Przejście przez Paryż

Przejście przez Paryż Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Taras kawiarniany w Paryżu podczas okupacji niemieckiej .

Kluczowe dane
Produkcja Claude Autant-Lara
Scenariusz Jean Aurenche,
Pierre Bost
Michel Audiard
Główni aktorzy

Jean Gabin
Bourvil
Louis de Funès
Jeannette Batti
Harald Wolff

Firmy produkcyjne Continental Produzione
Franco-London Films
Ojczyźnie Francja Włochy
Uprzejmy Dramat
Trwanie 80 minut
Wyjście 1956


Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja

Czarny rynek w Paryżu jest francuski - włoski film o Claude Autant-Lara wydany w1956zainspirowany opowiadaniem Marcela Aymé Traversée de Paris (1947).

Tematem filmu jest czarny rynek, który został zorganizowany podczas okupacji Francji przez wojska niemieckie w latach 1940-1944.

Film odniósł pewien sukces w momencie premiery, a kilka linii filmu zostało szybko uznanych za kultowe , w tym słynną linię „  Bastards of the poor!”  » Wypowiedziane przez aktora Jeana Gabina na adres klientów kawiarni, którzy chcieli ukraść jego walizkę i przejętej w latach 80. przez fantazyjnego Coluche .

Streszczenie

Kontekst

Paryż podczas okupacji podczas II wojny światowej . W armii niemieckiej rekwizycje budynki, samochody, a nawet towary spożywcze. Codzienne życie Francuzów jest więc trudne, ponieważ muszą ponieść nie tylko konsekwencje klęski, ale także obecność armii okupacyjnej.

Niemal wszystkie sceny, choć kręcone w studiach, mają rozgrywać się w Paryżu.

streszczenie

Paryż, rok 1942. Marcel Martin, bezrobotny taksówkarz, utrzymywał się podczas okupacji z przemytu paczek z żywnością na czarnym rynku . Pewnego wieczoru musiał nieść pieszo na drugi koniec miasta (a dokładniej z rue Poliveau do rue Lepic ) cztery walizki z kawałkami świni . Idąc do piwnicy swojego sponsora, sklepu spożywczego Jambier, Martin gra na akordeonie, podczas gdy zwierzę jest zabijane i rozbijane na kawałki.

Następnie Martin idzie ze swoją partnerką, Mariette, do restauracji, gdzie musi spotkać się z jednym ze swoich przyjaciół, jego zwykłym partnerem w tych tajnych transportach. Ale dowiaduje się tam, że jego wspólnik został właśnie aresztowany przez policję za wymachiwanie walizką czarnorynkowych mydeł. W tym samym czasie do restauracji wchodzi nieznajomy, prosząc o mydło do umycia rąk. Nieznajomy wraca ze zlewu i na skutek nieporozumienia (obawiając się, że mężczyzna umówił się na randkę ze swoim towarzyszem), Martin zaprasza ją na obiad i przewiezienie z nim świni.

Ten wybór szybko okazuje się katastrofalny, ponieważ ta postać, niejaki Grandgil, daleka jest od posłuszeństwa. Najpierw wymusza dużą sumę pieniędzy od Jambier, terroryzując go, sklepikarza obawiającego się, że Grandgil jest policjantem w przebraniu. Po okrzykach Jambier, wyczerpany, zgadza się zapłacić wygórowaną cenę, o którą poprosił Grandgil za transport, po czym wyrzuca dwie walizki, ciesząc się, że wreszcie znikają.

Nocna wyprawa obfituje w incydenty. Tak więc, podczas gdy za nimi podąża dwaj policjanci, którzy z pewnością będą ich kontrolować, Grandgil zaczyna rozmawiać po niemiecku z Martinem, co prowadzi dwóch policjantów do ostrożnego przejścia. Później, po zatrzymaniu się w hotelu, w którym zatrzymał się Martin, Grandgil dzwoni po niemiecku, co słyszy towarzysz Martina.

Widz, podobnie jak Martin, coraz bardziej kwestionuje tożsamość Grandgila. Następnie w kawiarni, w której schronili się, aby uniknąć patrolu policyjnego, Grandgil zaatakował szefa i szefa establishmentu (ponieważ bezwstydnie wykorzystują żydowskiego pracownika), po czym rzuca się na klientów, których nazywa „  bękartem biednym!”.  », Zaczynają się irytować, gdy udają, że ukradli mu walizkę.

Później, sprawdzony przez policjanta i bliski aresztowania, Grandgil ogłusza go, aby się ich pozbyć. A kiedy uciekając przed niemieckim patrolem, dwaj mężczyźni znaleźli schronienie w mieszkaniu Grandgila, Martin ze zdumieniem odkrywa, że ​​jego pomocnik jest w rzeczywistości malarzem o jakiejś renomie, który nie podążył za swoją przygodą tylko po to, by poeksperymentować. co można zrobić w czasach okupacji.

Mimo to, kontynuując podróż, dwaj przyjaciele w końcu docierają pod adres, na który ma być dostarczona paczka, ale drzwi są zamknięte. Robią wtedy taki hałas, że interweniuje niemiecki patrol i zatrzymuje ich. W Kommandantur, gdzie są zabierani, niemiecki oficer rozpoznaje malarza Grandgila. Przygotowuje się do ich uwolnienia, gdy zostanie ogłoszone zabójstwo pułkownika. Niemieckiemu oficerowi udaje się uratować Grandgila w ekstremum, podczas gdy Martin zostaje zabrany do więzienia Recherches-Midi, skąd przypuszcza się, że w odwecie może zostać zastrzelony jako zakładnik .

Mijają lata. Paryż zostaje wyzwolony i na peronie Gare de Lyon znajdujemy Grandgila , a za nim tragarza walizek. Z górnej części okna wagonu Grandgil nagle rozpoznaje swojego przewoźnika, którym jest nikt inny jak Martin, jak zawsze niosący walizki pozostałych ...

Karta techniczna

Dystrybucja


Produkcja

Rozwój i wybór aktorów

Filmowanie

W studiach Franstudio , w Saint-Maurice ( Sekwana ), na Gare de Lyon (Paryż), w Muzeum Jacquemart-André (sceny w kommandantur), od kwietnia doCzerwiec 1956.

Wyjście i recepcja

La Traversée de Paris trafia do kin26 października 1956we Francji i rozpoczął się od 43 216 przyjęć w pierwszym tygodniu w Paryżu . Podczas jego eksploatacji film fabularny osiągnął łączną liczbę 1198306 wyświetleń w Paryżu pod koniec jego eksploatacji. Na prowincji La Traversée de Paris potwierdziła swój sukces w stolicy 3 694 874 biletami, co daje łącznie 4 893 174 widzów w całej Francji, czyli rentowność 62% w porównaniu z kosztami produkcji (szacowanymi na 1,5 mln euro).

Wokół filmu

Wokół projektu

Wokół sesji

Wokół dystrybucji

Po filmie

Nagrody

Nagrody

Spotkania

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Postać Grandgila czyni tę uwagę podczas filmu.
  2. Sceny z Kommandantur zostały sfilmowane w rezydencji mieszczącej muzeum Jacquemart-André .

Bibliografia

  1. Wiadomości opublikowane w zbiorze Le Vin de Paris .
  2. Witryna Zonesons.com, strona o przejściu przez Paryż
  3. „  Nieznany Jean Gabin De Jean-Jacques Jelot-Blanc  ” , w Google Books  : „planowany kolorowy, film będzie czarno-biały; producent "Deutsch" stłumi romans i narzuci mu finał, spotkanie Gabin i Bourvil na Gare de Lyon, zredukuje też budżet z 200 do 80 mln franków " .
  4. Encinematheque
  5. (in) „  Four Bags Full - Misc Notes  ” na tcm.com (dostęp 22 kwietnia 2015 r. )
  6. "  Klasyfikacja: arkusz LA TRAVERSEE DE PARIS  " , na cnc.fr , CNC (dostęp: 22 kwietnia 2015 )
  7. „  La Traversée de Paris  ” , na BIFI (dostęp 22 kwietnia 2015 )
  8. „  Czarny rynek w Paryżu  ” , na kasie w JP (dostęp 22 kwietnia 2015 )
  9. Télé 7 jours n ° 392, tydzień od 23 do 29 września 1967, strona 32, artykuł Edith Moyal opublikowany z okazji telewizyjnej transmisji filmu La Traversée de Paris w niedzielę 24 września 1967 na pierwszym kanale od 20:45
  10. (w) Remi Fournier Lanzoni , Kino francuskie: od początków do współczesności , Nowy Jork, Continuum,2002( ISBN  0-8264-1399-4 , czytaj online ) , str.  168–170
  11. (w) „  Foreign Actor in 1958  ” on Awards.bafta.org , British Academy of Film and Television Arts (dostęp 25 lipca 2015 )

Zobacz też

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne