Kurt sanderling

Kurt sanderling Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Erich Honecker i Kurt Sanderling podczas obchodów
z 750 XX  -lecia w Berlinie w 1987 roku.

Kluczowe dane
Narodziny 19 września 1912
Arys , Prusy , Cesarstwo Niemieckie
Śmierć 18 września 2011(w wieku 98)
Berlin , Niemcy
Podstawowa działalność Konduktor
Miejsca działalności Moskwa , Leningrad , Berlin , Drezno , Stuttgart
Współpraca Dresden Staatskapelle
Potomków Thomas Sanderling , Stefan Sanderling , Michael Sanderling

Kurt Sanderling , urodzony dnia19 września 1912w Arys w Prusach Wschodnich i zmarł dalej18 września 2011w Berlinie jest niemieckim dyrygentem .

Biografia

Ze względu na swoje żydowskie pochodzenie Kurt Sanderling uciekł z Niemiec w 1936 roku , rok po uchwaleniu ustaw norymberskich . W celu uniknięcia antysemickich prześladowań reżimu nazistowskiego, wyjechał do Związku Radzieckiego , gdzie pracował z Orkiestrą Symfoniczną Moskiewskiego Radia Czajkowskiego , a następnie od 1942 do 1960 z Leningradu Philharmonic Orchestra , jako asystent " Jewgienij Mrawinski .

W 1960 przeniósł się do NRD i został szefem Berliner Sinfonie-Orchester . W latach 1964-1967 dyrygował także prestiżową Staatskapelle w Dreźnie, z którą nagrał m.in. cały utwór symfoniczny Johannesa Brahmsa . Po upadku muru berlińskiego w 1989 roku dyrygował koncertami z orkiestrą ze Stuttgartu .

Odszedł na emeryturę w maju 2002 roku . Zmarł dzień przed swoimi 99 -tego  roku życia.

Rodzina

Jego syn Thomas Sanderling , z pierwszego małżeństwa, również jest dyrygentem, a jego dwaj synowie z drugiego małżeństwa Stefan Sanderling i Michael Sanderling są odpowiednio dyrygentami i wiolonczelistami .

Informator

Sanderling jako dyrygent lubi powolne tempa i pewną sentymentalizm w wyrazie, odkupioną przez nienaganną technikę i wielką integralność w stosunku do tekstu. Jego wizja z Szostakowicza symfonii , który znał dobrze, to chyba najbardziej poruszające wszystkim dlatego, że najbardziej liryczny. Sanderling miał również przywilej osobistego spotkania z fińskim kompozytorem Jeanem Sibeliusem . W Rosji, wraz z dyrygentami, takimi jak Jewgienij Mravinsky i Gennadi Rojdestvensky , przyczynił się do rozpowszechnienia i docenienia jego twórczości.

W Niemczech Wschodnich wykonał później całe symfonie Sibeliusa o nagłej wielkości i bez ustępstw.

Kurt Sanderling i Shostakovich: XV Symfonia

Choć nie dyrygował ani nie nagrywał wszystkich swoich dzieł symfonicznych, w przeciwieństwie do innych dyrygentów rosyjskich, takich jak Kirill Kondrachine czy Rudolf Barchaï , Kurt Sanderling uchodził za jednego z najważniejszych depozytariuszy, najbardziej autentycznych myśli muzycznej Dmitrija Szostakowicza . Był przede wszystkim zagorzałym obrońcą i wytrwałym wykonawcą swojej ostatniej symfonii, piętnastej A-dur opus 141 . Nagrał go zresztą dwukrotnie: w Berlinie , w NRD , w 1978; następnie z Cleveland Orchestra w 1991 roku dla wytwórni Erato . Oto, co zadeklarował Światowi Muzyki podczas jednego ze swoich koncertów w Paryżu w połowie lat 90-tych: „Wspomnienie sklepu z zabawkami o pierwszej części tej symfonii jest słuszne, pod warunkiem, że rozumiesz, że te zabawki to martwe marionetki . To właśnie tematem William Tell przez Rossiniego wspomina  : brak duszy. To wcale nie jest muzyka rozrywkowa. Wykonałem tę pracę ponad siedemdziesiąt razy, a publiczność wciąż jest przytłoczona. " Zwierzył się też: " Z mojego doświadczenia jako dyrygenta mogę powiedzieć, że to właśnie XV Symfonia robi na publiczności największe wrażenie, czuje potworność treści. Zwłaszcza w ostatniej części, która jest pożegnaniem z życiem bogatym we łzy i głęboko poruszającym. Na koniec, gdy bateria zaczyna się trząść i ćwierkać, zawsze kojarzy mi się z wyobrażeniami o oddziale intensywnej terapii w szpitalu: mężczyzna jest podłączony do najróżniejszych urządzeń, a wskaźniki wskazują, że prądy serca i mózgu stopniowo się wyłącza, a po ostatnim szarpnięciu wszystko się kończy. » (Wywiad z Hansem Bitterlichem dla Berlin Classics ,Luty 1995).

Źródła i referencje

  1. „  Śmierć dyrygenta Kurta Sanderlinga  ”, Le Figaro , z AFP (i dpa ) ,18 września 2011( czytaj online ).
  2. W związku z tym Sanderling zwierzył się Robertowi Parienté  :

    „Moje odejście z Leningradu było trudne do wynegocjowania. Musiałem uzbroić się w cierpliwość; moja kariera była tak nietypowa, że ​​chciałem uniknąć wszelkich kontrowersji: […] nie zapomniałem, że Związek Radziecki uratował mnie przed Zagładą  ; gdybym tam przeżył wydarzenia, o których wolałbym nie wiedzieć, postawa Sowietów pozwoliła mi na wyjątkową karierę. Jednak nie czując, że jestem w pełni zintegrowany z narodem rosyjskim, chciałem [...] odnaleźć ojczyznę [...] i rozpocząć nową muzyczną przygodę. "

    - R. Parienté, La Symphonie des chefs , Éditions de la Martinière
  3. W 1942 roku , Leningrad jest oblężony przez hitlerowskich żołnierzy , Filharmonia została przeniesiona do Nowosybirsku , na Syberii . To właśnie w tym mieście Sanderling poznał kompozytora. (W: Robert Parienté , La Symphonie des chefs , Éditions de la Martinière , 2004.)
  4. Filharmonia Leningradzka, kierowana wówczas przez Mravinsky'ego i Sanderlinga, dała dziewięć koncertów w Helsinkach w marcu 1946 roku. 20 marca dwóch dyrygentów poprowadził Jussi Jalas w Sibelius w Ainola. (W: Marc Vignal  : Jean Sibelius , Fayard, 2004.)

Linki zewnętrzne