Chwała (pancernik)
| Glory | |
 Model Glory w skali , w Muzeum Marynarki Wojennej | |
| Rodzaj | Fregata pancerna |
|---|---|
| Klasa | Chwała |
| Historia | |
| Służył | Marynarka wojenna |
| Stocznia | Tulon , Francja |
| Leżał kil | 4 marca 1858 |
| Uruchomić | 24 listopada 1859 |
| Uzbrojony | Sierpień 1860 |
| Status | Odstrzelony w 1879, zniszczony w 1883 |
| Załoga | |
| Załoga | 570 mężczyzn |
| Charakterystyka techniczna | |
| Długość | 77,8 metra |
| Mistrz | 17 m |
| Wersja robocza | 8,4 m |
| Przesunięcie | 5630 ton |
| Napęd | 1100 m² żagli 1 poziomy dwucylindrowy silnik parowy 1 sześciopłatowe śmigło, 8 owalnych kotłów |
| Moc | 2500 KM |
| Prędkość | 13 węzłów |
| Funkcje wojskowe | |
| Zastawianie | Płyty z kutego żelaza o grubości 120 mm |
| Uzbrojenie | 36 armat ładowanych przez lufę modelu 160 mm (1858/60). Po 1866 r . : 8 dział z ładowaniem zamka 239 mm, model 1864 6 dział tego samego typu 193 mm, model 1866 |
| Zakres działania | 4000 km przy 8 węzłach |
| Flaga | Francja |
La Gloire był pierwszym pancernikiem głębinowym zbudowanym na Zachodzie. Zbudowany na podstawie planów inżyniera Dupuy de Lôme, aktywnie wspieranego przez Napoleona III , został zwodowany w 1859 roku dla francuskiej marynarki wojennej , tuż po wojnie krymskiej , gdzie odczuwano potrzebę poprawy ochrony budynków. Jego wielkość nie czyni go jeszcze pancernikiem, ale, zgodnie z ówczesną nazwą, „pancerną fregatą”. Niemniej jednak zaskakuje wszystkich obserwatorów i wznawia wyścig zbrojeń morskich między Francją a Wielką Brytanią, otwierając tym samym drzwi do budowy dużych pancerników . Makieta Gloire była eksponowana w Narodowym Muzeum Morskim na wystawie De la Gloire au Charles de Gaulle w 1998 roku . Jest to jedna ze stałych kolekcji muzeum.
W następstwie wojny krymskiej i sukcesu pływających baterii pojawia się kwestia odnowienia floty, ponieważ działa typu Paixhans okazały się niezwykle skuteczne w walce z drewnianymi budynkami ze względu na ich wybuchowe pociski. Kilka brytyjskich i francuskich okrętów zostało poważnie uszkodzonych na początku konfliktu i staje się oczywiste, że wymagany jest przynajmniej częściowy pancerz. Pływające baterie, które podczas bitwy pod Kinburn otrzymały dziesiątki trafień bez mrugnięcia okiem, wskazują drogę, ale są ciężkie, mało manewrowalne i ograniczone do bombardowań przybrzeżnych. Plik13 stycznia 1858The rada zakładowa wyraża opinię, że ze względu na postępy poczynione przez gwintowaną artylerii, konieczne jest „adres zdecydowanie kwestii budynków opancerzonych i zawiesić wszystkie nowe konstrukcje okrętów wojennych, w którym ściany nie są sprowadzone. Schronienie przed niszczącym nowej artylerii ”. Inżynierowie morscy zaproponowali kilka zaawansowanych, pancernych budynków, podczas gdy Napoleon III przeprowadził testy pancerza, aby znaleźć system niewrażliwy na ogień z najpotężniejszych dział.
Dupuy de Lôme, od tego czasu dyrektor ds. Sprzętu 1 st styczeń 1857osiąga syntezę idei „na miarę czasów”. Na podstawie ekstrapolacji Napoleona rodzą się plany Glory , statku zdolnego do przywrócenia równowagi sił morskich na korzyść francuskiej marynarki wojennej i położenia kresu zwierzchnictwu Królewskiej Marynarki Wojennej . Przekonany, że w starciu między dwoma statkami równymi pod względem prędkości, napierśnika, właściwości nautycznych i zasięgu najmniejszy będzie miał przewagę, Dupuy de Lôme chciał dla Chwały „najmniejszych możliwych wymiarów”, a mianowicie drewnianego kadłuba o długości 77,89 m, 17 m szerokości, napędzany śmigłem napędzanym silnikiem parowym o mocy 900 KM. Jest mniej więcej wielkości fregaty klasy Algeciras . Innowacja polega przede wszystkim na zbroi z kutego żelaza o grubości 12 cm pokrywającej szczyty i opadającej na 2 m poniżej linii wodnej . Aby zrekompensować 820 ton pancerza, Dupuy de Lôme usuwa baterię i ogranicza artylerię do 36 dział po 30 gwintowanych (poprawiono w 1866). Prosty element pomocniczy, takielunek jest zredukowany do wymiarów szkunera . Taki takielunek „ trójmasztowego szkunera ” zostanie uznany za niewystarczający i zastąpiony przez „ trójmasztowy barek ” (1621 m 2 ), a następnie „ trójmasztowy kwadrat ” (2508 m 2 ).
Przełom technologiczny
Uwiedziony Napoleon III decyduje się sam, bez konsultacji z władzami marynarki wojennej, zbudować ten budynek, który zrewolucjonizuje konstrukcje marynarki wojennej. Rozpoczęcie budowy w Tulonie wMaj 1858na ładowniach arsenale Mourillon , Gloire jest uzbrojony dwadzieścia trzy miesiące później. Na próbach w 1860 roku dała pełną satysfakcję, wysyłając prędkość 13,5 węzła porównywalną z prędkością liniowców oceanicznych. Nie jest jednak pozbawiony wad, ponieważ zabiera na pokład dużo wody na wzburzonym morzu, zmuszając do zamknięcia portów swojej jedynej baterii. Faktem jest, że deklasuje wszystkie istniejące wówczas statki. Stanowi niezaprzeczalny przełom technologiczny i utrzymuje francuską marynarkę wojenną w czołówce postępu technicznego.
Po stronie brytyjskiej zaczynamy od oceny francuskiej inicjatywy jako kosztownej, zanim zaczniemy się bać i wykonać zwrot o 180 °, uruchamiając HMS Warrior , większy (50 m) i lepiej uzbrojony. Ufny w know-how Dupuy de Lôme, minister Hamelin zamówił u4 marca 1858budowa trzech nowych fregat pancernych na samolotach Glory : Invincible w Tulonie , Normandii w Cherbourgu i Couronne w Lorient . Glory będą zaangażowani w każdej bitwie morskiej, nawet w czasie wojny francusko-pruskiej 1870-1871 . Dość szybko wyprzedzony przez szybkości postępu technicznego i pojawieniem się pierwszych prawdziwych okrętów , była po przeglądzie w 1866 roku, a następnie wykreślona służby w 1879 i złomowany w 1883. Jej siostra statek ten Couronne , który miał oryginalność „został zbudowany całkowicie z żelaza został potępiony dopiero w 1933 roku.
Uwagi i odniesienia
- Léon Renard ( chory Léon Morel-Fatio ), marynarka wojenna L'Art , Paryż, Librairie Hachette et C ie ,1873( czytaj online )
- To są Lawa , Spustoszenie , Tonnante , Congrève , Foudroyante . Michele Battesti, Vergé -Franceschi 2002 , s. 184.
- Michele Battesti, Vergé -Franceschi 2002 , str. 673-674.
- Vincent Bernard " Chwała vs Wojownika: Naval starcia w kanał ", Guerres i Histoire , n O 48,kwiecień 2019, s. 80 ( ISSN 2115-967X )
- Odnośnie innego konfliktu, wojny secesyjnej , Glory znajdowałaby się w pobliżu Cherbourga 19 czerwca 1864 roku, kiedy korweta Unionistów USS Kearsarge zatopiła korsarz konfederatów CSS Alabama , według angielskiej Wikipedii.
Bibliografia
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
- Jean Meyer i Martine Acerra , Historia francuskiej marynarki wojennej: od jej początków do współczesności , wydania Rennes, Ouest-France,1994, 427, str. ( ISBN 2-7373-1129-2 )
- Rémi Monaque , Historia francuskiej marynarki wojennej , Paryż, wydania Perrin,2016, 526 s. ( ISBN 978-2-262-03715-4 )
-
Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , Paryż, wydania Roberta Laffonta , zb. "Książki",2002, 1508 s. ( ISBN 2-221-08751-8 i 2-221-09744-0 ).
- Alain Boulaire , Francuska marynarka wojenna: od Royal of Richelieu do dzisiejszych misji , wydania Quimper, Palantines,2011, 383 pkt. ( ISBN 978-2-35678-056-0 )
- Jacques-Olivier Boudon ( reż. ), La Marine sous le Premier et le Second Empire , Paryż, SPM, pot. „Zbiory Instytutu Napoleona”,2017, 151 str. ( ISBN 978-2-917232-75-0 )
- Jean-Michel Roche ( reż. ), Słownik budynków francuskiej floty wojennej od Colbert do współczesności , t. 1, od 1671 do 1870, wydania LTP,2005, 530 pkt. ( czytaj online )
- (pl) Steam, Steel i Shellfire. Okręt wojenny parowy 1815-1905 Historia statku Conwaya ( ISBN 0-7858-1413-2 )