Michel Larionov

Michel Larionov Obraz w Infobox. Michel Larionov, Autoportret (1910),
Sankt Petersburg , Muzeum Rosyjskie .
Narodziny 22 maja 1881 lub 3 czerwca 1881
Tiraspol
Śmierć 10 maja 1964
Fontenay-aux-Roses
Pogrzeb Paryski cmentarz Ivry
Imię w języku ojczystym Михаил Фёдорович Ларионов
Narodowości Rosyjski
francuski (od1938)
Zajęcia Malarz , scenograf , artysta wizualny , projektant kostiumów , ilustrator , projektant
Trening Moskiewska Szkoła Malarstwa, Rzeźby i Architektury
Reprezentowane przez Stowarzyszenie Praw Artystów , Stowarzyszenie Autorów Grafiki i Sztuk Plastycznych
Miejsca pracy Moskwa (1896-1915) , Paryż (1906) , Lozanna (1915-1917) , Paryż (1917-1964)
Ruch Neo-impresjonizm , Rayonnism
Małżonka Nathalie Gontcharova (od1955)

Michaił Fiodorowicz Łarionow (po rosyjsku  : Михаил Фёдорович Ларионов ) - mówi Michel Larionov , urodzony3 czerwca 1881w Tyraspolu (rząd Chersoniu, Imperium Rosyjskie ) i zmarł dnia10 maja 1964w Fontenay-aux-Roses ( Hauts-de-Seine ), jest malarzem , grawerem i dekoratorem rosyjskiego naturalizowanego francuskiego .

Biografia

Michel Larionov studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa . Jego styl sięga od impresjonizmu do fowizmu  ; jest jednym z pionierów rayonizmu i jednym z pierwszych liderów awangardy w Rosji .

Wiąże się z Kasimirem Malewiczem , ma jako ucznia Władimira Tatlinę i założył w 1910 r. Zgrupowanie Valet of Diamonds, a następnie, w 1912 r., Po sporze z Davidem Bourlioukiem , Tail of Donkey . W 1911 roku pod jego wpływem Tatline stworzył swój obraz Le Marin .

Ożenił się z inną znaną malarką rosyjską, Nathalie Gontcharovą , z którą w latach 1909–1910 wypracował podstawy Rayonizmu , o których napisał manifest z 1912 r. (Wydany w 1913 r. W Moskwie). W następnym roku stworzył ruch Toutisme z Michaiłem Le Dentu i poetą Ilią Zdanevichem , znanym również jako Ilola.

Larionov wystawia na Salonie Niezależnych w Paryżu, w tym samym czasie, co Nathalie Gontcharova i malarka Aleksandra Exter , dzięki wsparciu małżonków Soni i Roberta Delaunayów , o które poprosił Exter.

W 1914 roku przeniósł się do Paryża , dedykowane do zestawów dla Baletów Rosyjskich od Siergieja Diagilewa , zdał sobie sprawę, między 1915 a 1922 r . Nie wrócił już do swojego rodzinnego kraju po rewolucji bolszewickiej w 1917 roku.

W 1915 roku na froncie doznał poważnej kontuzji, która upośledzała go do końca życia.

Spoczywa z żoną na paryskim cmentarzu Ivry (VII dywizja).

Grafika

Zbiory publiczne

We Francji

W RosjiW języku szwajcarskim

Właściciel największej kolekcji dzieł Łarionowa, Andréi Nakov , był pozwany przez sądy genewskie od ponad dziesięciu lat pod zarzutem autentyczności zadeklarowanych obrazów.

Publikacje

Galeria

Zobacz też

Bibliografia

Archiwa

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  1. „  Wystawa” Michaił Larionov: Droga do abstrakcji „  ” , na Andrei-nakov.org