Cząstki elementarne | ||||||||
Autor | Michel Houellebecq | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||||||
Uprzejmy | Powieść | |||||||
Redaktor | Flammarion | |||||||
Kolekcja | literatura francuska | |||||||
Miejsce publikacji | Paryż | |||||||
Data wydania | 24 sierpnia 1998 | |||||||
Numer stron | 317 | |||||||
ISBN | 978-2-080-67472-2 | |||||||
Chronologia | ||||||||
| ||||||||
Cząstki elementarne to powieść o Michel Houellebecq opublikowany w 1998 roku przez Flammarion . Ta druga powieść autora otrzymała najwyższą listopadową nagrodę i została wybrana przez redakcję czasopisma Read „najlepszą książką roku 1998”.
Historia, podzielona na trzy części, rozgrywa się między 30 czerwca 1998 i 27 marca 2009, i opowiada alternatywną historię dwóch przyrodnich braci, Bruno (ur. 1956) i Michela (ur. 1958), których losy życia (i pomocna dłoń rodziców) połączyły w pewnym momencie ze sobą.
Ich matka, Janine, w pełni żyła ideałami liberalnego społeczeństwa. Urodziła się w 1928 roku, dorastała w Algierii (gdzie jej ojciec pracował jako inżynier) i przyjechała do Paryża, aby ukończyć studia. Następnie tańczy bebop z Jean-Paulem Sartrem (którego uznała za wyjątkowo brzydkiego); ma wielu kochanków (była bardzo piękna) i poślubia młodego, męskiego chirurga, który dorobił się fortuny na stosunkowo nowej dziedzinie w czasach chirurgii plastycznej . Para rozwiodła się dwa lata po narodzinach Bruno, po czym porzuciła Bruno i jego brata Michela swoim dziadkom, aby zamieszkali we wspólnocie w Kalifornii ; z analepses umożliwiają wyraźne zaniedbanie panującego w domu i brutalność szkoły uczestniczyli Bruno i Michel. Żaden z braci tak naprawdę nie doszedł do siebie po tych początkach życia.
Michel Djerzinski, porzucony przez rodziców, mieszkał ze swoją babcią, której śmierć spowodowała u niego gwałtowny uraz, który uniemożliwi mu prawdziwe uczucia. Nigdy nie czuł głębokich uczuć w stosunku do swoich bliźnich, może z wyjątkiem swojej babci, która go wychowała i która symbolizuje w jego oczach zagrożony gatunek, który opisuje jako „istoty ludzkie, które całe życie pracują i ciężko pracują, tylko z poświęcenia. i miłość; którzy dosłownie oddają swoje życie innym w duchu oddania i miłości. „ Michael był nastoletnią miłością, Annabelle, urodzoną w tym samym roku co on, wychodząc z niego dla syna kochanki z Kalifornii Janine, która chciała zostać gwiazdą rocka. Od tego czasu prowadził szarą egzystencję między swoim supermarketem Monoprix a paryskim laboratorium CNRS, gdzie przeprowadzał przełomowe eksperymenty na klonowaniu zwierząt. Jedyną osobą, od której nie dzieli go lata świetlne, jest jego przyrodni brat Bruno, którego poznaje, gdy są w tej samej szkole średniej.
Michel rezygnuje z urlopu po piętnastu latach, nie dając swoim przełożonym żadnego innego wyjaśnienia niż potrzeba czasu na „przemyślenie” . Boi się życia i znajduje schronienie za parawanem pozytywistycznych pewników oraz w ponownym odczytaniu autobiografii Heisenberga . Samotny i niezależny Michel (który stracił dziewictwo w wieku trzydziestu lat) czuje się niezdolny do kochania i ma niewielkie pragnienia seksualne, w przeciwieństwie do swojego przyrodniego brata, Bruno, jego dwuletniego starszego, który ma obsesję na punkcie seksu.
W tym czasie Annabelle brała udział w orgiach i miała dwie aborcje. Po ich ponownym spotkaniu Michel ma w swoich ramionach niemal mistyczne doświadczenie, które daje mu wizję przestrzeni „jak bardzo cienka linia oddzielająca dwie sfery. W pierwszej sferze było bycie i oddzielenie; w drugiej sferze było nieistnieniem i indywidualnym zanikiem. Spokojnie, bez wahania odwrócił się i ruszył w stronę drugiej kuli ” . Ich próba odbudowania tego, co stracili, jest hamowana przez emocjonalny chłód Michela; współczuje jej, ale nie kocha.
W dzieciństwie jego przyrodni brat Bruno był ofiarą wielokrotnych gwałtów i codziennych upokorzeń w internacie. Cierpienie Bruno w szkole jest spotęgowane przez celowe poluzowanie władzy szkolnej po protestach z maja 68 r. , Z naciskiem na samodyscyplinę. Jako nastolatek Bruno ma zwyczaj potajemnej masturbacji siedząc obok ładnej dziewczyny w pociągu, który przywozi go ze szkoły do domu. Wrzucony na spadochronie do artystycznego mieszkania swojej matki podczas letnich wakacji, blady i już za gruby jak na osiemnaście lat, czuje się zawstydzony i nie na miejscu w obecności hipisów i opalonych kochanków swojej matki oraz w obliczu jej gorącego nalegania na dyskusję. jej zahamowania seksualne. Nienawiść Bruna do Janine znajduje wyraz po latach, kiedy pluje obelgami w jej twarz, kiedy leży na łożu śmierci.
Bruno zostaje nauczycielem, uczy literatury w liceum w Dijon i wciąż aspiruje do zostania pisarzem. W oczach Michaela Bruno zbliża się kryzys wieku średniego (zaczął nosić skórzany płaszcz i mówić jak bohater filmu w napięciu z serii B ).
Na progu rozwodu, z dzieckiem, w beznadziejnej seksualnej pogoni, wychodzi do nocnych klubów, kiedy ma obserwować ich syna; nieustannie poszukuje bardzo często katastrofalnych spotkań seksualnych. Innym razem łączy się ze swoim Minitelem , korzystając z „ różowych wiadomości ” (co skutkuje rachunkiem telefonicznym w wysokości 14 000 franków, który ukrywa przed żoną). Bruno jest całkowicie pogrążony w życiu, jego pragnienie prowadzi go do mnożenia doświadczeń (małżeństwo, bielizna, gabinet masażu, prostytucja, różowy Minitel , swingers , orgia , sex shopy itp.).
Niebezpiecznie pociągnięty do swoich nastoletnich uczniów, prowokuje jednego z ich czarnych chłopaków do tego stopnia, że dokonuje odwetu i szyderstw. W chwili szalejącej zazdrości zaczął pisać rasistowski traktat wysłany do L'Infini , recenzji opublikowanej przez Philippe'a Sollersa .
Bruno poznał Christiane podczas pobytu w Lieu du Changer, obozowisku New Age po sześćdziesiątym ósmym wieku . Podobnie jak Christiane, która mogła mieć czterdzieści lat, rozwiedziona matka dziesięcioletniego chłopca, przyjechał tam na seks. Dla niej spustoszenie pokolenia 68 lat jest ewidentne na uczestniczących w warsztatach kobietach. Wraz z Christiane Bruno znajduje pewną sentymentalną równowagę, którą natychmiast niszczy. Christiane zabiera Bruno na seks grupowy z niemieckimi turystami i orgię w słynnym paryskim klubie nocnym. Ale choroba dopada Christiane, która traci władzę w nogach i woli popełnić samobójstwo, niż być zależnym.
Podczas gdy frustracja prowadzi Bruno do bram szaleństwa i samobójstwa, a po śmierci Annabelle, która również zabija się po histerektomii, Michel angażuje się w samotną refleksję, która doprowadzi do naukowej rewolucji porównywalnej z dziełem Einsteina : reprodukcja zabawy pozwoli ludzkości wreszcie zaznać spokoju. Znajdujemy Michela w Genetics Research Center w Galway ; jego życie nabrało nowego impetu dzięki rewolucyjnej teorii, którą opracował: przekonany, że gatunek ludzki jest skazany na bezsensowną walkę z udręką śmierci oraz przez sprzeczność między współczesnym życiem z jednej strony i drugiej strony. życie emocjonalne nieodłącznie związane z rozmnażaniem, pracuje nad projektem gatunków zmodyfikowanych genetycznie, nieśmiertelnych i sterylnych - choć nie pozbawionych osobowości i przyjemności seksualnej. Jego praca, która jest kontynuowana po jego śmierci w 2009 roku, prowadzi do stworzenia w 2029 roku genetycznie kontrolowanego gatunku, a ostatecznie do wyginięcia gatunku ludzkiego.
Metafora zapożyczone z fizyki cząstek , tytuł odnosi się zarówno do ducha naukowej książki i koncepcji wszechświata społecznej, gdzie ludzie widzą siebie jako cząstek elementarnych.