Współlokatorzy

Współlokatorzy Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Trzon Coloców w 1998 roku. Od lewej do prawej: André Vanderbiest, André Fortin i Mike Sawatzky. Ogólne informacje
Ojczyźnie Kanada
Gatunek muzyczny Fusion , rock , muzyka świata
aktywne lata 1990 do 2001
(spotkania sporadyczne od 2009r. )
Etykiety BMG
MusicComptoir
Oficjalna strona www.colocs.qc.pl
Skład grupy
Byli członkowie Jimmy Bourgoing
Patrick Esposito Di Napoli
André Fortin
Serge Robert (Mononc 'Serge)
Mike Sawatzky
André Vanderbiest
( Pełna lista )

Les Colocs to grupa muzyczna z Quebecu , założona w Montrealu w 1990 roku . Niezwykła grupa lat 90. , znana z szerokiego wykorzystania różnych gatunków muzycznych , dynamizmu członków na scenie, a zwłaszcza charyzmatycznego lidera i wokalisty André „Dédé” Fortina .

Grupę założył André Fortin w 1990 roku , spotykając się z jej przyszłymi członkami na różne sposoby. Występowali intensywnie w barach i klubach w Quebecu, potem podpisali kontrakt i nagrali swój pierwszy album Les Colocs , który na prowincji odniósł fenomenalny sukces. Oprócz André Fortina i Mike'a Sawatzky'ego członkowie formacji często zmieniają się na przestrzeni lat, przede wszystkim wraz ze śmiercią harmonijkarza Patricka Esposito di Napoli. Po kolejnym albumie, Atrocetomique , uruchomionej na wieczór referendum 1995 roku grupa zmieniła nieco swój styl i wydał album bardziej zorientowany w kierunku muzyki światowej  : Dehors listopada w 1998 roku . Teksty są znacznie mroczniejsze niż wcześniej i odzwierciedlają stan ducha ich autora, André Fortina, który popełnił samobójstwo8 maja 2000 r., kończąc karierę grupy. Pozostali członkowie wydali ostatni album, Suite 2116 , a następnie rozeszli się aż do 2009 roku, by zagrać na wspólnym koncercie i ukończyć zarodkową piosenkę Fortina.

Les Colocs wywarł ogromny wpływ na grupy i artystów Quebecu z 2000 roku i stał się kamieniem probierczym w historii muzyki Quebec.

Historia

1990 do 1992: początki

W 1990 roku André „Dédé” Fortin i Louis Léger, którzy przez kilka lat grali razem w grupie Cha Cha and the Chain Gang , założyli Les Colocs na trzecim piętrze 2116 bulwaru Saint-Laurent w Montrealu . Yves Desrosiers , przyjaciel Dédé, zaproponował Marc Déry jako basistę i Jimmy'ego Bourgoing jako perkusistę. Dédé spotyka również Patricka „Pata” Esposito di Napoli , francuskiego harmonijkarza, który grał w tym czasie w montrealskim metrze i zaprasza go do dołączenia do grupy.

W Październik 1990, prezentują swój pierwszy koncert w Tallulah Darling w ramach Międzynarodowego Festiwalu Rockowego. Następnie Marc Déry opuścił formację i założył własną grupę: Zébulon . Właśnie wtedy basista i kontrabasista Serge Robert dołączył do Les Colocs, po ogłoszeniu w gazecie Voir . Po kilku występach pod koniec 1991 roku, gitarzysta Louis Léger również opuścił grupę i ustąpił miejsca przyjacielowi Patricka, Mike'owi Sawatzky'emu .

W 1992 roku Colocs wzięli udział w letnim festiwalu Quebec City , dostarczając pierwszą część. W skład formacji wchodzą następnie André Fortin, Mike Sawatsky, Jimmy Bourgoing, Patrick Esposito di Napoli i Serge Robert.

W tym samym roku wzięli również udział w L'Empire des futur stars , konkursie muzyki nowej generacji organizowanym przez CKOI-FM w Montrealu . Docierają do finału, ale ostatecznie odmawiają ukończenia konkursu, ponieważ chcą mieć wolny wybór swojej wytwórni fonograficznej, konkurs wymagający wyboru między trzema sponsorami. Ostatecznie podpisali kontrakt płytowy z firmą BMG w 1992 roku.

1993 do 1995: pierwsze albumy

Les Colocs wydali swój pierwszy album zatytułowany 23 lutego i sprzedał się w ponad 150 000 egzemplarzy. WPaździernik 1993, Koloki zdobyły cztery Félixy na gali Adisq w kategorii Odkrycie roku, grupa roku, teledysk roku w kategoriach Julie w reżyserii André Fortina i Pierre'a Lanthiera oraz najlepszy reżyser teledysków. Członkowie zespołu wyznali, że trzy lata temu naśmiewali się z Adisq i teraz są głównymi zespołami.

W 1994 roku, drugi rok z rzędu, zdobyli Félixa w grupie roku.

Umiera harmonijka Patrick Esposito di Napoli , chory na AIDS, który nie przyjmował żadnych lekówListopad 1994 konsekwencje jego choroby.

W 1995 roku Les Colocs wyprodukowali swój drugi album zatytułowany Atrocetomique . Datę premiery ustala Dédé Fortin, otwarcie suwerenny . Jego inauguracja miała zatem miejsce wieczorem drugiego referendum w sprawie suwerenności Quebecu ,30 października 1995 r.. André Fortin również bardzo odczuł porażkę TAK (49,4% poparcia za TAK, 50,6% poparcia za NIE).

W 1995 roku Serge Robert rozpoczął karierę solową pod pseudonimem Mononc 'Serge . W następnym roku zastąpi go belgijski basista André Vanderbiest o pseudonimie Vander.

1996 do 2000: zmiany w zarządzaniu

Rok 1996 jest dla grupy trudny, po poważnym wypadku ich gitarzysty Mike'a Sawatsky'ego, który według członków grupy pozostanie w śpiączce przez prawie 2 miesiące. (Odniesienie do książeczki albumu Dehors Novembre ).

W maj 1998, Les Colocs wydają swój trzeci album, zatytułowany Dehors Novembre . André "Dédé" Fortin zmusił Jimmy'ego Bourgoinga do opuszczenia grupy, ze względu na duże różnice w jego nowym kierunku muzycznym, w szczególności integrację wpływów klezmerskich, reggae i afrykańskich z braćmi Diouf. Ten album jest dedykowany Patrickowi Esposito di Napoli, który zmarł 4 lata wcześniej na AIDS.

Jeśli chodzi o poprzednie, ten album wykorzystuje mroczne teksty na tle wesołej muzyki, a a posteriori , niektóre z nich rozszyfrowały depresję wokalisty i jego poczucie winy. Album sprzedał się w ponad 100 000 egzemplarzy w całej prowincji. WListopad 1998, zdobyli Félixa za album rockowy roku.

Samobójstwo André „Dédé” Fortina, 8 maja 2000 r., kończy szkolenie muzyczne.

Koloki pozostają jedną z najbardziej znanych grup w historii Quebecu.

Od 2001: hołdy i spotkania

Członkowie i niektórzy współpracownicy chcieli złożyć ostatni hołd grupie i jej założycielowi, tworząc pośmiertnie płytę w 2001 r  .: Suite 2116 . Chodzi o niepokojącą płytę, której krytycy nic nie zrozumieli, jak twierdzi kierownik grupy Raymond Paquin: „Ostatni hołd dla Dédé oddali mu Hindus, Belg, trzech Anglików, dwóch Senegalczyków i około dziesięciu. Aborygeni. Nobody „lit”… ” Piosenka Dehors Juillet śpiewana przez Daniela Bouchera i Paula Piché na Pamplemousse - Album w życiu to także hołd dla Dédé.

Film Dédé, travers les brumes skupia się nie tylko na depresyjnej stronie jego piosenkarza André Fortina, ale także opowiada o świątecznej i kreatywnej stronie Dédé i ludzi wokół Colocs. Został wydany w kinach dnia13 marca 2009. Główną rolę gra Sébastien Ricard . Tytuł zaczerpnięty jest z tekstu piosenki Paysage , tekstu Charlesa Baudelaire'a , wykonywanego przez Dédé podczas jego kariery. Długo oczekiwany film, który został doceniony przez publiczność Quebecu.

W 2009 roku André Vanderbiest odnalazł niepublikowane nagranie André „Dédé” Fortina. Piosenka została przerobiona w studio za zgodą rodziny, a jej zapowiedź została wydana w dniu3 sierpnia 2009, z których część zysków trafia do Fundacji André Dédé Fortina.

Pokaz zjazdu współlokatorów „Gwiezdny pył ze współlokatorami”, w którym spotkają się Mike Sawatzky, André Vanderbiest, El Hadji Diouf, Karim Diouf, Benoit Piché, Joel Zifkin (en) , Michel Dufour, Benoit Gagné, Guy Belanger, Justin Allard. rodzina Botte, Marc Déry, Martin Léon, Sébastien Plante, Loco Locass (którego piosenkarz Sébastien Ricard grał Dédé w filmie „Dédé travers les brumes”), Pierre Lapointe i Paul Piché3 sierpnia 2009w ramach FrancoFolies de Montréal . Kilka dni później spektakl jest ponownie prezentowany na letnim festiwalu Beloeil, gdzie Antoine Gratton zastępuje Pierre'a Lapointe.

Członkowie

Główni członkowie

Dodatkowi muzycy

Dyskografia

1993  : Współlokatorzy
N O Tytuł Trwanie
1. Dede
2. Główna ulica
3. Podaj mi krążek
4. Czarny charakter
5. Pozytywne boogie
6. Przejście
7. śpiewam jak pan
8. Cholera, świat jest piękny
9. Tylko mała noc
10. Julia
1995  : Atrocetomika Dysk 1
N O Tytuł Trwanie
1. Pieśń skorpiona
2. Dobrze
3. Małe dziecko
4. Nie poddaję się
5. nie zrozumiałem
6. Atrocetomia
7. Umrzemy czekając na lato (lub zimę)
8. Wszyscy
9. Heho
10. Dziewczyna Luvli
11. hongkoński blues
12. Zabierz swój bagaż
Dysk 2
N O Tytuł Trwanie
1. Julia
2. Król Anglii
3. Główna ulica
4. Dede
5. śpiewam jak pan
6. Boogie z HIV
7. Tylko mała noc
8. Cholera, świat jest piękny
9. Czarny charakter
10. Przejście
11. Podaj mi krążek
12. Budyń z arsenem
13. jestem snobem
1998  : Wychodzi w listopadzie
N O Tytuł Trwanie
1. Belzebub
2. Gorzej, jeśli och mniej
3. Pogódź się z tym
4. Nieporadność
5. Automatyczna sekretarka
6. Sam
7. Zawracanie
8. Tak długo
9. Poza listopadem
2001  : Lata 1992-1995
N O Tytuł Trwanie
1. Główna ulica
2. Podaj mi krążek
3. Julia
4. Cholera, świat jest piękny
5. śpiewam jak pan
6. Przejście
7. Pieśń skorpiona
8. Dede
9. Dobre oczy
10. Małe dziecko
11. Atrocetomia
12. Umrzemy czekając na lato (lub zimę)
13. Nie poddaję się
14. Pozytywne boogie
15. Czarny charakter
16. Tylko mała noc
2001  : Apartament 2116
N O Tytuł Trwanie
1. Naala Yeéssi
2. Krajobraz
3. Rytmy Siko
4. Bossa
5. Gorzej, jeśli och mniej
6. Impreza Robin Hooda
7. Wéétoo
8. Czas spróbować
2003  : Les Colocs na żywo 1993-1998 Ten album zawiera utwory nagrane pomiędzy 1993 i 1998 roku .
N O Tytuł Trwanie
1. Podaj mi krążek
2. Główna ulica
3. Tylko mała noc
4. Cholera, świat jest piękny
5. Julia
6. Przejście
7. Umrzemy czekając na lato (lub zimę)
8. Dede
9. Czarny charakter
10. Dobrze
11. Budyń z arsenem
12. hongkoński blues
13. jestem snobem
14. Pogódź się z tym
2009  : Mówi do mnie o szczęściu
N O Tytuł Trwanie
1. Kometa (Colocs)
2. Kometa (wersja długa)
3. Kometa (autorstwa André Fortina)

Wideografia

płyta DVD

Filmy muzyczne

  1. La P'tite Bebitte (niepublikowane)
    • Czarno-biały teledysk, wyprodukowany na alternatywnej ścieżce dźwiękowej do wersji sprzedawanej na Atrocetomique w 1995 roku.
  2. Dede (1992; niepublikowane)
    • Pierwszy teledysk The Colocs, wyreżyserowany przez André Fortina, pozostał niepublikowany ze względu na użycie alternatywnej wersji piosenki w tle, został wyemitowany podczas filmu dokumentalnego 2116: André Fortin filmowiec w 2001 roku.
  3. Julia (grudzień 1992)
    • Teledysk do piosenki Julie reżyserii André Fortin i Pierre Lanthier, jest naznaczona jego genialnego wykorzystania pixilation . Ten wyszedł wgrudzień 1992.
  4. Podaj mi krążek (23 maja 1993)
    • Reżyseria: André Fortin i Pierre Lanthier. Nowe zastosowanie pikselacji, członkowie grupy mają głowy wyłaniające się z lodowiska do hokeja stołowego. Z Marą Tremblay na skrzypcach.
  5. Główna ulica (1994)
  6. Bonyeu (1996)
    • Wyprodukowany przez dom produkcyjny Solodarmo i wyreżyserowany przez André Fortina. Nakręcony w dwa dni projekt klipu jest inspirowany tematem jego piosenki: Fortin wykorzystuje cały budżet, aby zatrudnić ponad 150 osób otrzymujących zasiłek socjalny , wszyscy opłacani po 100 dolarów, a także bezrobotnych , aby zaoferować im zatrudnienie za dzień.
  7. Gorzej, jeśli och mniej
    • Reżyser: André Fortin
  8. Pogódź się z tym
    • Reżyser: André Fortin
  9. Zupełnie sam (Listopad 1998)
    • Reżyser: André Fortin

Uwagi i referencje

  1. Olivier Boisvert-Magnen , „  25 lat temu: Les Colocs - Les Colocs  ” , na Voir.ca ,27 września 2018 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 )
  2. Alain Brunet, „  Największy szum godziny  ”, Prasa ,6 marca 1993
  3. Marie Delagrave, „  Współlokatorzy: dźwięk, który „porusza się”!  ", Słońce ,17 lipca 1993
  4. Louise Lemieux, „  Adisq wieńczy współlokatorów i Marie Carmen  ”, Słońce ,18 października 1993
  5. Alain Brunet, „  Idzie za szybko”, jak na Koloki  , Prasa ,18 października 1993
  6. Sylvain Cormier, „  16. gala ADISQ: wieczór telegraficzny  ”, Dyżur ,17 października 1994
  7. Alain Brunet, „  Śmierć Pata: seropozytywny boogie  ”, La Presse ,15 listopada 1994
  8. Referendum z 30 października 1995: analiza wyników , Pierre Drouilly, Université du Québec à Montreal . Dostęp 9 marca 2009.
  9. Marie-Christine Blais, „  Czym się stali  ”, Prasa ,7 maja 2005
  10. Paquin, Raymond. Dédé , Quitte ou Double, 2004, 237 stron.
  11. "Instynkt śmierci Dédé Fortina" , Skarlatine , tom. 10, nr 5, maj 2010 (strona konsultowana w dniu 10.05.2010).

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne