Most Argenteuil

Artysta	Claude Monet
Przestarzały	1874
Rodzaj	Krajobraz
Techniczny	Olej na płótnie
Wymiary (wys. × szer.)	60 × 80 cm
Ruch	Impresjonizm
Kolekcja	Muzeum Orsay
Numer inwentarzowy	RF 1937 41
Lokalizacja	Muzeum Orsay

Pont d'Argenteuil to obraz namalowany przez Claude'a Moneta w 1874 roku i zaprezentowany publiczności podczas drugiej impresjonistycznej wystawy w 1876 roku.

Historia pracy

Za pośrednictwem Édouarda Maneta dzieło zostało zakupione bezpośrednio od Claude'a Moneta przez Jean-Baptiste Faure (1830-1914), słynnego barytonu z 1874 roku.
W Paul Durand-Ruel w 1906 roku.
Antonin Personnaz , Bayonne w 1906 roku.
Zapis tego ostatniego do muzeów narodowych w 1935 r., Wraz ze wszystkimi jego zbiorami, które zgodnie z życzeniem ofiarodawcy muszą pozostać zgrupowane.
Przydzielony do Luwru w 1937 r., Nr inw. 1937-41
Zdeponowany w muzeum Jeu de Paume od 1947 (?) Do 1986.
W 1986 roku przypisany do Musée d'Orsay .

Opis

Olej na płótnie, 60 na 80 cm ., Sygn. I dat. Po prawej: Claude Monet 74 .

Obraz przedstawia brzegi Sekwany u podnóża mostu drogowego Argenteuil, łączącego Gennevilliers z Argenteuil , widziane z Quai du Petit-Gennevilliers . Na wodzie, na pierwszym planie, łódź typu catboat i dwa „Argenteuil clippers”, rekreacyjne łodzie żaglowe, na kotwicy w pobliżu pontonu Cercle de la Voile de Paris (CVP) . W latach 1850-1893 ta część Sekwany pomiędzy mostem Argenteuil a mostem Bezons będzie mekką żeglarstwa w regionie paryskim, znanym jako dorzecze Argenteuil. W tym miejscu odbędą się regaty organizowane podczas wystaw powszechnych w latach 1867, 1878 i 1889. Po prawej stronie zdjęcia, płatny most drogowy Argenteuil, zbudowany w 1822 r., Zostanie zniszczony podczas wojny 1870 r. I odbudowany od 1871 r. Na początku prac tymczasowa drewniana kładka , którą reprezentowali Claude Monet i Alfred Sisley w 1872 roku zastąpił stary most. Na płótnie widać zatem łuki nowego mostu na tle dwóch wież stacji poboru opłat. Po lewej stronie drzewa to wiązy Quinconces d'Argenteuil, zalesionego obszaru między Sekwaną a Quai de Seine, który przekształci się w Boulevard Héloïse . Duży dom wśród drzew to hotel-restauracja.

Wystawy

Praca została wystawiona w 1876 roku w Paul Durand-Ruel w Paryżu ( 12 , rue Le Peletier) na drugiej wystawie malarstwa pod numerem 156.

Akt wandalizmu w nocy z 6 na 7 października 2007 roku

W nocy 6 października 2007 w 7 października 2007Podczas gdy w stolicy odbywała się demonstracja zatytułowana Biała Noc , kilku pijanych ludzi włamało się do Musée d'Orsay przez wyjście awaryjne z widokiem na Quai Anatole-France . Jeden z nich miałby „ze względów zawodowych wiedzę o różnych dostępach do muzeum”. Spacerując po pokojach, palili i oddawali mocz, uruchomili sygnał alarmowy, spanikowali, uciekli, ale jeden z nich (wtedy w sali 22 na parterze muzeum) uderzył pięścią w obraz Moneta Le Pont d'Argenteuila i rozdarł pracować około dziesięciu centymetrów na środku płótna. Aresztowany we wtorek9 października przez policję sądową w Yvelines osoby te zostały zatrzymane przez policję i przedstawione w czwartek 11 październikado sędziego śledczego Paris Tribunal de Grande Instance , Carine Rosso. Sędzia ten został zatrzymany w śledztwie:

za dobrowolną degradację dobra publicznego (pogorszenie obrazu),
zniszczenia w spotkaniu drzwi muzeum.

Ponieważ prokuratura nie zażądała zatrzymania, wszyscy zostali zwolnieni. Jeden z nich spontanicznie zgłosił się na policję i przyznał się do faktów.

Próba : Vincent Noce krótko wspomina tę sprawę w artykule opublikowanym w gazecie Liberation du23 września 2010, Les Voleurs Picassa kontynuują okres więzienia (poniedziałek18 września 2010, nadal oceniano wandali, którzy ciosem pięści rozdarli obraz Moneta w Orsay, w październik 2007).

Link do zdjęcia pokoju 22, na którym wyraźnie widać odległość między drzwiami na miejscu Henry de Montherlant (quai Anatole-France)

Komunikat prasowy Ministra Kultury z dnia 7 października 2007 r

„Christine Albanel, minister kultury i komunikacji, wyraża swoje oburzenie z powodu degradacji obrazu Claude'a Moneta„ Le pont d'Argenteuil ”po wtargnięciu grupy od 5 do 6 osób do Musée d'Orsay w nocy października 6 do 7, 2007, około północy.

Gdy sygnał alarmowy zadziałał, a kamery monitorujące były w stanie zlokalizować obecność obcokrajowców w muzeum, ekipy bezpieczeństwa natychmiast udały się na miejsce i uniknęły dalszych szkód. Christine Albanel przypomniała, że przy Centralnym Urzędzie ds. Dóbr Kultury i Stowarzyszeniu Burmistrzów Francji tworzona jest grupa robocza w celu wzmocnienia bezpieczeństwa dóbr kulturalnych i rozważenia dodatkowych środków zapobiegających takim zdarzeniom.

Minister poinformowała również, że zatrzymała Ministra Sprawiedliwości Rachidę Dati w celu zbadania możliwości dostosowania do specyfiki przestępczości dóbr kultury przepisów Kodeksu karnego dotyczących kradzieży, zatajenia i wtargnięcia.

Minister udał się do Musée d'Orsay w niedzielę 7 października, aby ocenić sytuację i spotkać się z kierownictwem Publicznego Zakładu Musée d'Orsay. "

Pogorszenie stanu płótna i materiału obrazowego

Wbrew temu, co podawała część prasy, płótno na pewno jest podarte, ale nie doszło do utraty materiału ilustracyjnego, renowacja będzie stosunkowo łatwa, co w komunikacie Ministerstwa Kultury:

„ Żadna renowacja nie jest bardzo łatwa, ale będzie mniej trudna niż w przypadku odrywania . "

Kolejna wypowiedź Serge'a Lemoine'a, prezesa Musée d'Orsay, cytowana w artykule w Le Figaro du9 października :

„Obraz cierpi na łzę o długości 10 cm i wysokości 3 cm oraz wgniecenie. Na szczęście panel przybity do tylnej części obudowy pomógł złagodzić efekt uderzenia. "

Pierre Curie, który kieruje działem malarstwa w dziale renowacji w Centrum Badań i Restauracji Muzeów Francji (C2RMF), powiedział ze swojej strony:

„Łza nie jest śmiertelna. Ale oni (konserwatorzy) nie powinni musieć odtwarzać malarskiego dotyku, ponieważ obraz nie stracił żadnego materiału ... takie uzupełnienia nie pozostawiają śladów, specjaliści je widzą, ale dla publiczności jest niewidoczne ... Prace, jednak pozostają osłabione. "

Problem dostępności muzeów

Ten akt wandalizmu stwarza oczywiście problem z łatwością, z jaką osoby te weszły do muzeum. Chociaż jeden z nich był świadomy różnych wejść do muzeum, szkoda, że alarm nie włączył się natychmiast po włamaniu.

Konsekwencje finansowe

Musée d'Orsay jako instytucja publiczna zależna od państwa francuskiego nie ubezpiecza powierzonych mu prac. Państwo jest rzeczywiście swoim własnym ubezpieczycielem. W obecnym stanie prawnym dotyczącym ruchomego dziedzictwa artystycznego Narodu obowiązuje zasada, że dzieła sztuki należące do państwa są niezbywalne. Znajdują się poza obiegiem komercyjnym, z wyjątkiem okresu wypożyczenia, więc społeczność pożyczkobiorcy jest finansowo odpowiedzialna za wszelkie szkody poniesione w wyniku pracy, które następnie są szacowane. W przypadku Moneta szkoda dla państwa jest zasadniczo moralna: obraz Moneta został osłabiony, koszt samej restauracji pozostaje niewielki w porównaniu z budżetem operacyjnym muzeum.

Byłoby inaczej, gdyby intruzi uszkodzili obraz wypożyczony od osoby prywatnej lub instytucji, jak to było w przypadku rysunku Georgesa Seurata : Le Cocher de Fiacre skradziony przez kelnera podczas przyjęcia zorganizowanego w Galeriach Narodowych Grand Palais, podczas wystawy Seurat w 1991 roku. W obliczu ogromu konsekwencji tego czynu złodziejowi, po nawiązaniu kontaktu ze światem podziemnym, grożono i brutalizowano, towarzysz tego kelnera uznał za rozsądne usunięcie ciała zbrodnię spalając ją w zlewie w kuchni. Państwo musiało wówczas zwrócić rysunek wypożyczony przez galerię Hughette Bérès.

Przyjęcie

odbiór publiczny i krytyczny

Potomkowie

wpływ i popularność

Inne przedstawienia mostu Argenteuil autorstwa Moneta

Tytuł	Przestarzały	Wymiary	Miejsce wystawy
Most Argenteuil (W311)	1874	60 × 80 cm	Muzeum Orsay ( Paryż )
Regaty w Argenteuil	1872	48 × 75 cm	Muzeum Orsay ( Paryż )
Dorzecze Argenteuil	1872	60 × 80 cm	Muzeum Orsay ( Paryż )
Most drogowy w remoncie	1872	54 × 73 cm	Fundacja Rau dla Trzeciego Świata, UNICEF ( Paryż )
Most drogowy, Argenteuil	1874	69 × 80 cm	National Gallery of Art ( Waszyngton )
Pont d'Argenteuil, szary dzień	1876	61 × 81 cm	National Gallery of Art ( Waszyngton )

Ogólne odniesienia

Uwagi i odniesienia

Jean-Baptiste Faure był najważniejszym kolekcjonerem dzieł Maneta, czasami działał jako współpracownik Durand-Ruela, miał w swoich rękach 67 obrazów Maneta, w tym Le Déjeuner surherbe , Le Joueur de fife , ale także Monet's Poppies , i White Jelly Pissarro.
Zapis przyjęty przez państwo dekretem z 3 listopada 1937 r., W sprawie tego zbioru patrz Vergnet Ruiz, 1937 Paragraf Odniesienia wtórne.
Widok sali 22 w Musée d'Orsay, gdzie nadal gromadzona jest darowizna Personnaz
41. tabela zinwentaryzowana w 1937 roku.
Ten wymiar odpowiada jednemu cm. blisko standardowego wymiaru 25P (aysage) = 81 na 60 cm .
Departamental 909 skrzyżowanie w Argenteuil drogi krajowej 311
Aby zapoznać się z historią mostu, zobacz Miejsce dziedzictwa francuskiego w Witrynach zewnętrznych.
zespół Francja od rugby wygrał 20-18 przeciwko All Blacks .
W tym miejscu, przed Musée d'Orsay, Quai Anatole-France staje się Place Henry-de-Montherlant, aby ponownie stać się Quai Anatole-France przed Kancelarią Legii Honorowej.
(AFP) 11.10.2007, Le Monde z dnia 9, 10, 2007, str. 26 (AFP), 10, 10 2007 s. 24 Systemy bezpieczeństwa Musée d'Orsay są kwestionowane w artykule Clarisse Fabre oraz w 11/10/2007 s. 26 (AFP).
Le Figaro z dnia 9 10 2007 r. Artykuł Marie-Douce Albert, Bardzo uszkodzony Pont d'Argenteuil można jednak naprawić i nie zachowa żadnych widocznych śladów wypadku , Francja 3: Monet splądrowany w Orsay, źródło strony cytowane w witrynach zewnętrznych.
Gmina Krefeld w Niemczech bezskutecznie próbowała sprzedać Moneta, „zrezygnowała, ponieważ władze regionalne zmusiłyby wówczas miasto do wykorzystania 20 milionów euro (szacunkowa wartość pracy) na spłatę swoich długów” , zobacz strona internetowa La Tribune de l'Art.
Kiedy otwarto Musée d'Orsay, historycy sztuki obawiali się, że muzeum zostało zainstalowane na dawnej stacji nad kolejami nadal w eksploatacji, a częste drżenie pociągów przenosiło się na cały budynek Victora Laloux , ze względu na metal struktury, ci specjaliści szczególnie wskazują na delikatne pastele.
Zobacz artykuł New York Timesa z 31 maja 1991 o kradzieży rysunku Seurata

Źródła

katalogi wystaw i katalogi z uzasadnieniem
(fr) , (en) , (de) , Catalog raisonné of Daniel Wildenstein , Monet , tom II, s. 131-132, n O 311, przedstawiono w kolorze s. 311, Kolonia , 1996, wyd. Instytut Wildensteina, Taschen .

Dodatkowe odniesienia

Vergnet-Ruiz, "La Collection Personnaz", Bulletin des Musées de France , 9 ° rok, n o 7,Lipiec 1937.