Lacnunga , znany również przez jego odniesienia „ rękopis Harley 585 ” ( MS Harley 585 ) w British Library w Londynie , jest zbiorem tekstów medycznych i modlitewnych, napisany głównie w języku staroangielskim i łacińskim . Kodeks został prawdopodobnie skompilowane w Anglii pod koniec X TH lub na początku XI -tego wieku.
Lacnunga zawiera wiele unikalnych tekstów, w tym wiele zaklęć, które dają rzadki wgląd popularnych anglosaskich wierzenia i praktyki uzdrawiania. Wśród zaklęć jest kilka pisanych wersem aliteracyjnym w języku staroangielskim , z których najbardziej znane to Urok dziewięciu ziół i Wi færstice ; istnieją również staroirlandzkie zaklęcia .
Wśród modlitw po łacinie najdłuższa jest wersja Lorica z Laidcenn (zwana też czasem Loricą z Gildasa , od Gildasa Mądrego ). Ten irlandzki wiersz z VII XX wieku, również w innych rękopisów, jest rodzajem modlitwy ochronną „ Lorica (w) ”. Modlitwa przybiera tu formę litanii części ciała, dla których przeor szuka ochrony Chrystusa i mnóstwa aniołów przed atakiem demonów. Towarzyszy mu w tym rękopisie komentarz interlinearny w języku staroangielskim, prawdopodobnie przepisany z kopii w języku Mercian .
Warianty wielu opisanych remediów można również znaleźć w Bald's Leechbook , kolejnej anglosaskiej kompilacji medycznej.
Tytuł Lacnunga , staroangielskie słowo oznaczające „środki zaradcze”, nie występuje w rękopisie. Dano do kolekcji tekstu przez jego pierwszego redaktora, Oswald Cockayne'a , w XIX -tego wieku, a nie została zakwestionowana.