L'Estafette (gazeta)

L'Estafette
Przykładowe zdjęcie artykułu L'Estafette (gazeta)
Kraj Francja
Język Francuski
Okresowość codziennie
Uprzejmy Prasa polityczna
Cena za wydanie 10 lub 5 centów
Założyciel Hippolyte de Villemessant
Data założenia 1 st May 1876
Data ostatniego wydania Sierpień 1914
Miasto wydawnicze Paryż
ISSN 1256-0049

L'Estafette to francuski dziennik gazety opublikowane między 1876 i 1914 roku .

Historia

Od 1876 do 1883 roku

W 1873 r. Hippolyte de Villemessant , dyrektor ukazującej się rano gazety Le Figaro , wpadł na pomysł uzupełnienia jej o drugi tytuł, który zawierałby wszystkie najnowsze wiadomości finansowe i polityczne tego dnia, a nie byłby tylko prostym tytułem. wieczorne wydanie Le Figaro . Po pierwszej nieudanej próbie, w porozumieniu z dyrektorem La Presse , Villemessant rozpoczęła L'Estafette, gazeta wieczorem na1 st maja 1876, zastępując inną wieczorną gazetę, Journal de Paris autorstwa Édouarda Hervé ( monarchisty konstytucyjnego ). Aby skomponować redakcji nowej gazety, Villemessant wybiera Ernest Daudet jako redaktor naczelny , Auguste Vítů dla „plotek Giełdy” i jego własny syn-in-law, Benoît Jouvin , jak dramatyczne i muzyczne krytyk .

Zaledwie kilka tygodni później Villemessant sprzedał gazetę za 100 000 franków Léonce Détroyat , który właśnie założył Le Bon Sens po odejściu z Liberty . Połączony z Le Bon Sens na początku lipca, Estafette stał się tytułem bonapartystów , który wspierał marszałka Mac Mahona podczas kryzysu 16 maja 1877 roku . W tym czasie jego dzienny nakład wynosił 15 000 egzemplarzy.

Plik 1 st maja 1882, firma Détroyat- Soubeyran sprzedaje gazetę firmie Détroyat-Albiot. Ponieważ umowa zawarta między dwiema firmami nie została zawarta, dziennik został wystawiony na sprzedaż przez likwidatora i odkupiony przez Détroyat. Jednak Jean Albiot kwestionuje to przejęcie i publikuje własne wydanie Estafette równolegle z wydaniem swojego byłego partnera: w ten sposób dwa Estafette współistnieją przez piętnaście dni. Wygrywając sprawę, Albiot przez kilka miesięcy publikował gazetę, która przyjęła republikańską linię redakcyjną .

Pomiędzy 22 lutego 1883 i 3 czerwca 1886, ukazuje się tylko jeden numer, plik 15 lutego 1884w celu zachowania własności tytułu.

Od 1886 do 1914

W Czerwiec 1886, nowa Estafette , pojawiająca się teraz rano, powstała z połączenia Gagne-Petit i Opinion , od której przejęła numerację. Jej nowy właściciel, Odilon Crouzet, jest jednocześnie dyrektorem i redaktorem naczelnym do22 września 1887, dzień, w którym został aresztowany za sprzeniewierzenie ponad 180 000 franków jako skarbnik Stowarzyszenia Związków Zawodowych Francuskich Republikańskich Dziennikarzy .

Kupiony w następnym miesiącu przez szefa prasowego Valentina Simonda , który połączył go z Réveil-Matin , Estafette został sprzedany wKwiecień 1889do spółki akcyjnej działającej w imieniu Jules Ferry . Gazeta, która nadal przeciwstawia się kulangizmowi i przyjmuje pozytywistyczne hasło „Porządek i postęp”, staje się w ten sposób nieoficjalnym organem byłego przewodniczącego rady.

Plik 15 stycznia 1899, Doctor Paul de Régla (1838-1918) zostaje dyrektorem Estafette .

Obdarzony cotygodniowym dodatkiem ilustrowanym między 1894 a 1905 rokiem Estafette przestał się pojawiać w 1914 roku.

Znani współpracownicy

Uwagi i odniesienia

  1. Journal de Paris , 30 kwietnia 1876, s.  1 .
  2. Le Figaro , 14 i 25 kwietnia 1876, str.  1 .
  3. Émile Mermet, Rocznik prasy francuskiej , Paryż, 1880, s.  180-184 .
  4. The Reminder , 7 lipca 1876, s.  1-2 .
  5. Commercial Archives of France , 16 lipca 1876, str.  886 .
  6. Le Figaro , Supplement 1 st listopad 1877, str.  3 .
  7. Gil Blas , 17 czerwca 1882, str.  1 .
  8. Émile Mermet, Rocznik prasy francuskiej , Paryż, 1883, s.  99-100 .
  9. Zwróć uwagę na katalog BNF (dostęp: 11 maja 2018).
  10. The Reminder , 4 czerwca 1886, s.  2 .
  11. The Reminder , 31 grudnia 1887, s.  2 .
  12. Pierre Larousse , str.  1202 (por. Bibliografia).
  13. Émile Mermet, Rocznik prasy francuskiej , Paryż, 1890, s.  980-981 .
  14. African Annals , 4 kwietnia 1913, str.  164-165 i 15 stycznia 1918, s.  15 .
  15. Le Constitutionnel , 15 stycznia 1899, s.  3 .
  16. L'Écho de Paris , 13 listopada 1887, str.  4
  17. Émile Mermet, Rocznik prasy francuskiej , Paryż, 1881, s.  233-234 .
  18. Paryż , 11 czerwca 1886, s.  1 .
  19. La Lanterne , 4 lutego 1890, s.  1 .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne