| Narodziny |
2 maja 1909 Mariupol , Imperium Rosyjskie |
|---|---|
| Narodowość | radziecki |
| Śmierć |
24 kwietnia 1963 Leningrad , ZSRR |
| Zawód | Reżyser, scenarzysta |
Leonid Davidovich Loukov (po rosyjsku : Леонид Давидович Луков ), ur.2 maja 1909w Mariupol w Imperium Rosyjskim i zmarł w Leningradzie w ZSRR na24 kwietnia 1963, jest radzieckim reżyserem i scenarzystą .
Leonid Loukov wyreżyserował w latach 1930-1963 dwadzieścia pięć filmów. Dwukrotnie otrzymał Nagrodę Stalina , w 1941 i 1952. Od 1941 był członkiem partii komunistycznej .
Leonid Loukov urodził się w rodzinie fotografa Davida Loukova w Mariupolu, na terenie dzisiejszego obwodu donieckiego na Ukrainie . Absolwent szkoły Rabfak (w) w 1928 roku został reporterem gazety „ Nasza pravda” (Наша правда) Kotchegarka (Кочегарка), Komsomolets Ukrainy (Комсомолец Украины).
Swój pierwszy kontakt z kinem nawiązał jako scenarzysta filmu Vanka i Avenger (Ванька и Мститель) Axela Loundine z 1928 r. Wraz z innymi entuzjastami założył w Charkowie amatorskie studio filmowe Kinorabmol, w którym kręcono serial dokumentalny w pięciu odcinkach. Moja ojczyzna - Komsomol (Родина моя - комсомол). W latach 1930-1941 był dyrektorem Studia Dowżenko . Swoją przyszłą żonę, aktorkę Verę Cherchneva (1906-1978) poznał podczas kręcenia filmu Echelon N ° ... w 1932 roku. W 1941 roku otrzymał Nagrodę Stalina za film Une grande vie . W czasie II wojny światowej Lukov pracował w Uzbekfilm , gdzie dwa jego filmy, Aleksandr Parkhomenko i Dwóch bojowników , otrzymały Order Lenina . W 1943 został zatrudniony w Wytwórni Filmowej Gorki . Tam kręci drugą część Wielkiego życia , która zostaje zmasakrowana przez krytyków. Specjalna informacja prasowa Orgburo z4 września 1946 rkrytykuje go za promowanie braku kultury w swojej pracy, a także brak silnej pozycji ideologicznej. Powrócił jednak do sukcesu w 1950 roku dzięki filmowi Les Mineurs du Donets ( нонецкие шахтеры ) na podstawie powieści Borysa Gorbatowa , za który otrzymał drugą nagrodę Stalina. Honorowy tytuł ludzi „s artysty z RFSRR przyznano mu w roku 1957. W 1963 roku ułożyła nową wersję sequelu wspaniałe życie , jak czasy się zmieniły i towarzysz Stalin” pochwała s nie jest już dobrze przyjęty ...
W 1963 roku Loukov zaczął wprowadzać na ekran powieść Jurija Guermana Jeden rok (Один год). Zginął podczas kręcenia zdjęć24 kwietniatego samego roku. Projekt zrealizowali Vladimir Berenstein i Ilya Gourine, film ukazał się w 1964 roku pod tytułem Wierzcie mi, mężczyźni . Leonid Loukov został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczy w Moskwie.