Echo Paryża | |
Pierwsza strona dziennika L'Écho de Paris . | |
Kraj | Francja |
---|---|
Język | Francuski |
Okresowość | Codziennie |
Data założenia | 1884 |
Data ostatniego wydania | 1938 |
Miasto wydawnicze | Paryż |
Właściciel | Edmond Blanc |
Dyrektor publikacji | Valentin Simond |
ISSN | 1153-3455 |
L'Écho de Paris to francuski dziennik powstały w czasach III RP , wydawany od 12 marca 1884 i 1944 r. , O dość konserwatywnym i patriotycznym nastawieniu. Miał jako właściciela zamożnego Edmonda Blanca (1856-1920).
L'Écho de Paris została założona w dniu12 marca 1884przez Valentina Simonda . Najpierw gazeta poranna, w 1885 r. Stała się gazetą wieczorną, aw 1888 r. Ponownie poranną. Aurélien Scholl był jej głównym redaktorem od samego początku i wraz z Simondem utworzył duet, który odniósł sukces gazety.
Henry Simond zdefiniował swoją gazetę następująco: „Dziennik, którego czytelnikiem jest ksiądz, ojciec lub brat księdza, a czytelnikiem kobieta w żałobie, która ma syna w Saint-Cyr”.
Octave Mirbeau współpracował tam w latach osiemdziesiątych XIX wieku i wydał w serialu swoje powieści Sébastien Roch (1890), Le Journal d'une femme de chambre (1891) i Dans le ciel (1892-1893). Radykalny Georges Clemenceau napisał tam kilka artykułów w 1897 roku, tuż przed wzięciem udziału w sprawie Dreyfusa . W tych samych latach redaktorem dziennika „Polityka zagraniczna” jest amerykański dziennikarz Henry Vignaud
Po katastrofie w Courrières (1906), strajk rozprzestrzeniający ropę L'Écho de Paris , spanikowany, zatytułowany jest „Ku rewolucji”.
Pod koniec pierwszej wojny światowej , jesienią 1918 roku, podobnie jak inne prawicowe gazety ( Le Matin , L'Action française itp.), L'Écho de Paris wykazało się zawziętością, wzywając Berlin do podpisania zawieszenie broni. Jednak w następnym roku poparł przewodniczącego Rady Clemenceau na konferencji pokojowej , mając nadzieję, że rzuci Niemcy na kolana.
W 1930 roku, ten konserwatywny dziennik literacki i polityczny (wieczór następnie rano) był zbliżony do Paula Deroulede za Ligę Patriotów , a następnie od 1936 do Partii Społecznej francuskiej . Jego redaktorem naczelnym Był Henri de Kérillis . Szef Spraw Zagranicznych sekcji Czy André Géraud (Pertinax) i szef sekcja pokazuje Czy Paul Gordeaux , wspomagana przez Pierre Lazareff . Były tam inne pióra , Takie jak Raymond Cartier , Henry Bordeaux , a nawet Jérôme i Jean Tharaud .
Uprawniony do Écho de Paris do28 marca 1938, przyjął nazwę Jour-Écho de Paris ze względu na połączenie z gazetą Le Jour , której pierwszy numer pochodzi z4 października 1933. Z12 czerwca 1940gazeta została opublikowana w Strefie Południowej (Poitiers, Clermont-Ferrand, Marsylia, a następnie ponownie Clermont-Ferrand), a następnie zatopiona w 1942 roku.