Kenkichi Yoshizawa
Kenkichi Yoshizawa
Kenkichi Yoshizawa
| Ambasador Japonii we Francji | |
|---|---|
| 1930-1932 | |
| Członek Izby Parów Japonii |
| Narodziny |
24 stycznia 1874 Takada ( d ) |
|---|---|
| Śmierć |
5 stycznia 1965(w wieku 90 lat) Tokio |
| Imię w języku ojczystym | 芳 澤 謙 吉 |
| Narodowość | język japoński |
| Trening | Uniwersytet Tokijski |
| Zajęcia | Dyplomata , polityk |
| Partia polityczna | Rikken Seiyūkai |
|---|---|
| Różnica | Duży koralik z rzędu kwiatów Paulowni |
Kenkichi Yoshizawa (芳 沢 謙 吉, Yoshizawa Kenkichi ) ,24 stycznia 1874 - 5 stycznia 1965Jest dyplomatą z Cesarstwem Japonii , 46 th Minister Spraw Zagranicznych Japonii w 1932 roku jest dziadek z Sadako Ogata , Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do 1991 do 2001 uchodźców.
Biografia
Yoshizawa pochodzi z wioski będącej obecnie częścią miasta Joetsu w prefekturze Niigata . Ukończył wydział literatury angielskiej na Uniwersytecie w Tokio , wstąpił do Ministerstwa Spraw Zagranicznych w 1899 r. W 1902 r . Został oddelegowany do konsulatu Japonii w Amoy w Chinach, a następnie do konsulatu w Szanghaju .
W 1905 roku Yoshizawa poślubił najstarszą córkę polityka (i przyszłego premiera ) Inukai Tsuyoshiego i przeniósł się do Londynu. Mieszkał w Anglii przez kilka lat, zanim w końcu został pierwszym sekretarzem w ambasadzie Japonii. W 1912 r. Otrzymał stanowisko konsula generalnego w Hankou w Chinach.
Kariera dyplomatyczna
Yoshizawa był ministrem w Chinach od 1923 do 1929 roku, gdzie był związany z konsulatami Japonii w Pekinie i Tianjin . Spotkał się z sowieckim ministrem spraw zagranicznych Lewem Karakanem w Pekinie w 1925 r. Na rozmowach, które doprowadziły do formalnego nawiązania stosunków dyplomatycznych między Japonią a Związkiem Radzieckim na podstawie podstawowej konwencji radziecko-japońskiej .
Yoshizawa był później ambasadorem Japonii we Francji i oficjalnym przedstawicielem Ligi Narodów .
Został powołany do gabinetu z premierem Tsuyoshi Inukai jako Minister Spraw Zagranicznych14 stycznia 1932 w 26 maja 1932. Kiedy dowiaduje się o swojej nominacji, Yoshizawa wraca z Europy do Japonii drogą transsyberyjską i przekracza Mandżurię, aby osobiście zobaczyć, jaka jest sytuacja. Po zabójstwie Inukai w incydencie 15 maja gabinet został rozwiązany. Yoshizawa otrzymał jednak nominację do Izby Parów na prośbę cesarza Hirohito i dołączył do Rikken Seiyūkai ( partii politycznej ).
W okresie bezpośrednio poprzedzającym wybuch wojny na Pacyfiku Yoshizawa został mianowany przez premiera Fumimaro Konoe Specjalnym Wysłannikiem do Holenderskich Indii Wschodnich po misji dyplomatycznej Ichizō Kobayashiego . Yoshizawa ma za zadanie przedstawić holenderskiemu rządowi w Batavii nowy zestaw żądań , które celowo mają być niedopuszczalne.
- Przestrzeganie wizji i polityki Japonii w Azji Południowo-Wschodniej,
- Nieograniczone prawa do poszukiwań i eksploatacji minerałów w całych Holenderskich Indiach Wschodnich,
- Nieograniczone prawa do połowów i żeglugi na wszystkich wodach Indii Niderlandzkich,
- Nieograniczone prawa do zakładania wszelkiego rodzaju przedsiębiorstw handlowych,
- Japoński eksport do IN ma wzrosnąć do ponad 80% całego importu z Holenderskich Indii Wschodnich,
- Istniejący popyt na ropę jest nieznacznie zwiększony do 3,8 mln ton,
- Holenderskie Indie Wschodnie muszą dostarczyć Japonii 1 000 000 ton cyny, 400 000 ton boksytu, 180 000 ton niklu, 30 000 ton kauczuku, 30 000 ton oleju kokosowego i 10 000 ton cukru,
- Ustanowienie połączeń lotniczych i telegraficznych między Japonią a Indiami Niderlandzkimi.
W Grudzień 1940, Yoshizawa spotyka Hubertusa Johannesa van Mooka , ministra gospodarki, KLJ Enthoven, dyrektora ds. Sprawiedliwości i Hoesseina Djajadiningrata, dyrektora ds. Edukacji i religii. Negocjacje przeciągają się i11 czerwca 1941, Zgromadzenie Łącznikowe Cesarskiej Kwatery Głównej i rząd postanawiają odwołać Yoshizawę i zakończyć rozmowy. Yoshizawa nagle ogłosił swoje odejście z holenderskiego projektu i poprosił, aby być odbierane przez holenderski Governor General Tjarda van Starkenborgh Stachouwer (w)17 czerwca 1941. Ten ostatni boi się wypowiedzenia wojny, ale ku jego wielkiej uldze Yoshizawa przekazuje mu jedynie wstępną deklarację wskazującą, że negocjacje zakończyły się z powodu braku porozumienia.
Od 1941 do 1944 roku Yoshizawa był ambasadorem Japonii we francuskich Indochinach . Zadanie to jest w istocie symboliczne, ponieważ w tym czasie region znajdował się pod japońską okupacją wojskową. WSierpień 1945zostaje członkiem Tajnej Rady .
Po zakończeniu II wojny światowej Yoshizawa został wydalony ze służby cywilnej przez władze okupacyjne Stanów Zjednoczonych . W powojennej Japonii został mianowany ambasadorem Republiki Chińskiej na Tajwanie w 1952 roku. Z życia publicznego przeszedł na emeryturę.grudzień 1956.
Bibliografia
- WG Beasley , Imperializm japoński 1894-1945 , Oxford University Press,1991
- Niall Ferguson , Wojna świata; Twentieth Century Conflict and the Descent of the West , Penguin Press,2006
- Ian Nish , Japanese Foreign Policy in the Interwar Period , Harvard University Asia Center,2005
- Sandra Wilson , The Manchurian Crisis and Japanese Society 1931-1933 , Routledge,2001
Linki zewnętrzne
Uwagi i odniesienia
- Nish, Polityka zagraniczna Japonii w okresie międzywojennym, strona 52
- Wilson, The Manchurian Crisis and Japanese Society 1931-1933, strona 20
- Nish, Polityka zagraniczna Japonii w okresie międzywojennym, strona 78
- Ferguson, Wojna świata; Konflikt XX wieku i zejście Zachodu , strona 494
- 29th Imperial General Headquarters and Government Liaison Conference
Źródło tłumaczenia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Kenkichi Yoshizawa ” ( zobacz listę autorów ) .