Leugnies

Leugnies
Leugnies
wieś widziana z południowego zachodu
Administracja
Kraj Belgia
Region  Walonia
Społeczność  Społeczność francuska
Województwo  Prowincja Hainaut
Miasto Thuin
Gmina Beaumont
Kod pocztowy 6500
Strefa telefoniczna 071
Demografia
Miły Lunisian
Geografia
Informacje kontaktowe 50 ° 13 ′ 29 ″ na północ, 4 ° 11 ′ 46 ″ na wschód
Lokalizacja

Lokalizacja Leugnies w Beaumont
Geolokalizacja na mapie: Hainaut
Zobacz na mapie administracyjnej Hainaut Lokalizator miasta 14.svg Leugnies
Geolokalizacja na mapie: Belgia
Zobacz na mapie administracyjnej Belgii Lokalizator miasta 14.svg Leugnies
Geolokalizacja na mapie: Belgia
Zobacz na mapie topograficznej Belgii Lokalizator miasta 14.svg Leugnies

Leugnies (w Walonii i Pikardii Leugniye ) to przygraniczna wioska Botte du Hainaut w Belgii . Położone przy drodze z Beaumont do granicy z Francją, obecnie administracyjnie należy do miasta Beaumont w regionie Walonii w Belgii . Przed połączeniem gmin w 1977 r. Była to pełnoprawna gmina.

Miejscowość jest ograniczona od północy przez Bousignies-sur-Roc (Francja), od wschodu przez Leval-Chaudeville, od południa przez Grandrieu i od zachodu przez Cousolre (Francja). Dwie odizolowane dzielnice (1830): żywopłot wierzbowy i tartak marmurowy.

Etymologia

Nazwa wioski oznaczałaby „wioskę wilków”. Jego mieszkańcy nazywani są „Lunisiens” lub Leugniens.

Historia

Wykopaliska z XIX wieku wskazują, że teren wsi był zajęty przez Gallo-Rzymian.

Wieś - choć nie graniczyła - była integralną częścią Beaumont i była uważana za… ulicę tego miasta, rue du Postel! Dopiero w 1699 r. Stany Hainaut nadały jej autonomię.

Willa z Leugnies pierwszy należał do opactwa Lobbes ale w 1161 roku, Henri de Leyen II, książę-biskup Liege, dał miejscowy kościół z dziesięcin dochodów i zależności do opactwa Bonne -Hope.

Opactwo to przyznaje mu w wyniku różnic z lokalną społecznością Lipiec 1398 prawo Leugnies, zwane także prawem głównego miasta, czyli kodeks karny wzorowany na Mons.

W 1830 r. Było 345 mieszkańców i 79 domów, dwa tartaki marmuru i przedsiębiorstwa z marmuru, żelaza i drewna.

Cechy szczególne

Bibliografia

Henri Dessart, Leugnies et sa loi de chef-lieu, Publications de la Société d'Histoire de Rance, tom, 1983, str. 69–91.

Bibliografia

  1. Cécile Dumont, Słownik gmin , Crédit Communal, 1980.
  2. Henri Dessart, Leugnies i jego prawo stolicy , Publikacje Towarzystwa Historycznego Rance, tom X,1983, str. 69-91.
  3. Philippe Vander Maelen, Słownik prowincji Hainaut , 1832.