Moëres (w języku niderlandzkim De Moeren ) był bagnistym regionem w regionie Dunkierki , leżącym na granicy obecnej francusko-belgijskiej i położonym całkowicie poniżej poziomu morza, w dużej mierze wydobytym z morza poprzez prace rekultywacyjne . Polder ten jest jedynym francuskim polderem transgranicznym. Jest to najniższy punkt ze wszystkich stref odzyskanych z morza we Francji i na południu Belgii (Grandes i Petites Moëres).
![]() |
Herb Moëres , wsi we francuskiej Flandrii : Srebrny ze snopem pszenicy z piaskiem związanym ze srebra, podtrzymywany przez otwartą koronę z pszenicy z piasku wiązanego srebrem.
|
---|
![]() |
Herb Moëres , wsi Belgii we Flandrii Zachodniej :
Blazon : Lub z trzema postumentami Vert, z których każdy zwieńczony jest głową krowy Sable i szampanem tego samego z nasionami Gules na łodydze i liściach Vert.
|
Nazwa prawdopodobnie wywodzi się od holenderskiego słowa „ moer ”, co oznacza „ bagno ” lub „ Morins ” od nazwy ludu celtyckiego zamieszkałego w tej części belgijskiego drzewka .
" ë " od " Moëres " jest wymawiane we francuskim (jak w nazwie Citroën ), w przeciwieństwie do innych flamandzkich nazw miejscowości, takich jak " Rexpoëde " czy " Quaëdypre ", gdzie " ë " nie ma żadnego znaczenia.
Obszar ten był kiedyś zamieszkany przez galijskich ludzi o tym Morini , przed poznaniem germańskie migracji z IV -go wieku.
Co do najbliższej bagien Audomarois i wiele innych polderów pierwszej znaczącej części tych gleb powołaniem było często, aby zapewnić torf wykorzystywany jako paliwo , tutaj zebrano głównie w XII TH i XIII th wieku. Złoże torfu było tam gęste (kilka metrów grubości). Powstał i zgromadził się w rozległym zagłębieniu odizolowanym od morza grubym pasem wydm rozciągającym się od południa Dunkierki do Veurne (Furnes). Torf ten był nadal obficie zbierany pod koniec średniowiecza, kiedy nadmorska Flandria straciła większość drzew. Jako źródło energii wykorzystywały go również lokalne przemysły miejskie i wiejskie. Rowy, wały i młyny były odpowiedzialne za odprowadzanie wody, która naturalnie gromadziła się w poziomach torfu.
Moëres przeszli morską inwazję (całkowite zanurzenie) trwającą kilka stuleci, z maksimum około 800 roku z powodu niewielkiego wzrostu poziomu morza, znanego jako Dunkierka Marine Transgression II . Obszar ten był następnie przedmiotem szeroko zakrojonych prac melioracyjnych (ziemia melioracyjnych ) prowadzonych od 1617 do 1627 roku przez Wacława Cobergher na wniosek arcyksiążęta Albert i Isabelle . Najniższa część Les Moëres wciąż znajduje się 2,5 m poniżej poziomu morza.
Na mocy pokoju w Utrechcie Les Moëres zostało podzielone między Francję i Holandię, które następnie stały się Austriakami.
Dziś teren i nazwę tych dawnych bagien dzielą dwie gminy:
Strona francuska wtedy, że obszar geograficzny stopniowo specjalizuje się w uprawach przemysłowych i zbóż (w XX th century farm mlecznych i świnia spadła tam o tej hodowli trzody chlewnej wzrosła w pozostałej części Flandrii i mleczarni zwierzęcej trwało dłużej belgijski boczną Moëres), wieś populacji Moëres wzrastała od 1700 do początku XX th wieku , a następnie spadek do końca 1969 roku, a następnie ponownie wzrosnąć, nie osiągając poziomu roku 1900. w kontekście rosnących oceanów i zmian klimatycznych, to ryzykuje obliczu trudności rolnych związane z możliwymi nowymi epizodami zanurzenia w morzu. W Uxem ( miasto-sypialni ) dalej na zachód, populacja utrzymywała się na stałym poziomie do wczesnych lat 60-tych, a następnie stale rosła do dziś.
Moëres to typowy polder, wydobyty z morza kilka wieków temu, a zatem osuszony przez gęstą sieć rowów i kanałów, których woda wraca do morza po stronie francuskiej podczas odpływu za pośrednictwem pomp Watringues . Te systemy odprowadzania wody były kiedyś „wspólnotą” zarządzaną przez ludność za pośrednictwem związków związkowych zajmujących się osuszaniem.Krajobraz jest bardzo płaski, otwarty i słabo zalesiony. Bardzo lokalnie występują gaje wierzbowe, kilka grup topoli i niektóre reliktowe olsy, często na obrzeżach rowów.
„Wielki Meer” w Moeres, mapowany w 1756 roku.
Siedlisko tradycyjny XIX th century.
Typowy krajobraz Moëres.
Szary kolor gleby wynika z obecności dużej ilości piasku w glebie.
Moëres to rozległy polder , odwadniany przez sieć tak zwanych kanałów wodnych .