Strajk (film, 1925)
Strajk
| Tytuł oryginalny |
Стачка |
|---|---|
| Realizacja |
Siergiej Eisenstein w asyście Grigorija Aleksandrowa |
| Scenariusz |
Grigorij Aleksandrow Siergiej Eisenstein |
| Ojczyźnie | związek Radziecki |
| Czas trwania | 78 minut (w zależności od wersji) |
| Wyjście | 1925 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Strajk ( rosyjski : Стачка ) to radziecki filmuprzez Siergieja Eisensteina , wykonane w 1924 roku , ale wydany w 1925 roku . Jest to pierwszy film reżysera, który w tym samym roku zna konsekrację pancernikiem Potiomkin .
Streszczenie
W 1912 r. w Cesarstwie Rosyjskim robotnicy w fabryce zostali doprowadzeni do granic możliwości przez wyczerpujące warunki pracy, a szpiedzy wybrani spośród lumpenproletariatu mieli za zadanie znaleźć przywódców związkowych. Pracownik jest niesłusznie oskarżony o kradzież mikrometra. Pod presją wiesza się. Jego koledzy decydują się na strajk, ale jest on krwawo tłumiony przez armię carską.
Karta techniczna
- Tytuł oryginalny: Стачка
- Reżyser: Sergei Eisenstein , wspomagany przez Grigori Aleksandrov
- Scenariusz: Grigorij Aleksandrow i Siergiej Eisenstein
- Zestawy: Vassili Rakhale
- Zdjęcie: Édouard Tissé
- Redakcja: Siergiej Eisenstein
- Producent: Boris Mikhine dla Proletkoult i Goskino
- Format: Czarno-biały, 35 mm , 1,33:1 - Wyciszenie
- Kraj pochodzenia: Związek Radziecki
- Czas trwania: 78 minut
- Data wydania :
Uwaga
- Film, który miał być piątym i jedynym z serii „ W stronę dyktatury proletariatu ”, jest filmem propagandowym , mającym na celu ostrzeganie i edukowanie mas. Była to jedna z pierwszych produkcji kinematografii państwowej Związku Radzieckiego wkrótce po rewolucji 1917 roku . Eisenstein wykazuje niezwykłe mistrzostwo (to jego pierwszy film) w scenografii, montażu i symbolice. Los robotników zmiażdżonych przez system jest przeciwstawiany losowi zwierząt (aż do ostatecznej „uboju”, montowanych równolegle z bydłem), w opozycji do życia burżuazji, którzy jednak są niczym bez ludzie.
- W swoim pierwszym filmie Eisenstein wybrał przykładową formę oporu wobec ucisku: strajk. Ale daleki od realistycznego opisu czy historycznej rekonstrukcji, robi raczej film, który jawi się jako „podręcznik umiejętności strajkowych na użytek wszystkich pokoleń świata”.
- " La Grève dostarcza rozwiązania odwiecznego problemu dramatycznej kreacji, ponieważ jej bohaterem i głównym bohaterem są masy... Już genialny [ten film] był pierwszym szkicem Potiomkina " , deklaruje Georges Sadoul .
- Film został odrestaurowany i udźwiękowiony w 1969 roku, z fragmentami V i VI Symfonii Dymitra Szostakowicza .
Dystrybucja
- Maxime Chtraoukh : wskaźnik
- Grigorij Aleksandrow : brygadzista
- Michaił Gomorow : Jakow Strongen: robotnik, który się wiesza
- Iwan Klioukwin : aktywista
- Aleksander Antonow : bojowy robotnik
- Borys Jurcew : król podziemi
Różnica
- W 1925 roku La Grève otrzymał złoty medal za wystawę sztuki dekoracyjnej w Paryżu .
Zobacz również
Bibliografia
- Michel Duvigneau "La Greve" Telecine n o 134 , Paryż, Federacja rekreacja i filmowe Kultury (FLECC)sierpień-wrzesień 1967, s. 40 , ( ISSN 0049-3287 )
Linki zewnętrzne
- Zasoby audiowizualne :
- Allocyna
- Kino w Quebecu
- Filmowa baza danych
- (pl) Allmovie
- (pl) Brytyjski Instytut Filmowy
- (pl) Internetowa baza filmów
- (w) ŚWIATŁO
- (pl) Silnik zapytań recenzji filmów
- (de) OFDb
- (pl) Zgniłe pomidory
- (pl) Świat sztuki wideo: seria mistrzów. Filmografia Eisensteina, zdjęcia, filmy online. Domena publiczna