Papuga Flauberta | |
Autor | Julian Barnes |
---|---|
Kraj | UK |
Uprzejmy | Powieść |
Orginalna wersja | |
Język | język angielski |
Tytuł | Papuga Flauberta |
Redaktor | Jonathan Cape |
Miejsce publikacji | Londyn |
Data wydania | 1984 |
wersja francuska | |
Tłumacz | Jean Guiloineau |
Redaktor | Zbiory |
Kolekcja | Nowy gabinet Cosmopolitan |
Miejsce publikacji | Paryż |
Data wydania | 1986 |
Numer stron | 231 |
ISBN | 2-234-01933-8 |
Papuga Flauberta ( Flauberta Parrot ) to powieść o Julian Barnes ukazał się w 1984 roku . W tej powieści Barnes zostaje wybrany do nagrody Bookera w tym samym roku i wygrał Geoffrey Faber Memorial Prize (w) w następnym roku.
We Francji Le Perroquet de Flaubert zdobył nagrodę za esej Medyceuszy w 1986 roku .
Historia opowiada o emerytowanym amatorze Geoffreyu Braithwaite w jego poszukiwaniu wypchanej papugi, która zainspirowała Gustave'a Flauberta do napisania opowieści Proste serce . Główny wątek pozostawia jednak sporo miejsca na refleksje wdowca na temat życia Flauberta i jego własnego.
Powieść napisana przede wszystkim w pierwszej osobie podąża za emerytowanym i owdowiałym lekarzem Geoffreyem Braithwaite'em podczas jego pielgrzymki przez Rouen , Croisset i inne miejsca rezydencji Flauberta w poszukiwaniu nowych informacji o życiu swojego autora. Podczas wizyty w dwóch różnych muzeach poświęconych jego życiu zauważa, że każdy z nich twierdzi, że posiada papugę, której rzekomo służył podczas pisania opowieści Proste serce , w której szczegółowo opisano papugę. Braithwaite chce wyjaśnić tę sprawę i dowiedzieć się, która z dwóch papug posłużyła jako wzór dla pisarza Croisseta. Pod koniec swoich badań dowiaduje się, że nie tylko oryginalna papuga może być jedną z dwóch zgłoszonych, ale także pięćdziesiąt innych znajdujących się w rezerwacie Hôtel-Dieu w Rouen, gdzie Flaubert pożyczył ją od jakiegoś czasu.
Jeśli główny wątek jest dość prosty, to wiele dygresji na temat życia Flauberta i narratora stanowi istotę powieści. Braithwaite próbuje nadać obiektywną formę swoim obserwacjom na temat swojego ulubionego pisarza i jego twórczości, ale z trudem mu się to udaje i raczej demonstruje swój amatorszczyznę. Poprzez tę wypartą subiektywność czytelnik dowiaduje się więcej o Braithwaite, a zwłaszcza o powodach jego fascynacji tym autorem, który nie żyje od dobrych stuleci. Wydaje się, że to maniakalne poszukiwanie wypełnia pustkę: żałoba jego żony, której przyczyna śmierci pozostaje niejasna do końca książki, co podsyca poczucie nieufności wobec narratora.
Powieść jest echem wielu postmodernistycznych teorii wyrażonych w humorystyczny sposób . Kontrowersje wokół „Śmierć autora” przez Rolanda Barthesa jest jednym z niewątpliwe wpływy powieściowych: z drugiej strony narrator pyta się dlaczego stara się odnaleźć w życiu Flauberta czego nauczył się przez jego powieści, a drugi wyznawana całkowita niezależność tekstu od jego autora.
Drugi temat postmodernistyczny dotyczy traktowania podmiotowości i mnożenia punktów widzenia . Na przykład w drugim rozdziale znajdujemy potrójną chronologię życia Flauberta. O ile pierwsza wersja biografii jest niezwykle pozytywna i chwalebna, o tyle druga charakteryzuje się przeciwstawnym nadmiarem pesymizmu i negatywności. Trzecia wersja to seria cytatów, które czytelnik przypuszcza, że pochodzą od Flauberta i których niekongruencja w połączeniu ze stronniczością doboru cytatów dyskredytuje powagę.
Ostatnim aspektem typowym dla postmodernistycznego pisarstwa jest gra z metafikcją . Powieść jako fikcja posługuje się więc prawdziwą postacią (Flaubert), ale jednocześnie miesza elementy jego prawdziwego życia, życia wyobrażonego poprzez listy, które wysyłał do przyjaciół, oraz bohaterów powieści, z którymi często identyfikował (słynne „Madame Bovary, c'est moi!”). Każdy z elementów jest tak spleciony z innymi, że czytelnik jest zmuszony do krytycznego dystansu wobec twierdzeń Braithwaite'a. Dzięki tej ekscentrycznej postaci mogliśmy również znaleźć łapę autobiografii, ponieważ Julian Barnes napisał wiele artykułów o tym pisarzu, którego jest co najmniej tak samo pasjonatem, jak jego fikcyjna postać.