| Stały Przedstawiciel Iranu przy Organizacji Narodów Zjednoczonych ( w ) | |
|---|---|
| 1979-1980 | |
| Fereydoun Hoveyda Mohammad Nabavi ( d ) |
| Narodziny |
8 lutego 1934 Tabas |
|---|---|
| Śmierć |
24 kwietnia 1990(w wieku 56 lat) Coppet |
| Narodowość | irański |
| Trening |
Uniwersytet Paryski Uniwersytet Genewski |
| Zajęcia | Polityk , dyplomata , prawnik |
| Rodzeństwo | Massoud Rajavi |
| Partia polityczna | Narodowa Rada Oporu Iranu |
|---|
Kazem Rajavi ( perski : کاظم رجوى ) (ur8 lutego 1934w Iranie i zmarł dalej24 kwietnia 1990) jest irańskim przeciwnikiem i obrońcą praw człowieka . Asystent prawa konstytucyjnego , w 1964 r . Ożenił się z młodą Francuzką . Z tego związku rodzi się troje dzieci (dwóch chłopców i dziewczynka).
W ciągu swojego życia Kazem Rajavi aktywnie walczył z reżimami szacha i Chomeiniego. W szczególności ostrzega opinię międzynarodową przed represjami mającymi miejsce w Iranie. Jego brat, Massoud Rajavi, stoi na czele komponentu irańskiego Ruchu Oporu, Organizacji Mudżahedinów Irańskiego Ludu .
Kazem Radżawi mieszka we Francji od 1957 do 1965 , a następnie postanowił osiedlić się w Szwajcarii, aby kontynuować doktorat w stosunkach międzynarodowych w Instytucie Uniwersyteckim Wyższych Studiów Międzynarodowych (IUHEI) w Genewie . Uzyskał doktorat z gratulacjami jury za pracę zatytułowaną Dyktatura proletariatu i upadek państwa od Marksa do Lenina . Następnie został mianowany wykładowcą w kilku instytutach politycznych i na Wydziale Prawa Uniwersytetu Genewskiego .
W 1971 roku dowiedział się, że jego 23-letni młodszy brat, Massoud Rajavi , przyszły przywódca PMOI, został skazany na śmierć przez sąd wojskowy szacha za przestępstwo opinii. Kazem natychmiast prosi o azyl polityczny w Szwajcarii i organizuje dużą kampanię medialną i sądową, aby spróbować uratować swojego brata i jego towarzyszy przed egzekucją. Wśród rodzeństwa radżawi, Kazem jest jedynym, który starał się o azyl polityczny i sprzeciwił się szachowi Iranu, by ocalić Massouda. Kazem odmawia szachowi szacha, który proponuje mu podpisanie listu „potępiającego haniebną działalność polityczną” Massouda .
Z pomocą prawników genewskich, na czele których stoi Christian Grobet , przyszły przewodniczący Rady Stanu Genewy, oraz przy wsparciu stowarzyszeń praw człowieka, takich jak Amnesty International czy Szwajcarska Liga Praw Człowieka. Człowieku, Kazem Rajavi założył Szwajcarskie Stowarzyszenie do obrony irańskich więźniów politycznych . Po miesiącach medialnych starań w końcu uzyskał od szacha, że wyrok śmierci Massouda zostanie zamieniony na dożywocie z „powodów humanitarnych” z powodu bardzo młodego wieku jego młodszego brata . W rzeczywistości Kazemowi udało się sprowokować osobistą interwencję u szacha ówczesnego szwajcarskiego socjalistycznego radnego federalnego, pana Grabera . Interwencja ta miała decydujący wpływ na szacha, pragnącego zachować dobre stosunki ze Szwajcarią, krajem, w którym spędził dzieciństwo (w Rosey Institute) i do którego corocznie odwiedzał (w Gstaad ). Jedyny ocalały z uwięzionego Mudżahedina, Massoud, choć regularnie torturowany, obejmuje nowe kierownictwo PMOI w więzieniu. Zostanie uwolniony podczas irańskiej rewolucji 1979 r., Podczas której zwolnieni są więźniowie polityczni poprzedniego reżimu.
Od początku irańskiej rewolucji Kazem leciał do Teheranu i brał udział w tworzeniu pierwszego cywilnego rządu młodej republiki irańskiej. Jest pierwszym ambasadorem Iranu przy ONZ i innych międzynarodowych organizacjach tymczasowego rządu Iranu w Genewie . W tej chwili ajatollah Chomeini nie przejął jeszcze władzy w Iranie, a różne siły rewolucyjne nadal walczą o władzę. Po podobnym stanowisku w Senegalu i innych krajach Afryki Zachodniej Kazem z hukiem zrezygnował, by potępić islamistyczne przywództwo przejęte przez ruch rewolucyjny. Wrócił do Szwajcarii i po raz drugi uzyskał tytuł uchodźcy politycznego w 1982 r. . Kazem był zatem uchodźcą politycznym w Szwajcarii przeciwko dwóm kolejnym dyktaturom, szacha (monarchii), a następnie Chomeiniego (teokracji). W tym samym roku wstąpił do Narodowej Rady Oporu Iranu (NCRI) założonej przez jego brata Massouda i byłego prezydenta Iranu Abolhassana Bani Sadra , którego córkę poślubił, obaj uchodźcy w Paryżu. Przedstawiciel CNRI w Szwajcarii, Kazem, przemierza teraz korytarze Organizacji Narodów Zjednoczonych i Komisji Praw Człowieka (CDH) jako zagorzały obrońca praw człowieka. Gardząc groźbami śmierci zarejestrowanymi przez genewską policję, jego aktywizm doprowadził do przyjęcia kilku rezolucji potępiających Republikę Islamską na CDH (Genewa) i Zgromadzeniu Ogólnym (Nowy Jork).
Kiedy Massoud schodzi do podziemia w Iranie i szuka schronienia we Francji po zabójstwie swojej pierwszej żony Ashraf i kilku wyższych rangą kierowników PMOI, Kazem dowiaduje się, że jego młodsza siostra Monireh jest uwięziona przez Mollahów.
Przez dekadę (1985-1995) Islamska Republika Iranu otwarcie organizowała metodyczne zabójstwo ponad stu przeciwników za granicą. Kilka europejskich sądów potępiło tę politykę eksterytorialnych egzekucji irańskich przeciwników. W Paryżu Chapour Bakhtiar , były premier szacha, został potwornie zamordowany w swoim paryskim domu (Suresnes, 1991). W Szwajcarii, rok przed zamachem na Kazema Rajavi, prestiżowy pilot wojskowy, pan Moradi-Talebi, został zastrzelony na ulicy w sercu Genewy (rue Plantamour) na oczach swojej młodej, ciężarnej żony. Na jego ciele nakładana jest czapka: jest to podpis irańskich służb specjalnych, według raportu szwajcarskiej policji . Ta sama czapka zostanie nałożona na ciało Kazema Rajavi w dniu jego zamachu.
Po kilku miesiącach inwigilacji, wtorek 24 kwietnia 1990około 11:40 dwa pojazdy zatrzymały jego samochód w Coppet, 200 metrów od domu rodzinnego. Kilku mężczyzn i kobieta strzelają z karabinu maszynowego w jego ciało i zabijają go kulą z pistoletu w głowę. Kilka minut później uciekają w kierunku lotniska Geneva-Cointrin (pojazdy fotografowane przez radary autostradowe) i natychmiast wsiadają na samolot do Iran Air w kierunku Teheranu . Siedzą na siedzeniach z kolejnymi numerami. Wszyscy zabójcy mieli oficjalny „paszport służbowy” z napisem „opłata za misję”, pozwalający im uniknąć kontroli policyjnych. Jeden z samochodów zostanie oficjalnie znaleziony na parkingu ambasady Iranu w Genewie .
24 kwietnia 1990: Irański przeciwnik Kazem Rajavi zostaje zamordowany w pobliżu swojego domu w Coppet (VD). Miesiąc później sądy Vaudois umieściły 13 irańskich podejrzanych międzynarodowym nakazem aresztowania, chronionym oficjalnymi paszportami służbowymi, w których wymieniono: „menedżerów projektu” i fałszywe nazwiska. Teheran również bardzo szybko logicznie odmawia odpowiedzi na wnioski o wzajemną pomoc prawną ze Szwajcarii.
1994: In Grudzień 1994rząd francuski (premier Edouard Balladur) przekazuje władzom irańskim dwóch podejrzanych, domniemanych współautorów zabójstwa Kazema Rajaviego, podczas gdy szwajcarskie władze sądownicze uzyskały od Francji gwarancję ekstradycji w celu ich osądzenia. Uzasadnione względami politycznymi („ racja stanu ”), wydalenie to (które jest podobne do zwolnienia) jest ostatecznie uznane za niezgodne z prawem przez francuską Radę Stanu, która unieważnia dekret o wydaleniu. Ale szkoda została wyrządzona. Dwóch zabójców Kazema Rajaviego jest teraz uchodźcami w Iranie.
1997: Przejście na emeryturę pierwszego kantonalnego sędziego śledczego Vaud Rolanda Chatelaina. Akta pozostawały zablokowane do 2004 r. (Dochodzenie nadal trwa).
2004-2007: In grudzień 2004Stéphane Rajavi, najstarszy syn Kazema Rajavi, wznawia dokumentację od zera. Natychmiast skontaktował się z argentyńskimi władzami sądowniczymi, które badały antysemicki atak (bomba) na Żydowskie Centrum AMIA (85 zabitych, 1994). Argentyńsko-szwajcarskie mosty informacyjne pozwalają zidentyfikować odpowiedzialność Iranu w tych dwóch atakach, w szczególności udział byłego ministra Fallahiana i byłego prezydenta Rafsanjaniego.
Dzięki szwajcarsko-argentyńskiej pomocy prawnej, szwajcarski sędzia śledczy Jacques Antenen uzna, że ma teraz wystarczające podstawy prawne, aby obwinić najwyższe władze wykonawcze Iranu (irańskie lata 1987-1994). Plik21 marca 2006sędzia obciąża byłego szefa irańskiego wywiadu Alego Fallahiana międzynarodowym nakazem aresztowania ( Interpol ) za „współudział w zabójstwie” w zbrodni Kazema Rajaviego. Odtąd przestępstwo państwowe jest formalnie uznawane przez szwajcarski wymiar sprawiedliwości; z technicznego punktu widzenia nie jest to już zatem „przestępstwo oparte na prawie zwyczajowym” popełniane przez „kilka izolowanych osób z Iranu”. Kilka tygodni później Argentyna z kolei składa międzynarodowy nakaz aresztowania byłego prezydenta Rafsanjaniego za jego udział w ataku AMIA .
Na poziomie społecznym Stéphane Rajavi uzyskuje od władz miasta Genewy oficjalne uznanie humanistycznego statusu swojego ojca Kazema poprzez zainstalowanie pamiątkowej marmurowej tablicy (24 kwietnia 2005, 2 rue Argand, Genewa) oraz przez przeznaczenie ulicy w dzielnicy europejskiej siedziby ONZ (rue Kazem Rajavi, w pobliżu Avenue de la Paix, która prowadzi do Place des Nations, inauguracja w 2008 r.).