Drewniane krzyże (film)
Drewniane krzyże
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Les Croix de bois to francuski film wyreżyserowany przez Raymonda Bernarda , wydany w 1932 roku .
Jest to adaptacja powieści Les Croix de bois przez Roland Dorgelès , zainspirowany doświadczeniu autora w czasie pierwszej wojny światowej , mówiąc codzienne życie żołnierzy armii francuskiej podczas tej wojny, opublikowanej w 1919 roku opublikowanej przez Albin Michel . Próbując zdobyć Nagrodę Goncourtów w 1919 roku , powieść została ostatecznie wyprzedzona przez Marcela Prousta W cieniu młodych dziewcząt w rozkwicie , który zdobył tę nagrodę sześcioma głosami do czterech.
Streszczenie
We Francji, podczas I wojny światowej , Gilbert Demachy, student prawa, połączył siły z niemieckim najeźdźcą. Linia frontu wydaje się być w stagnacji w Szampanii . Każdy obóz, zaszyty w okopach, czeka na rozpoczęcie ofensywy.
Karta techniczna
Dystrybucja
- Przez jego temat (psychicznego ewolucji żołnierza, początkowo idealistyczny), ten film jest blisko Wielkiej Paradzie z King Vidor ( 1925 ) lub do Zachodu, nic nowego od Lewis Milestone ( 1930 ).
-
Charles Vanel (Croix de Guerre), Raymond Aimos , Jean Galland i Pierre Blanchar naprawdę walczyli podczas „Wielkiej Wojny”, jak większość aktorów i statystów. Dla statystów armia francuska zapewniła kilka batalionów młodych rekrutów, którzy odbywali służbę wojskową. Nie usatysfakcjonowany ich postawą ani sposobem stania w okopach, Raymond Bernard postanowił zatrudnić starszych w wieku 14-18 lat, z bardziej „prawdziwym” nastawieniem. To samo dotyczy miejsca kręcenia filmu, które jest prawdziwym polem bitwy, armia ma prawo wstępu do stref wojskowych. Strzelanina była też kilkakrotnie przerywana, ponieważ ciała żołnierzy lub niewybuchy wypłynęły na powierzchnię. „Duża część filmu została nakręcona w Szampanii. Ślady okopów nie zostały jeszcze zatarte, wystarczyło nam je odrestaurować. Pracowaliśmy z zapałem i solidnym przekonaniem, nieusuwalną wiarą, pewnością, że współpracujemy nad czymś pożytecznym, nad dziełem, które pozostanie w pamięci mężczyzn”
- pod koniec filmu Charles Vanel zostanie mocno zaatakowany, zwłaszcza przez nacjonalistów, w tym Croix de feu, który zarzucał Vanelowi, że służył tylko dwa miesiące pod flagami i został zmobilizowany między lipcem a wrześniem 1914 roku, gdzie Vanel będzie zreformowany i odesłany do domu z powodu zaburzeń psychicznych. Ten kontrowersyjny epizod głęboko naznaczy Charlesa Vanela, który był naprawdę naznaczony przemocą konfliktu Wielkiej Wojny, nawet jeśli uczestniczył tylko krótko.
Bibliografia
Uwagi i referencje
-
Echa przeszłości , wspomnienia Raymonda Bernarda
-
Patrick Brion, wprowadzenie do Cinéma de Minuit, Francja 3 lutego 2014 r.
Linki zewnętrzne