Ojczyźnie | Kanada |
---|---|
Gatunek muzyczny | Rock alternatywny , indie rock , sztuka rockowa |
aktywne lata | Od 1998 |
Etykiety | Audiogram |
Oficjalna strona | www.karkwa.pl |
Członkowie |
Louis-Jean Cormier François Lafontaine Martin Lamontagne Julien Sagot Stéphane Bergeron |
---|---|
Byli członkowie |
Michel Gagnon Martin Pelletier |
Karkwa to grupa z rock alternatywny Kanady , pochodzący z Montrealu , w prowincji Quebec . Grupa ma w sumie cztery albumy studyjne, a mianowicie Le Pensionnat des Establish (2003), Les Tremblements s'immobilisent (2005), Le Volume du vent (2008) i Les Chemins de verre (2010) oraz album koncertowy Karkwa - Na żywo (2012).
Karkwa powstała w 1998 roku w ramach konkursu Cégeps en spectacle . Początkowo tworzyli ją Louis-Jean Cormier , Martin Pelletier (dawniej z północno- wybrzeżnej formacji Kalembourg ), Michel Gagnon, Stéphane Bergeron, François Lafontaine i Julien Sagot. Nazwę grupy wybiera się dzień przed przystąpieniem do konkursu, gdy jeden z członków zamyka oczy i przykłada palec do losowego słowa ze słownika, /karkwa/ będącego fonetyczną pisownią „kołczanu”. Do wojewódzkiego finału tego konkursu grupa dotarła w 1999 roku . Jego występ, łączący rock progresywny i funk , został zauważony przez członków Office franco-québécois pour la jeunesse i dał mu szansę reprezentowania Quebecu podczas trasy we Francji latem 1999 roku w ramach Printemps du Québec. Ten zagraniczny pobyt umożliwia zagranie około dziesięciu koncertów, zwłaszcza w Bordeaux, Lyonie i na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Uniwersyteckiej w Belfort (FIMU) . Jego występ na scenie cieszy się uznaniem francuskiej publiczności.
Michel Gagnon, gitarzysta i wokalista opuścił formację w 2001 roku, podobnie jak Martin Pelletier, którego na stanowisku basisty grupy zastąpił Martin Lamontagne. Karkwa w swojej ostatecznej formie dotarła do finału Francouvertes w 2001 roku . W tym momencie grupa zaczęła pisać własne piosenki. Swój pierwszy album studyjny, Le Pensionnat des Established , wydał w 2009 rokulistopad 2003. Kilka lat później Louis-Jean Cormier określił tę płytę jako „dziwną” i „niezręczną”.
Grupa wydaje Les Tremblements s'immobilent inlistopad 2005, pod marką Audiogram iz wyjątkowym udziałem kultowej wokalistki Brigitte Fontaine . Piosenka „Cold Shoulder” będzie miała duży wpływ na brzmienie albumu i zespołu.
Siła wiatru , opublikowana wkwiecień 2008Liczy na udział montrealskiego piosenkarza Patricka Watsona . Ten udział prowadzi do wspólnego projektu Karkwatson . Kilka piosenek z albumu zostało napisanych podczas trasy dla Les Tremblements s'immobilisent . Na gali ADISQ w 2008 roku Karkwa zdobyła cztery nagrody: grupa roku, autor tekstów lub autor tekstów roku, teledysk roku za „Échapper au sort” oraz alternatywny album roku za Le volume.wind . Zrobili to ponownie w 2009 roku, zdobywając dwie nagrody: show roku za Le volume du vent oraz teledysk roku za „La Fasada”.
Jego czwarty album, Les Chemins de verre, został wydany w dniu30 marca 2010. Ten album został nagrany w studiu La Frette na przedmieściach Paryża . Karkwa jest zapraszana do występów w ramach Quebec Summer Festival , Coup de cœur francophone de Quebec and Montreal oraz FrancoFolies de Montreal and Spa . Wmaj 2010, François Lafontaine ogłasza swoją decyzję o opuszczeniu grupy pod koniec trasy, pragnąc odkryć różne muzyczne światy.
Album zdobył nagrodę Polaris Music Prize w 2010 roku . Jest to pierwsza i obecnie jedyna grupa francuskojęzyczna, która otrzymała to wyróżnienie. Dzięki temu albumowi kwintet zdobył Félixa na gali ADISQ za alternatywny album roku w Quebecu. 26 marca 2011, w Toronto , grupa wygrała Juno za Francuskojęzyczny Album Roku. 3 listopada 2011grają na festiwalu InRocks . Pokazy26 listopada(w Imperial w Quebecu) i17 grudnia 2011(w Metropolis w Montrealu) nagrywane są na koncertową płytę Karkwa - Live . W 2012 roku grupa koncertowała m.in. w Divan du Monde, Maroquinerie i Zénith w Paryżu we Francji. Ciężar międzynarodowych koncertów, po sukcesie nagrody Polaris, powoduje w grupie uczucie wyczerpania. Członkowie decydują się skupić na swoich młodych rodzinach i decydują się na przerwę.
W 2012 roku Julien Sagot rozpoczął karierę solową, a następnie Louis-Jean Cormier . François Lafontaine współpracuje z kilkoma artystami przy produkcji ich albumów, w szczególności albumów jego żony Marie-Pierre Arthur .
2003 : Uznana szkoła z internatem ( C4 )
|
2005 : Wstrząsy przestają się poruszać (audiogram)
|
2008 : Objętość wiatru (audiogram)
|
2010 : Szklane ścieżki (audiogram)
|
2012 : Karkwa - na żywo (Simone Records)
|