| Tytuł oryginalny |
মাটির ময়না, Matir moina |
|---|---|
| Produkcja | Tareque Masud |
| Scenariusz |
Catherine Masud Tareque Masud |
| Główni aktorzy |
Nurul Islam Bablu |
| Firmy produkcyjne |
Audiovision MK2 Productions |
| Ojczyźnie |
Bangladesz Francja |
| Uprzejmy | Dramat , historyczny |
| Trwanie | 95 minut |
| Wyjście | 2002 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
L'Oiseau d'argile (w języku bengalskim : মাটির ময়না, Matir moina ) to francusko - bangladeski film wyreżyserowany przez Tareque Masud , wydany w 2002 roku .
Oparty na osobistych doświadczeniach Masuda, opowiada historię dziecka wysłanego do medresy pod koniec lat 60. XX wieku , kiedy w kraju narastają napięcia religijne i separatystyczne. Mimo, że film ten odnosi się do burzliwego okresu , ukazuje te wydarzenia w intymny sposób oczami młodego bohatera, jego rodziny, nauczycieli i towarzyszy.
Clay Bird zdobył kilka międzynarodowych nagród, ale początkowo został ocenzurowany w Bangladeszu , gdzie wywołał gorące kontrowersje w różnych społecznościach religijnych. Ostatecznie zniesiono cenzurę, a film odniósł duży popularny sukces .
Pakistan od 1960 roku jest podzielony na dwie części, oddzielone 3000 km Indii. W kraju narastają napięcia religijne i separatystyczne. Anou, lat 12, z małej wioski, zostaje wysłany przez swojego autorytarnego i pobożnego ojca do medresy , szkoły koranicznej, gdzie zaprzyjaźnia się z Rokounem, cierpiącym z powodu innych kolegów z klasy.
Według Catherine i Tareque Masud, film jest kręcony tylko z nieprofesjonalnymi aktorami.
Podawany dzięki starannej fotografii i majestatycznym naturalnym otoczeniu, L'Oiseau d'argile to osobisty i delikatny film. Pochodzący z kraju podzielonego kulturowo i geograficznie, reżyser Tareque Masud podpisuje apel o tolerancję.
Clay Bird to pierwszy pełnometrażowy film z Bangladeszu wybrany na Festiwalu Filmowym w Cannes , gdzie otworzył Directors 'Fortnight . Jednocześnie Biuro Cenzury Bangladeszu uznało film za zbyt drażliwy, aby mógł być pokazywany w Bangladeszu, ze względu na krytykę religii. Catherine i Tareque Masud wygrali apel, a film został wydany w kraju pod koniec 2002 roku .