Niemiecki język migowy

Niemiecki język
migowy Deutsche Gebärdensprache (de)
Przykładowa ilustracja artykułu Niemiecki język migowy
Kraj Niemcy
Liczba głośników Niemcy: 80 000 do 395 000 (2014)
Typologia Alfabet jednoręczny
Klasyfikacja według rodziny
Status oficjalny
Oficjalny język Niemcy (2002)
Kody języków
ISO 639-3 gsg
IETF gsg
Glottolog germ1281

Niemiecki język migowy ( Deutsche Gebärdensprache lub DGS jest język migowy używany przez osoby niesłyszące w Niemczech i niemieckiej części Belgii.

Historia

Niemiecki język migowy zaczął być używany w edukacji dopiero w latach 90. XX w. Od czasu utworzenia pierwszej publicznej szkoły dla dzieci głuchych w Lipsku w 1977 r. Nauczanie opierało się na metodzie ustnej , znaki językowe są używane jedynie jako uzupełnienie sposób.

Charakterystyka

Istnieje wiele odmian leksykalnych w zależności od regionu, ale pozostają one dość podobne, czy to ze wschodu na zachód, czy z północy na południe.

Niemiecki język migowy ma pewne podobieństwa z francuskim językiem migowym , a także z innymi europejskimi językami migowymi. Instrukcja alfabet - z jednej strony - jest także w pobliżu francuskiego systemu.

posługiwać się

W 2012 roku w Niemczech było 80 szkół, do których uczęszczało ponad 11 000 uczniów. W niektórych szkołach na lekcje słuchu uczestniczą również dzieci niesłyszące.

Do pisania używany jest standardowy język niemiecki . Niektóre szkoły, które uczą pisemnego języka angielskiego, używają brytyjskiego lub amerykańskiego języka migowego .

W 2019 roku w kraju działa 750 tłumaczy niemieckiego języka migowego. Nauczyciele osób niesłyszących muszą uczestniczyć w pięcioletnim programie studiów na jednej z pięciu uczelni oferujących odpowiednie kursy.

Są stowarzyszenia Głuchych, adaptowane programy telewizyjne, a także sztuki.

Uznanie prawne

Niemiecki język migowy jest uznany w art. 1 ust. 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2002.

Bibliografia

  1. Ethnologue [GSG] .
  2. Bundesgesetzblatt 2002 .
  3. Casa de les Llengües .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne