Leopold Survage

Leopold Survage Obraz w Infobox. Portret artysty Léopold Survage autorstwa Amedeo Modigliani , 1918
Narodziny 31 lipca 1879
Moskwa
Śmierć 31 października 1968
Paryż
Narodowość Rosyjski , francuski
Czynność Obraz
Trening Matisse
Academy Calarossi Academy
Mistrz Constantin Korovin , Leonid Pasternak
Miejsce pracy Paryż (1908-1968)
Pokrewieństwo Marcelle Meyer (szwagierka)
Różnica Narodowy Order Legii Honorowej

Léopold Frédéric Léopoldovitch Stürzwage , znany jako Léopold Survage , urodził się w Moskwie dnia31 lipca 1879i zmarł w Paryżu 31 października 1968, jest rosyjskim malarzem naturalizowanym Francuzem w 1927 roku .

Biografia

Rosyjskie lata

Jego ojciec, Léopold Édouard Stürzwage, jest obywatelem Villmanstrand (obecnie Lappeenranta w Finlandii ). Léopold Survage zostaje ochrzczony w religii protestanckiej. W 1886 roku stracił matkę iw następnym roku rozpoczął naukę w szkole Saint-Pierre et Saint-Paul. Po ukończeniu liceum wstąpił do fabryki fortepianów swojego ojca w latach 1897-1900 i został uczniem fortepianu. Zafascynowany rysunkiem i malarstwem w bardzo młodym wieku wstąpił w 1901 roku do Moskiewskiej Szkoły Sztuk Pięknych z Constantinem Korovinem i Leonidem Pasternakiem i odwiedził prywatną kolekcję Czczukina: Maneta, Gauguina, Impresjonistów, Matisse'a itd. tam spotyka Michela Larionova , Davida Bourliouka , Soudeïkine i Sapounova . W 1903 r. Namalował swoje pierwsze znane do tej pory dzieło: Moskwę i brał udział w różnych wystawach, m.in. „Stéphanos” w latach 1907–1908 w domu szkoły Stroganowa i „  Valet de Carreau  ” w latach 1910–1911. W międzyczasie jego ojciec się zrujnował, on likwiduje swoje sprawy i za niewielkie pieniądze, które zostawił, wyjeżdża do Paryża i12 lipca 1908 wylądował w Paryżu z Hélène Moniuschko, z którą się ożenił 20 stycznia 1908 w Siergijewie Posadzie rozstają się w 1911 roku i rozwodzą w 1918 roku.

School of Paris

Z Moskwy znał słynną klawesynistkę Wandę Landowską, która wprowadziła go jako stroiciela fortepianów do domu Pleyela , odnalazł Archipenkę, którego spotkał w Moskwie i uczęszczał na kursy Akademii Matisse'a i Akademii Colarossi . Pierwsze wystawy z 1911 r., Aw 1914 r. Ustalają zasady „kolorowego rytmu”, dzięki któremu odnajduje się analogię między kolorową formą wizualną a muzyką.

Wprowadzony przez Guillaume Apollinaire do kręgu baronessy Hélène d'Oettingen , z którą utrzymywał romantyczny związek do końca pierwszej wojny światowej , oraz Serge'a Férata w 1911 roku, poznał André Salmona , Picassa , Gino Severiniego , Roberta i Sonię Delaunay itp. Jego autograf widnieje na jednym z kartek podpisanych przez gości pamiętnego bankietu31 grudnia 1916ku czci Apollinaire'a w Starym Pałacu Orleańskim przy Avenue du Maine.

Na Salonie Niezależnych w 1914 roku pokazał barwne rytmy , które chciał osiągnąć w kinie, wyprzedzając badania nad kinem abstrakcyjnym, które zakończą Viking Eggeling i Hans Richter . Apollinaire wychwalał „Kolorowy rytm” w Soirées de Paris w 1914 r. W 1915 r. Survage wyjechał do Saint-Jean Cap Ferrat wraz z baronową d'Oettingen i pozostał na Lazurowym Wybrzeżu do końca wojny. Tam poznaje swoją przyszłą żonę Germaine Meyer . W liście do Léopolda Zborowskiego z datą31 grudnia 1918, Modigliani pisze: „Bawię się z Survage au Coq d'Or… Szampan płynie swobodnie”. Apollinaire zorganizował pierwszą wystawę Survage w galerii Bongard w 1917 roku, na której zgromadził trzydzieści dwa jego obrazy. W 1920 r. Survage rejestruje statut „  Section d'Or  ”, którego jest założycielem wraz z Albertem Gleizesem i Archipenko , Braque . W skład komitetu sterującego wchodzą Serge Férat , Fernand Léger , Louis Marcoussis . Stowarzyszenie jest odpowiedzialne za organizację wystaw we Francji i za granicą. W 1921 brał udział w wystawie „Mistrzowie kubizmu” w Galerie de L'Effort moderne . Albert Gleizes powiela pracę w swojej książce Du cubisme et desways de zrozumieć . Ożenił się z pianistką Germaine Meyer the7 lipca 1921. W 1922 roku wystawiał w Léonce Rosenberg , brał udział w pierwszej wystawie Section d'Or we Włoszech w Rzymie, następnie wystawie zbiorowej w galerii Weill z udziałem Henri Hayden , Auguste Herbin , Irène Lagut , Jean Metzinger i Severini .

Od 1922 roku, Survage pracował dla Baletów Rosyjskich przez Serge de Diagilewa i wykonała scenografię i kostiumy do buffo opera przez Igora Strawińskiego , Mavra na libretta Boris Kochno oparciu o bajki Puszkina , on również produkowany projektu. Zestaw do L „École des femmes na wniosek Louisa Jouveta , bez dalszych działań. W 1927 roku artykuł Samuela Putnama na temat Survage w Chicago Evening Post poprzedza specjalną wystawę w Chicago w Chester Johnson Galleries. Była to wówczas międzynarodowa kariera, którą realizował, mnożąc wystawy indywidualne i zbiorowe we Francji i za granicą. Wykonał projekty tkanin dla domu Chanel i kompozycje religijne, takie jak ukrzyżowanie katedry w Turku w Finlandii w 1930 roku. W 1937 roku wyprodukował serię monumentalnych paneli dla pałacu kolejowego na Wystawie Sztuki i Techniki Paryskiej: Poczta i telekomunikacja linki , Zegarmistrzostwo optyczne , Mechaniczna precyzja . Te obrazy o wymiarach 15,5 metra na 4 metry wysokości otrzymają złoty medal.

W latach 1950-1960 poświęcił się malarstwu monumentalnemu: fresk na temat Pokoju w Palais des Congrès w Liège, który doprowadził go do 18-miesięcznego pobytu w Belgii w 1958 roku, rysował karykatury Le Coq et le Cheval dla Manufacture des Gobelins i ilustruje dzieła literackie.

Plik 12 marca 1963został mianowany oficerem Legii Honorowej .

Jego grób znajduje się na cmentarzu Bois-Tardieu w Clamart .

Wystawy

Trochę działa

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Katalog Spicilège , str.  32 , Walden, Paryż, kwiecień 2008.
  2. Survage składa zapieczętowaną przykrywkę pod numerem 8182 w Akademii Nauk z opisem „Coloured Rhythm”.
  3. V. de La Brosse Ferrand i B.Jaubert, Światła o niezwykłej osobie: Hélène d'Oettingen znana jako François Angiboult, rosyjska malarka w centrum awangardy , Arcturial, Paryż, 24 października 2008.
  4. Szczegóły sprzedaży aukcyjnej partii składającej się z menu bankietowego na cześć Apollinaire'a i ośmiu stron wypełnionych podpisami autografów na stronie internetowej Maison Brissonneau przeglądanej 30 maja 2014 r.
  5. v. Kiedy film staje się muzyką - Jean-Claude Marie, L'Harmattan, 2007, s.  29 , Kiedy film staje się muzyką: a ... - Książki Google
  6. Clamart: cmentarz Bois-Tardieu .

Linki zewnętrzne