| Mordercze tożsamości | |
| Autor | Amin Maalouf |
|---|---|
| Kraj | Liban Francja |
| Uprzejmy | Próba |
| Redaktor | Zdusić |
| Miejsce publikacji | Paryż |
| Data wydania | 1998 |
| Numer stron | 210 |
| ISBN | 9782246548812 |
Mordercze tożsamości to esej napisany przez Amina Maaloufa . Kwestionuje pojęcie tożsamości i konflikty, które może wywołać. W1999roku otrzymał europejską nagrodę za esej Charlesa Veillona .
Amin Maalouf przedstawia przypadek mężczyzny urodzonego w Niemczech tureckim rodzicom : „W oczach jego adoptowanego społeczeństwa nie jest Niemcem; w oczach swojego pierwotnego społeczeństwa nie jest już prawdziwym Turkiem. „ Pojawia się więc kilka pytań, dlaczego tacy ludzie nie mogą spełnić swoich wielokrotnych powiązań? Dlaczego ciągle są proszeni o wybranie jednego lub drugiego? Autor próbuje na nie odpowiedzieć: „Ze względu na te nawyki myślowe i ekspresyjne, tak zakorzenione w każdym z nas, z powodu tej wąskiej, ekskluzywnej, bigoteryjnej, uproszczonej koncepcji, która sprowadza całą tożsamość do jednej przynależności. „ Autor proponuje wyjaśnienie tej sytuacji w kolejnych rozdziałach.
Maalouf wyjaśnia, jak powstała kultura zachodnia. Komentuje także konsekwencje z punktu widzenia tożsamości, jakie wynikają dla muzułmanów . Z tych reperkusji kategorycznie wyklucza fanatyzm religijny i wyjaśnia swoje rozumowanie.
Maalouf zaczyna od odniesienia się do przynależności religijnej: w jego oczach należy ją zastąpić inną. Na pytanie „Który?” », Odpowiada:« człowiek ». Następnie dryfuje w kierunku globalizacji , która jego zdaniem, jeśli zostanie właściwie zrozumiana, byłaby niezwykle satysfakcjonująca kulturowo. Ale gdyby służyła tylko do wspierania fundamentów hegemonicznej cywilizacji (rozumieć: zachodniej), globalizacja doprowadziłaby tylko ludzkość prosto do jej upadku.
Maalouf wymienia kilka rozwiązań i tropów oswajania „pantery”, czyli tożsamości. Po pierwsze, zasada „wzajemności”, zgodnie z którą należy stworzyć uniwersalne dziedzictwo (świat, należący do ludzkości), w którym wszyscy mogliby się odnaleźć, a więc przede wszystkim miałby pierwszeństwo przed przynależnością ludzką. Następnie, „globalizacja”, która głównie atakuje języki powinny być zwalczane poprzez uczenie się języka angielskiego ( 3 e ) oraz 2 e język „od serca”, europejski czy nie. Wreszcie, jeśli twierdzimy, że jesteśmy cywilizacją demokratyczną, nie możemy głosować „automatycznie”, to znaczy zgodnie z jej przynależnością etniczną, ponieważ jest to głosowanie nad tożsamością, które tylko podzieliłoby, podzieliłoby, podzieliłoby, zachęciło do segregacji, podczas kwitną i pokojowo współistnieją, tożsamości potrzebują kolorów, bogatego kontekstu i nieokreślonych kajdan, w których są zamknięte. W niektórych krajach sytuacja tożsamości jest bardziej krytyczna niż w innych, „ale wszędzie odczuwa się potrzebę pogodnej i globalnej refleksji nad najlepszym sposobem oswojenia bestii tożsamości. "
Autor wyciąga tutaj własny wniosek (synteza głównych idei poprzednich rozdziałów): „Powinniśmy zadbać, aby nikt nie czuł się wykluczony z rodzącej się wspólnej cywilizacji, aby każdy mógł odnaleźć swój język tożsamości i pewne symbole własną kulturę, którą każdy może, choćby trochę, utożsamić z tym, co widzi w otaczającym go świecie, zamiast szukać schronienia w wyidealizowanej przeszłości. Jednocześnie każdy powinien móc zawrzeć w tym, co uważa za swoją tożsamość, nowy składnik, który będzie stawał się coraz ważniejszy w nowym stuleciu, nowym tysiącleciu: także poczucie przynależności do przygody. człowiek. "
Oczywiście istnieje „tożsamość”, na której Maalouf rozciąga się wzdłuż i wszerz (por. Punkt podsumowania 2). Ale kiedy czytamy The Murderous Identities , zauważamy inne powtarzające się zasady:
empatiaTa „intuicyjna zdolność stawiania się na miejscu innych ludzi i rozumienia ich uczuć i emocji”, która według Maaloufa mogła rozwiązać wiele konfliktów.
humanizmWedług Maaloufa najważniejszą przynależnością, poza „językiem tożsamości”, jest niewątpliwie przynależność do ludzkości. Ponadto jego rozumowanie naznaczone jest „szacunkiem”, „otwartością” i „uczciwością”. Na koniec uważa, że każdy powinien znać przynajmniej „trzy języki” (por. Punkt podsumowania 5).
WzajemnośćOna też wraca kilka razy. Według niego wymiana jest niezbędna. W istocie są podstawą tego, co mogłoby być globalnym „bogactwem kulturowym”, pod warunkiem, że po obu stronach istnieje szacunek. Należy wymienić wszystko na ziemi: kuchnię , muzykę , słowa, odkrycia itp.
KategoryzacjaBuntuje się przeciwko „potrzebie i / lub współczesnemu zwyczajowi kategoryzowania wszystkiego”. Wszystko musi być sklasyfikowane; konieczne jest teraz naklejanie etykiet na każde wydarzenie. Byłoby to szkodliwe dla tożsamości, ponieważ ich klasyfikacja powoduje podział tych ostatnich (co sprowadza się do stwierdzenia, że akcentuje ideę pojedynczej przynależności), a tym samym sprawia, że społeczności są łatwo drażliwe, co prowadzi do konfliktów.
Odrzucenie skrajnościProponując rozwiązania (lub możliwe rozwiązania), zawsze wyklucza skrajności, które (jego zdaniem) w istocie nigdy nie są opłacalne. Dlatego zawsze preferuje „szczęśliwe medium”.
Ostatnie wyszukiwanie przeprowadzono 28.12.07.