lille ( piątki ) | |||
o | Stacja Lille-Flandres | 50 ° 38 ′ 14 ″ N, 3 ° 04 ′ 15 ″ E | Lille ( stacja Lille-Flandres ) |
TER Nord-Pas-de-Calais TGV |
||
o | Rihour | 50 ° 38 ′ 08 ″ N, 3 ° 03 ′ 46 ″ E | Lille ( Lille-Centre ) | |||
o | Republika - sztuki piękne | 50 ° 37 ′ 54 ″ N, 3 ° 03 ′ 39 ″ E | Lille ( Lille-Centre ) | |||
o | Gambetta | 50 ° 37 ′ 35 ″ N, 3 ° 03 ′ 08 ″ E | Lille ( Wazemmes ) | |||
o | Wazemmes | 50 ° 37 ′ 24 ″ N, 3 ° 03 ′ 06 ″ E | Lille ( Wazemmes ) | |||
o | Brama pocztowa | 50 ° 37 ′ 06 ″ N, 3 ° 03 ′ 00 ″ E | Lille ( Mills ) | |||
o | CHU - Center Oscar-Lambret | 50 ° 36 ′ 47 ″ N, 3 ° 02 ′ 11 ″ E | Lille ( Lille-południe ) | TER Nord-Pas-de-Calais | ||
o | CHU - Eurasanté | 50 ° 36 ′ 29 ″ N, 3 ° 02 ′ 20 ″ E | Lille ( Lille-południe ) |
Kilka stacji w sieci zmieniło nazwy od czasu ich inauguracji, zaczynając od stacji Gares, która w 1994 roku przekształciła się w Gare Lille-Flandres po uruchomieniu stacji Gare Lille-Europe . Po zakończonej renowacji Palais des Beaux-Arts stacja République przyjęła w 1997 roku nazwę République - Beaux-Arts . Dwa lata później Hôtel de Ville został przemianowany na Villeneuve-d'Ascq - Hôtel de Ville . W 2012 roku Cité Scientifique zmieniło nazwę na Cité Scientifique - profesor Gabillard , w hołdzie dla zmarłego w tym roku Roberta Gabillarda . W tym samym roku Quatre Cantons zostało przemianowane na Quatre Cantons - Grand Stade, a następnie Quatre Cantons - Stade Pierre-Mauroy wraz z inauguracją Stade Pierre-Mauroy w pobliżu stacji.
Plik 6 marca 2017 rcztery stacje zmieniają nazwy. Stacja CHR B-Calmette zmienia się w CHU - Eurasanté , CHR Oscar-Lambret zmienia się w CHU - Centre Oscar-Lambret , Hellemmes zmienia się w Mairie d'Hellemmes, a Lezennes w Square Flandres .
W oparciu o specyfikacje zapewniające między innymi dostępność dla osób niepełnosprawnych i zastosowanie drzwi szybowych , oryginalność jest na porządku. Stacje materializują się na powierzchni w postaci przeszklonego sklepienia tworzącego pawilon ( Triolo , Villeneuve-d'Ascq - Ratusz ) lub ceglany lub betonowy budynek z dużymi przeszkleniami w celu wpuszczenia naturalnego światła ( Plac Flandres ) lub pod ziemią z bardziej dyskretnym dostępem, jak ma to miejsce w przypadku większości z nich; widoczne jest tylko wejście składające się ze schodów, mechanicznych lub nie, oraz winda.
Oprócz różnorodności ogólnej architektury kurortów, artyści, głównie z Nord-Pas-de-Calais , stworzyli dzieła sztuki specjalnie zaprojektowane do rozwoju niektórych z nich. Loosois Michel Degand tworzy freski dla Five i Rihour stacjach natomiast Lille rezydent Brigitte Denoyelle zdobi Villeneuve-d'Ascq - stacja Hotel de Ville z terakoty i fragmentów w lustro ze stali nierdzewnej. Architekt przystanku République - Beaux-Arts , Gilles Neveux, połączył siły z Palais des Beaux-Arts w Lille, aby zainstalować kopie dzieł muzeum na stacji.
Linia posiada garaż-warsztat oraz garaż magazynowy. Warsztat warsztatowy, którego celem jest przechowywanie i naprawa pociągów, znajduje się w Villeneuve-d'Ascq , za stacją Quatre Cantons - Stade Pierre-Mauroy . Otwarty w 1979 roku, może pomieścić 64 składy pociągów i posiada różne warsztaty o powierzchni ponad 7 000 m 2 . Jest to również miejsce, w którym wszystkie składy pociągów są testowane przed oddaniem do użytku, na torze testowym składającym się ze stacji pozorowanej i pochyłej części, która symuluje ruch konwencjonalny na torach. Za drugim końcem linii, stacją CHU - Eurasanté , zajezdnia może pomieścić tylko sześć pociągów.
Linia 1 jest otwarta codziennie od roku, z wyjątkiem maja 1 st . W ten dzień wolny od ruchu kołowego Ilévia może wykonywać określone prace, takie jak czyszczenie torów lub sprawdzanie urządzeń automatycznych.
W 2013 roku, od poniedziałku do soboty, usługa rozpoczyna się zarówno końcem ( CHU - Eurasanté , Lucerna - Stade Pierre Mauroy ) w 5 godz 12 rano. W niedzielę, pierwsze pociągi kursują od 6 godz 24 . Każdego dnia tygodnia usługa kończy się następnego dnia, ostatni odjazd odbywa się do 0 h 17 z Lucerny - Stade Pierre Mauroy i 0 h 31 z CHU Eurasanté. W przypadku niektórych wydarzeń w ciągu roku organizowany jest długi serwis nocny; usługa zostaje wówczas przedłużona ( Fête de la musique , Lille 3000 ) lub bez przerwy nocnej ( Braderie de Lille ).
W godzinach szczytu co minutę mija pociąg. Poza godzinami szczytu częstotliwość spada do jednego pociągu co dwie minuty. Częstotliwości są jeszcze niższe w weekendy i święta. Minimum to jeden pociąg co sześć do ośmiu minut na początku (do 6 rano) i na końcu (od 22).
Ponieważ system VAL (co oznacza Villeneuve-d'Ascq - Lille ) narodził się na Uniwersytecie Nauki i Technologii w Lille (USTL) pod koniec lat 60. XX wieku, linia 1 metra w Lille jest pierwszą na świecie linią metra. lekki samochód automatyczny (nowa nazwa VAL od 1975) z 1983 roku.
W momencie inauguracji na linii krążyło 38 VAL 206 . Stworzony przez Matrę w latach 70-tych we współpracy z USTL model 206 nawiązuje do szerokości wiosła wynoszącej 206 cm . Pozostałe wymiary to 26 m długości i 3,25 m wysokości. Przy normalnym obciążeniu (4 osoby stojące na metr kwadratowy) pociąg może pomieścić 160 osób. Przy wyjątkowym obciążeniu, tj. 6 osób na metr kwadratowy, VAL 206 może pomieścić 208 osób. VAL 206, obecnie 83, zostały odnowione w 2005 i 2009 roku.
Odtąd teoretycznie do linii 1 przypisane są 53 składy, w tym 50 VAL 208 . Te ostatnie działają w sieci Lille od 1999 roku, kiedy to zainaugurowano odcinek na linii 2 . Podobnie jak VAL 206, VAL 208 odnosi się do szerokości pociągu 2,08 m . Pozostałe wymiary to 26,14 m długości i 3,275 m wysokości.
Ze względu na duży ruch na linii 1 zdecydowano się na uruchomienie tam głównie VAL 208 ze względu na ich układ wnętrza, który może pomieścić więcej osób. Tam, gdzie VAL 206 może przewieźć 208 osób z wyjątkowym ładunkiem (6 osób na metr kwadratowy), VAL 208 może przewieźć ponad 240. VAL 208 zapewnia również oszczędność energii do 15%. Szklana powierzchnia została zwiększona o 30% w porównaniu z VAL 206, co pozwala na wpuszczanie większej ilości naturalnego światła.
Pod koniec 2007 roku VAL 208 zostały zmodernizowane, aby pomieścić więcej osób; podpórki pośladków i poziome belki podtrzymujące przymocowane do sufitu zastępują cztery tryptyki siedzeń na pociąg lub dwanaście miejsc. Oszczędność miejsca pozwala pomieścić 20% więcej pasażerów.
W normalnych warunkach żadna interwencja człowieka nie jest konieczna, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu, ponieważ każdy skład pociągu dostosowuje swoją prędkość do czasu i toru; cała sieć jest monitorowana i zarządzana przez ATO (operacyjny agent techniczny) PCC zlokalizowanego pod stacją Gare de Lille-Flandres . W liczbie około dziesięciu, interweniują tylko w przypadku awarii i kontaktują się z podróżnymi. Oprócz monitorowania wszystkich pociągów PCC odpowiada za uruchamianie i zatrzymywanie sieci oraz regulowanie liczby pociągów na torach w zależności od potrzeb pasażerów. PCC nadzoruje również wszystkie prace konserwacyjne prowadzone w dzień iw nocy, takie jak prace w tunelu, które mają miejsce w przypadku wyłączenia metra.
Centrala wyposażona jest w liczne ekrany wideo, które są połączone z kamerami obecnymi na stacjach, z których ATO monitoruje bezpieczeństwo podróżnych (zarówno na poziomie atmosfery, jak i na poziomie technicznym). Za pomocą komputerów operatorzy monitorują stan wszystkich urządzeń metra i interweniują w przypadku wystąpienia problemu: jeśli sytuacja tego wymaga, mogą zablokować pociąg i wykonać kilka czynności, aby go ponownie uruchomić lub nawet odholować do warsztatu. PCC może być zobowiązane do komunikowania się z pasażerami za pomocą interkomów obecnych w pociągach.
Oprócz ATO pracownicy obsługi klienta (ISC) są w kontakcie z PCC i dbają o stan stacji i pociągów w terenie. Technicy utrzymania ruchu (TMC) są odpowiedzialni za naprawę składów pociągów w różnych garażach w sieci.
Plik 25 czerwca 2013, W sieci Ilévia pojawiają się zbliżeniowe karty inteligentne Pass Pass . Ten ostatni przestał sprzedawać bilety kartonowe do1 st styczeń 2014. Jednak okres przejściowy do16 czerwcazezwolono użytkownikom na wykorzystanie pozostałych biletów papierowych. Od tego czasu kompostery zostały usunięte, a użytkownicy mogą wymieniać bilety kartonowe na bilety Pass Pass .
W zależności od potrzeb podróżnego dostępne są trzy rodzaje kart Pass Pass . Pierwsza to karta imienna, w cenie 4 euro, którą można wykorzystać we wszystkich środkach transportu w metropolii dla posiadaczy abonamentów Ilévia , w tym TER Nord-Pas-de-Calais i V 'Lille . Drugim nośnikiem jest karta nieosobista, sprzedawana w cenie 2 euro. Ponieważ jest to karta nieosobista, jedna karta może być używana przez kilka osób tylko do okazjonalnych podróży. Ostatnim typem Pass Pass jest bilet doładowywany, przeznaczony głównie dla tych, którzy rzadko podróżują w sieci Lille i na których użytkownik może pobierać tylko jeden rodzaj przejazdu. Ten bilet wielokrotnego ładowania, również do wypożyczenia, można doładować tylko dziesięć razy, a jego cena (0,20 euro) jest odejmowana przy piątym doładowaniu.
Na tych trzech nośnikach można ładować różne oferty. Sprzedawane w formie fizycznej, bilety ZAP są również wirtualne i można je załadować na obsługę Pass Pass, niezależnie od tego, czy jest to karta osobista, nieosobista czy bilet doładowania. To samo dotyczy nowej przepustki 2-dniowej (7,50 euro) i 3-dniowej (9,50 euro). Subskrypcje Rythmo również są zdematerializowane, ale są dostępne tylko dla posiadaczy karty osobistej.
Zakupu i ponownego doładowania kart Pass Pass można dokonać u sprzedawców, ale także w automatycznych terminalach na stacjach metra i tramwajowych, w oddziałach Ilévia oraz, tylko dla posiadaczy karty osobistej, w Internecie. U kierowców autobusów możliwe są tylko zakupy kartą.
FinansowanieTo rada wspólnoty europejskiej metropolii Lille decyduje o zmianach taryf w obszarze transportu publicznego, od czasu rozwiązania mieszanego stowarzyszenia zajmującego się obsługą transportu publicznego w gminie miejskiej Lille w dniu31 grudnia 2009. Społeczność miejska zapewnia również dużą część finansowania transportu publicznego. Obejmuje dwie trzecie kosztów operacyjnych (szacowanych w 2010 r. Na pięćdziesiąt milionów euro), co pozwala użytkownikowi sieci zapłacić tylko jedną trzecią rzeczywistego kosztu podróży lub abonamentu. Międzygminność finansuje również infrastrukturę niezbędną do funkcjonowania metra ( warsztaty, garaże , stacje i tory) oraz taboru ( pociągi metra, ale także autobusy i tramwaje).
Inne społeczności mogą być również wezwane do udziału w finansowaniu niektórych projektów. Państwo, które w ramach Grenelle Environnement utworzonego w 2011 r. Częściowo dofinansowuje projekt, aby podwoić przepustowość linii 1, wypłacane jest nieco ponad 9 mln euro.
W przyjętym przez LMCU budżecie na 2013 r. Ta ostatnia planuje przeznaczyć 383 mln euro na budżet mobilności i transportu (pierwsza pozycja wydatków), co oznacza wzrost o 17,5% w porównaniu z budżetem na 2012 r. 383 mln, 102 mln euro przydzielono do podwojenia liczby pociągów i peronów linii 1 i miliona euro do nowego systemu biletowego Pass Pass .
Jeśli w dniu inauguracji metrem jedzie 40 000 ciekawskich, to 25 kwietnia 1983bariera 10 000 000 pasażerów zostaje przekroczona nieco mniej niż dziesięć miesięcy po rozpoczęciu służby. W sumie ponad trzynaście milionów użytkowników korzysta z pierwszej liniiMaj 1983 w Marzec 1984. Metro przyciąga nowych klientów: prawie jedną trzecią podróży wykonują osoby, które wcześniej nie korzystały z komunikacji miejskiej.
Według Centrum Badań nad Sieciami, Transportu, Urbanistyki i Budownictwa Publicznego (CERTU), jesienią 2005 r. Z linii 1 korzysta średnio 155 600 osób dziennie. Jest to piąta linia najbardziej ruchliwego metra poza Île-de-France. W 2013 r. Dzienna liczba przejazdów szacowana jest na 165 000 przejazdów na linii 1.
Informacje te mogą mieć charakter spekulacyjny, a ich treść może ulec znacznej zmianie w miarę zbliżania się wydarzeń.
W miejskim planie podróży przyjętym w 2011 r. LMCU planuje podwoić długość pociągów na linii, a tym samym wykorzystać całą długość stacji w sieci. 52-metrowe składy muszą zostać oddane do eksploatacji na linii 1, a stare składy zostaną następnie przeniesione na linię 2, co zwiększy częstotliwość tych ostatnich. Tej rozbudowie stacji musi towarzyszyć rewizja systemu automatycznego pilotowania i sygnalizacji metra. Koszt tego projektu, który powinien spowodować wzrost kosztów operacyjnych o 10 mln euro, szacuje się na 629 mln euro w 2013 roku.
Plik 11 maja 2012, Alstom zostaje wybrany na dostawę 27 nowych 52-metrowych składów Metropolis dla linii 1, a także całkowitą wymianę systemu automatycznego sterowania pociągiem. Kontrakt na przydział nowych pojazdów Alstom opiewa na 266,4 mln euro bez podatku. Początkowo planowane jest wprowadzenie składów pociągów do użytku i ich automatyczne pilotowanie na 2015 rok.
Nowe pojazdy na linii 1 muszą być typu BOA, co umożliwi wzajemną cyrkulację między różnymi wagonami wchodzącymi w skład pociągu, co nie jest możliwe w przypadku VAL 206 i 208 . Alstom konkurował o budowę pojazdów z dwoma innymi producentami: Siemensem i Bombardierem .
Kwestionując decyzję o udzieleniu zamówienia swojemu konkurentowi, Siemens wniosła skargę do sądu administracyjnego w Lille, uznając między innymi, że jego oferta była tańsza niż oferta Alstom. Niemiecki przemysłowiec został oddalony od swojego odwołania i teraz jest oskarżony o wywieranie presji na Martine Aubry (prezydent Lille Métropole, ale także burmistrz Lille ) na krótko przed udzieleniem przemysłowi kontraktu na budowę nowych pojazdów. Martine Aubry zatrzymała prokuraturę miejską, która postanowiła wszcząć wstępne śledztwo. Plik23 sierpnia 2012, Siemens złożyła nowe odwołanie do sądu administracyjnego w Lille od udzielenia Alstomowi kontraktu na miejskie metro, po raz kolejny zakończyło się to niepowodzeniem.
Rozwój stacji rozpoczął się w 2013 roku, 26-metrowe składy musiały wówczas zatrzymywać się na nowo rozbudowanej części, aby móc wyremontować oryginalne perony. Nowe automatyczne pilotowanie 26-metrowych składów pociągów powinno było zostać wprowadzone przed dostawą nowych składów.
Jednak opóźnienia związane z problemami z opracowaniem pilotażu automatycznego przez Alstom sparaliżowały prace i odłożyły do eksploatacji 52-metrowe składy pociągów, które sukcesywnie przekładano, a prace musiały być zakończone na Euro 2016 i kilku składach BOA. zostały już dostarczone do garażu Czterech Kantonów. MEL przejął sąd administracyjny i nie chce dać nowy termin uruchomienia pociągów BOA, prawdopodobnie nie przed kolejnymi wyborami miejskich i metropolitalnych roku 2020. W roku 2019 , Damien Castelain , prezes Europejskiego Metropolii Lille , ogłasza uruchomienie nowy automatyczny system pilotażowy na starych metrach VAL (26 metrów) na 2021 r. oraz nowe 52-metrowe składy Alstom na kwiecień 2023 r .
Planuje się, że każda stacja będzie wyposażona w dwa podwójne ekrany (po jednym na peron), które informują podróżnych o czasie oczekiwania i zdarzeniach w sieci, system podobny do internetowego systemu informacyjnego na linii 14 paryskiego metra . Prace te zostały wspomniane w 2013 roku i mają towarzyszyć pracom związanym z rozbudową stacji.
W czerwiec 2016, lokalna prasa informuje, że operatorzy skontaktowali się z europejską metropolią Lille w celu wyposażenia dwóch linii metra w anteny przekaźnikowe dla 4G . Początekczerwiec 2017MEL potwierdza wprowadzenie technologii 3G i 4G przez Orange na stacjach metra sieci. W przypadku linii 1 praca zaczyna się zawrzesień 2017 do uruchomienia od 28 sierpnia 2018 r.
Po ogłoszeniu przez prezesa Europejskiego Metropolii Lille , Damien Castelain , utworzenia linii tramwajowej łączącej centrum Lille na lotnisko Lille-Lesquin wstyczeń 2016, Keolis , przekazano sieci transportu publicznego MEL Ilévia również za zadanie pracować na hipotezie przedłużenie linii od obecnej pętli Quatre Cantons - Stade Pierre-Mauroy do Lille lotnisko -Lesquin . To rozszerzenie służyłoby również miastu Lesquin i Regionalnemu Centrum Transportu.
Jednak projekt ten nie jest wymieniony w głównym planie infrastruktury transportowej (SDIT) przyjętym przez metropolię Lille w dniu13 czerwca 2019 r, projekt tramwajowy do Lesquin został w tym samym czasie porzucony.
Do szpitala Jeanne-de-FlandresWspomniany po raz pierwszy na początku 2009 r. Projekt przedłużenia linii 1 na południowy zachód był dyskutowany później w społeczności miejskiej . Dlatego zalecił przedłużenie obecnego wiaduktu z CHU - Eurasanté końcowej i budowę dwóch stacji napowietrznych: Jeanne-de-Flandres i Épi de Soil . Nowa sekcja musi odciążyć park biznesowy Eurasanté i obsługiwać wydział medycyny oraz szpital Jeanne de Flandre . W 2011 roku LMCU ostatecznie zdecydowało się zbudować tylko jedną stację, przystanek Jeanne de Flandres - Eurasanté , i oszacowało koszt rozbudowy na 100 do 170 milionów euro bez podatku.
W zależności od sytuacji ekonomicznej prace powinny rozpocząć się najlepiej w 2016 r. Po różnych studiach (studium wykonalności, studium wpływu), procedurach administracyjnych i zapytaniach publicznych. Projekt przewidywał oddanie przyszłego odcinka w połowie 2019 roku.
Jednak w 2013 roku Éric Quiquet, wiceprezes Lille Métropole odpowiedzialny za transport, oświadczył, że nie byłoby rozsądne wydawanie 130 mln euro na budowę dodatkowej stacji na linii 1 metra. Rozszerzenie nie jest już wtedy priorytetem dla LMCU.
Plik 13 czerwca 2019 r, nowy plan centralny infrastruktury transportowej został przyjęty przez MEL . Projekt rozbudowy Eurasanté jest ponownie włączony, a zakończenie planowane jest na 2035 rok.
Linia obsługuje szereg miejsc o charakterze turystycznym lub historycznym, a także określone punkty animacji życia metropolii Lille.
W Villeneuve-d'Ascq linia zapewnia szybki dostęp do stadionu Pierre-Mauroy ( Quatre Cantons - stacje Pierre-Mauroy i Cité Scientifique - profesor Gabillard ), zainaugurowanego w 2012 roku ogrodzenia z 50 000 miejsc siedzących na imprezach sportowych i koncertach. Przystanek Villeneuve-d'Ascq - Hôtel de Ville obsługuje centrum handlowe V2 , największe centrum handlowe w mieście. Quatre Cantons - Pierre-Mauroy Stadium, Cité Scientifique - Professor Gabillard i Pont de Bois obsługują dwa kampusy Uniwersytetu w Lille , w których przebywa 40 000 studentów.
W Lille stacja Gare Lille-Flandres obsługuje logicznie stację Lille-Flandres, ale także centrum handlowe Euralille , miejsce rozrywki Samoloty i muzeum Tri Postal . Stacja Rihour umożliwia szybki dostęp do Palais Rihour , Grand'Place , opery w Lille, która została ponownie otwarta w 2003 roku po pięciu latach pracy, a także do Nouveau Siècle de Lille, w której znajduje się narodowa orkiestra z Lille . W Palais des Beaux-Arts w Lille , tym Północna Prefektura i teatr Sébastopol są blisko République - stacja Beaux-Arts . Stacja Gambetta obsługuje rynek Wazemmes, podczas gdy przystanek Wazemmes znajduje się w pobliżu Maison Folie de Wazemmes , dawnej fabryki tekstyliów przekształconej w sprzęt kulturalny na wydarzenie w Lille 2004 . Wreszcie, do regionalnego uniwersyteckiego centrum szpitalnego można dostać się za pośrednictwem stacji CHU - Centre Oscar-Lambret i CHU - Eurasanté .
Niniejsza bibliografia przedstawia kilka podstawowych prac referencyjnych. Te, które zostały użyte do napisania artykułu, są oznaczone symbolem .